Ernest heminquey qoca və DƏNİZ
Yüklə 4,58 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com 138 çənələri ilə balıqdan sallanıb qopmurdu; qoca hətta bıçağı onun sol gözünə sancanda da o öz qənimətini buraxmadı. – Bəs belə! – qoca qəzəblə bağırdı və bu dəfə bıçağı onun beyni ilə haram iliyi birləşən yerə sapladı. Qoca bıçağın qığırdağa toxunduğunu hiss etdi; indi ziyankarın axırına çıxmaq elə də çətin deyildi. O, avarı tərsinə çevirib bıçağı galanonun ağzına soxdu ki, cəhənglərini cırıb, çənələrini ayırsın və ağzının içində avarı bərkdən burdu ki, balığı yırtıcının dişlərindən xilas etsin. Nəhayət, istəyinə nail oldu. – Galano, di rədd ol dənizin dibinə! – qoca dedi. – Dostun da oradadır, görüşüb-öpüşərsiniz. Bəlkə dostun deyil, doğmaca anandır? O, bıçağı sildi, avarı qayığa qoydu. Sonra yelkəni təzədən açdı, külək yamaqlı cındırı şişirtdi; qoca qayığı döndərib yoluna davam etdi. – Ziyankarlar ətimin ən azından dörddə birini apardı, özü də ən yaxşı yerlərini, – qoca ucadan dedi. – Kaş bunların hamısı yuxu olaydı. Kaş mən bu balığı tutmamış olaydım. Heyf ki, işlər belə tərs gətirdi, hər şey alt-üst oldu. www.vivo-book.com 139 Bunu deyib susdu. İndi o, sevimli balığına heç baxmaq da istəmirdi. Qanı suya axıb getmiş balıq indi güzgülərin arxasına çəkilən amalqama rənginə çalırdı; lakin qurşaq zolaqları hələ də aydın görünürdü. – Mən gərək bu qədər uzaqlara getməyəydim, – qoca dedi. – Balıq, mən çox təəssüflənirəm ki, hər şey belə pis alındı. Hər ikimiz üçün! Bunun nə sənə xeyri oldu, nə mənə! Sonra ürəyində özünə xitabən dedi: “Qoca, ağzını ayırıb oturma, bıçağı sarıdığın qaytanı yoxla, gör qırılıb, ya yox. Sonra da əl-qolunu hazır saxla, hələ iş qurtarmayıb”. – Heyf ki, bıçağı itiləməyə bülöv yoxdur, – o, qaytanı yoxlaya-yoxlaya dedi. – Gərək özümlə bülöv götürəydim. “Sən özünlə çox şey götürməliydin, qoca, amma heç birini götürməmisən. İndi nəyin olub-olmadığını yada salıb qan qaraltmaq, gileylənmək vaxtı deyil. Buradakı şeylərin köməyi ilə nə etmək olarsa, bax onu düşün”. Yenə ucadan dilləndi: – Öz məsləhətlərinlə lap zəhləmi tökdün! Sükanı qoltuğunun altına qoyub hər iki əlini suya saldı; qayıq irəli üzürdü. www.vivo-book.com 140 – Allah bilir, axırıncı köpəkbalığı nə qədər ətimi qopardı; balığım xeyli yüngülləşib. O, balığın yırtılıb eybəcər hala salınmış qarnını xatırlayıb qanını qaraltmaq istəmirdi. Yaxşı bilirdi ki, ziyankarın qayığa vurduğu hər təkan, hər zərbə nəhəng balıqdan qoparılan böyük bir ət parçası demək idi. Balıq bu saat dənizdə öz arxasınca şose yolu enliyində bir iz buraxırdı, bu da başqa yırtıcıların izə düşə bilməsi üçün əməlli-başlı vasitə idi. “Belə bir balıq adamı bütün qış uzunu yemləyə bilərdi, azından bir illik ruzi idi... – o düşündü. – Bəsdir, qoca, nəbada bu haqda düşünəsən! Bir az dincəl və balığın yerdə qalan hissəsini yırtıcıların növbəti hücumlarından qorumaq üçün çalış əllərini qaydaya salasan. Əllərimdən gələn qan iyi balıqdan gələn iylə müqayisədə heç nədir. Demək olar ki, yaralardan daha qan axmır. Azca qan sızmasının özünün də xeyri var: sol əlimi qoymaz ki, keyiyib qıc olsun. İndi daha mən nəyin fikrini çəkməliyəm? Heç nəyin. Yaxşısı budur, heç nə düşünməyim, oturub ziyankarların yolunu gözləyim. www.vivo-book.com 141 Vallah, bütün bunlar yuxu olsaydı, daha yaxşı olardı. Eh, kim bilir? İşlər yaxşılaşa da bilər”. Təzə gələn növbəti köpəkbalığı enliburunlardan, amma balacasından idi. Ağzını elə geniş açmışdı ki, elə bil donuz horrası ilə dolu çanağa tərəf tələsirdi. Amma donuzun ağzı dünyasında bu boyda açıla bilməzdi. Bu ağıza adam kəlləsi çox asanlıqla sığışardı. Qoca onu qayığın lap yaxınına buraxdı, hətta balığa girişməsinə də imkan verdi, sonra ucuna bıçaq bağlanmış avarla beyninə tutarlı bir zərbə endirdi. Köpəkbalığı beli üstə çevrildi; amma bıçağın da ağzı qırıldı. Qoca sükanın arxasına keçdi. O, tədricən suya batmaqda olan və get-gedə kiçilən köpəkbalığının cəmdəyinə baxmadı. Belə mənzərəyə tamaşa etməyi əvvəllər çox sevsə də, indi buna qəti həvəsi yoxuydu. – İndi vur-tut bircə qarmağım qalıb, – o dedi. – Çox pis oldu. Tək qarmaq, bir cüt avar, sükan və bir də balaca toppuzla neyləmək olar? “Hə, yaxşı yerdə axşamladım! Məni əcəb yorub əldən saldılar, elə də cavan deyiləm ki, toppuzla köpəkbalığı www.vivo-book.com 142 öldürəm, – qoca düşündü. – Amma fərq etməz, nə qədər canımda can var, əllərim avar-toppuz tutur, axıradək vuruşacam”. Göynərtisini azaltmaq üçün əllərini şor suya salıb islatdı. Axşam yaxınlaşırdı, ətraf bomboş idi. Aşağıda göy dəniz, yuxarıda mavi səma – başqa heç nə gözə dəymirdi. Külək xeyli güclənmişdi və qocaya elə gəlirdi ki, sahilə çatmağa daha bir şey qalmayıb. Öz-özünə dedi: – Yaman yorulmusan, qoca! Sənin nəinki canın, hətta ruhun da yorulub. Növbəti akula həmləsinə qoca bir də günəş qüruba əyilən vaxt tuş gəldi. O, balığın enli izi boyunca üzübəri şütüyən qonur üzgəclərin mavi suları necə dalğalandırdığını və birbaşa qayığa tərəf irəlilədiyini gördü. Yerindən durub sükanı möhkəm bərkitdi, yelkəni bağladı, kormadakı arxa oturacağın altından toppuzu çıxardıb əlində hazır tutdu. Uzunluğu iki fut olan bu toppuzu haçansa sınıq avardan mişarlayıb düzəltmişdi; onu yalnız bir əllə işlətmək mümkün idi. Qolluğu sağ biləyinə taxdı və Yüklə 4,58 Kb. Dostları ilə paylaş:
|