Ernest heminquey qoca və DƏNİZ
Yüklə 4,58 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com 143 toppuzun dəstəsindən bərk-bərk yapışaraq rəqiblərinin gəlib çatmasını gözlədi. Bir cüt galano qayığa yaxınlaşdı. “Hələ dəyməyəcəm, – qoca düşündü, – qoy qabaqdakı hərif balığa əməlli-başlı girişsin, sonra ya burnunun üstündən, ya da təpəsindən elə ilişdirəcəm ki, yerində qalacaq”. Hər iki galano yanaşı, qoşa üzürdü; qayığa daha yaxın olanı ağzını geniş açaraq həvə dişlərini balığın gümüştək bərq vuran böyrünə ilişdirəndə qoca yuxarı qaldırdığı toppuzu var gücüylə onun yastı kəlləsinə endirdi. Əlində elastik bir sərtlik hiss etdi, eyni zamanda, yırtıcının kəllə sümüyünün çox bərk olduğunu duydu; bu qartlığı heç nə ilə müqayisə etmək olmazdı. İkinci zərbəni burnunun üstündən ilişdirdi və akula sürüşüb suya düşdü. O biri galano balıqdan iri bir tikə qoparıb kənara qaçdı, tikəni tezcənə içəri ötürüb, ağzını geniş açaraq təzədən həmlə etdi. Ət parçasının onun ağzından əsgi parçasıtək sallandığını görəndə təbdən çıxan qoca toppuzu hara gəldi ilişdirməyə başladı. Zərbə ziyankarın düz təpəsindən tutsa da, galano sanki istehza edirmiş kimi qocaya baxıb balıqdan ikinci tikəni qopartdı, www.vivo-book.com 144 içəri ötürməkçün kənara çəkiləndə qoca növbəti zərbəni endirdi. Toppuz yenə də onun sərt, elastik kəlləsinə dəydi. – Galano, qabağa dur görüm, – qoca dedi. – Hünərin var, bir az da qabağa gəl! Həvədiş irəli cumdu, çənələrini geniş aralayıb qənimətə hücum çəkdi və dişlərini şaqqıldatdı. Şaqqıltını eşidəndə qoca cağ əlini bacardığı qədər hündürə qaldırıb toppuzu yenə onun təpəsinə endirdi. Bu dəfə zərbə düz beynindən tutdu. Qoca eyni yerə bir zərbə də tutuzdurdu. Galano çətinliklə qopartdığı ət parçası da ağzında, yavaş-yavaş aralanıb gözdən itdi. Qoca ətrafa nəzər salıb gözlədi ki, görsün ziyankarlar geri qayıdacaqmı. Əvvəl heç nə gözə dəymirdi, amma sonra qayığın ətrafında birinin vurnuxduğunu gördü; o birinin üzgəcindənsə yaxın həndəvərdə heç bir əsər-əlamət yox idi. “Onları öldürə biləcəyimi heç ağlıma gətirməzdim, – qoca düşündü. – Cavan vaxtlarımda, əlbəttə, bunu fərz edə bilərdim. Amma ikisini də bərk əzişdirib şil-küt elədim, heç qiyamətəcən özlərinə gələ bilməzlər. Hərgah toppuzu ikiəlli www.vivo-book.com 145 tuta bilsəydim, bu qoca vaxtımda da öhdələrindən gələrdim”. İndi o, öz balığına baxmaq belə istəmirdi. Yaxşı bilirdi ki, balığın yarısı yoxa çıxıbdır. Qocanın başı yırtıcılarla vuruşa elə qarışmışdı ki, heç günəşin nə vaxt batdığını da görməmişdi. – Havanın qaralmağına bir şey qalmayıb, bir azdan yəqin ki, Havananın çıraqları yanacaq. Əgər gündoğana tərəf çox meyllənmiş olsam, təzə kurortlardan birinin işığını görərəm. “Elə bilirəm ki, yolu düz gəlmişəm, – o düşündü, – mən sahildən çox aralıda ola bilmərəm. Yəqin, qəsəbə camaatı da məndən nigaran deyil. Olsa-olsa, bircə oğlan narahat qalacaq. Amma o məndən tam arxayındır! Bir də yaşlı balıqçılar təşvişə düşə bilərlər. Elə cavanlar da, başqaları da. Şəhərimiz yaxşıdır, elə camaatımız da pis deyil”. Qoca daha öz balığı ilə söhbət edə bilmirdi, çünki ziyankarlar onu didişdirib eybəcər hala salmışdı. Birdən ağlına təzə bir fikir gəldi. www.vivo-book.com 146 – Hər tikəsi bir balığa yem olan gözəlim! Uzaqlara üzdüyümə çox peşmanam. Təkcə səni yox, özümü də məhv elədim. Məyus olma, ikilikdə xeyli akula öldürdük, bir xeylisini də şikəst elədik. Düzünü de, qoca balıq, ömrün boyu bu yırtıcılardan, bu qarınqululardan çoxmu öldürmüsən? O uzun, o iti qılıncını burnunun üstünə boş yerə taxmamışdın ki. Öz balığı barədə düşünmək qocanın xoşuna gəlirdi və əgər qayıq rahat üzə bilsəydi, beləcə oturub onun akulaya necə divan tutması barədə fikirləşməkdən ləzzət alardı. “Gərək balığı ovlayan kimi qılıncını kəsib götürəydim, yırtıcılarla cəngə girəndə əcəb kara gələrdi”, – o düşündü. Amma onu baltasız necə kəsmək olardı? Balta bir yana, bu saat heç bıçağı da yox idi. Sonra fikirləşdi ki, hərgah balığın qılıncı məndə olsaydı, onu avarın ucuna bağlayardım və qiyamət bir silah alınardı! Bax, onda biz balıqla ikilikdə əl-ələ verib yırtıcılarla vuruşar, bu ziyankarların anasını ağladardıq! Bəs indi neyləyə bilərsən, qoca? Gecə birdən onlar üstünə gəlsələr, sən nə edəcəksən? www.vivo-book.com 147 O, hökm verirmiş kimi qətiyyətlə səsləndi: – Vuruşacam, – dedi, – ölənəcən vuruşacam! Amma gecənin qatı qaranlığında nə bir işıq, nə bir işartı görünürdü. Olan bircə külək idi, bir də küləyin qabartdığı yamaqlı yelkən. Birdən qocaya elə gəldi ki, ölüb. Əllərini bir-birinə yapışdırıb ovcunu ovcuna sürtdü. Yox, ölməmişdi, əlləri hərəkət etdikcə, açılıb-yumulduqca sızlayıb göynəyirdi. Ağrı – həyat nişanəsiydi: ağrıyırdısa, demək, hələ yaşayırdı. Qayığın arxa tərəfinə söykənəndə kürəyinin göynərtisi də, çiyinlərinin sızıltısı da ona hələ ölmədiyindən xəbər verirdi. “Balığı ovlamağa görə söz verdiyim bütün duaları oxuyacam; amma indi elə yorğunam ki, ağzımı açmağa taqətim yoxdur, – düşündü. – Yaxşısı budur, kisəni götürüb çiynimə salım”. Qayığı uzandığı yerdəncə idarə edə-edə, Havana işıqlarının nə vaxt görünəcəyini gözləyirdi. “Balığın yarısı hələ məndədir, – o, fikrindən keçirtdi. – Bəlkə, bəxtim gətirdi, salamat qalmış qabaq tərəfi aparıb evə çıxara bildim. Heç olmasa, bəxt bir dəfə üzümə gülməlidir, ya yox! Yox, Yüklə 4,58 Kb. Dostları ilə paylaş:
|