Əfrasiyab Bədəlbəyli. İzahlı monoqrafik musiqi lüğəti
487
edirdil
ər və bəzən elə olurdu ki, Məcnun rolunda Bədəlbəy, Leyli rolunda
is
ə onun doğma qardaşı Əhməd Bədəlbəyli - Ağdamski çıxış edirdi.
Əfrasiyab Bədəlbəylinin anası, məşhur Şah Qacar nəslinin təmsilçisi
R
əhimə xanım da dövrünün bilikli qadınlarından biri idi. Ərəb və fars
dill
ərini mükəmməl bilən, uşaq yaşlarında Azərbaycanın görkəmli şairəsi
Xurşid Banu Natəvan ilə ünsiyyətdə olan Rəhimə xanım, xan qızının təşkil
etdiyi şeir və musiqi məclislərində tez-tez iştirak edər, şifahi xalq
ədəbiyyatından, klassik şairlərin əsərlərindən parçalar oxuyardı. O,
ümumiyy
ətlə incəsənətin bu sahəsini çox sevir və dərindən bilirdi. Bəzən
özü d
ə kiçik şeirlər yazar, nağıl qoşar, bunları uşaqlarına, sonralar isə nəvə-
l
ərinə söyləməyi xoşlardı. Maraqlıdır ki, dramaturq Cəfər Cabbarlı, bəstəkar
Fikr
ət Əmirov, Ramiz Mustafayev və Azərbaycanın başqa incəsənət
xadiml
əri Rəhimə xanımın mükəmməl hafizəsinə həkk olunmuş şeir, folklor
nümun
ələrini dinləmiş, öz yaradıcılıqlarında bunlardan istifadə etmişlər.
B
ədəlbəylilər ailəsi qonaqpərvər, dostsevər ailə idi. Bir çox ədiblər,
jurnalistl
ər, bəstəkarlar, aktyor və müğənnilər bu ailənin qapısını böyük
h
əvəslə açırdılar.
Əfrasiyab Bədəlbəyli belə bir ailədə böyüyüb tərbiyə almışdı. Uşaqlıq
çağlarından görkəmli incəsənət xadimləri ilə əhatə olunmuş Əfrasiyab
xüsusil
ə, musiqi incəsənətinə bütün varlığı ilə bağlanmış, kiçik yaşlarından
musiqi qabiliyy
ətini büruzə verməyə başlamışdır.
H
ərçənd əvvəl-əvvəl, Bədəlbəy oğlunu heç də musiqiçi görmək
fikrind
ə deyildi. O belə hesab edirdi ki, “musiqiçinin bir parça çörəyi ola
bilm
əz”. Onun belə düşünməyə haqqı var idi. Çünki o dövrdə musiqiçilər
h
əqiqətən çox acınacaqlı həyat sürürdülər.
Buna baxmayaraq, balaca
Əfrasiyab beş yaşında ikən özü, köməksiz,
tar
çalmağı öyrənir. Oğlunun belə bir istedad sahibi olduğunu görən
B
ədəlbəy onun musiqi ilə məşğul olmasına maneəçilik törətmir, əksinə, bu
sah
ədə ona fəal köməklik göstərir.
1912-ci ild
ə Ə.Bədəlbəyli 6-cı rus-müsəlman məktəbinə daxil olur və
1916-
cı ildə, tədris olunan bütün fənlərdən “əla” qiymətlərlə məktəbi bitirir.
1917-1924-cü ill
ər ərzində o, Bakıdakı 1-ci realnı məktəbində təhsil
alır. Məktəbdə 50-yə yaxın sinif vardı. Bunlardan yalnız birində bütün
d
ərslər Azərbaycan dilində keçirilirdi. Bu sinfin mürəbbisi (sinif rəhbəri)
İbrahim Quliyev
488
Abdulla
Şaiq idi. Təhsilə,
biliy
ə böyük səy və diq-
q
ətlə yanaşan Ə.Bədəl-
b
əyli görkəmli ədibin
d
ərslərinə xüsusi həvəs
göst
ərirdi. Mehriban, qay-
ğıkeş
mü
əllim
olan
Abdulla
Şaiq şagirdlərinin
milli
ədəbiyyatı dərindən
öyr
ənməklərinə, klassik
əsərləri, onların xüsusiy-
y
ətlərini, əsasən də, “əruz” və “heca” qaydalarını “şair olmasalar da, şair
q
ədər bilmələrinə” çox ciddi diqqət yetirirdi. Ruscadan azərbaycancaya
t
ərcümə, atalar sözləri və ümumiyyətlə folklor nümunələrini toplamaq və
sair bu kimi ev
tapşırıqları verən ədib şagirdlərini hərtərəfli şəxsiyyət kimi
t
ərbiyə edirdi. Onun sinfinin şagirdləri arasında Əfrasiyab Bədəlbəylidən
başqa, sonralar ədəbiyyatşünas və tənqidçi kimi şöhrət qazanmış Atababa
Musaxanlı, ölkəmizin görkəmli cərrahı Fuad Əfəndiyev, akademik Səftər
Quliyev v
ə başqaları da vardı.
1923-cü ild
ən 1926-cı ilə kimi Ə.Bədəlbəyli təzəcə təşkil olunmuş
Az
ərbaycan Teatr məktəbinin dinləyicisi olur və məktəbdə təşkil olunan
s
əhnə tamaşalarında böyük həvəslə iştirak edir. Bu illərdə məktəbdə
tanınmış müğənni Fatma xanım Muxtarova, şərqşünas professor V.Zummer
v
ə başqaları müəllim kimi fəaliyyət göstərirdilər. Bunların arasında məşhur
dramaturq
Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev də var idi. Ədibin oxuduğu
m
əruzələr, onunla yaxın ünsiyyət Əfrasiyab Bədəlbəylini Şərq dillərinə,
ədəbiyyata, teatr incəsənətinə yaxından bələd olmağa, ən başlıcası isə,
musiqi il
ə ciddi məşğul olmağa həvəsləndirir.
Bu dövrd
ə Bədəlbəylilər ailəsi artıq böyümüşdü. Ailədə Əfrasiyabdan
başqa, dörd qardaşı - Şəmsi, Davud, Sərvər, Turqud və bacısı Məsturə
t
ərbiyə alırdı. Şübhəsiz, belə böyük ailəni maddi cəhətdən təmin etməkdə
B
ədəlbəy çətinlik çəkirdi. Buna görə də, Əfrasiyab 14 yaşında ikən, böyük
oğul kimi ailəsi qarşısında öz məsuliyyətini aydın başa düşərək, təhsillə
yanaşı əmək fəaliyyəti ilə də məşğul olmağa başlayır. 1921-ci ildə o, 42 №-
Əfrasiyab Bədəlbəyli. İzahlı monoqrafik musiqi lüğəti
489
li
əmək məktəbində kargüzar, 1923-cü ildən etibarən isə Pedaqoji
texnikumda
coğrafiya müəllimi vəzifəsində çalışır.
XX
əsrin 20-ci illərində respublikamızda böyük ictimai, siyasi
yenilikl
ər baş qaldırır. Cəmiyyətdə yeni mədəniyyət yaratmaq təşəbbüsü
musiqi inc
əsənəti sahəsində özünü daha qabarıq büruzə verir, bu yolda
ağıllı, uzaqgörən fikirlərlə yanaşı, bəzən ağlasılmaz, cəfəng fikirlərin də
meydana g
əlməsinə gətirib çıxarır.
Bel
ə fikirlərdən biri opera və operettaların Azərbaycan səhnəsindən
götürülm
əsi ilə bağlı idi. İncəsənət xadimləri, dövlət məmurları bu məsələ
ətrafında tez-tez qızğın mübahisələr, müşavirələr keçirir, dövri mətbuatda
m
əqalələr dərc etdirirdilər. Fikir mübadiləsində, zamanın mütərəqqi baxışlı
ziyalıları, musiqi xadimləri – Üzeyir Hacıbəyli, Müslüm Maqomayev,
görk
əmli ədib Məmməd Səid Ordubadi və başqaları bu yolda islahatlar
aparılmasının vacib olduğunu qeyd etməklə yanaşı, əski opera və
operettaları tamamilə səhnədən götürərək “surətçilik üsulu ilə “Avropaya
p
əncərə açmaq” xülyasında olanlarla” qəti razılaşmırdılar. Bunların
arasında, yaradıcılıq yoluna təzəcə qədəm qoymuş, 17 yaşlı Əfrasiyab
B
ədəlbəyli də var idi. Onun, “Kommunist” qəzetində, ideya etibarı ilə
Ü.
Hacıbəyli konsepsiyasına əsaslanaraq dərc etdirdiyi “Türk opera və
musiqisi haqq
ında” sərlövhəli məqaləsində səslənən qəti fikir belə idi:
Xalq musiqisin
ə əsaslanan melodiyaları, həyatın nöqsanlarını,
eyb
əcərliklərini açan süjeti və sairə bu kimi müsbət keyfiyyətləri olan əski
opera v
ə operettalarımızı Azərbaycan səhnəsindən götürmək düzgün
deyil...
Operalarımızın islahatı işində tələsməyə heç bir ehtiyac yoxdur.
D
üşünülmədən görülən tələm-tələsik tədbirlər yaxşı nəticə verməz.
G
ənc Əfrasiyabın dövri mətbuatda çap olunmuş ilk məqalələri
ictimaiyy
ət tərəfindən maraqla qarşılandı. Bu müvəffəqiyyət Ə.Bədəlbəylini
ruhlandırdı və bundan sonra onun imzası qəzet səhifələrində tez-tez
görünm
əyə başladı. Qələm sahibi peşəkar jurnalist kimi, teatr səhnəsində
ged
ən əsərlərə resenziyalar yazır, məqalələrində incəsənətin inkişafı
yollarına dair aktual problemlərə toxunurdu.
Görk
əmli şəxsiyyətlərin məsləhətləri və mükəmməl bilik əldə etmək
arzusu il
ə Əfrasiyab Bədəlbəyli 1924-cü ildə Azərbaycan Dövlət Türk
Dostları ilə paylaş: |