Əli̇salam Bağirov SƏNSİz yaşaya biLMƏRƏM
Yüklə 2,64 Kb. Pdf görüntüsü
|
112 – Ax, mənim xanımım, – deyə Şeyda dilləndi: – Siz özünüzə nə qədər əzab verirsiniz? Heç olmasa qıraqdanqırağa da olsa öz sevdiyinizi bir dəfə görmək üçün təşəbbüs göstərin. Sizə sədaqətlə söz verirəm ki, bu işdə öz köməyimi əsirgəmərəm. Frida onun sözünü nəzakətlə kəsdi: – Ey Şeyda… Şeyda… Müəyyən hadisələrin gedişini kənardankənara izləməklə hadisələrin gedişində iştirak etməyin arasındakı fərq çox bö yükdür. Yaxşı bilirsən ki, Sentini bir anlıq görmək mənim üçün nə deməkdir. Lakin qismətim olmayacaq bir varlığı mənim üçün xoş olan bir görüşlə narahat etməyə dəyməz. Axı, mən onu sevirəm. Məni bəlkə də qane edən bir görüşlə sevdiyi min narahat ola bilməsini necə rəva görə bilərəm? Axı, mən öz məhəbbətimin nakamlığından əzab çəkib kədərləndiyim halda, niyə başqasının sevincinə də öz kədərimi sirayət edim? Şeyda, mən Senti ilə görüşə bilərəm. İnsan ağlı onun hə rəkətlərini nizamlayan bir vasitədir. Mən öz düzgün olmayan hərəkətlərimlə bu vasitənin rolunu məhdudlaşdıra bilmərəm. Qoy Senti məni o dünyaya gəlibgetmiş bir varlıq kimi ta mam unutsun. O məni sevməsə də, hər halda öz hisslərimi ona bildirməsəm də, onu sevdiyimi bəlkə də duymamış de yildir. Qoy bu duyğu onda, dənizdə öz istiqamətini düzgün təyin etməyib yerində dövrə vuran gəmitək müəyyən hədd çərçivəsindən kənara çıxmasın. Qoy Senti Seara ilə öz ara sında olan tükənməz sevgiyə kənardan həsrətlə və qibtəylə baxan bir şəxsin olduğunu hiss etməsin, duymasın, Şeyda. Şeyda sakit bir görkəmlə Fridanı dinləyirdi. Şimaldan əsən külək onun alnına tökülmüş tellərini sığallayırdı. Həyata ümidlə baxan gözləri bu məsum qızı xüsusilə gözəl və yara şıqlı göstərirdi. O, zahirən sakit görünsə də, daxilən həyəcanlı idi. Bu da səbəbsiz deyildi. Xanımının vəziyyəti onu narahat 113 etməyə bilməzdi. Odur ki, nazik qələm qaşlarını çatıb Fridaya müraciətlə dilləndi: – Bu sizin qəti fikrinizdirmi, mənim xanımım? Doğurdan da, siz özünüzü bu qədər əzaba dözməyə məcbur edirsiniz. Yox… yox… sizin kimi pak və ləyaqətli bir xanım bu cür əzablara dözməyə layiq deyildir. Bu, belə olmamalıdır. Bəzən insanın daxili aləmində elə hal baş verə bilər ki, o öz vicdanı ilə mübahisəyə də girməyi lazım bilər. O zaman hər iki tərəf müəyyən güzəştlərə getməlidir. Əkstəqdirdə tərəflərdən biri üstünlük təşkil edər və seçilən yolun da doğruluğu şübhə al tında qalar. Bu isə təhlükəlidir. Frida nəzakətlə onun sözünü kəsdi. Dalğın və pərişan nə zərlərini Şeydanın üzərində gəzdirərək həlim və incə bir səslə dilləndi: – Mənim başqa heç bir çıxış yolum yoxdur, Şeyda. Həyat məni sükansız bir gəmi kimi öz girdabında sahildən sahilə qovur, saman çöpü kimi atıb tutur. Tale məni həyatın elə bir şəraiti ilə üzləşdirmişdir ki, yeganə çıxış yolum indi düşdü yüm vəziyyətdir. Günəş nə qədər güclü və qüvvətli olsa da, yenə də hadisələrin gediş qanunauyğunluğu çərçivəsindən kənara çıxmayır. İndi mənim də Senti ilə görüşə bilməməkdə düşdüyüm vəziyyət belədir. Axı, Senti mənim üçün yeganə məhəbbət bəslədiyim varlıq olsa da, mən onun üçün Searanın oynaya biləcəyi rolu oynaya bilmərəm. Axı, həyat mənə Frida kimi yaşamaq, davranmaq, ömür sürmək imkanı vermişdir. Ona görə də mən Seara ola bilmərəm, mən Fridayam. Senti isə yalnız Searanı sevir. Onun məhəbbəti ilə yaşayır. Yox, Şeyda, həyatı duyaduya, dərk edəedə yaşamaq heç də asan deyildir. Araya bir müddət sükut çökdü. Bu sükutu yalnız çöldə atılıbdüşən sərçələrin cikkiltisi pozurdu. Birdən nə oldusa bu quşların da səsləri kəsildi. Sanki hər şey öz mənzilinə çəkilib 114 rahatlanırdı. Ətrafı çox darıxdırıcı bir sükut çulğalamışdı. Ar tıq belə bir şəraitə dözməyən Şeyda dilləndi: – Xanım, yaxşı ki, sükutun ömrü uzun olmur. Yoxsa ada mın bağrı çatlayardı. İndicə keçirdiyimiz bu bir neçə anın sa kitliyi məni elə darıxdırdı ki, ən amansız bir cəllad kimi bu sü kutu sındırmağa özümü məcbur etdim. Doğurdan da, həyat ziddiyyətlidir. Bəzən bir anlıq sükut şəraitindən asılı olaraq neçəneçə ürəklərə şəfa verir. Bəzənsə bir anlıq sükut insa nın gözündə ilə çevrilir. İnsan isə öz ömrünü başa vurmağa tələsir. Bu, zamanın necə keçməsindən asılı deyil – deyə Frida dilləndi. Lakin başlıca məsələ isə ondan ibarətdir ki, həyatda necə və nə cür yaşamaq lazımdır. Həyatda tutduğun yolu elə seçməlisən ki, o səni qane edə bilsin. Şeyda nəzakətlə onun sözünü kəsdi: – Elə isə məni bağışla, xanım. Siz öz yolunuzu düzgünmü seçmisiniz? Sevirsiniz. Sevdiyinizin həsrətindən alışıb yanırsı nız. Lakin onunla görüşməyi özünüzə rəva görmürsünüz. Siz tutduğunuz bu yolda haqlısınızmı? Öz saf hisslərini daxilən boğan bir insanın hərəkətini nə cür qiymətləndirmək olar? Bu düzgünmüdür? Həyat sənə sevə bilmək kimi bir xoşbəxtlik bəxş etmişdir. Sənsə bu xoşbəxtliyin əsl ləzzətindən özü nü məhrum etməyə çalışırsan. Bəzən böyük ürək sahibləri kiminsə, nəyinsə xatirinə alicənablıqlar edirlər. Belə də ola bilər, lakin bu heç də asan deyildir. Frida bir qədər yorğun və halsız görünürdü. Görünür, düş düyü şəraitin yaratdığı əsəb gərginliyi özünü göstərirdi. Lakin bütün bunlara baxmayaraq, həyatda yaşayan bütün canlılar kimi, o da müəyyən sahədə fəaliyyət göstərməliydi. İnsan yaşayırsa, deməli, öz yaşayışını təmin etməlidir. Həyat yalnız özünü insan kimi qiymətləndirməyi bacaranları qiy Yüklə 2,64 Kb. Dostları ilə paylaş:
|