Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
162
bütün hallarda “Göy”lə əlaqələndirilirdi. Bu ideya daha çox qəbul
olunur ki, Türk tanrıçılığı tək Tanrı inancı -“Göy-Tanrı” anlayışı
ətrafında təşəkkül tapmış göydən enmə kitabı, eləcə də peyğəmbəri
olmayan özünəməxsus monoteist bir dindir. Cəlal Bəydili yuxarıda
istinad etdiyimiz kitabında yazır ki, “Başlanğıcını yerlə göyün bir
bütövlük təşkil etdiyi din düşüncəsindən alan Göy-Tanrı inanışı -
Tanrıçılıq idi ki, ənənəvi türk cəmiyyətindəki din anlayışını
təməlində maadiyyat dayanan əski yunan və eləcə də öz qidasını
möcüzəyə inanmaqdan alan digər dini düşüncə sistemlərindən
ayırırdı”.
124
Əski çağlardan bəri mövcud olan bu dini etiqad orta əsr
qaynaqları ilə də təsdiqlənir. VI əsrdə Bizans diplomatı və tarixçisi
Menandr yazırdı ki, hər nə qədər torpağa, suya və oda sayğı,
ehtiram göstərsələr belə türklər yenə də kainatın yaradıcısı olan tək
Tanrıya inanırlar. Bu müəllif həm də ilk dəfə türklərin yazıya sahib
olması haqqında məlumat verir. Bizans imperatoru I Yustin (518 -
527) tərəfindən türk səfiri Maniaxın qəbul mərasimini təsvir
edərkən Menandr xaqanın “skif yazısı” ilə məktub yazdığını
göstərmişdir.
125
Başqa bir Bizans tarixçisi Feofilakt da (VII əsr) yazırdı ki,
“Türklər hər şeydən çox oda ehtiram edirlər, hava və suya da
ehtiramları böyükdür, torpağa həsr edilmiş himnlər oxuyurlar.
Sitayişi isə “Tək Tenqri” adlandırdıqları yeri və göyu yaradana
edirlər. Ona ayğır, qoç və buğa qurban verirlər”.
126
Aşağıdakı
şəkildə
127
Tanrıçılıqda Üç Dünya Kosmologiyasının rəsmi
verilmişdir. Dünyanın ortasında duran Dünyalar Ağacı, Yeraltı, Yer
üzü və Yuxarı aləmi birləşdirən nöqtədir.
124
Cəlal Bəydili. Türk mifoloji obrazlar sistemi: struktur və funksiya. Bakı: Mütərcim,
2007, səh. 154
125
http://ru.wikipedia.org/wiki/ /Менандр_Протектор.
126
Феофилакт Симокатт. История. Москва, 1957, стр. 161
127
http://www.nbi.dk/~natphil/Siberian.html
Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
163
Türk təfəkküründə “Üç Dünya Kosmologiyası”
Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
164
Tenqrizmdən (Tanrıçılıq) tamamilə fərqlənən şamanizmi
də bəzən türklərə xas dini dünyagörüşü hesab edən mənbələrə
rast gəlinir. Ancaq bu yerdə şamanlığın ümumiyyətlə bir din
deyil, mistika olduğunu və yalnız sırf türklər üçün xarakterik
olmadığını qeyd etməliyik. Bununla bağlı Türkiyə Selçuk
Universitetinin professoru Mehmet Aydın yazır: “Bəzi qaynaqlarda
şamanizmi türklərin milli dini olaraq göstərməyə çalışırlar. Ancak
şamanizm heç bir zaman türklərin milli dini olmamışdır. Çünki
şamanizm bir din deyildir, şamanizm daha çox bir büyü və ekstaz
törenlerini içeren, müxtəlif dinlərdən və hurafelerden oluşan bir
Gəmiqayada Tеnqri etiqadı
Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
165
dini senkretizm olaraq görülebilir. Digər tərəfdən şaman inancı
sadəcə türklərə məxsus bir inanc da deyildir”.
128
Hətta islam dinini qəbul etdikdən sonra da türklər dini əqidədə
öz milli çalarlarını saxlamışlar. Biz bu türk koloritinə islam
daxilində heterodoks (azlıq) cərəyanlar, xüsusən sufizm daxilində
aydınlıq gətirmək istərdik. İslam ideologiyası nə qədər bütün
müsəlmanlar üçün bərabər haqlar tanısa da, Xilafətin ilk
dövrlərində, xüsusən Əməvilərin hakimiyyəti zamanı ərəb olmayan
müsəlmanlar (onlar “məvali” adlandırılırdılar) fərqli münasibət
qarşılığında narazı idilər. Məvalilərin bir zümrə kimi aradan
çıxması yalnız etnik müstəvidə ikili münasibətin olmaması
mühitində baş verə bilərdi ki, bu proses də yalnız Abbasilərin
hakimiyyəti dövründə reallaşmağa başlamışdı. Bunun əsl səbəbləri
arasında Abbasilərin hakimiyyətə gəlməsində məvalilərin rolu və
sonradan onların hakimiyyət aparatında tutduğu mövqe əhəmiyyətli
rol oynayır. Nəticədə, Xilafət daxilində məvalilərə qarşı tətbiq
olunan ayrı-seçkilik tədricən aradan qalxmışdır. Bununla belə,
islamı qəbul etmiş qeyri-ərəblərin (türk, iran, soqd) əks reaksiyası
artıq özünü başqa formada - dini cərəyanlarda göstərməyə
başlamışdı. Onların islam dini dünyagörüşü daxilində özünəməxsus
bir müsəlman əqidəsinin formalaşması prosesi gedirdi. Qeyri-ərəb
müsəlmanların fərqləndirdiyi bu heterodoks islam anlayışı türk,
iran, hind milli elementlərindən təsirlənərək islamı bu coğrafiyada
özünəməxsus bir şəkildə yerliləşdirmişdir. Yəni, başqa sözlə desək,
yerli mədəniyyətlə islam dəyərlərinin sinxronlaşması zəminində
özünəməxsusluq yaranmışdı.
128
Mehmet Aydın. Türk Toplumunda birlikde yaşama təcrübəsi. Ankara,1995
Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
166
Sufizmdə milli-etnik çalarlar
İslami dəyərlərin milli ənənələrlə harmoniyasının yaranması
tendensiyasına ilk əvvəl sufizm nümunəsində rast gəlirik. Sufizmin
mahiyyətinə aydınlıq gətirmək üçün qeyd etməliyik bu dini-fəlsəfi
dünyagörüşünə verilən tərifə görə “İslami bir həyat tərzi və düşüncə
sistemi olan təsəvvüf Quranın və Həzrəti Məhəmməd peyğəmbərin
göstərdiyi yolda (şəriət) ibadət, zikr, təfəkkür, pəhriz ilə nəfsani
arzularını cilovlayaraq ruhu saflaşdırmaq (təriqət) və nəticədə öz
mənliyindən və dünyadan qəlbən keçərək sadəcə Allaha
bağlanmaqdır (həqiqət). Bu cür bir həyat və düşüncə tərzini qəbul
edərək yaşayanlara sufi deyilir”.
129
Bu, sufizmə verilən yüzlərlə
tərifdən sadəcə biridir. Dr. Mehmet Rıhtımın nəşrə hazırladığı
“Seyid Yəhya əş-Şirvani əl-Bakuvi və Səfa əl Əsrar” kitabının
müqəddiməsində bu anlayış hərtərəfli tədqiq edilmiş və məşhur
sufilərin təsəvvüfə verdiyi bir çox təriflər də göstərilmişdir. Bütün
qeyd olunan təriflərdən bu nəticəyə gəlmək olar ki, təsəvvüf
dünyagörüşü ümumbəşəri və ümumislami mahiyyət daşıyır. Lakin
fikrimizcə, bu ümumbəşərilik fonunda sufizmdə təbliğ etdiyi
ideyalar baxımından deyil, tarixi inkişaf yolunda, yəni yaranış
etibarilə müxtəlif amillərlə əlaqədar çalarlar da müşahidə olunur.
Bizim qənaətimizə görə, islam dini daxilində sufi cərəyanların və
təsəvvüf dünyagörüşünün meydana gəlmə səbəblərini dörd amillə
izah etmək olar: 1 - sufizm, xüsusilə islamın ilkin dövrlərində bu
dinin yeni ərazilərə yayılmasına xidmət etmişdir; 2 - müsəlman
dünyası daxilində baş verən siyasi hadisələrə əks-reaksiya; 3 -
islamdan əvvəlki elmi dünyagörüşünün dinin imkan verdiyi
çərçivədə əks olunması; 4 - ərəb işğalı hesabına vahid ümmətə
129
Mehmet Rıhtım. Seyid Yəhya əş-Şirvani əl-Bakuvi və Səfa əl Əsrar. Bakı: Elm,
2010, səh. 19
Dostları ilə paylaş: |