www.vivo-book.com
55
Xose onlara gülümsədi və çiynimi qucaqladı. Bax a,
Хоse – köhnə tanıĢım belə kübar, lütfkar olmuĢdu, artıq
qadınlarda təəssürat oyadırdı.
– Sən olduqca füsunkar görünürsən, – dedi.
– Getmək vaxtıdır, – mızıldandım.
– Axı elə indicə gəlmiĢdin.
– Hə, amma Kristian qayıtmalıdır. Хоse, fotoların
fantastikadır. Sən çox istedadlısan.
О iĢıq saçırdı.
– YaxĢı ki səni gördüm.
О, ayı kimi məni qucaqlayır və mənimlə birgə
fırlanırdı. Gözümün ucuyla Kristianı görürdüm. О
hirslənmiĢdi, aydın idi, çünki Xosenin qolları arasındaydım.
Lap yaxĢı, əsəbiləĢ, dostum! Mən bilərəkdən Xosenin
boynunu qucaqladım. Ġndi Kristian hirsindən partlayacaqdı.
Gözlərində ĢimĢək çaxırdı. О, asta-asta bizə doğru gəlirdi.
– Sağ ol ki, məni portretlərə görə xəbərdar elədin, –
kinayəylə dedim.
– Оy, bağıĢla, Аnа. Mən, doğrudan da səni xəbərdar
eləməliydim. Necəydi, xoĢuna gəldimi?
www.vivo-book.com
56
– Hm… bilmirəm, – düzünü dedim, sualla ani olaraq
özünü itirmiĢ halda.
– Hə, onların hamısı artıq satılıb, yəni artıq kiminsə
xoĢuna gəlmisən. Əladı, hə? Sən – posterdəki qız.
Хоse məni daha möhkəm qucaqladı. Özündən çıxmıĢ
Kristian bizə yaxınlaĢırdı. XoĢbəxtlikdən Хоse onun
simasını görmürdü.
– Gözdən itmə, Аnа, – Хоse məni buraxdı. – Оo,
mister Qrey, axĢamınız xeyir.
– Mister Rodriges, çox mütəəssir oldum, – Kristian buz
kimi soyuq ahənglə danıĢırdı. – Təəssüf ki, burda qala
bilmərik, çünki biz Sietlə qayıtmalıyıq. АnasteyĢa? – О,
―biz‖ sözünü xüsusi vurğuyla tələffüz etdi və əlimdən tutdu.
– Hələlik, Хоse. Bir daha təbrik edirəm.
Mən tələsik onun yanağından öpdüm və özümə gələ
bilməmiĢ Kristian məni binadan az qala sürüyərək çıxardı.
Bilirəm, o, hüdudsuz qəzəbindən deyinirdi, amma mən də
ona görə hirsliydim.
www.vivo-book.com
57
О, cəld küçəyə göz gəzdirdi və sola doğru
istiqamətləndi, sonra qəfildən məni yandakı kiçik küçəylə
aparmağa baĢladı və kəskin hərəkətlə divara dirədi. Ovucları
ilə sifətimdən tutur, özünün od saçan, qərarlı gözlərinə
baxmağa məcbur eləyir.
Mən ürpənmiĢ halda ağzımla havanı tuturdum, Kristian
isə çılğınlıqla məni öpürdü. Hansısa anda diĢlərimiz bir-
birini taqqıldadırdı, sonra onun dili ağzıma girirdi.
Ġstək bədənimdə milli bayram Ģərəfinə açılan
atəĢfəĢanlıq kimi partlayırdı. Mən də onu öpürdüm, eyni
ehtirasla. Onun saçlarından tutmuĢdum və rəhmsizcə
dartırdım. О inləyirdi. Bu asta səs çox seksual idi; о, udlağın
dərinliyində yaranırdı və bədənimdə ürpənti yaradırdı.
Kristianın əli ombalarıma endi, barmaqları donumdan
bədənimə yapıĢdı.
ÖpüĢümüzə
son
günlərin
bütün
ağrı-acısını
boĢaldırdım, Kristianı özümə bağlayırdım. Və bu kor ehtiras
anında dərk edirdim: o da mənə eyni Ģeyi edirdi, eyni Ģeyi
duyurdu.
www.vivo-book.com
58
O, güclə nəfəs alaraq öpüĢü yarıda qoydu. Gözləri
ehtirasdan iĢıldayırdı, bu iĢıq qanımı coĢdurmuĢdu,
bədənimdə tufan yaradırdı. Mən ağzımla ehtiyacım olan
havanı udub ciyərlərimi doldurdum.
– Sən. Mənimsən. Sən. Mənimsən, – o nərə çəkirdi, hər
bir sözü vurğuyla deyirdi. Əyilirdi, əlləriylə dizlərinə
söykənərək, sanki indicə marafon qaçıĢını bitirmiĢdi. –
Tanrıya and olsun, Аnа.
Mən divara söykənmiĢdim, ağır-ağır nəfəs alırdım,
bədənimin titrəyiĢli reaksiyasına nəzarəti ələ almağa,
mütənasiblik əldə etməyə çalıĢırdım.
– BağıĢla, – pıçıldadım, tənəffüsüm artıq normallaĢırdı.
– Sən mənim olmalısan. Bilirəm ki, tərəddüd eləyirsən.
Fotoqrafla birgə olmaq istəyirsən, Аnа? Açıq-aĢkar görünür
ki, o sənə biganə deyil.
Mən günahkarcasına baĢımı yellədim.
– Yox. О, sadəcə, dostumdur.
– Bütün həyatım boyu ifrat emosiyalardan qaçmağa
çalıĢmıĢam. Sən… sən mənə tamamilə yad olan hissləri
içimdən çıxarırsan. Bu çox… – О üzünü turĢutdu, yəqin ki,
www.vivo-book.com
59
lazımi sözləri axtarırdı. – Həyəcanlıdı… Mən hər Ģeyi
nəzarətdə saxlamağı xoĢlayıram, Аnа, sənin yanında isə
sadəcə … – onun gözlərində heyrət oynaĢırdı, – mümkün
deyil.
О, əliylə qeyri-müəyyən hərəkətlər edir, saçlarında
gəzdirir və dərindən köks ötürürdü.
– YaxĢı, gedək. Biz sənin haqqında danıĢmalıyıq,
üstəlik, yemək yeməliyik.
2-ci fəsil
Kristian məni kiçik, xudmani restorana gətirmiĢdi.
– YaxĢı, bu bizi qane edər, – donquldandı. – Vaxtımız
azdır.
www.vivo-book.com
60
Restoran xoĢuma gəlirdi. Taxta stullar, kətan süfrələr,
divarlar da oyun otağındakı kimi eyni rəngdə idi – tünd
qırmızı; divarlarda qızılı sağanaqlı balaca aynalar asılmıĢdı,
masalarda ağ Ģamlar və ağ qızılgüllü kiçik güldanlar.
Hardasa künc-bucaqda Ella Fiscerald ―eĢq‖ adlı azar haqda
giley-güzar eləyirdi. Hər Ģey tam romantik idi.
Оfisiant bizi ikinəfərlik masaya qədər müĢayiət elədi.
Mən əyləĢdim, qarĢıdakı söhbətin nəylə nəticələnəcəyini
bilmirdim.
– Vaxtımız azdır, – Kristian ofisianta dedi. – XahiĢ
edirəm iki çox da qızarmamıĢ steyk, bearnes sousu ilə, əgər
varsa, ―kartof-fri‖ və baĢ aĢpazın zövqünə uyğun təzə
tərəvəzlər. Bir də ―Ģərab menyusu‖nu gətirin.
– BaĢ üstə, ser.
Оfisiant Kristianın soyuq, amiranə səs ahəngindən
təsirlənərək tələsik getdi. Kristian öz smartfonunu masaya
qoydu. Ġlahi, doğrudanmı mənim danıĢmaq hüququm
yoxdur?
– Əgər mən steyki xoĢlamıramsa?
Dostları ilə paylaş: |