downloaded from KitabYurdu.org
79
şəhərə apanb, günorta geri qaytaran Sabir əməliyyat işçisinə
bunları söyləmişdi:
- Mən, hər səhər kəndin kənarında maşınımla dayanıb rayon
mərkəzinə getmək istəyənləri gözləyirəm. Mayın 18-də dörd-
beş sərnişinim var idi. Səfayə də səhər tezdən həmin yerə gəlib
çıxdı. Mən onu da şəhərə gətirdim. Birinci dəfə idi ki, o,
mənim maşınıma tək minirdi. Ona görə də günorta kəndə
qayıdıb- qayıtmayacağını soruşdum. Çünki mən geri
qayıdanda bazarın qarşısında dayanıb müştərilərimi
gözləyirəm. Bilmək istəyirdim ki, Səfayəni də gözləməliyəm,
yoxsa yox? Cavab verdi ki, yox, atamgildə qalacam. Dedim
ki, onda sabah qayıtsan, günortaya yaxın bazarın qabağına gəl.
Ancaq nə o gün, nə də ondan sonra mən onu görmədim. Səhəri
gün Əhliman özü mənimlə şəhərə gəlib, yenə mənimlə kəndə
qayıtdı.
Rafael başqa UAZ sürücülərini, bazarda və dayanacaqda bəzi
adamları da danışdırmışdı. Səfayədən soraq verən yox idi.
Nəhayət, Səfayə ilə on il bir sinifdə oxumuş Rəhiləni axtarıb
tapmışdı. Bu, kəsilmiş qara
saçları çiyninə güclə çatan, boy-buxunlu, ağbəniz bir qadın
idi. Xəstəxanada tibb bacısı işləyirmiş.
Rafael onun ünvanını öyrənən kimi birbaş evinə gəlmişdi.
Rəhilənin əri işdə idi. Evdə ancaq özü və bir də iki kiçik yaşlı
uşağı var idi. Gənc kapitanın nə üçün gəldiyini biləndə,
downloaded from KitabYurdu.org
downloaded from KitabYurdu.org
80
əvvəlcə Səfayə üçün bərk narahatlıq göstərdi. Özünü ələ
alandan sonra Rafaeli evə dəvət edib, oturmaq üçün stul
göstərdi və onun sualına cavab olaraq danışmağa başladı:
- Mayın 18-də Səfayə nahardan bir az sonra buraya gəldi. O
gün gecə növbəsində olduğum üçün evdə idim. Onu çoxdandı
görmürdüm. Mehriban qarşıladım. Oturub çay içə-içə məktəb
illərindən danışdıq. Səfayə bizim sinifdə ən ağıllı,
ən tərbiyəli bir qız idi. Özü də həmişə dərs əlaçısı olmuşdu.
Hiss edirdim ki, ona nəsə olub. Söhbətdə yaxşı iştirak edə
bilmirdi. Nəhayət, ondan şəhərə gəlişinin məqsədini
soruşdum. Ağlamağa başladı. Dedi ki, daha dözə bilmir.
Evdən birdəfəlik baş götürüb çıxıb. Sözündən belə başa
düşdüm ki, onun Əhlimanla bir evdə yaşaması mümkün deyil.
Mənim yanımda bir az qalıb, şəhərdə özünə iş tapmaq
istəyirdi...
- Ərindən nə kimi narazılıq edirdi? - Vəliyev onun sözünü
kəsdi.
Rəhilə gəlib yanında dayanmış qızının başını sığallayıb:
-
Get qardaşınla o biri otaqda oyna! - dedi və yenə üzünü
ona diqqət kəsilmiş kapitana tutdu: - Əslində o, ərindən o
qədər də narazılıq etmirdi. Necə deyim?.. Deyirdi ki, mən
Əhlimanın istədiyi kimi ola bilmirəm.
-
Necə yəni? - Rafael gözlərini qıydı.
downloaded from KitabYurdu.org
downloaded from KitabYurdu.org
81
-
Yəni ki, əri bir az, necə deyim, çılğın adamdır. Bu
bədbəxt isə çox sakit təbiətlidir. Utancaqdır. Qaradinməzdir.
Daha nə deyim?... Elə bil heç bu zəmanənin adamı deyil.
-
Sizcə, o, ərini sevir?
-
Məncə, hə... - Rəhilə fikrə getdi: - Bəlkə də yox! Səfayə
elə söz danışan deyil, ancaq mənə elə gəlir ki, hər halda onun
öz ərinə yazığı gəlirdi.
-
Sözlərinizdən belə başa düşürəm ki, Səfayənin əks cinsə
qarşı münasibəti zəifdir. Düzdür?
-
Yox, niyə ki? - Rəhilə gözlərini süzdürdü. - Biz
qadınlarda o münasibət heç vaxt zəif olmur. Amma baxır
vəziyyətə...
-
Ancaq siz ondan kəskin fərqlənirsiniz. - Rafael divanda
oturmuş qadının budlarının açıqda qalan hissəsinə göz yetirdi.
- Necə rəfiqə olmusunuz, baş açmıram.
-
Mən necəyəm ki? - Rəhilə güldü.
-
İstiqanlısımz. Həm də çox gözəlsiniz!
-
Çox sağ olun! - Rəhilə utancaq gülümsədi. Rəfailin
yadına düşdü ki, Əmirəliyev onu
şöbədə gözləyir.
-
Hə, söhbətinizi davam etdirin. Sonra nə oldu?
Ev sahibəsi bir az ciddiləşdi:
downloaded from KitabYurdu.org
downloaded from KitabYurdu.org
82
-
Mən ona nəsihət verdim. Dedim ki, düz eləmirsən.
Uşaqların var. Özü də gül kimi uşaqlardır. Onları balaca
vaxtlarında görmüşəm. Hə... çox nəsihət verdim. Bir bacı
kimi. Ancaq o mənimlə razılaşmadı. Küsüb qapını çırpdı və
çıxıb getdi. Mən onu saxlaya bilmədim.
-
Saat neçədə çıxdı sizdən?
-
Necə deyim?.. Saat yeddi olardı.
-
Hansı səmtə getdiyini gördünüzmü?
-
Gördüm. Darvazadan arxasınca baxdım.
Rəhilə rəfiqəsinin getdiyi səmti göstərdi:
-
Bu küçə ilə o tərəfə getdi.
Rafael daha bir neçə sual verib evdən çıxdı. Polis şöbəsinə
getmək üçün taksi saxladı. Maşına minən kimi mayor
Əmirəliyevə verəcəyi raportu düşünməyə başladı.
Rəhilənin göstərdiyi küçə nə bazara, nə dayanacağa, nə də
Səfayənin atasıgilə aparıb çıxarmırdı. Bu küçə ilə gedən adam
bir azdan, şəhərin əks kənarına çıxmalı idi. Orada isə köhnə
şəhər qəbiristanlığı, qəbiristanlıqdan o tərəfdə isə iri bir göl
var idi...
Sahə müvəkkili Ağamurad Miriyev səhər tezdən Göydağ
kəndinə gəldi. Onun kəndə gəlməsindən icra hakimiyyəti
nümayəndəsinin də xəbəri yox idi. Səhərin ala-toranlığında
downloaded from KitabYurdu.org
downloaded from KitabYurdu.org
83
Ağamuradı kəndin küçələrində görənlər o qədər də
təəccüblənmirdilər. Çünki baş leytenantın hərdən belə işləri
olurdu. Artıq o bir neçə adamla söhbət etməyə də imkan
tapmışdı. Adamlarından biri xəlvətcə ona çatdırmışdı ki,
Mahmud öldürülən axşam dərəçaylı Mirsahib buraya
gəlibmiş. Onu saat doqquz radələrində, havanın təzəcə
qaralmağa başladığı vaxt kəndin küçəsində görmüşdülər. O,
Mahmudgilin küçəsindən keçib gəlirmiş...
Ağamurad tənbəllik etməyib, Dərəçaya yollandı. Mahmudun
açıq darvazasının qabağından keçəndə həyətə boylandı.
Həyətdə tək-tək adam görünürdü. Günorta veriləcək ehsana
hazırlıq görülürdü. Miriyev orada ləngimədi. Kənddən çıxaraq
meşə cığırına düşdü və bir azdan Dərəçaya yetişdi.
Maraqlanıb öyrəndi ki, Mirsahib həmin axşam evdən saat 8-
də çıxıb, Göydağa -Ağayargilə gedəcəyini deyib. Mirsahib
evdə olmadığı üçün arvadına tapşırdı ki, evə qayıdan kimi,
sahə müvəkkilinin onu Göydağda gözlədiyini desin.
Geri qayıdanda Miriyev hər ehtimala qarşı saata baxdı və
tələsmədən meşə yolu ilə qalxmağa başladı. Meşə cığırı iki
talanın içindən keçirdi. Birinci talada qabağına yekə bir
dovşan çıxdı. Cəld tapançasını çıxarıb, ondan qorxub qaçan
dovşana dalbadal iki güllə atdı. Ancaq gec idi. Dovşan artıq
kolların arasında görünməz olmuşdu. Ağamurad onun
qarasına yağlı bir
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |