Əfrasiyab Bədəlbəyli. İzahlı monoqrafik musiqi lüğəti
141
XX
əsr məşhur Misir musiqişünası Şeyx Məhəmməd ibn İsmayıl Şəhabəd-
din “S
əfinat-ül-mülk” (“Hakimiyyət gəmisi”) adlı musiqi kitabında diatonik
s
əsdüzümünün yenə də birinci notunu yegah deyə qeyd edir.
Yetim Segah
– Xaric Segah (bax) kökünd
ə və dinləyicidə ələm və kədər əhvali-ruhiyyəsi
oyada bil
əcək üslubda ifa olunan muğam (bax: Segah).
Y
ədi Hasar
– Zabol Segah d
əstgahında Əraq ilə Aşiq-guş şöbələri arasında yerləşən
guşə.
Çahargah d
əstgahında Zabol ilə Müxalif şöbələri arasında yerləşən guşə.
Az
ərbaycan musiqi terminləri
142
Z
Zabol
(Zabul, Zaboli)
– 1. Az
ər. kl. mus-də: Çahargah dəstgahında Segah ilə Yədi-Hasar arasın-
dakı şöbə;
2. İran mus-də: a) Hümayun dəstgahında Üzzal ilə Bayatı-əcəm arasındakı
şöbə; b) Çahargah dəstgahında Bədr ilə Mayeyi-səğir arasındakı şöbə.
Zabol Segah
– Mayeyi-Zabol, Muy
ə, Manənd Müxalif, Segah (Orta Segah), Məxluq,
Şikəsteyi-fars, Mürəbbiqə, Əraq, Yədi-Hasar, Aşıq-guş şöbələrini qavrayan
d
əstgah.
Zayid (zayed)
–
ər. yarım pərdə (yarım ton).
Z
əccal
–
ər. 1. Xalq mahnısı qoşan müəllif;
2. N
əğməkar.
Z
əcəl
–
ər. mahnı, xalq mahnısı.
Z
əəfə
–
ər. intervalın 2, 3, 4 dəfə artırılması.
Əfrasiyab Bədəlbəyli. İzahlı monoqrafik musiqi lüğəti
143
Z
əmin-xara
(h
ərf. far. – qayalıq yer, tikanlı torpaq)
– 1. Az
ər. kl. mus-də: Rast dəstgahında Mənsuriyyə ilə Rak-hisar arasında;
R
əhab dəstgahında Bayatı-Qacar ilə Mavərənnəhr arasında; Çahargah
d
əstgahında Mənsuriyyə ilə Mavərənnəhr arasında yerləşən şöbə;
2. Şur muğamında Səmayi-şəmsdən sonra oxunan şöbə. Son dərəcə yanıqlı,
niskilli v
ə təsirli intonasiyası olan bir muğamdır. Məhz buna görə də təziyə
v
ə başqa dini ayinlərdə oxunan mərsiyə və minacat əsas etibarı ilə Zəmin-
xara üstünd
ə tərtib olunur.
Z
əng
– r
əqqasələrin biləklərinə və topuqlarına bağladıqları xırda zınqırovlardan
ibar
ət sarğı.
Z
əngbar
– Qütb
əddin Şirazinin (? – 1310) “Dürrət-üt-tac fi izzət-it Dibac” kitabında
v
əsf və təsvir olunan “mülayim təbli” (təsirli) muğamlardan biri.
Z
əngi-şütür
(d. d. Z
əngi-şötör, far. – dəvənin boynundan asılan zəng)
– 1. Dügah d
əstgahının sonunda Əraq ilə Rak arasında yerləşən şöbə;
2. Əvvəllər bir qayda olaraq Rast, Çahargah və Nəva dəstgahlarında Əşiran
il
ə Kərkuki arasında ifa olunan şöbə.
Z
əngulə
(h
ərf. far. – zınqırov, xırda zəng, cınqral)
– 1.Vaxtil
ə Yaxın Şərq xalqları klassik musiqisinin əsasını təşkil edən 12
muğamdan doqquzuncusu;
2. Az
ərbaycan vokal musiqi yaradıcılığında geniş istifadə olunan
bəzək və
zin
ət priyomlarından biri. Xanəndə və aşıq ifaçılığında avazın yekrəng
s
əslənməsi və dinləyiciyə daha artıq xoş gəlməsi üçün oxunan muğam,
qoşma və sairənin melodiyasında təğənni olunan ayrı-ayrı səsin yüksəkliyi
etibarı ilə ona ən yaxın qonşu səslər ilə növbələndirilməsi.
Az
ərbaycan musiqi terminləri
144
Z
ərb
(
ər. hərf. – vurğu)
–
1. İki cismin bir-biri ilə toqquşması nəticəsində əldə edilən səs;
2. İki ya da bir neçə bir bərabərdə, bir ölçüdə, bir qərarda olan hərəkətin
əmələ gətirdiyi vurğu;
3. Bir-
birinin ardınca gələn vəznli, müntəzəm, səlis və ahəngli vurğuların
t
əklikdə hər birisi.
Z
ərbli alətlər
– s
əsləndirilməsi zərb vurmaq vasitəsi ilə əldə edildiyindən bu sayaq
adlandırılan musiqi alətləri: dairə, dəf, qaval, nağara, santur, təbil.
Z
ərbli muğam
– instrumen
tal müşayiəti dəqiq və sabit ölçülü musiqidən, vokal qismi isə
ritmik c
əhətdən sərbəst improvizasiya əsasında ifa olunan mürəkkəb və
d
əyişkən vəznli muğamdan ibarət Azərbaycan orijinal xalq musiqi forması;
m
əsələn: Heyratı, Şikəstə, Mənsuriyyə, Kərəmi, Maani, Ovşarı, Arazbarı və s.
Zil
– 1.Az
ər. mus-də: yuxarı registr;
2.biri baş barmağa, o biri isə orta barmağa taxılıb bir-birinə toqquşdurularaq
s
əsləndirilən bir cüt çox kiçik sinc;
3.yuxarı səs, nazik səs.
Zinc
– bax: Sinc.
Zir
– 1. Musiqi al
ətinə qoşulan simlərdən ən naziyi;
2. Ud musiqi al
ətində dördüncü sim (2-ci oktavanın mi-bemolu).
Zir
əfkənd
– 1.vaxtil
ə Yaxın və Orta Şərq xalqları klassik musiqisinin əsasını təşkil
ed
ən 12 məqamdan yeddincisi;