Ərbaycan Respublikası Mədəniyyət və Turizm Nazirliyi Üzeyir Hacıbəyli adına Bakı Musiqi Akademiyası



Yüklə 3,66 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə39/145
tarix15.03.2018
ölçüsü3,66 Mb.
#32220
1   ...   35   36   37   38   39   40   41   42   ...   145

Əfrasiyab Bədəlbəyli. İzahlı monoqrafik musiqi lüğəti 

141 


XX 

əsr məşhur Misir musiqişünası Şeyx Məhəmməd ibn İsmayıl Şəhabəd-

din “S

əfinat-ül-mülk” (“Hakimiyyət gəmisi”) adlı musiqi kitabında diatonik 



s

əsdüzümünün yenə də birinci notunu yegah deyə qeyd edir. 

 

Yetim Segah 

– Xaric Segah (bax) kökünd

ə və dinləyicidə ələm və kədər əhvali-ruhiyyəsi 

oyada bil

əcək üslubda ifa olunan muğam (bax: Segah). 

 

Y



ədi Hasar 

–  Zabol Segah d

əstgahında  Əraq  ilə  Aşiq-guş  şöbələri  arasında  yerləşən 

guşə. 


Çahargah d

əstgahında Zabol ilə Müxalif şöbələri arasında yerləşən guşə. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 



 

Az

ərbaycan musiqi terminləri 



142 

 



Zabol 

(Zabul, Zaboli) 

–  1. Az

ər. kl. mus-də: Çahargah dəstgahında Segah ilə Yədi-Hasar arasın-

dakı şöbə; 

2. İran mus-də: a) Hümayun dəstgahında Üzzal ilə Bayatı-əcəm arasındakı 

şöbə; b) Çahargah dəstgahında Bədr ilə Mayeyi-səğir arasındakı şöbə. 

 

Zabol Segah 

–  Mayeyi-Zabol, Muy

ə,  Manənd Müxalif, Segah (Orta Segah), Məxluq, 

Şikəsteyi-fars, Mürəbbiqə, Əraq, Yədi-Hasar, Aşıq-guş şöbələrini qavrayan 

d

əstgah. 



 

Zayid (zayed) 

– 

ər. yarım pərdə (yarım ton). 



 

Z

əccal 

– 

ər. 1. Xalq mahnısı qoşan müəllif; 



2. N

əğməkar. 

 

Z

əcəl 

– 

ər. mahnı, xalq mahnısı. 



 

Z

əəfə 

– 

ər. intervalın 2, 3, 4 dəfə artırılması. 




Əfrasiyab Bədəlbəyli. İzahlı monoqrafik musiqi lüğəti 

143 


Z

əmin-xara 

(h

ərf. far. – qayalıq yer, tikanlı torpaq) 



– 1. Az

ər. kl. mus-də: Rast dəstgahında Mənsuriyyə ilə Rak-hisar arasında; 

R

əhab dəstgahında  Bayatı-Qacar ilə  Mavərənnəhr  arasında;  Çahargah 



d

əstgahında Mənsuriyyə ilə Mavərənnəhr arasında yerləşən şöbə; 

2. Şur muğamında Səmayi-şəmsdən sonra oxunan şöbə. Son dərəcə yanıqlı, 

niskilli v

ə təsirli intonasiyası olan bir muğamdır. Məhz buna görə də təziyə 

v

ə başqa dini ayinlərdə oxunan mərsiyə və minacat əsas etibarı ilə Zəmin-



xara üstünd

ə tərtib olunur. 

 

Z

əng 

–  r


əqqasələrin biləklərinə  və  topuqlarına  bağladıqları  xırda  zınqırovlardan 

ibar


ət sarğı. 

 

Z



əngbar 

– Qütb


əddin Şirazinin (? – 1310) “Dürrət-üt-tac fi izzət-it Dibac” kitabında 

v

əsf və təsvir olunan “mülayim təbli” (təsirli) muğamlardan biri. 



 

Z

əngi-şütür 

(d. d. Z


əngi-şötör, far. – dəvənin boynundan asılan zəng) 

– 1. Dügah d

əstgahının sonunda Əraq ilə Rak arasında yerləşən şöbə; 

2. Əvvəllər bir qayda olaraq Rast, Çahargah və Nəva dəstgahlarında Əşiran 

il

ə Kərkuki arasında ifa olunan şöbə. 



 

Z

əngulə 

(h

ərf. far. – zınqırov, xırda zəng, cınqral) 



–  1.Vaxtil

ə  Yaxın  Şərq  xalqları  klassik  musiqisinin  əsasını  təşkil  edən 12 

muğamdan doqquzuncusu; 

2. Az


ərbaycan vokal musiqi yaradıcılığında geniş istifadə olunan bəzək və 

zin


ət  priyomlarından  biri.  Xanəndə  və  aşıq  ifaçılığında  avazın  yekrəng 

s

əslənməsi və  dinləyiciyə  daha  artıq  xoş  gəlməsi  üçün  oxunan  muğam, 



qoşma və sairənin melodiyasında təğənni olunan ayrı-ayrı səsin yüksəkliyi 

etibarı ilə ona ən yaxın qonşu səslər ilə növbələndirilməsi. 

 



 

Az

ərbaycan musiqi terminləri 



144 

Z

ərb 

(

ər. hərf. – vurğu) 



– 

1. İki cismin bir-biri ilə toqquşması nəticəsində əldə edilən səs; 

2.  İki  ya  da  bir  neçə  bir bərabərdə, bir ölçüdə, bir qərarda olan hərəkətin 

əmələ gətirdiyi vurğu;  

3. Bir-

birinin  ardınca  gələn vəznli, müntəzəm, səlis və  ahəngli  vurğuların 



t

əklikdə hər birisi. 

 

Z

ərbli alətlər 

–  s


əsləndirilməsi zərb vurmaq vasitəsi ilə  əldə  edildiyindən bu sayaq 

adlandırılan musiqi alətləri: dairə, dəf, qaval, nağara, santur, təbil. 

 

Z

ərbli muğam 

–  instrumen

tal müşayiəti dəqiq və sabit ölçülü musiqidən, vokal qismi isə 

ritmik c


əhətdən sərbəst improvizasiya əsasında  ifa  olunan  mürəkkəb və 

d

əyişkən vəznli muğamdan ibarət Azərbaycan orijinal xalq musiqi forması; 



m

əsələn:  Heyratı, Şikəstə, Mənsuriyyə, Kərəmi, Maani, Ovşarı, Arazbarı və s. 

 

Zil 

– 1.Az


ər. mus-də: yuxarı registr; 

2.biri baş barmağa, o biri isə orta barmağa taxılıb bir-birinə toqquşdurularaq 

s

əsləndirilən bir cüt çox kiçik sinc;  



3.yuxarı səs, nazik səs. 

 

Zinc 

– bax: Sinc. 

 

Zir 

– 1. Musiqi al

ətinə qoşulan simlərdən ən naziyi; 

2. Ud musiqi al

ətində dördüncü sim (2-ci oktavanın mi-bemolu). 



 

Zir

əfkənd 

–  1.vaxtil

ə  Yaxın  və  Orta  Şərq  xalqları  klassik  musiqisinin  əsasını  təşkil 

ed

ən 12 məqamdan yeddincisi; 




Yüklə 3,66 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   35   36   37   38   39   40   41   42   ...   145




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə