Əl-muraciat (MƏktublar) İmamət vilayət xilafəT
Yüklə 6,38 Mb. Pdf görüntüsü
|
160 O gün Peyğəmbər imamət və xilafətin Əliyə (ə) verilməsi əhdini birbaşa risalətin tamamı yönündə təbliğ edəndən sonra Allah bu ayəni nazil etdi: متيحمْعمن ْمُكْيحلحع ُتْمحْتَحأحو ْمُكحنيمد ْمُكحل ُتْلحمْكحأ حمْوحـيْلا اًنيمد حمحلاْسملإا ُمُكحل ُتيمضحرحو “Bu gün dininizi tamamlayıb mükəmməl etdim, sizə olan nemətimi başa çatdırdım və bir din kimi sizin üçün İslamı bəyənib seçdim.” 1 Bəh, bəh! Bu Allahın fəzlidir ki, onu istədiyinə verər. Bu ayələrə diqqət yetirən hər bir kəs Allahın bu inayətlərinin müqabilində itaətkar olacaqdır. 3. Bir halda ki Allahın inayəti belədir, demək, Peyğəmbərinin də inayətinin belə olması şübhəsizdir. Çünki, əcəli yaxınlaşanda və vəfatının xəbəri ona veriləndə, Allahın əmri ilə “həcci-əkbər”də hamının gözü qarşısında Əlinin vilayət xəbərini vermək qərarına gəldi. Nə Məkkədə “inzar” günündə “yövmüd-dar” nəssiylə, nə də dalbadal verdiyi xəbərlərlə kifayətlənmədi. Həcc mövsümü çatmamışdan əvvəl camaata elan etdi ki, o, bu il həccə gedəcək və bu “həccətül-vida” olacaq. Adamlar hər dağdan, dərədən onun yanına gəldilər. O həzrət yüz min, ya daha çox adamla Mədinədən xaric oldu. 2 Ərəfatda dayanandan və camaat orada toplaşandan sonra Peyğəmbər (s) belə nida etdi: « وا انا لاا يـنع يِّدحؤُـي لا و ّيلع نم انا و يـنم ّيلع ّيلع » “Mənim tərəfimdən olan hər bir mətləbi özümdən və ya Əlidən başqası təbliğ etmir.” 3 Karvan Xum vadisinə çatanda “Ruhül-Əmin” (Cəbrail (ə)) nazil olub Allah tərəfindən “təbliğ” ayəsini gətirdi ki, bu vaxt, Həzrət (s) dəvədən endi. Nəhayət, geridə qalanlar da gəlib çatdılar və irəlidə olanlar geri döndülər. Hamı toplaşandan sonra onlarla namaz qıldı və sonra xütbə oxuyub və Əlinin (ə) vilayət “nəss”ini elan etməyə başladı ki, ondan bir parçanı yazdım. Bundan əlavə eşitmədiklərin də düzgündür ki, eşitdiklərin sənə kifayət edər. Bu məsələni o gün Peyğəmbərlə (s) olan hər kəs bildi və başqalarına da çatdırdı. Dediyim kimi, 100 mindən çox cəmiyyət müxtəlif yerlərdən gəlmiş ki, “qədir” hadisəsinin təvatürünü tələb edir (hərçənd, onun nəql olunması yolunda maneələr də mövcud idi). Bundan başqa, Əhli-beyt imamları tərəfindən də üsullar işlənmişdir ki, onun intişarı və yayılmasını tələb edir. 4. Möminlərin əmirinin (ə) xəlifəliyi günlərində buyurduğu bu sözə diqqət yetirməyin kifayətdir. O, camaatı Rəhəbədə (Kufənin məhəllələrindən biri) toplayanda dedi: “Peyğəmbərdən (s) Qədir-xum günü hər hansı bir mətləbi eşidən müsəlmanı and verirəm, ayağa qalxsın və eşitdiklərinə şəhadət versin. Amma o həzrətiöz gözləriylə görüb, qulaqlarıyla onun sözünü eşitmiş adamdan başqası ayağa qalxmasın.” Səhabələrdən otuz nəfəri ayağa qalxdı ki, onların on ikisi “Bədr mücahidləri”ndən idi. Hamısı şəhadət verdilər ki, Peyğəmbər (s) Əlinin əlindən tutub onlara belə buyurdu: “Bilirsinizmi ki, mən möminlərə özlərindən yaxınam?” Dedilər: Bəli. Peyğəmbər (s) buyurdu: « .. هلاْوحم ٌّيلحع اذهحف ُهلاْوحم ُتْنُك نم ». “Mən mövlası olduğum hər kəsin mövlası Əlidir! Ey Allahım, Əlini sevəni sev, düşmən olana düşmən ol!” Yaxşı bilirsiniz ki, 30 nəfər səhabənin yalan danışmaqda qruplaşması (xüsusilə, elə bir şəraitdə) ağlasığmazdır. Buna görə, onların şəhadətindən sonra təvatürün hasili qətidir və bunda heç bir şübhə yoxdur. Bu hədisi Rəhəbədə olan hər bir kəs onlardan eşitmiş və yadda 1 Maidə, ayə 3. Əhli-beyt tərəfindən dediklərimiz haqqında düzgün xəbərlər təvatür şəkildə çatmış və burada şübhə yoxdur. Baxmayaraq ki, Buxari bu ayənin Ərəfə günü nazil olduğunu nəql etmiş, amma – « تيبلا لها تيبلا في امـب يردا » – ev əhli (Əhli-beyt) evdə olanları başqalarından daha yaxşı bilir. 2 Əhməd Zeyni Dəhlan özünün “Əs-siyrətün-Nəbəviyyə” kitabının “həccətül-vida” babında yazır: “Peyğəmbər (s) Mədinədən 90000 və ya 124000 nəfərlə xaric oldu.” Bu saydan çox da deyilmişdir. Bu, onunla Mədinədən xaric olanların sayıdır. Amma onunla həcc edənlərin sayı bundan da çoxdur. Buradan aydın olur ki, onunla olanların sayı 100000-dən çox imiş və hamı “qədir” hadisəsinin şahidi olublar. 3 Bu, 15-ci hədisdir ki, 48-ci məktubda verdik və kitabın özündə və haşiyəsində ondan söz açdıq. Yaxşı olar ki, bəhs edənlər ondan xəbərdar olsunlar. 161 saxlamış, ayrılandan sonra ətraf yerlərdə yaymış, beləliklə, hər yerə çatmışdır. Diqqət yetirin ki, əvvəla Rəhəbə günü, möminlərin əmirinin (ə) xilafəti dövrünə təsadüf etmiş, ikincisi, camaat 35-ci hicri ilində Əliyə beyət etmiş və üçüncüsü bilmək gərəkdir ki, özü “qədir” günü “həccətül-vida”da olmuşdur. Bu iki günün arasındakı (Rəhəbə və “qədir” günləri) ən azı 25 il fasiləyə baxmayaraq, bu vaxt ərzində öldürücü taunlar, müharibələr baş vermişdir. Əsrin dörddə biri olan bu müddətdə uzun müharibələr, əsirlik, taun, öldürücü vəbanın təsirindən “qədir” günü orada olanların əksəriyyəti, qocalar yaşlılar, həmçinin dəliqanlı cavanlar, bir çox mücahidlər dünya ilə vidalaşmışdılar. Belə ki, sağ qalanlar dünyadan köçənlərə nisbətən az bir hissəni təşkil edirdi. Qalanlar isə hər bir tərəfə dağılışmış və “Rəhəbə” əhvalatında Əmirəl- mömininlə (ə) İraqda olanlardan başqa heç kəs sağ deyildi. Beləliklə, 25 ildən sonra 30 nəfərin birdən ayağa qalxması, onlardan on ikisisinin Bədr müharibəsinin iştirakçılarından olması və “qədir” hadisəsində Peyğəmbərdən (s) eşitdiklərinə və gördüklərinə şəhadət verməsi, o hadisənin nə qədər əhəmiyyət daşıdığını göstərir. Əlbəttə, bəzisinin – Ənəs ibn Malik 1 kimi, imamla düşmənçiliyi səbəb oldu ki, şəhadət verməkdən çəkinsinlər. Əgər o həzrətin sağ qalmış bütün səhabələrini (kişi və qadın) o gün toplayıb, Rəhəbədə and verib, şəhadət istəmək imkanı olsaydı, imamın nifrininə düçar olanların sayı, ayağa qalxmış otuz nəfərin neçə misli qədər olardı. Siz heç fikirləşmisinizmi, əgər bu sorğu Hicazda və “qədir” əhvalatından az bir vaxt sonra baş versəydi, nə olardı və neçə nəfər şəhadət verərdi? Bu həqiqət haqqında düşün ki, onu “qədir” hədisinə ən güclü dəlil biləsən. Rəhəbə əhvalatı və sorğusu haqqında deyilmiş xəbərlərdən imam Əhmədin Əbu Tüfeylidən “Müsnəd”in 4-cü cildinin 370-ci səhifəsində Zeyd ibn Ərqəmin haqqında nəql etdiyini mütaliə etsən kifayətdir. O, deyir: “Əli camaatı Rəhəbəyə yığdı və sonra buyurdu: “Allah xatirinə şahid tələb edirəm və “qədir” günündə olan hər bir müsəlmandan istəyirəm ki, dursun və Peyğəmbərdən (s) eşitdiyini desin. Otuz nəfər ayağa durdu.” Amma Əbu Nəim yazmışdır: “Çox adam durdu və şəhadət verdi ki, Peyğəmbər o gün Əlinin əlini tutdu və müsəlmanlara dedi: Bilirsinizmi ki, mən möminlərə özlərindən yaxınam? Dedilər: Bəli, ey Allahın rəsulu. Buyurdu: « و هلااو نم ملاو ّمهّللا هلاْوم اذهف هلاْوم ُتنك نم هاداع نم مداع » Mən kimin mövlasıyamsa, Əli onun mövlasıdır. İlahi, onu sevəni sev və ona düşmən olana düşmən ol!” Əbu Tüfeyl deyir: “Mən Rəhəbə yığıncağından sonra çox fikirləşirdim ki, necə olub ki, o vaxt ümmətin əksəri buna əməl etməyib. Ona görə də Zeyd ibn Ərqəmin yanına getdim və dedim: Mən Əlidən (ə) eşitdim ki, bu cür sözlər deyirdi. Zeyd dedi: Bu bir həqiqətdir ki, inkar yeri yoxdur. Bunu mən də Peyğəmbərdən (s) eşitmişəm.” Mən deyirəm: Zeydin şəhadətini də Əlinin (ə) kəlamını əshabədən 30 nəfərin şəhadətinə əlavə edəndə, nəql edənlərin sayı cəmi 31 nəfər olur. İmam Əhməd Əlinin (ə) kəlamını “Müsnəd”in 1-ci cildinin 119-cu səhifəsində Əbdür-Rəhman ibn Əbu Leyladan belə nəql etmişdir: “Əlini Rəhəbədə gördüm ki, camaatı Allaha and verdi və şahid tələb edib dedi: Bir nəfər durub şəhadət versin ki, Peyğəmbərin (s) özünü o zaman görmüşdür. Əbdür-Rəhman deyir: Bədrdə iştirak edən 12 nəfər ayağa durdu. Elə bil ki, indi də onlar gözlərim önündədirlər. Dedilər: Biz şahidlik edirik ki, Qədir-xum günü Peyğəmbərdən eşitdik, deyirdi: 1 İmam Əli (ə) buyurdu: “Nə üçün Rəsuli-Əkrəmin əshabələri ilə birgə ayağa durmadın ki, gördüklərinə şəhadət verəsən? Dedi: Ey Əmirəl-möminin, mənim ömrümün çoxu gedib, yaddan çıxarmışam. Əli (ə) buyurdu: Əgər yalan deyirsənsə, Allah səni bərəsə (ekzema: çil-çil olma) mübtəla etsin, belə ki, hətta əmmamənlə də onu örtə bilməyəsən. Hələ yerindən qalxmamışdı ki, üzünü ləkələr tutdu. Ondan sonra deyirdi: “Allahın saleh bəndəsinin nifrininə mübtəla oldum.” Mən deyirəm: Bu imam Əlinin məşhur mənaqibindəndir ki, İbn Qüteybə Dinəvəri onu zikr etmiş, “Maarif” kitabının 194-cü səhifəsində Ənəsi xəstəliyə mübtəla olmuşların sırasında vermiş və bu mətləbi İmam ibn Hənbəl “Müsnəd”in 1-ci cildinin 119-cu səhifəsinin axırında vermişdir. Orada demiş: “O həzrətin nifrininə giriftar olmuş üç nəfərdən başqa hamı ayağa durdu.” Yüklə 6,38 Mb. Dostları ilə paylaş:
|