Əli̇salam Bağirov SƏNSİz yaşaya biLMƏRƏM
Yüklə 2,64 Kb. Pdf görüntüsü
|
109 etməmişlər. Bütün bunları nəzərə alıb öz işlərimizi elə qurma lıyıq ki, biz də belə bir hədəfə çevrilməyək. Frida fikirli idi. Onun dalğınlıq ifadə edən gözləri daxi li hisslərini də əks etdirirdi. Çəkdiyi hicran əzablarından bənizi bir qədər solğun idi. Lakin bu solğunluq ona xüsusi bir gözəllik verirdi. O, bağçadakı budaqları çılpaqlaşmış ağacları, qayğısızqayğısız uçuşan quşları seyr etdikcə ürəyi daha da sıxılırdı. Belə bir acınacaqlı vəziyyətə düşən Frida nəhayət ki, dilləndi: – Şeyda, artıq məndə həyatın sərt və amansız rəftarına qar şı dözmək iqtidarı qalmamışdır. Əgər vəziyyət olduğu kimi qa larsa, mən dəli olacağam, Şeyda. Həyat insanla nə qədər amansız rəftar edərmiş? İnsan nə qədər əzaba, işgəncəyə dözər miş. Bütün bunların bir sonu olmayacaqmı? Yox… yox… artıq məndə belə bir yaşayışa qarşı dözüm qalmamış dır. Mənim sədaqətli rəfiqəm, məndən ayrılma. Lap ağlımı itirsəm də, xəstələnsəm də, sağlam olsam da. Mənə bir həm dəm, həmdərd lazımdır. Belə bir rolu isə mənim üçün yalnız sən oynaya bilərsən, Şeyda. Şeyda bir qədər düşüncəli halda Fridaya baxdı, onun gərgin psixi vəziyyət keçirdiyini başa düşdü. Odur ki, sakit və həlim səslə onu sakitləşdirməyə, könlünü almağa çalışaraq dedi: – Bu nə sözdür, mənim xanımım? Əgər mən ömrüm boyu səndən ayrılaramsa, qoy göylər mənə qənim olsun. Əgər yeri gələrsə, mən sənintək xoşrəftar və safqəlbli bir xanımın yolun da öz canımı belə verməyə hazıram. Sonra göylərə nəzər salıb, bir qədər həyəcanlı səslə dilləndi: – Hava da yaman qaralıb, xanımım. Ola bilsin ki, yağış yağsın. Artıq bağda dayanmaq olmaz. Bir qədər soyumuş hava sizi xəstələndirə bilər. Yax şısı budur ki, evə gedək və bir qədər nahar edib rahatlanaq. 110 Onun qayğıkeşliyindən və bir qədər mərhəm münasibətindən sakitləşmiş Frida: – Yaxşı, sən deyən olsun – deyə səsləndi. Bir neçə dəqiqədən sonra isə onlar kirəmitini yağış döyəcləyən evin içərisində idilər. *** Qış fəslinin girməsi özünü göstərdi. Hər tərəfə yağan qar bənizi qaçmış bir gözəl kimi ruhu oxşayırdı. Dünya bahar da çiçəklənmiş alça ağacı kimi ağarmışdı. Yağan qar təbiətə təmizlik gətirdiyi kimi, insanları da paklığa, təmizliyə səsləyirdi. Hava buludlu olduğundan o qədər də soyuq deyil di. Lakin deyəsən, yem tapmadığı üçün cikkildəşən sərçələrin səsi, qar…r…qar…r edərək qarıldayan qarğalar, bir də ki, buludlu qaramtıl havanın görünüşü adamı üşüdürdü. Get gedə üstüstə qalandığından ağacın budaqlarından lopalopa düşən qar əsl qış təbiətinin gözəl bir mənzərəsi kimi adamın diqqətini özünə cəlb etməyə məcbur edirdi. Öz gəlinlik liba sını geymiş təbiət, isti otaqlardan çıxıb ətrafı xumarxumar seyr edən baxışlar altında nazlı bir xanım kimi cilvələnirdi. Ümumiyyətlə, həyat inkişafda idi. Həyatın bir parçasını özündə əks etdirən Paris şəhəri də öz görünüşü ilə ümumi inkişafdan geri qalmağa çalışırdı. Təbiətin belə bir fəslində Frida ilə Şeyda şirinşirin söhbət edirdilər. Zamanın irəliyə doğru inkişafı sanki onları daha da yaxınlaşdırıb mehribanlaşdırmışdı. Onların hər ikisi xalis yundan qalın qış paltarı geymişdilər. Yaşıl, qırmızı boyalarla naxışlanmış yun başlıq isə Fridanı daha da gözəl göstərirdi. İnsanın daxili saflığı üçün ağıl və kamal birinci şərtdirsə, za hiri görkəm üçün geyimin də rolu böyükdür. İndi halhazırkı 111 bu görünüşdə də Fridanın daxili saflığı ilə zahiri görkəmi bir eynilik təşkil edirdi. Təbiətin zərif bir məxluqu olan Frida, do ğurdan da, çiçək kimi pak və təmiz idi. Ancaq həyatın işləri, doğurdan da, təəccüblüdür. Özünün yaratdığı belə gözəl bir məxluqu o, daxilən vüsal həsrətindən alışdırıb yandırırdı. Onların, yəni bu iki rəfiqənin Parisə köçdükləri yarım ildən artıq idi, lakin Frida bu yarım ildə bir dəfə də olsun kənardan kənara da olsa Sentini görə bilməmişdi. Bu isə əlbəttə ki, ona pərişanlıqla yanaşı, daxili bir əzab da bəxş etməmiş olmazdı. Düzdür, o, teztez də olsa Şeydanın vasitəsi ilə müxtəlif ka nallarla Sentidən, onun həyati fəaliyyətindən xəbər tuturdu. Lakin bu sevən qəlb üçün o qədər də qibtə ediləcək böyük müvəffəqiyyət deyildi. Bu belə də olmalı idi. Kibrit çınqısın dan göy guruldamadığı kimi, kiçik müvəffəqiyyətlərlə də bö yük arzulara ümid bəsləmək bir növ ağlsızlıq olardı. Lakin Frida hadisələrin bu cür inkişafına və bütün bunlara dözür dü. O, dözməyə məcbur idi. Nə etmək olardı. Tale tərəfindən bəxş olunan hər cürə işgəncəyə qarşı mübarizə aparmaq üçün özündə qüvvə tapmaq böyük hünər sahiblərinin işidir. Belə hünər sahibi olmaq üçün isə öz daxili hisslərin üzərində hökm etməyi bacarmaq lazımdır. Frida isə öz daxili hissləri üzərində hökm etməyi bacarırdı. Senti ilə görüşməmək məsələsinə gəlincə isə Frida özü hadisələrin bu cürə cərəyan etməsini istəyirdi. Onun Parisdə yaşamasını Senti nə qədər bilməsəydi, o qədər yaxşı idi. Axı, o istəyirdi ki, sevgi üçün qəlbindən qo pan ahların yaxınlığını Senti hiss etməsin. Bəli, Frida məhz belə istəyirdi. O öz səadətinin yaxınlığını nə qədər duysa da ondan istifadə etməyə, yaxında olduğunu Sentiyə bildirməməyə ça lışırdı. Bəli, bu Frida üçün əsl bir insana məxsus hərəkət tərzi idi. Nə isə… söhbət yenə də onları düşündürən və maraqlan dıran məsələlər ətrafında gedirdi: Yüklə 2,64 Kb. Dostları ilə paylaş:
|