103
nakamlığını duyuram, Şeyda. Lakin bu məhəbbətin nakam
lığı da mənim üçün xoşdur. Vüsalına qovuşa bilmədiyim və
bəlkə də, qovuşulması artıq mümkün olmayan Sentinin hic
ranına dözmək mənim üçün toybayramdır. Mən onun hicra
nından, həsrətindən yanayana həzz alıram. Şeyda, indi gör
hər bir insana ən xoş bir hiss kimi tale tərəfindən bəxş olunan
məhəbbət hissi mənim üçün hicranı, həsrəti ilə bu qədər şi
rin olduğu halda, gör vüsalı ilə nə qədər məstedici və şirin
olardı. Amma heyf ki, tale mənə məhəbbətin hicranlı şərbətini
içməkdən böyük xoşbəxtliyə layiq görməmişdir. Lakin heç ol
masa belə bir məhəbbət hissini yaşayıram və onun hicranı ilə
həzz alıram. Amma əlbəttə ki, sevdiyimə qovuşmadığım üçün
heyfsilənməyə dəyər. Sevdiyinlə bir yerdə əylənmək, onunla
şirinşirin söhbət etmək necə də böyük xoşbəxtlik olardı, İla
hi. Sevdiyinə yemək hazırlamaq, onun nazını çəkmək, onunla
həmdəm olduğunu bilmək necə də gözəl olardı. İnsan daxilən
baş qaldıran öz hissi ehtiyaclarını ödəmək üçün həyatda ən
çox arzuladığı bir işi görməlidir. Təəssüflər olsun ki, mən belə
bir işi görməkdən məhrumam, Şeyda. Yaşamağı da, yanmağı
da bacarıram, lakin öz hicranımla kimsəni yandırmaq mənə
nəsib olmamışdır. Hər cəfaya dözərdim, ən ağır işgəncə belə
məni sarsıtmazdı, təki sevdiyim kəs də məni sevəydi. Təki Sen
ti mənə heç olmasa bir dəfə sevirəm söyləyəydi. Ax… Şeyda…
Şeyda… Sevmək doğurdan da böyük xoşbəxtlikdir. Sevdiyi
nin vüsalına qovuşmaq isə daha böyük xoşbəxtlikdir. İnsan
doğulur, yaşayır və məhv olub gedir, lakin öz eşq və ehtirası
ilə bütün keçmişi, indini və gələcəyi yaşayır. Yeri gələndə in
san öz insanlığı ilə fəxr etməlidir ki, dünyaya insan kimi gəlib.
Xanımının keçirdiyi hisslərdən onun dediklərindən qəlbən
həyəcanlanan Şeyda öz fikirlərini, onu qəlbən narahat edən
duyğuları ifadə etməyə söz tapmırdı. O, Fridanın daxili na
104
rahatlığını duyurdu və məhəbbətin də şirinliyi ona aydın idi.
O, bu hissi qəlbən o qədər də dərindən yaşamasa da bilirdi ki,
məhəbbət insanı indi Fridanın düşdüyü vəziyyətdən də daha
güclü tərzdə əhatə edə bilər. Bu, əlbəttə ki, xoşbəxtlik olardı.
Lakin Frida bir şeydə özünü xoşbəxt hesab edə bilməz ki, o,
bu qədər hərarətlə sevdiyi Sentinin vüsalına çata bilməmişdir.
Senti ondan qəlbən çoxçox uzaqdır. Odur ki, öz hisslərini bir
qədər cilovlayan Şeyda xanımına müraciətlə dedi:
– Xanımım, heç də həyatın sizə bəxş etdiyi belə bir həyat tərzi
pis deyildir. Düzünə qalsa, mən sizin həyatınıza qibtə edirəm.
İnsan dünyanı nə qədər dərindən duysa və öz saf hisslərinin
nə qədər çox əsiri olsa bir o qədər xoşbəxtdir. Lakin bircə ona
təəssüflənirəm ki, öz saf məhəbbətinin bu qədər çox əsiri olan,
öz sevdiyinə bu qədər çox ülvi münasibət bəsləyən bir qıza
sevdiyinin vüsalına qovuşmaq hələ də qismət olmamışdır.
Bu sənə ən yaxın bir məhrəm kimi məni təəssüfləndirən ən
acınacaqlı bir haldır. Mən səni sevdiyinin vüsalına qovuşmuş
görmək istəyirəm, mənim xanımım.
Bu sözlər Fridanın pərişan qəlbini odladı. Doğurdan da,
vüsal onun üçün ən böyük və heç bir şeylə əvəz olunmayan
xoşbəxtlik olardı. Doğurdan da, Frida belə bir vəziyyəti necə
də hərarətlə arzulayırdı. Odur ki, ürək yanğısı ilə dilləndi:
– Şeyda, düz deyirsən belə bir hal üçün heyfsilənməyə dəyər.
Mən də bunun tərəfdarıyam. Lakin mən belə bir vəziyyətimə
təəssüflənməklə bərabər, arzu edirəm ki, bir halda ki, Senti
Searanı sevir, qoy Searanın da sevgisi mənimkindən dəfələrlə
artıq olsun. Mən öz sevdiyimi xoşbəxt görmək istəyirəm, Şey
da. Bir halda ki, onun vüsalı mənə nəsib olmamışdır, qoy heç
olmasa, öz sevdiyinin vüsalı ona nəsib olsun. Həyatda öz sev
diyinin səni də sənin qədər sevməyindən böyük xoşbəxtlik
yoxdur. Şeyda, heç olmasa bircə anlıq Sentinin Searanı sevdiyi
105
tək məni də sevdiyini biləydim. Ax, o zaman necə də xoşbəxt
olardım, deyərək Frida göz qapaqlarını mütəəssir halda yum
du və sözlə ifadə etdiyi bu xoşbəxtliyi daxilən də duymağa
çalışdı.
Ax insan… insan… varlığın qarşısında səcdə edirəm. Sən
daxilən nə qədər kəşf olunmamış yeni bir dünyasan. Təsadüfi
deyildir ki, dünyanın ən ali bir canlısı olmaq sənə nəsib ol
muşdur. Sən xariqələr yaradan, ən çətin maneələri dəf edən,
ən ağır işgəncələrə dözən bir qüvvəsən. Axı, sən insansan.
Dünyaya insan kimi gəlmək, insan kimi doğulmaq, doğur
dan da, xoşbəxtlikdir. İnsan kimi yaşamaq, insan kimi təmiz,
pak, insani hissləri keçirmək isə ən böyük xoşbəxtlikdir. Bax
bu dəqiqə Frida göz qapaqlarını yumaraq özünü dünyanın ən
xoşbəxti hesab edirdi. Axı, o sevirdi. Sevmək isə bütün əsl in
sana yad olan hisslərə etiraz elan etmək deməkdir.
Deməli, bu dəqiqə Fridanı saflıq mücəssəməsi kimi bütün
insanlar qarşısında nümayiş etdirmək olardı. Demək bu dəqiqə
Fridanın qəlbi ən məsum bir körpənin qəlbi ilə müqayisə edilə
bilərdi. Artıq Fridanı öz məhəbbəti o qədər də düşündürmür
dü. Odur ki, o, daxilən bir qədər sakit halda dedi:
– Şeyda, məni düşündürən yalnız Sentinin xoşbəxtliyidir.
Əgər o, xoşbəxt olarsa, mən də özümü xoşbəxt olmuş he
sab edərəm. Həyatın inkişafı olduqca ziddiyyətlidir. Bəzən
müxtəlif insanların biribirinə olan müəyyən münasibəti
kimsəyə səadət bəxş edərsə, kimsəni isə səadətdən də məhrum
edə bilər. İndi mən də Senti ilə birləşmək səadətindən məhrum
olmuşam. Nə etmək olar? Artıq heç olmasa Senti mənim kimi
ömürlük əzaba məhkum edilməyəydi. Kaş Senti öz axtar
dığı bütün müsbət keyfiyyətləri Searada tapaydı. Kaş Seara
da Sentini mənim kimi sevəydi. Bax, belə olan təqdirdə mən
özümü xoşbəxt sana bilərəm, Şeyda. Əgər belə bir vəziyyətdə
Dostları ilə paylaş: |