ƏLİ İldirimoğlu daş yağan gün Redaktor: Nadir Məmmədli
Yüklə 10,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
269 Daş y ağan gün sansa, get o soyxamın qanlı ləkələrinə bir də diqqətlə bax. Ona görə də özümü xoşbəxtlərin xoşbəxti hesab edirəm. Sənsə... Türk gədəsi ilə dostluq əlaqəsi yarat maq niyyətinə düşmüsən! Niyə belə satqın, dönük çıxdın, Arsen?! Axı, sənə belə tərbiyə verməmişik. Az qala erməniliyini də danmaq istəyirsən, Arsen! Çar hovuzluların atan Bağdasara, bacıqardaşlarına etdiyi yaxşılıqlara görə, mən özüm də gec də olsa, azərbay canlılara divan tutmağımdan peşman olmaq, o millətə qarşı rəğbət bəsləmək niyyətinə düşmüşdüm. Ancaq Andranikin, Nijdehin, Hamazasın, Dronun... ruhları sən Arsenlə, mən Manukun belə bir fikrə gəlmə yi miz dən agah olandan bəri günüm qaradır. Ətimi şişə ta xırlar. Mənə rahatlıq vermirlər. Yatdıqları cənnətdən qovub, cəhənnəmin oduna, alovuna atmaq istəyirlər. Nəcəflə yaxınlıq eləyəndən bəri mənə, təsəvvürə gəlməz zülmlər eləyirlər, Arsen! Baban Manukun ruhu xatirinə azərbaycanlılara inanıb, onlara yaxınlıq etmək fikrini bu gündən, lap elə bu axşamdan başın dan çıxart! Nə qədər o millətdən uzaq gəzibdolaşsan, yatdığım torpağın altında bir o qədər rahat olaram. Baban Manuka rəhmin gəlsin, Arsen! Bacarsan, o Nəcəfi məhv et, getsin. Qoy bu əbədiyyət dünyasında dilim uzun, başım uca olsun. Cənnətdən qovulub, cəhənnəmin əzablarına düçar olmayım. Qarşında diz çöküb yalvarıram sənə, Arsen! Yalvarıram! Arsen ağzını açıb nə demək istəyirdisə, kölgə qeybə çəkildi. Azərbaycanlılara qarşı qəddar hərəkət lə rinə görə ad çıxaran Manukun ruhu gecənin dərin liyinə çəkilib yox olandan sonra, Arseni əhatə edən binalar, arx boyu cərgələnən ağaclar insan qiyafəsində onun üstünə hücum çəkdilər. – Mən Andranikəm! Mən Nijdehəm! Mən Hamazasam! Mən Droyam!... – 270 Ə li İld ırı m oğ lu Onlar da ağızağıza verib Arsenin üstünə hücuma keçdilər. Arsen vahimələnib instinktiv olaraq qışqır maq istədi. Lakin kənardan eşitməsinlər deyə birtəhər özünü ələ aldı. Onlardan yaxa qurtarmaq üçün iti ad dımlarla mənzilinə tərəf yönəldi. Qapını açıb içəri da xil oldu. Onun bədəni hələ də əsirdi. Ürəyi qəfəsdəki quş kimi çırpınırdı. Bir qurtum su içib çarpayısına uzandı. Gözlərini otağın tavanına zilləyib fikrə get di... – Yəqin babalarımın ruhu, Nəcəflə bugünkü da nışığımızı duyub, düşündü. Sübhə qədər onu təhdid edən bu qorxudan necə xilas olacağı barədə düşündü. ...Səhər komandirlə Nəcəf rastlaşanda Arsen ona həmişəki kimi xoş üz göstərmədi. Nəcəflə rəsmi qay dada salamlaşıb ayaq saxlamadan ötübkeçdi. Nəcəf arxadan ona təəccüblə baxıb başını buladı: – Bir gecənin içində buna nə oldu belə? Dünənki Arsenə oxşamır. Ondan çıxmayan iş. Mənə tərəf baxmaq belə istəmirdi. – Düşündü. Nəcəf yerindəcə donub qalmış dı. Rövzəti görəndə gülümsündü və Arsenlə dünənki səmimi görüşü ilə, bugünkü laqeyd hərəkəti arasında çaş qaldığını dostundan gizlətmədi. Rövzət isə: – Məsələ sən düşündüyün kimi deyil, – dedi. – Vəziyyət başqadır. Moskvadan gələn general geri qa yıdandan sonra komandirlərin hamısının kürkünə birə düşüb. Bəd xəbər olmasın, söhbət var ki, bizim hərbi hissə Fin müharibəsinə getməlidir. Danışılana görə orada vəziyyət ağırdır. Bizim hərbi hissənin baş komandirinin deməsinə görə Sovet qoşunları Man narheym səddində ciddi müqavimətə rast gəlib. Ora da şiddətli döyüşlər gedir. Baş komandirin arvadı mənə yaxın olan bir adama danışırmış ki, bizimkilərdən 150 min, finlərdən 19 min 376 nəfər döyüşçü həlak olub. O boyda Sovet ordusu finlərdən beşon dəfə çox 271 Daş y ağan gün itki verib. Nəhəng bir dövlət cırtdan ölkə ilə bacarmır. Xülasə, komandirlər arasında çaxnaşma düşüb. Söh bət var ki, bu günsabah müharibəyə getməliyik. Ar sen Manukyanın da yəqin ona görə qanı qaraymış. Müharibə də ki bilirsən də nə deməkdir? Sən də baş lamısan ki, Arsen mənnən sərin görüşdü. Qəlbinə ayrı şey gəlməsin. Dünən onunla olan söhbətini mənə da nışandan sonra inanmıram ki, Arsen bizə qarşı başqa cür hərəkət etsin. – Ola bilər. – Nəcəf dostunun dedikləri ilə razılaş dı. – Amma mən müharibədən qorxmuram, – əlavə etdi. – Elə buralarda ölüb qalsam yaxşıdır. Heç olma sa deyərlər ki, yetim Nəcəf canını vətən yolunda qoy du. Geri qayıtmağımın nə mənası var? Əmim ürəyimə yatmayan ifritə bir qızı yaxama calayıb, əlimə də dəyənək verib deyəcək ki, get qoyunları otar. Bir də ki, dalda qalanım var?! Ölsəm, məni kim ağlayacaq?! Erməni qatilləri lənətə gəlsin. Sinəmə elə bir dağ çəkiblər ki, qiyamətə qədər sağalmaz. – Nəcəf dostun dan bir siqaret alıb tüstülətdi və sözünə davam etdi: – Rövzət, – dedi. – Bilirsən ki, səndən gizli heç bir sirrim yoxdur. Arsenlə söhbət elədiyim günün gecəsi anam yuxuma girdi. Mənə dedi ki, oğul, o erməni dı ğasının şirin sözünə əsla aldanma. Çünki ixtiyarı özündə deyil. Ona başqa cür dil verənlər var... Onlar dan etibar gözləmək ağılsızlıqdır. Rövzət: – Ananıza Allah rəhmət eləsin. Yuxu olsa da, onun sözündə bir həqiqət var, – dedi. – Arsen azərbaycan lıların çörəyi ilə böyüsə də, onun damarından daşnak qanı axır. Buna baxmayaraq komandirimizdir. Onun la münasibəti saxla. Ancaq tam inanma. Bir də ki, istər erməni olsun, istər müsəlman, insan çiy süd əmib. Yüklə 10,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|