Əli̇salam Bağirov SƏNSİz yaşaya biLMƏRƏM
Yüklə 2,64 Kb. Pdf görüntüsü
|
103 nakamlığını duyuram, Şeyda. Lakin bu məhəbbətin nakam lığı da mənim üçün xoşdur. Vüsalına qovuşa bilmədiyim və bəlkə də, qovuşulması artıq mümkün olmayan Sentinin hic ranına dözmək mənim üçün toybayramdır. Mən onun hicra nından, həsrətindən yanayana həzz alıram. Şeyda, indi gör hər bir insana ən xoş bir hiss kimi tale tərəfindən bəxş olunan məhəbbət hissi mənim üçün hicranı, həsrəti ilə bu qədər şi rin olduğu halda, gör vüsalı ilə nə qədər məstedici və şirin olardı. Amma heyf ki, tale mənə məhəbbətin hicranlı şərbətini içməkdən böyük xoşbəxtliyə layiq görməmişdir. Lakin heç ol masa belə bir məhəbbət hissini yaşayıram və onun hicranı ilə həzz alıram. Amma əlbəttə ki, sevdiyimə qovuşmadığım üçün heyfsilənməyə dəyər. Sevdiyinlə bir yerdə əylənmək, onunla şirinşirin söhbət etmək necə də böyük xoşbəxtlik olardı, İla hi. Sevdiyinə yemək hazırlamaq, onun nazını çəkmək, onunla həmdəm olduğunu bilmək necə də gözəl olardı. İnsan daxilən baş qaldıran öz hissi ehtiyaclarını ödəmək üçün həyatda ən çox arzuladığı bir işi görməlidir. Təəssüflər olsun ki, mən belə bir işi görməkdən məhrumam, Şeyda. Yaşamağı da, yanmağı da bacarıram, lakin öz hicranımla kimsəni yandırmaq mənə nəsib olmamışdır. Hər cəfaya dözərdim, ən ağır işgəncə belə məni sarsıtmazdı, təki sevdiyim kəs də məni sevəydi. Təki Sen ti mənə heç olmasa bir dəfə sevirəm söyləyəydi. Ax… Şeyda… Şeyda… Sevmək doğurdan da böyük xoşbəxtlikdir. Sevdiyi nin vüsalına qovuşmaq isə daha böyük xoşbəxtlikdir. İnsan doğulur, yaşayır və məhv olub gedir, lakin öz eşq və ehtirası ilə bütün keçmişi, indini və gələcəyi yaşayır. Yeri gələndə in san öz insanlığı ilə fəxr etməlidir ki, dünyaya insan kimi gəlib. Xanımının keçirdiyi hisslərdən onun dediklərindən qəlbən həyəcanlanan Şeyda öz fikirlərini, onu qəlbən narahat edən duyğuları ifadə etməyə söz tapmırdı. O, Fridanın daxili na 104 rahatlığını duyurdu və məhəbbətin də şirinliyi ona aydın idi. O, bu hissi qəlbən o qədər də dərindən yaşamasa da bilirdi ki, məhəbbət insanı indi Fridanın düşdüyü vəziyyətdən də daha güclü tərzdə əhatə edə bilər. Bu, əlbəttə ki, xoşbəxtlik olardı. Lakin Frida bir şeydə özünü xoşbəxt hesab edə bilməz ki, o, bu qədər hərarətlə sevdiyi Sentinin vüsalına çata bilməmişdir. Senti ondan qəlbən çoxçox uzaqdır. Odur ki, öz hisslərini bir qədər cilovlayan Şeyda xanımına müraciətlə dedi: – Xanımım, heç də həyatın sizə bəxş etdiyi belə bir həyat tərzi pis deyildir. Düzünə qalsa, mən sizin həyatınıza qibtə edirəm. İnsan dünyanı nə qədər dərindən duysa və öz saf hisslərinin nə qədər çox əsiri olsa bir o qədər xoşbəxtdir. Lakin bircə ona təəssüflənirəm ki, öz saf məhəbbətinin bu qədər çox əsiri olan, öz sevdiyinə bu qədər çox ülvi münasibət bəsləyən bir qıza sevdiyinin vüsalına qovuşmaq hələ də qismət olmamışdır. Bu sənə ən yaxın bir məhrəm kimi məni təəssüfləndirən ən acınacaqlı bir haldır. Mən səni sevdiyinin vüsalına qovuşmuş görmək istəyirəm, mənim xanımım. Bu sözlər Fridanın pərişan qəlbini odladı. Doğurdan da, vüsal onun üçün ən böyük və heç bir şeylə əvəz olunmayan xoşbəxtlik olardı. Doğurdan da, Frida belə bir vəziyyəti necə də hərarətlə arzulayırdı. Odur ki, ürək yanğısı ilə dilləndi: – Şeyda, düz deyirsən belə bir hal üçün heyfsilənməyə dəyər. Mən də bunun tərəfdarıyam. Lakin mən belə bir vəziyyətimə təəssüflənməklə bərabər, arzu edirəm ki, bir halda ki, Senti Searanı sevir, qoy Searanın da sevgisi mənimkindən dəfələrlə artıq olsun. Mən öz sevdiyimi xoşbəxt görmək istəyirəm, Şey da. Bir halda ki, onun vüsalı mənə nəsib olmamışdır, qoy heç olmasa, öz sevdiyinin vüsalı ona nəsib olsun. Həyatda öz sev diyinin səni də sənin qədər sevməyindən böyük xoşbəxtlik yoxdur. Şeyda, heç olmasa bircə anlıq Sentinin Searanı sevdiyi 105 tək məni də sevdiyini biləydim. Ax, o zaman necə də xoşbəxt olardım, deyərək Frida göz qapaqlarını mütəəssir halda yum du və sözlə ifadə etdiyi bu xoşbəxtliyi daxilən də duymağa çalışdı. Ax insan… insan… varlığın qarşısında səcdə edirəm. Sən daxilən nə qədər kəşf olunmamış yeni bir dünyasan. Təsadüfi deyildir ki, dünyanın ən ali bir canlısı olmaq sənə nəsib ol muşdur. Sən xariqələr yaradan, ən çətin maneələri dəf edən, ən ağır işgəncələrə dözən bir qüvvəsən. Axı, sən insansan. Dünyaya insan kimi gəlmək, insan kimi doğulmaq, doğur dan da, xoşbəxtlikdir. İnsan kimi yaşamaq, insan kimi təmiz, pak, insani hissləri keçirmək isə ən böyük xoşbəxtlikdir. Bax bu dəqiqə Frida göz qapaqlarını yumaraq özünü dünyanın ən xoşbəxti hesab edirdi. Axı, o sevirdi. Sevmək isə bütün əsl in sana yad olan hisslərə etiraz elan etmək deməkdir. Deməli, bu dəqiqə Fridanı saflıq mücəssəməsi kimi bütün insanlar qarşısında nümayiş etdirmək olardı. Demək bu dəqiqə Fridanın qəlbi ən məsum bir körpənin qəlbi ilə müqayisə edilə bilərdi. Artıq Fridanı öz məhəbbəti o qədər də düşündürmür dü. Odur ki, o, daxilən bir qədər sakit halda dedi: – Şeyda, məni düşündürən yalnız Sentinin xoşbəxtliyidir. Əgər o, xoşbəxt olarsa, mən də özümü xoşbəxt olmuş he sab edərəm. Həyatın inkişafı olduqca ziddiyyətlidir. Bəzən müxtəlif insanların biribirinə olan müəyyən münasibəti kimsəyə səadət bəxş edərsə, kimsəni isə səadətdən də məhrum edə bilər. İndi mən də Senti ilə birləşmək səadətindən məhrum olmuşam. Nə etmək olar? Artıq heç olmasa Senti mənim kimi ömürlük əzaba məhkum edilməyəydi. Kaş Senti öz axtar dığı bütün müsbət keyfiyyətləri Searada tapaydı. Kaş Seara da Sentini mənim kimi sevəydi. Bax, belə olan təqdirdə mən özümü xoşbəxt sana bilərəm, Şeyda. Əgər belə bir vəziyyətdə Yüklə 2,64 Kb. Dostları ilə paylaş:
|