downloaded from KitabYurdu.org
74
idi. Danışmağı da ki... Heç qulaq asmasan yaxşıdır! Mahmud
onu qardaşına könülsüz almışdı. Görəndə ki, qardaşı bu anq,
yöndəmsiz qızın dərdindən dəli- divanədi, elçi getməkdən
başqa əlacı qalmamışdı.
Əhlimanın da Qənirədən xoşu gəlmirdi. Nə qadın kimi, nə də
insan kimi. Mahmudla bu evdə yaşadıqları vaxt Əhlimangilə
gəlib-gedirdi. Özündən iyirmi yaş böyük Əhlimanla
danışanda az qalırdı kişinin qucağına atılsın. Ancaq Əhliman
ona baş qoşmurdu. Yenə bir əməlli- başlı bədən quruluşu-zadı
olsaydı, dərd yan idi.
Bədənində yalnız sifəti babat idi ki, elə Ağayann da ağlını
çaşdıran o olmuşdu.
Qənirə öz ədalı yerişi ilə, burula-burula ərinə yaxınlaşdı:
-
Ağayar, usta tapıb bu hamamın yarımçığını çəkdirərsən!
Ağayar başını qaldırıb tikiliyə baxdı və yenə öz işi ilə məşğul
olmağa başladı:
-
O sonranm işidir, hələ bir dayan görüm!
-
Öz evimizi satıb buraya köçərik. Əhliman kimi qonşu heç
yanda tapılmaz! - Qənirə bunu deyib Əhliman tərəfə gözlərini
süzdürdü.
Əhliman ona çəp-çəp baxıb başını buladı: «Bəli də, dərdimiz
olmayacaq bundan sonra! Gör
kimin yurdunda kim gəlib qalacaq. Sarsaq qızı sarsaq!»
downloaded from KitabYurdu.org
downloaded from KitabYurdu.org
75
Qalxıb həyətdən çıxdı. Küçədə yasxanaya ötəri nəzər salıb
işləyən cavanlara bəzi göstərişlər verdi və öz həyətinə keçdi.
Pilləkəndə oturmuş Təhminəyə:
- Çıx süfrə hazırla! - dedi və həyətdəki əl-üz yuyanda əllərini
yuyub pilləkənlə ağır-ağır qalxmağa başladı. Pilləkənin
başında nə düşündüsə, dönüb qonşu evin pəncərəsinə baxdı.
O pəncərəyə ki, iki gün əvvəl gecə vaxtı həmin pəncərəyə
düşən kölgədən bütün rayon camaatı danışırdı. Xeyli müddət
gözlərini pəncərədən çəkə bilmədi. Sanki gündüzün-günorta
çağında da pəncərədə həmin kölgə görünürdü...
Bayəddin bir saata yaxın idi ki, kamerada oturub dərin fikrə
getmişdi. «Məni nəyə görə buraya gətirdilər? - deyə
düşünürdü. - Bəlkə dünən Telman müəllim mənə inanmayıb?!
İnanmamışdısa, bəs onda niyə məni buraxdı? Görəsən, kim
satıb məni? Mən meşə yolunun başında dayananda Cavanşir
maşınla yanımdan keçdi. Bəlkə o satıb?! Əlbəttə, Cavanşir
satıb! Başqa kim görüb ki, məni? Ancaq Cavanşir mənim
sərnişinimi görmüşdümü? Əgər görüb xəbər veribsə, dünən
Əmirəliyev niyə inandı mənə?»
- Yox! - Bayəddin başını əlləri arasına aldı. - Mən o gecə
kəndə kimi apardığımı deyə bilmərəm! Deyə bilmərəm!
O qorxunc təhdid yenə qulaqlarında səslənməyə başladı:
«01a bilsin, səni tutub soruşacaqlar ki, kəndə kimi
aparmısan?.. Əgər boynuna alsan, məndən incimə. Özünə
downloaded from KitabYurdu.org
downloaded from KitabYurdu.org
76
əlim çatmasa, oğlunun başını cücə başı kimi üzəcəm! Özün də
əlimdən qurtara bilməyəcəksən!»
Bayəddin o əclafın sözlərinə inanırdı. Bilirdi ki, o bunu edə
bilər.
«Qansızın biridir, ondan hər şey gözləmək olar. Ancaq... Yəni
doğrudan, Mahmudu o öldürüb? Başqa kim ola bilər ki? Bəs
axı nəyə görə ? Hə? Yaxşı bəs o?.. Ay Allah, sənə qurban
olum, bu dəhşətli bəladan xilas elə məni! O bir oğlumu da sənə
tapşırıram! Bu işdən salamat qurtara bilsəm, qurban kəsib
camaata paylayacam!»
Ətrafına boylanıb, soyuq beton divarlara tamaşa etdi. O, özü
də başa düşürdü ki, bərk qorxur. Az qala öz-özü ilə danışırdı:
- Kaş ki, döyməyəydilər məni. Bir şey uydurub deyərəm.
Ancaq yəqin ki, döyəcəklər! Bu nə oyundu mən düşdüm, ay
Allah?!
Cinayət-axtarış bölməsinin rəisi nahar fasiləsindən qayıdan
kimi kameraya salınmış sürücünü onun kabinetinə gətirdilər.
Əmirəliyev qəzəblə Bayəddinin üzünə baxdı:
-
Ə, küçük, mənə nömrə gəlirsən?! Bəs deyirdin, kəndə tək
getmisən o gecə?
Bayəddin qorxudan udqunmağa başladı: «Yəni bilirlər kimi
aparmışam kəndə? Yəni Cavanşir görübmüş onu? Mən indi bu
qansız oğlu qansıza nə cavab verim? »
downloaded from KitabYurdu.org
downloaded from KitabYurdu.org
77
-
Eşitmirsən?! - mayor səsini qaldırdı: - Ay heyvan, o gün
səni görən olub! Meşə yolunun başında dayanmısan. Maşının
xarab olubmuş. Sən onu düzəldəndə həmin sərnişinin də
maşında oturubmuş. Görürsən, hər şey mənə məlumdur! Sən
o adamın kimliyini niyə gizlədirsən, bax bu mənə aydın deyil!
Stolun üstünə ağ vərəq və qələm qoydu:
- Gəl, əyləş! Kəndə həmin gecə kimi aparmısan, nə görmüsən,
nə eşitmisən, hamısını yerli yataqlı yaz!
Bayəddin göstərilən stulda oturdu. Nə edəcəyini bilməyərək,
qələmi əlinə aldı. Beynini sürətlə işlətməyə başladı. «Cavanşir
onu görübmü? Cavanşir onu görə bilərdimi?»
Cavanşirin maşınının onun yanından keçdiyi anı dəqiqliyi ilə
xatırlamağa çalışdı:
«Mən motorla məşğul idim. Cavanşirin maşını bərabərimizə
çatanda, əlimi saxlayıb bir anlıq ona baxdım. O da mənə
baxdı. Həmin vaxt bircə saniyə imkan ola bilərdi ki, o mənim
maşınımın arxa oturacağına baxsın. Deyəsən, baxdı da! Ancaq
onu görə bildimi? Baxsaydı, əlbəttə görə bilərdi...
Ancaq əgər məni əvvəldən Cavanşir satmışdısa, niyə
gördüyünü deməmişdi? Niyə Əmirəliyev dünən mənə inandı?
Yox, belə çıxır ki, o məni sınayır.»
downloaded from KitabYurdu.org
downloaded from KitabYurdu.org
78
Ramal gözlərinin qabağına gəldi: «Ata, mənə tapança al!»
Özündən asılı olmayaraq, kövrəldi. «Yox! Mən o adamın
adını deyə bilmərəm!»
- Mən kəndə tək getmişəm, rəis! Allaha...
Qəfil yerindən sıçrayan mayor onu necə vurdusa, stulqanşıq
döşəməyə aşdı. Peysəri zərblə divara dəydi. Otaq başına
fırlandı. Əmirəliyev onun yaxasından yapışıb qaldırdı və
başqa stulda otuzdurdu. Yaxasını əlindən buraxmadan
gözlərinin içinə baxdı:
- Sən məni barmağına dolayırsan?! İt oğlu it! Bilmirsən ki,
mənə də Əmirəliyev deyərlər? Bilmirsən ki, sənin ciyərini
çıxarıb ağzına verərəm?!
Ağzından axan qanı yavaş-yavaş çənəsinə süzülən Bayəddin
bölmə rəisinin sözlərini güclə eşidirdi. Beynində başqa sözlər
daha inadla, daha qüvvətlə taqqıldayırdı: «Oğlunun başını
cücə başı kimi kəsəcəm! Oğlunun başını kəsəcəm!.. Başını
kəsəcəm!..»
... Əmirəliyev daha yorulmuşdu. Gördü ki, indi Bayəddindən
söz qoparmaq mümkün deyil. Belə getsə, əlində ölə bilərdi.
Növbətçi polisi
çağınb onu müvəqqəti saxlama kamerasına aparmağı əmr etdi.
Kapitan Rafael Vəliyev artıq Sabiri dindirmişdi. Göydağ
camaatının əsas sürücüsü hesab olunan, hər gün müştərilərini
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |