Əli̇salam Bağirov SƏNSİz yaşaya biLMƏRƏM
Yüklə 2,64 Kb. Pdf görüntüsü
|
127 gücü ilə uzaqlaşa bilər. Əkstəqdirdə, həmin şəxs öz iradəsini kiminsə ixtiyarına verməli və başqalarından gectez asılı vəziyyətə düşməlidir. Bəli, bu hökmən belə olmalıdır. Həyatın enişliyoxuşlu yollarında öz hisslərinə, düşüncənə, zəkana is tinad edib müvazinətini saxlaya bilməyəcəksənsə, demək sən gectez məhvə yuvarlanmalısan, məhv olmalısan. Nə isə belə bir cəmiyyətdə öz həyatının xeyli hissəsini ke çirmiş və artıq iki yetişmiş qız atası olan qraf A… öz otağında əyləşib nə barədə isə çox ciddi düşünürdü. Bunu onun xarici aləmin qıcıqlarına mexaniki olaraq cavab verən hiss üzvlərinin vəziyyətindən başa düşmək olardı. Bəli qraf A…nı, doğurdan da, çox ciddi məsələ düşün dürürdü. O, ərə getmək vaxtı, onun fikrincə, çoxdan çatmış qızlarını gələn elçilərdən hansına vermək barədə düşünürdü. Belə bir vəziyyət isə qayğıkeş ata üçün ən böyük xoşbəxtlik və şərəfdir. Lakin qraf A… bu məsələni yalnız özü həll etməli idi. Bu barədə ona məsləhət verə biləcək nə o qədər yaxın qo humu, həmdərdi, nə də ki, həyat yoldaşı var idi. Bəli qraf A… bu cəhətdən həddindən artıq təklənmiş bir adam idi. Lakin o, heç də özünün və qızlarının gələcək aqibətini taleyin ix tiyarına buraxmaq fikrində deyildi. Onun fikrincə, bu günü yaşayayaşaya sabahı da düşünməyə vaxt tapmaq lazım idi. Lakin bütün bu xüsusiyyətləri ilə yanaşı, qraf A… kapitalizm cəmiyyətinin yetişdirməsi idi. Elə buna görə də, bəlkə də, ona parça istehsal edən böyük bir zavodun sahibkarı olmaq kimi bir qismət nəsib olmuşdur. Bu qismət isə nə onun üçün, nə də onunla qohum olmaq istəyənlər üçün heç də pis göstərici deyildi. Qraf A… öz taleyindən razı idi. Ona görə ki, tale ona bö yük bir müəssisənin sahibi olmaq imkanı vermişdi. Qraf A… ilə qohum olmaq istəyənlər onunla ona görə qohum olmaq 128 istəyirdilər ki, bəlkə özləri üçün bir arxa, bir dayaq nöqtəsi ya rada bilsinlər və yaxud da, əgər belə bir dayaqları varsa, onu bir qədər də möhkəmləndirsinlər. Nə isə, hər iki halda qraf A… nı da, ona qohum olmaq istəyənləri də yaşadıqları cəmiyyətin canı, qanı olan sərvət səltənəti maraqlandırırdı. Səhrada öz su payının hər qətrəsindən belə sərfəli istifadə etməyə çalışan hər bir şəxs kimi, kapitalizm cəmiyyətində də kapitalist dün yagörüşlü insanlar öz aralarındakı hər cürə münasibətlərin qoyuluşundan da şəxsi mənafe naminə sərfəli istifadə etməyə çalışırdılar. Elə buna görə də qraf A… öz düşüncələrinə dal mışdı. Onu düşündürən heç də qızlarının ərə gedəcəkləri kəsi sevibsevməyəcəkləri deyildi. Onu düşündürən qızları nın ərə gedəcəkləri kəsin cəmiyyətdəki mövqeyi və gələcək perspektivləri idi. Bəli qraf A…nı düşündürən məsələ bunlar idi. O, kapitalizm cəmiyyətinin oğlu kimi də belə düşünməli idi. Bu, bir həqiqətdir. Nə isə qraf A… xəyallar aləminə düşmüşdü. Onun xəya lından keçirdi: – Doğurdan da, həyat nə qədər sürətlə inkişaf edir. On doqquz, iyirmi il bundan qabaq qızlarımın hər iki si körpə uşaq idilər. O zaman onları bir vaxt ərə verəcəyimi düşünmək belə mənə gülünc görünürdü. Lakin bir gör vaxt nə sürətlə ötüb keçir. Qızlarım artıq böyümüş, mən də otu rub onları kimə ərə vermək barədə düşünürəm. Doğurdan da, həyatın inkişafı nəticəsində insanı bir vaxt düşündürən hadisənin bir vaxt da həyata keçməsi labüddür. Əkstəqdirdə, fantastika ilə yanaşı, çox şeyi itirmiş olardıq. Bütün bu xəyallar aləmində çırpınan qraf A… üçün həyat xoşqılıq, nəşəli və gözəl görünürdü. Bu, təbii idi. Axı, o, baba olmağa hazırlaşır dı. İnsan daxili aləmində elə hisslər var ki, o hisslərin inkişafı hər hansı bir cəmiyyətdə yaşamağından asılı olmayaraq insan üçün əzizdir və insanı qürurlandırır. İndi halhazırkı şəraitdə 129 qraf A…nın da keçirdiyi hisslər belə hisslərdən idi. Qarşıda yeganə bir məsələ dururdu. O da gələcək kürəkəni seçmək idi. Qraf A… qızları üçün elə kürəkən seçməlidi ki, həm on lar üçün, həm də özü üçün sərfəli olsun. Birinci növbədə, kürəkənlər varlı olmalı idilər. Axı, qraf A… çox yaxşı bilirdi ki, yoxsulluq girdabında çırpınanlarla kapitalizm cəmiyyəti çox amansız və sərt rəftar edir. Axı, qraf A… çox yaxşı bilirdi ki, kapitalizm cəmiyyətində yoxsul kürəkənlərin varlı qayına tası olmaq, borc verib sonra borc verdiyinlə qumar oynamağa bərabərdir. Bəli, qraf A… bütün bunları çox yaxşı anlayırdı və ona görə də onun kürəkənləri hökmən varlı olmalı idilər. Bəlkə də onun özündən də varlı. Bir də onu qeyd etməmək təəssüf doğurar ki, qraf A… öz qızlarını həddindən çox se virdi. Bunun, bu sevginin də bir qismi ondan irəli gəlirdi ki, qızlar hələ körpə ikən öz analarını itirmişdilər. Qraf A… isə onları dayələrin ixtiyarında qoysa da qızları üçün həm ata, həm də ana rolunu bacardığı qədər oynamışdı. Düzdür, ar vadı öləndən sonra qraf A… heç də qadınsız yaşamamışdır, lakin bunların hamısı qeyrirəsmi, qızlarının gözündən uzaq şəraitdə olmuşdur. Halhazırda isə qraf A… və onun qızları bir yerdə yaşayırlar. Bu üç nəfərlik ailə daxilində hələ indiyə qədər diqqəti cəlb edəcək bir narazılıq baş verməmişdir. Həmişə bir övlad kimi qızlar atalarının, bir ata kimi isə qraf A… qızlarının hörmətini saxlamışdır. Daxili abhavasın da meşşan təbiətliliyin hökm sürdüyü bu kiçik ailə müxtəlif əyləncələrlə günlərini keçirməklə indiki vəziyyətə qədər gəlib çatmışdı. İndi isə qızlar atalarından ayrılmalı idilər, ataları on ları ərə verməyə hazırlaşırdı. Nə isə, axır ki, qraf A… öz qızlarını ərə vermək üçün öz ürəyinin istəyincə layiqli kürəkənlər tapa bildi. Böyük qızını Fransa ticarət kompaniyalarından birinin sahibkarı qraf Şoka, Yüklə 2,64 Kb. Dostları ilə paylaş:
|