OZAN DÜNYASI № 3(6), 2011
67
Şenlik Babayı Borçalının Şülöyür qəsəbəsində erməni silahlı qarovul-
çuları incidəndə o, Səməd Bəyə gileyini, “dilbilməz yağının cənginə
düşməyini” şeirlə belə bildirmişdi:
Sənsən Qul Şenliyin xoş havadarı,
O səbəbdən gəldim bu yana sarı,
Şülöyür elinin qoruqçuları
Bizi soyub yola saldılar, bəyim.
Səməd Bəyin ölümü Şenlik Babanın qəlbini göynətmişdi:
Ay ariflər, gəlin sizə söylüyüm,
Səməd Bəy namında hökmü xan getdi,
Qazaxnan Şəmşəddil, külli Borçalı
İgidlər içindən belə can getdi.
Şenlik, bu ağıtında Səməd Bəyin meydana girəndə mərdanə cəng etməyini,
ayağını polad üzənginin üzməyini, Alosmanı, Hindi, Firəngi gəzməyini,
Cəlaliyə bir tufan salmağını qürur duyğusuyla xatırlamış, onun ölümündən
sarsıldığını nəzmə çəkmişdi:
Şenlik mədh eləyib saldı dastana,
Yaşayıb hər zaman rəhmətim ona,
Rüstəm tək səs saldı külli cahana,
Hayıf, əlimizdən qəhrəman getdi.
Şenlik Babanın Səməd Bəylə, İsmayılla dostluğu saz-söz üstə köklənmişdi.
Çünki Şenlik demişkən, onlar “ustadlardan əhli-mərfət alarlar, müddahdırlar
saza-sözə”.
Borçalının Abdallı elindən Kor İsmayıla da Şenlik layiqli qoçaqlama
qoşmuşdu. Adı keçən İsmayıl Borçalıda Səməd Bəyin qaçaqlar dəstəsinə
qatılıb, qavğalar törətmişdi, Kəşmiri, Şirazı da vəlvələyə salmışdı, sonra
Osmanlıya keçmişdi, sonda ata yurdu Borçalıya dönmüşdü.
Hüseyn Saraçlının dilindən yazılmış Şenlik Babanın bu qoçaqlamasında
İsmayıl qorxmaz igid kimi vəsf edilir, iftixarla anılır ki, onun şöhrəti Qafdan
Qafa yayılmış, hər nadanı məclisində əyləməz, laf ataraq hirsli-hirsli
söyləməz, seyrəqub yurdunu abad eyləməz... “Məmləkəti şana kimi daradı”,
“Şam, Hələbdə, Qayseridə var adı”…
Qavğa günü dağı dələr cidası,
Koroğludan çoxdu bunun ədası,
OZAN DÜNYASI № 3(6), 2011
68
Zaloğludan artıq gəlir sədası,
Bərəkallah belə ünə, İsmayıl.
Qoçaqlamada İsmayılın Çənlibeldə Koroğluyla bərabər bəzirganlar
pozmağa layiq olduğu söylənir. Kəşmir, Şiraz, Çini-Maçin, Bakı, Həştərxan,
İran, Osmanlıda mərdlik, hünər göstərmiş, Gürcüstana da dəstək durmuş
İsmayıl haqqında bu şeirin tapşırması (sonluğu) belədir:
İgid odur dözə igid yolunda,
Hökmün işlər hər divana elində,
Şenlik kimi şairlərin dilində
Dastan oldun hər lisana, İsmayıl.
İsmayılın ölümünə Şenlik hüznlü ağıt düzüb qoşmuşdu. Bu ağıtda İsmayıl
dünyaya şöhrət, şan salan, qoşunlar dağıdıb ordular vuran, qanlara qan
çalxayan, üç padşahın ölkəsinə sığmayan, Koroğlu sədalı hökmü xan,
İskəndər ucalı, Rüstəm əsilli, Hatəm səxavətli, qızılquş caynaqlı tərlan misallı
tərif edilir.
Şenlik Babanın “Mehralı Bəy Atlıları Türküsü” şeiri də ilgi oyadır.
Borçalının Darvaz qəsəbəsindən olub, Osmanlıda yüksələn cəsur Mehralı
Bəyə həsr edilmiş bu qoçaqlama o dönəmdə olduğu kimi, günümüzdə də öz
hay-halayıyla mücadilə, hünər marşıdır:
Qurşannıq qılıcı, geyinnik donu,
Qavğa buludları sarır hər yanı,
Doğdu qoç igidin şan almaq günü,
Can sağ ikən yurd verməriz düşmana!
Şenlik Babanın Borçalı Nəbioğlu Məhəmməd haqqında şeiri öz
təbiiliyiylə seçilir:
Borçalı elində bir şəxsi izzət
Gedib qoca köydə xoş ülfət gördüm,
Nəbioğlu namda ismi Məhəmməd,
Məkanı ziynətli Molləhməd gördüm...
Özü demişkən, hər nadana gövhər paylamayan Şenlik Baba Borçalının bu
hörmətli el ağsaqqalını ona görə belə tanıtmışdı ki, onun Borçalı elatına
yaraşan sədası, ünü varıydı, elmini çox, hökmünü ziyadə, şərəf payını mətanət
görmüşdü. Şeirdə Borçalı Nəbioğlu Məhəmməd xoş kəlamlı şəxsiyyət olaraq
təqdim olunur, mərdlikdə İskəndərə, səxavətdə Hatəmə tay tutulur.
Ünlü sənətçi digər bir qoşmasında Orucoğlu Əsgər Ağanın hər yerdə
qıryatı (qeyrəti, şərəfi), varı söyləndiyini tərifləyir və sonra belə nəzmə çəkir:
OZAN DÜNYASI № 3(6), 2011
69
Gəncə–Qarabağa salıbdır bir ün,
Borçalı elində izzəti üstün,
Soğanlıqlı Abbas kimi günbəgün
Təəssüf çəkən havadarı söylənir.
Aşkarladığımıza görə, Soğanlıqda gerçəkdən Abbas adlı hörmətli
ağsaqqal yaşamışdı, o, dükanda çalışmış, duz-çörəkli, düz ürəkli adam ol-
muşdu [
26
].
Şenlik Baba Borçalının ağır eli Faxralının diş sızladan bulaqlarını, göy
talalarını, Ballı dərəsini, Palıdlı dərəsini, hörmətli kişiləri Usta Əhməd,
Haqverdi, Molla Qurban, Aşıq Oruc, Kərim Ağa, Hümbət, Noyruz, Bayra-
malı, Tanrıverdi, İbrahim, Hüseyn, Abbas, Musa, Kamandar və başqalarını
dərin ehtiramla tərifləmişdi:
Səfil Şenlik bu büsatı gördü xoş,
Görüm Faxralının biri olsun beş,
Abbas tülək tərlan, Musa qızılquş,
Əhli-mərfət Kamandarı gördün mü?
Şenlik Baba Faxralıdan Söyünlərin Molla Mahmud, Təhməzqulu, Molla
Qurban, Yahyaların Abbas, Aşıq Oruc, Qoçulu Ömər oğlu Mahmud, Qə-
mərli Oyçu oğlu İsmayıl, Qızılhacılı Cöyrü oğlu Qara, Sağamoylu Yahya
Bəy və digərləriylə dost olmuş, onların məclislərində çox çalıb oxumuşdu.
Şenlik Gümrüdəki Erməni daşnak qurumuna yazdığı qorxutma şeirdə [
27
]
Erməni hiyləbazlarının iç üzünü açmış, bunun qarşılığında da Borçalıların
igidliyindən bəhs etmişdi:
Qazax, Borçalı da dava düzərlər,
Təkəyə, Türkmənə kağız yazarlar,
Onlar da cəng günü üstün hazırlar,
Biri min adama bərabər gələr.
Ustadın bədii mirasında Borçalı mövzusunun zənginliyinə mahalın Sarvan,
Qızılhacılı, Qarayazı, Qəmərli, Hamamlı, Qasımlı, Görarxı, Arıxlı, Faxralı,
Qoçulu el-obalarında məclislər aparması dəstək vermişdi.
26
Aşıq Məmmədbağır Soğanlıqlı, Repertuar dəftəri, 2001 (əlyazması), s. 1a / Məqalə
yazarının şəxsi arxivində
27
M. Fahreddin Kırzıoğlu, Edebiyatımızda Kars, İstanbul 1958, s. 81
Dostları ilə paylaş: |