Elxan Elatlı PƏNCƏRƏDƏ GÖRÜNƏn köLGƏ detektiv roman
Yüklə 4,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
downloaded from KitabYurdu.org 111 Bölmə rəisi oğlanı sorğu-suala tutandan sonra Əhlimanın verdiyi fotoşəkli ona göstərdi: - Yaxşı bax, bu idi həmin qadın? Oğlan şəklə diqqətlə baxıb mayora qaytardı: - Bəli, bu idi! - Nə vaxt görmüsən onu? - Mayın 18-i idi. Axşamüstü saat 7 ilə 8 arasında. Mayor Əmirəliyev oğlanı azad edib Rəfailə baxdı. Kapitan Vəliyev bu baxışın mənasını çox gözəl başa düşürdü. Odur ki, söhbəti uzatmadan onu maraqlandıran əsas sualı verdi: - Meyit indiyə qədər şişib suyun üzünə çıxmazdımı? Əmirəliyev fikirli halda başını buladı: - Gölün altında axın var. Meyit axına düşsə, gedib beton bəndin ayağındakı dəmir tora ilişə bilər... - Axı bu qadın hansı səbəbə görə intihar edib? - Vəliyev çiyinlərini çəkdi. - Adam bezəndə hər şey edər! Nə ata-anası, nə də rəfiqəsi onu bir gecə qonaq saxlamaq istəməyib. - Əmirəliyev ayağa qalxdı. - Çıxaq! Rəisin yanma getməliyəm. Gölü axtarmaq lazımdır! Kabinetdən çıxdılar. Mayor birbaş şöbə rəisinin yanma gedib məsələni danışdı. Xəlilov telefonu götürüb prokuroru da işdən downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org 112 agah etdi. Prokuror elə həmin gün Bakıya zəng vurub gölün dibində axtarış aparmaq üçün adam dəvət etdi. Sabirin UAZ-ı meşə yoluna girmişdi. Kələ- kötür yollarla kəndə doğru irəliləyirdi. Maşında beş-altı sərnişin var idi. Əhliman qabaqda, sürücünün yanında oturub, dərin fikrə qərq olmuşdu. Polis şöbəsində mayor Əmirəliyevlə mübahisəsi beynindən çıxmırdı. Onun gözlərindəki qəzəb və kin də Əhlimanın nəzərindən qaçmamışdı. «Belə adamlarla elə mənim kimi danışmaq lazımdır! - deyə fikirləşdi. - Yoxsa acizliyini ki, gördü, qanın getdi. O, elə bilir ki, nə istəsə, danışa bilər, nə istəsə eləyə bilər. Yox, Telman müəllim, özünü güclü hesab edirsənsə, qarşmdakım özündən də güclü hesab elə!» - Səfayədən bir xəbər çıxmadı ki, ay Əhliman qardaş? - arxa oturacaqda oturmuş bir qadın qəfil soruşdu. - Yox! - xəyaldan ayrılan Əhliman əsəbi cavab verdi. O, arvadının evdən getməsi barədə kiminsə danışmasından əsəbiləşirdi. Heç ayırmaq olmurdu ki, bu suallann hansı səmimi verilir, hansı eyhamla? Kənddə müxtəlif cür söhbətlər gəzirdi. Danışanların çoxu Səfayənin evdən getməsində Əhlimanı günahlandırırdı. «Sərtdir, acıdildir. - deyirdilər. - onun xasiyyətinə heç bir qadın dözməz!» downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org 113 Əhliman Səfayə haqqında düşünəndə qanı bir az da qaraldı. Bu düşüncələrdə peşmançılıq da var idi, ittiham da! «Axı o, niyə belə elədi? Niyə mənə heç nə deməmiş evdən çıxıb getdi? Getmişdisə, heç olmasa atasıgildə qalaydı. Atası onu sürüyüb çıxartmayacaqdı ki, evdən?! Niyə belə düşüncəsiz, belə axmaq iş tutdu o? Niyə?!» O qədər dərin xəyala getmişdi ki, köhnə maşının yolun çuxurlarında atılıb-düşməsi də onu xəyallardan ayıra bilmirdi. Maşın kəndə yaxınlaşırdı... Bu vaxt Cavidlə Təhminə həyətdə analan barədə danışırdılar. Yazıq uşaqların ondan ötəri burunlarının ucu göynəyirdi. Cavid anasının evdən getməsinə görə atasından möhkəm incisə də, bunu Təhminənin yanında dilinə gətirmirdi. Düşünürdü ki, anası tezliklə qayıdıb gələcək və həyat yenə əvvəlki kimi davam edəcək. O gecəki qorxulu yuxusunu heç cür unuda bilmirdi. O gündən sonra hər gecə ona bənzər yuxu görürdü. Hər dəfə anası dalğalı suların qoynunda batıb gedirdi. Hər gecə kömək üçün yenə Cavidi səsləyirdi. Yəni, doğrudanmı anası qayıtmaya bilərdi?.. Yox, o qayıtmalıydı! Kaş tez qayıdaydı. Cavid daha onu dərd çəkməyə, əziyyət çəkməyə qoymayacaqdı. Atasına da yalvaracaqdı ki, anasını incitməsin. Onun işlərinin bir azını downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org 114 Təhminəyə tapşıracaqdı. Qoy o da işləsin, anasının işi yüngülləşsin. Anası evdən çıxandan sonra dərsə də getməmişdilər. Eləcə həyətdə girlənir, küçəyə çıxıb baxır, yenə həyətə qayıdırdılar. Ancaq atalarının qorxusundan həyətdə-bacada bəzi vacib işləri görürdülər. Cavid tez-tez, gizlicə, çıxıb anasının paltarlarına baxırdı. Onlardan gələn ətri dünyanın ən gözəl ətri kimi qoxulayıb ciyərlərinə çəkirdi. Neçə dəfə göz yaşlan ilə islatmışdı bu paltarları... - Atam anamı gətirəcək bu gün? - Təhminə neçənci dəfə idi ki, soruşurdu bunu. - Bilmirəm! Mən haradan bilim? - Cavid bu dəfə bacısına acıqlı cavab verdi. - Tapsa gətirəcək! - Getsin dayıma desin, dayım da Bakıda axtarsın onu. - Axtaracaqlar! Sən çıx evə, kartof soy, yemək hazırla, atam bu saat gəlib yemək istəyəcək! - Sən də get, tövləni təmizlə! Atam gəlib hirslənəcək. - Sənin tövlə ilə işin yoxdur! Təhminə pilləkəndə oturmuşdu. Heç ayağa qalxmaq istəmirdi. - Eşitmirsən? - qardaşı səsini qaldırdı. Qız kövrəldi: downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org 115 - Mənim heç yemək hazırlamağa həvəsim yoxdur. Anamı istəyirəm... - Dur ayağa görüm! - Cavid ona acıqlandı. - Get, yemək hazırla! Sonra özü də tövləni təmizləməyə getdi. Çalovu götürüb içəri girdi. Boş tövləyə baxıb, köksünü ötürdü. Onun da iş görməyə həvəsi yox idi. Anasının xəyalı gözlərinin qarşısından çəkilmirdi. Çalovu tövlənin divarına söykədi və birdən əlləri ilə üzünü tutub hönkürtüylə ağlamağa başladı... Mirsahib sahə müvəkkili tərəfindən tutulub polis şöbəsinə gətiriləndən sonra müstəntiq Zeynalov və mayor Əmirəliyev onun haqqında və mayın 18-də haralarda olması barədə məlumatlar toplamışdılar. Mirsahib mayın 19-da, Mahmud öldürülən ərəfədə kəndin küçəsində görünmüşdü. Bu zaman o, boynuna almadığı yarım saat vaxt itkisi ilə Ağayargilə gedirmiş. Müstəntiq Zeynalov onun həmin yarım saat müddətində Mahmudgilə girib, onu öldürməsini qəbul etməyə hazır idi. Ancaq məsələ burasında idi ki, həmin vaxt hava qaralmamışdı və Əhlimanın pəncərədə gördüyü, Mirsahibə xeyli dərəcədə uyğun gələn məşum kölgə onda görünə bilməzdi. Əhliman özü də pəncərədəki kölgəni hava qaralandan sonra, saat ıo radələrində gördüyünü qeyd etmişdi. Tibb eksperti də qətlin həmin radələrdə baş verdiyini göstərirdi. Belə çıxırdı ki, Mirsahib Mahmudu Ağayargildən downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 4,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|