ƏLİ İldirimoğlu daş yağan gün Redaktor: Nadir Məmmədli
Yüklə 10,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
248 Ə li İld ırı m oğ lu düzlər uzağa getməyin, qaranlıq düşməmiş evdə olun. Gündəgünaşırı qonşu kəndlərdən gəlib atamı ataqatıra mindirib xəstə üstünə aparırdılar. Xəstə sahibləri heç vaxt atamı əliboş yola salmırdılar. Hər dəfə atam dolu xurcunla qayıdırdı. Evdə yağı, pendi ri, əti, düyünü qoymağa yer tapmırdıq. Atam çarho vuzluların gəlmə adamlara, xüsusilə bir həkim kimi onun özünə göstərdiyi qonaqpərvərliyindən yerdən göyəcən razıydı. Anamın qorxuya düşməsinə baxma yaraq, kənddə bizə dəyibdolaşan olmurdu. Əksinə, qərib, həm də həkim uşaqları kimi qocalıcavanlı hamı hörmətimizi saxlayırdı. Kəndə isinişdikcə, qəlbi mi zdəki qorxu xofu, camaatın bizə olan rəğbəti qarşı sın da əriyib, günbəgün yox olurdu. Yaz girəndə hər çər şənbə axşamı bütün həyətlərdə tonqal alovlanırdı. Atam bizi başa saldı ki, müsəlmanların Novruz bay ramıdır. Həmin əziz gecələrdə qapımız teztez döyü lürdü. Hamısı da əli paypüşlə. Həyətdə qoyunquzu nun, çolpanın, toyuğun əlindən tərpənmək olmurdu. Anam bizə göndərilən bayram sovqatını yığıbyığış dıra bilmirdi. Hamımız çarhovuzluların insanpər vər liyinə məəttəl qalmışdıq. Nə gizlədim, bizlərdə qonşu qonşuya acı bibəri də qıymır. Elə bil cənnətə düşmüş dük. Sevindiyimiz qədər də bu mərd insanların qarşı sında vicdan əzabı çəkirdik. Babalarımızın vaxtilə bu kənddə törətdiklərini xatırladıqca özümüzözümüzə nifrət edirdik. Anamın əvvəlki qara fikirləri altüst ol muşdu. O, indi ayrı cür danışırdı. Deyirdi ki, müsəl man ların belə açıq qəlbli olduğunu bilməzdim. Onla rın bu cür insanpərvərliyinin şahidi olduqca, əriyib yerə girirdik. Atam bir gün kolxozun çobanını çağırıb iti ona bağışladı. Dedi ki, yaxşı itdir. Ancaq həyət bacanı korlayır. Arvad zirzibilini təmizləyə bilmir. 249 Daş y ağan gün Yolağamız da gecəgündüz açıq qalırdı. Bizə qoruq qadağa yoxuydu. İstədiyimiz vaxt, istədiyimiz yerə gedirdik. Az vaxt ərzində Azərbaycan dilini tərtəmiz öyrəndik. Ailəmizdə azərbaycanca danışırdıq. Ana mın Gorus şəhərində, yüksək vəzifədə işləyən yaxın qohumu bir gün atama sifariş göndərdi ki, burada yeni xəstəxana açılıb, həkim axtarırlar. Sənin üçün yer saxlamışam, təcili gəl, yaxşı da maaşı var. Nə atam, nə də anam buna razı olmadı. Çünki Çarhovuzluda gün lərimiz olduqca xoş keçirdi. Atam bizi Çarhovuzluda Azərbaycan məktəbində oxutdurdu. Atamla anam həmişə öz aralarında müsəlman camaatının alicənab lığından danışırdılar. Atam iyirmi ilə yaxın Çarhovuz luda işlədi. Artıq kənd camaatına qaynayıbqovuş muşduq. Bir çətinə düşəndə Məhəmməd pey ğəmbəri imdada çağırırdıq. Qış düşəndə odunocaqdan çətinli yimiz olmurdu. Hamısını kənd camaatı verirdi. Çar hovuzluda yaşadığımız müddətdə bir dəfə də olsun, yağyavanlıq üçün dükanbazara getməmişik. Buna ehtiyacımız da olmurdu... Qəribədir, Çarhovuzlular ermənilərin bu kənddə törətdiklərini əsla dillərinə gətirib üzümüzə vurmurdular. Halbuki yandırılan onlarla evin uçuqları hələ də dururdu. Çarhovuzlular olubkeçənləri artıq közərtmirdi. Bu, bizi təəccüb lən dirirdi. Arsen Manukyan həyəcanlandığından sifətini tər basmışdı. O, cib dəsmalını çıxarıb üzünü silərək sözünə davam etdi: – Başına gələnləri Rövzətə danışanda Çarhovuzlu dakı günlərimi xatırladım. Orda kəsdiyim çörək, ata mın camaatla olan haqqsalamı gəldi durdu gözümün qabağında. Qəlbimdə millətimin nanəcib millətçilərinə nifrət etdim. Bir insan kimi sizdən eşitdiklərimə 250 Ə li İld ırı m oğ lu ürəyim tab gətirmədi. Əhvalım korlandı, halım pis ləşdi. Oturduğum stuldan aşdım. Güclə özümü düzəldib ayağa qalxdım. Və hiss etdim ki, düşdüyüm vəziyyət Rövzətlə səni də narahat etdi. Yəqin fikirləş misiniz ki, ermənilər barədə dediklərinizi başa düş mü şəm. Və tezgec bunun hayfını sizdən çıxa bilərəm. Ona görə belə qərara gəldim ki, bu bazar günü heç yana getməyim, sizinlə ayrılıqda görüşüb, əvvəlcə dərindən tanış olum. Sonra təklikdə açıqsaçıq danı şaq, heç birimizin qəlbində qaraltı qalmasın. Bir birimizdən şübhəli gəzib dolanmayaq. Həm də mil lətimi erməni daşnakları ilə, nə bilim, andraniklərlə qarışıq salmayasan. Çarhovuzluda eşidib gördüklə rim dən sonra ermənilərlə azərbaycanlılar arasında ayrıseçkilik qoysam, müsəlmanların çörəyi bizə qənim olar. Onu heç Allah da qəbul etməz. Komandirin bu sözlərindən sonra əsgərin qırışığı açılsa da, sinəsinə çəkilmiş çalınçarpaz dağların sızıl tısı getməmişdi. Onlar birbirini başa düşdüklərini etiraf edirmiş kimi, hər ikisi məmnun halda ayağa qalxdı. Nəcəf müsahibinə əl uzadıb xudahafizləşmək istəyəndə Arsen divardakı saata baxdı və: – Kakras, günorta yeməyinin vaxtıdır, hələ bir az da keçib. Bayaq ərz etdiyim kimi, mən azərbaycanlıların çörəyini çox kəsmişəm. Ona görə də evdən çıxanda yoldaşıma demişəm ki, günorta qonağımız olacaq. Qreta xanım yolumuzu gözləyir. Qreta xanım qona ğın kimliyini soruşanda sizin adınızı çəkdim, çox xoş hal oldu. Çünki o, sizi kənardankənara tanıyır. Bir dəfə də söhbət əsnasında mənə dedi ki, o Nəcəf adlı türk balasından xoşum gəlir. Oturuşundan, duruşun dan, davranışından nəzakətli, həm də qoçaq oğlana oxşayır. Yəqin ki, sizi görsə, şad olar. Həyat yoldaşım Yüklə 10,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|