Əl-muraciat (MƏktublar) İmamət vilayət xilafəT
Yüklə 6,38 Mb. Pdf görüntüsü
|
167 təbliğində olan həyəcan bir növ təhdidə (hədə-qorxuya) oxşayırmış? O nə vəzifə idi ki, Peyğəmbər (s) onun təbliğində fitnə xofu və qorxusu keçirirmiş və xüsusilə, münafiqlərin əziyyətindən qorunmaq üçün Allah tərəfindən nazil olan bəyana ehtiyacı var imiş? Doğrusu, əgər yadlar sizə bu sualları versəydilər, cavabında deyəcəkdiniz ki, əziz və cəlallı Allahın və rəsulunun (s) məqsədi Əlinin qələbəsi, müsəlmanlara köməyi və onlara qarşı onun sədaqət və dostluğunun bəyanı idi, vəssəlam? İnanmıram siz özünüz bu cavablarla razılaşasınız və güman etmirəm ki, onu böyük Allaha və peyğəmbərlərin sonuncusuna layiq biləsiniz. Bəs siz fikirləşmirsiniz ki, Peyğəmbər (s) bütün səy və əzmini bəyana ehtiyac olmayan bir şeyə sərf etsin və elə məsələyə toxunsun ki, tamamilə bədihi və gün kimi aydındır? Şübhəsiz, siz Peyğəmbəri hər bir nöqsandan münəzzəh (pak) bilirsiniz. Şübhəsiz, siz o həzrəti ismətli, xəta və səhvdən uzaq bilirsiniz. Böyük Allah buyurmuşdur: “Bu (Qur’an Allah dərgahında) çox möhtərəm olan bir elçinin gətirdiyi kəlamdır. (Elə bir elçi ki,) çox qüvvətlidir; ərşin sahibi (Allah) yanında çox hörmətlidir (izzətlidir). (Elə bir elçi ki,) itaət ediləndir, həm də (Allah yanında vəhyə) e’tibarlı müvəkkildir. (Ey Məkkə əhli!) Həqiqətən, sizin dostunuz (müşriklərin dediyi kimi) divanə deyildir!” 1 Bütün bu vəsflərdən sonra onu çox aydın şeyləri bəyan etməkdə ittiham etmək olarmı? Allah və Peyğəmbəri belə şeylərdən yüksəkdədirlər və o isti səhrada Peyğəmbərin (s) məqamına münasib və “qədir” günündə onun sözü və işinə layiq olan yeganə məqsəd Allah “əhd”inin təbliği və xalqa çatdırılması – özündən sonra olan canişinin təyini idi. Allah şahiddir ki, Peyğəmbərin (s) o gün Əlinin vəliəhdliyi və imamlığını təyin etməkdən başqa bir məqsədi olmamışdır. Beləliklə, bu hədisin qərinələri (şahidləri) Əlinin xilafətinə aydın dəlildir və təvilə qabil deyildir. Və onu inkar etmək üçün heç bir yol yoxdur. Bu, ağlı olan, eşidən və görən adam üçün aydın məsələdir. 2. Dəlil gətirənlərin güman etdikləri qərinə də yalandır və həqiqəti gizlətmək, onu yalanla qarışdırmaq üçün bir bəhanədir. Çünki, Peyğəmbər (s) Əlini iki dəfə Yəmənə göndərmişdir. Birinci dəfə hicri 8-ci ildə oldu və boşboğazlar aranı vurmağa başladılar. Mədinəyə qayıdandan sonra Peyğəmbərə ondan şikayət etdilər və Peyğəmbər çox narahat oldu və onların sözünü qətiyyətlə rədd etdi. Belə 2 ki, bir daha onun haqqında belə sözlər danışmadılar. İkinci dəfə hicrətin 10-cu ilində baş verdi. Peyğəmbər (s) özü ona bayraq verib, öz mübarək əli ilə o həzrətin başına əmmamə qoydu və buyurdu: “Hərəkət et və heç nəyə fikir vermə.” Və o, doğru yolla başı uca, şərəflə hərəkət etdi və Peyğəmbərin fərmanını yerinə yetirdi. Sonra həccətül- vidada Allahın rəsuluna qoşuldu və həccin niyyətini Peyğəmbər kimi etdi və Peyğəmbərin əməlinə uyğun ehram bağladı. Çünki Peyğəmbər (s) onu özünə qurbanda şərik etdi. Bu dəfə heç kəs Peyğəmbərə onun haqqında bir söz demədi və heç bir boşboğaz onun haqqında pis söz danışmadı. Bundan sonra kim deyər ki, “qədir” hədisi etiraz edənlərin sözünə xatir və ya belə adamları rədd etmək üçün deyilmişdir? Həmçinin, Əlidən (ə) cüzi şikayətə görə Peyğəmbərin (s) bu qədər mədh və səna deməyinə ehtiyac vardımı, özü də belə şəkildə, dəvə yüklərindən minbər hazırlansın və nə qədər təqdimat söyləsin?! “Nəuzubillah”, o həzrətin sözündə, işində və məqsədlərində əsla bihudəlik olmamışdır. Heç vaxt! Bu cür işlər onun hikmət və vuqarından uzaqdır. Böyük Allah onun haqqında buyurur: “Bu (Qur’an) çox möhtərəm bir elçinin ) Allahın ona nazil etdiyi) sözüdür! O, şair sözü deyildir! Nə az inanırsınız! O, kahin sözü də deyildir! Nə az düşünürsünüz! O, aləmlərin Rəbbi tərəfindən nazil edilmişdir.” 3 Əgər Peyğəmbər yalnız o həzrətin fəzilətlərini açıqlamaq və müxaliflərinin sözünü rədd etmək istəsəydi, deyərdi: « وُذْؤُـت لاحف يـتْيحـب ملْهحا ُدِّيحس حو يدْلُو وبحا حو يرْهمص حو يّمحع ُنْبا اذه مهيف نّ » “Bu mənim əmim 1 “Təkvir”, 19-22. 2 36-cı məktubda verildiyi kimi. Oradakı izahı əldən vermə. 3 “Əl-haqqə”, 40-43 168 oğlu, kürəkənim, övladlarımın atası və Əhli-beytimin seyyididir. Onu incitməklə məni narahat etməyin.” Və onun fəzl və ləyaqətinin böyüklüyünə dəlalət edən bu kimi söz deyərdi. Bütün bunlardan əlavə, hədisin sözlərindən də elə bu dediklərimiz başa düşülür. 1 Hətta Həzrət (s) onu hər hansı səbəbə görə də söyləmiş olsa, axırı ki, sözlərin zahiri dediyimiz mənanı verir, daha onun səbəbi əhəmiyyət daşımır (diqqət edin). O ki qaldı Peyğəmbərin “qədir” hədisində Əhli-beytin zikrinə, artıq bu dediyimiz mənaya aşkar sübutdur. Belə ki, onları Quranla bərabər tutmuş, onları insanların rəhbər və pişvası hesab etmiş və buyurmuşdur: « ام مْينحلْقِّثلا مُكيمف ٌكمرات ّنّما يـتْيحـب حلْهحا تيحْترمع حو مللها حباتمك اُوّلمضحت ْنحل همب ْمُتْكَّسححتَ ْنما » “Mən sizin yanınızda iki qiymətli şey qoyuram ki, əgər ona bağlansanız heç vaxt yolunuzu azmazsınız: Allahın kitabı və Əhli-beytim.” O həzrət belə etdi ki, ümmət bilsin ki, ondan sonra bu ikisindən qeyrisin hidayətçi ola bilməz və bu ikisindən başqasına arxalanmasınlar. Pak Əhli-beyt imamlarına tabeliyin vacibliyinə dəlalət üçün yalnız bu kifayətdir ki, onları Allahın kitabı ilə bir cərgədə hesab etmiş və heç vaxt batil onlara yol tapa bilməz. Deməli, Allah kitabına əks olan kitaba müraciət etməyin cayiz olmadığı kimi, Əhli-beyt imamlarının hökmünə müxalif olan imam və rəhbərlərə müraciət etmək də cayiz deyildir. Peyğəmbər buyurub: « ايمضحقنحي ْنحل امُهَّـنمّماحف » və ya « َّيلع ادمري ّتيح افحترْفحـي ْنحل ضْولْا » Həzrətin “Bu ikisi bir-birindən ayrılmayacaqlar. Kövsər hovuzunun kənarında mənim yanıma gələnə qədər” – sözü yer üzünün Allah rəsulundan sonra Quranla eyni səviyyədə olan imam və pişvalardan xali olmadığına bir dəlildir. Bu hədis ətrafında dərindən fikirləşən şəxs bilər ki, xilafət yalnız imamlara məxsusdur. Bu deyilənləri imam Əhmədin “Müsnəd”indəki 2 Zeyd ibn Sabitin Allahın rəsulundan (s) nəql etdiyi hədis də sübut edir: « مْينحتحفيلحخ مُكيف ٌكمرات ّنّما ْنحل امُهَّـنماحف يـتْيحـب حلْهحا تيحْترمع حو مضْر ْلأا حليما ءامَّسلا حنمم ٌدوُدْحمَ ٌلْبحح مللها حباتمك ضْولْا ّيلع ادري ّتيح افحترْفحـي » “Mən sizin aranızda iki xəlifə qoyuram: ip tək göydən yerə endirilmiş Allahın Kitabı və Əhli-beytim. Onlar Kövsər hovuzunun kənarında mənim yanıma varid olana qədər bir-birindən ayrılmayacaqlar.” Bunun özü Əhli-beyt imamlarının xilafətinə sübutdur. Siz bilirsiniz ki, Əhli-beytə tabeçiliyin vacibliyi “nəss”i elə Əliyə tabeçiliyin vacibliyi “nəss”idir. Çünki o, Əhli-beytin seyyidi və onların rəhbəridir. Buna görə də “qədir” hədisi və onun kimiləri əvvəldə birbaşa Əliyə (ə) aid olur: bəzən ona görə ki, o, Allah və rəsulu (s) tərəfindən Quranla bir səviyyədə nəzərə alınmış imam kimi, bəzən də, özünün böyük şəxsiyyəti baxımından, çünki o, vəlisi Peyğəmbər olan hər bir şəxsin vəlisidir. Vəssalam. “Ş” 1 Xüsusilə, ona işarə olunan əqli və nəqli qərinələr olmaqla. 2 5-ci cildin 122-ci səhifəsinin əvvəli. Yüklə 6,38 Mb. Dostları ilə paylaş:
|