downloaded from KitabYurdu.org
VII
Rəisin yanından çıxıb redaksiyaya getdim. Tahirənin rəisdən
aldığım şəklini və yazdığım qısa məlumatı müvafiq şöbəyə verib
tələsik evə qayıtdım. Öz mənzilimə girməmiş qonşumla görüşdüm.
Nədənsə, çox istəyirdim ki, o bu işlə məşğul olsun. Ancaq ağzımı
açan kimi Qanbay Qasımlı bildirdi ki, mayın 19-da, yəni sabah axşam
xaricə uçmalıdır. Artıq bilet də hazırdır. Tam açıq deməsə də
izahatından belə başa düşdüm ki, o bu səfərə hansısa böyük rütbəli
şəxsin gizli tapşırığı ilə gedir.
Qasımlıdan əlimi üzüb öz mənzilimə keçdim. Tahirənin fikrini
birdəfəlik beynimdən çıxarmaq istədimsə də alınmadı. Nahar vaxtı
həyat yoldaşımla söhbətdə özümdən asılı
olmayaraq
itkin qızdan söhbət saldım. Fədayə axşamkı elanı eşitməmişdi.
-
Bəlkə qız özü kiməsə qoşulub qaçıb? - dedi.
-
Heç inanmıram, - dedim. - Şəklindən çox ağıllı qıza oxşayır.
-
Nə bilim vallah! - Fədayə canıyananlıq elədi. - Yazıq onun
anasının halına. Təsəvvür edirəm indi o nə çəkir.
Ağlıma gəldi ki, nahardan sonra gedib qızın anası ilə də görüşüm.
Kimlərinsə itkin düşməsi, hətta öldürülməsi hadisələrini çox eşitsəm
də heç vaxt bu cür hissiyyata qapılmamışdım. Ona görə də bir qızın
itməsinin ürəyimi beləcə təlatümə gətirməsinin səbəbini özüm də başa
düşə bilmirdim. Yəqin ki, insan eşitdiyi, gördüyü hadisəni heç də
həmişə tam reallığı ilə dərk edə bilmirmiş. Bəlkə Tahirənin şəklində
gördüyüm qüssəli gözlər idi bu işə qeyri-adi münasibətimin səbəbi?
Deyə bilmərəm. Ancaq yoxa çıxmış qızın və onun valideynlərinin
keçirdiyi əzabları duymağa başlamışdım.
Həkim Leyla Nəsirovam işlədiyi poliklinikada, öz kabinetində
tapdım. Leyla xanım ilk baxışda mənə yaxşı təsir bağışladı. İlahi,
Tahirənin gözləri anasının gözlərinə necə də oxşayırdı. Ancaq Leyla
xanımın canlı gözlərində kədər daha dərin kök salmışdı. Nə qədər
kədərli olsa da, məni mehribanlıqla qarşıladı. Deyəsən məni xəstə
hesab etmişdi.
Mən müxbir olduğumu və Tahirənin yoxa çıxması ilə
maraqlandığımı bildirdim. Leyla xanım o saat tutuldu. Bir qədər sükut
downloaded from KitabYurdu.org