135
3. İmam Təbərsi “Məcməül-bəyan”da bu ayənin təfsirində xatırlamışdır ki, cəmin Əmirəl-
mömininə aid edilməsinin səbəbi o həzrətə ehtiram və təzim əlamətidir. Çünki lüğət tərtib
edənlər müfrədi cəm halında təzim və ehtiram məqsədilə də işlədirlər və əlavə etmişdir ki, bu
həqiqət o dərəcədə şöhrət tapmışdır ki, dəlilə ehtiyacı yoxdur.
4. Zəməxşəri “Kəşşaf” təfsirində başqa bir məna incəliyini xatırladaraq deyir: “Əgər
soruşsan cəm sözü necə olur ki, yalnız Əliyə (ə) aid olur? Deyərəm: Baxmayaraq ki, əməl
yalnız bir nəfərin əməlidir, amma cəm halda ona görə işlənmişdir ki, camaat onun əməlinə
doğru təşviq olunsun, Allah tərəfindən onun nail olduğu şeylərə onlar da nail olsunlar. Ona
görə belə deyilib ki, möminləri yaxşılığa, ehsana, fəzilətə çatmağın vacibliyindən agah etsin.
Yəni, vacib bir iş qarşıya çıxarsa, təxirə salmasınlar, hətta namazda olsalar belə.
5. Mən deyirəm: Mən daha gözəl və dəqiq bir incəlik bilirəm. O da bundan ibarətdir ki, bu
ayə müfrəd yox, cəm halında ona görə işlənmişdir ki, bu həqiqətin özü Allah nahiyəsindən bir
sıra adamlar üçün rəhmət və mərhəmətdir. Belə ki, Əli (ə) haqqında pis danışanlar, Bəni
Haşim düşmənləri, münafiqlər, paxıllar və özləri qabağa düşmək istəyənlərin bu həqiqəti
müfrəd halında eşitməyə taqətləri yox idi. Çünki bu halda həqiqəti gizlətmək, onu azdırmaq
üçün yer qalmırdı və bu vəziyyətdə –öz qərəzlərindən naümid olduqları üçün– onlar tərəfindən
İslama dəhşətli bir zərbə dəyə bilərdi. Ona görə də tək şəxsə mənsub olmasına baxmayaraq,
vəziyyətdən çıxış yolu məqsədi ilə cəm halında işləndi. Sonra bir-birinin ardınca müxtəlif
ibarətlər, “nəss”lər və izahlar bir çox məqamlarda (o həzrət tərəfindən) bəyan oldu ki, vilayət
işini xalqın arasında tədricən yaysın. (Və bu elə belə də davam edirdi,) nəhayət, Allah dinini
kamilləşdirdi və bütün nemətləri sona yetirdi. Bu həqiqəti çatdırmaqda Peyğəmbərin (s) üsulu,
camaata çətin məsələləri aşılamaq işində dəqiqliyi eynilə hikmət sahiblərinin rəftarına
bənzəyir. Əgər ayə müfrəd (tək) halında işlənsəydi, ona heç vaxt qulaq asmaz, barmaqları ilə
qulaqlarını tutar, qürur və təkəbbür ilə ondan üz döndərərdilər.
Belə məna incəliyi yalnız bu ayəyə məxsus deyil, Qurani-kərimin bütün ayələrindəki
Əlinin və Əhli-beytin (ə) fəzilətlərinə aid olan yerlərdə eynidir və bu da gizli deyildir. Bu
məsələləri biz “Səbilül-möminin” və “Tənzilül-ayat” kitablarımızda qəti və aydın dəlillərlə
aydınlaşdırmışıq.
“Ş”
136
QIRX ÜÇÜNCÜ MƏKTUB
4 Məhərrəm 1330
Ayələrin məfhumunu (siyaq) “vəli” sözünü “mühibb” və buna oxşar sözlərin mənasına
dəlalət etdiyini göstərir.
Allah atana rəhmət eləsin! Şübhənin kökünü və ona təhrik edəni yox etdin! Şübhəni məhv
etdin! Həqiqi haqqı aşkar etdin! Bir cəhəti çıxmaq şərti ilə başqa heç nə qalmır. O da bundan
ibarətdir ki, deyilir: Ayə kafirlərin hökmranlığı və dostluğunun nəhyi tərzindədir. Yəni o
ayələrdəndir ki, müsəlmanlara kafirləri özlərinə vəli və dost tutmağa icazə vermir və şahidi bu
ayənin əvvəli və sonrasıdır. Və bu ayədə “vəli” sözündən məqsədin “nəsir”, “mühib”, yaxud
“sədiq” və başqa bu kimi sözlər olması daha uyğundur. Bunun cavabı nədir? Lütfən bəyan
edin. Vəssalam.
“S”
137
QIRX DÖRDÜNCÜ MƏKTUB
5 Məhərrəm 1330
1. Ayənin məfhumu “nəsir” və ona bənzər sözlərin mənasına dəlalət etmir.
2. Ayənin məfhumu dəlillər ilə müxalif ola bilməz.
1. Cavab: Ayə, göründüyü kimi, özündən əvvəlki ayələrdən (kafirlərin vilayət və
dostluğunu inkar edən ayələrdən) fərqli və o ayələrin quruluşundan kənardır. Aşkar. Əmirəl-
möminini mədh edir, çünki bu ayələrdə Əmirəl-mömininin və Əhli-beytin üstünlüklərindən,
onun imamət və rəhbərliyə layiq olmasından və qüdrəti qarşısında mürtədləri təhdid
etməsindən bəhs edir və onları onun qüdrəti vasitəsi ilə qorxudur. Sübutu da odur ki, bu ayə,
bəhs etdiyimiz ayədən əvvəl gəlmişdir:
ْمُهُّـبمَُ ٍمْوحقمب ُهّللا متيْأحي حفْوحسحف مهمنيمد نحع ْمُكنمم َّدحتْرحـي نحم ْاوُنحمآ حنيمذَّلا احهُّـيحأ احي
هّللا مليمبحس مفي حنوُدمهاحُيُ حنيمرمفاحكْلا ىحلحع ٍةَّزمعحأ حينمنممْؤُمْلا ىحلحع ٍةَّلمذحأ ُهحنوُّبمَُحو
...
“Ey iman gətirənlər, sizlərdən kim
dinindən dönsə, tezliklə Allah bir qövmü gətirəcək ki, Allah onları sevir, onlar da Allahı
sevirlər. (Bu qövm) möminlər qarşısında itaətkar və kafirlər qarşısında güclü və qüvvətlidir.
Allah yolunda cihad edirlər və məlamət (acı söz) edənin məlamətindən qorxmurlar. Bu, Allah
fəzlidir, onu kimə istəsə verir. Allahın lütfü vüsətli və O, (hər şeyi) biləndir.”
1
Bu ayə “Əmirəl-möminin”ə aiddir və onun və əshabəsinin qüdrəti ilə müxalifləri
qorxudur.
2
Belə ki, Əmirəl-möminin (ə) özü “Cəməl” döyüşü günü və imam Baqir və imam
Sadiq (ə) bu mətləbə işarə buyurmuşlar. Sələbi öz təfsirində onu söyləmiş və “Məcməül-
bəyan” müəllifi onu Əmmardan, Hüzəyfədən və İbn Abbasdan nəql etmişdir. Bu haqda
şiələrin fikri eynidir. Pak Əhli-beyt (ə) imamları təriqi ilə bu barədə doğru və mütəvatir
xəbərlər çatmışdır.
Buna görə də “vilayət” ayəsi o həzrətin vilayətinə və imamətinin vacibliyinə işarə
olunandan sonra (ondan əvvəlki ayədə deyilib) gəlmişdir və vilayət ayəsi əvvəlki ayədə
deyilmişlərin və keçmişə işarənin şərhidir. Buna görə də necə demək olar ki, bu ayə kafirlərin
vilayəti və dostluğunu qadağan edən ayələrin tərzində gəlmişdir.
2. Bundan əlavə, Allahın rəsulu (s) Əhli-beyt imamlarını Quranın səviyyəsində tutmuş və
elan etmişdir ki, bu ikisi bir-birindən ayrılmayacaqlar. Deməli, onlar Quran ilə bərabər
səviyyəlidirlər, doğru yolu onların vasitəsilə tanımaq olar. Biz mütəvatir şəkildə gördük ki,
onlar bu ayə vasitəsilə o həzrətin xilafət və vilayəti üçün dəlillər gətirirlər və “vəli”nin təfsirini
elə müəyyənləşdirmişlər ki, biz də onu dedik. Buna görə də əgər ayənin deyilmə tərzinin
(siyaq) onların “nəss”ləri ilə uyğun olmamasını fərz etsək və təslim olsaq, onun qədr-qiyməti
1
“Maidə”, 54-cü ayə.
2
Bu, Peyğəmbərin buyurduğu sözə bənzəyir: “Ey Qüreyş dəstəsi, Allah sizin yanınıza bir nəfəri göndərənə
qədər öz işinizdən əl çəkməyəcəksiniz. Allah onun qəlbini iman ilə doldurmuşdur, o sizin boynunuzu vurar,
siz də qoyun sürüsü kimi onun qabağından qaçarsınız.” Əbu Bəkr boynunu uzatdı ki, o mənəm! Peyğəmbər
(s) buyurdu: Yox. Ömər dedi: Mənəm? Buyurdu: Yox, o kəsdir ki, çarığını yamayar. Bu zaman Allahın
rəsulunun çarığı Əlinin əlində idi və onu tikirdi.” “Sünən” yazanların çoxu bu hədisi nəql etmişlər. Bu hədis
“Kənzül-Ümmal”ın 6-cı cildinin 393-cü səhifəsinin əvvəlində 610-cu hədisdir. Buna oxşar hədislərdən
Peyğəmbərin söylədiyi bu hədisdir: “Sizin aranızda elə adam vardır ki, Quran təvilinə (anlayış, izahat)
əsasən mübarizə edər, necə ki, mən Quran tənzilinə əsasən mübarizə etdim. Əbu Bəkr dedi: Mənəm?
Buyurdu: Xeyr, o kəsdir ki, hücrədə çarığa yamaq vurur. Əli evdən çıxdı. Peyğəmbərin (yamaq vurduğu)
çarığı əlində idi.” İmam Əhməd Hənbəl “Müsnəd”də onu Əbu Səddən nəql etmiş. Hakim ”Müstədrək”də,
Əbu Yəla “Müsnəd”də və bir çox sünnə yazanlar “sünən”də və Müttəqi Hindi onu “Kənzül-Ümmal”ın
altıncı cildinin 155-ci səhifəsində nəql etmişdir.
Dostları ilə paylaş: |