ƏSƏRLƏRİ I ciLD
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
39 sədrə baxdı. Arıq, çəlimsiz və qaytan kimi əyri bədəninə abır və yazıqlıq çökmüşdü. Oynamağa utanırdı. Dursun isə, – “Oyna əyə!” – deyib onun üstünə çımxırdı. Amma özü də dayana bilmədi – yerində dövrə vura-vura üzügöyə ağır-ağır fırlanır, musiqinin ritmini çiyinləriylə tuturdu. Oynayanlar bir-birinə qarışmışdılar. Üzümlüyün qırağında bir vur- çatlasın vardı ki, gəl görəsən. Üzümlükdə adam qalmamışdı – hamı mərəkəyə toplaşmışdı. Üzüm dolu səbətlər, vedrələr yerdə tullanıb ağzıgünə qalmışdı. Amma, “mərdimazar axtarmaqnan deyil ki”... Qəfildən arvadlardan birinin bağırtısı oynayanların bədənindən ildı- rım kimi keçdi, – “İraykom!!!”. Əllər göydə qurudu, ayaqlar yerə mıxlandı. Gələn “UAZ” mühərriki söndürməyilə Dur- sunun qıyya çəkməyi bir oldu, – “İş başına, beqommm!!!”. Sədr maşına doğru qaçdı. Maşından düşən katibin qarşısın- da ikiqat əyilib onun könülsüz uzanmış əlini böyük şərəflə sıxdı. Hamı raykomun qorxusundan özünü verdi üzümlüyə, – yığan da, yığmayan da. – Xoş gəlmisiniz yoldaş Səlimov. Buyurun. Necəsiniz? Katib: – Toy eliyirsən Gülcamalov? – Yox yoldaş katib, prokuror yoldan tutub göndərib bura, kolxozçuların zadın bir az qaldırmaq üçün... – Ə zayıllama yenə, ədəbli danış. Sən öl bu dəfə də səni iş üstündə görməsəydim, səhər partbiletini əlindən alıb dalı- na da bir təpik vurub qovacıqdım sədrlikdən. – Sizi verənə şükür! Vallah ürəyiyuxa adamsınız, qıy- mazsınız mənə. – Xoroşo... Kak dela Gülcamalov? 40 – Hər şey normalno yoldaş sekretar. Üzüm sobirayem, əgər dojd ne budet, onda üzüm mnoqo budem sobirat... – Səndə harda boş sahə qalıb? – Nə üçün yoldaş katib? –Yuxarıdan göstəriş veriblər ki, pustoy mestalarda qoz, gavalı ağacları əkilsin. Sonra..., kəndinizdə hamam var? – Yoox... – Tikmək lazım olacaq, Sekanın göstərişidir. – Başım üstünə. Neçəsini tikməliyik? – 3-4 dənə xvatit. – Zavtra tikərik. Kakraz, Qoşəllə inşaat texnikumunu bitirib, onu ayıraram tikintiyə özü rəhbərlik edər. – Dövlət əhəmiyyətli işləri uşaq-muşağa həvalə eləmə, özün üstündə dur. Bu musiqiçilər bir şey bacarırlar? – kati- bin gözü bir əlində vedrə, o birində alətlərini tutub yerbəyer eləmək istəyən musiqiçilərə sataşdı. – Hələ şeyləri... – vedrələri indi əllərinə vermişik. – Ə, üzüm yığmağı demirəm, bir şey çala bilirlər, onu soruşuram. Başımız gecə-gündüz qarışıb işə-gücə, nə vaxtdı qulağımız xoş səs də eşitmir. – Hə... Pis deyillər. Camaatın şeyini qaldırmaq üçün bir- iki dəfə çaldırdım – babatdırlar. – De bir şığal 20 yaxşı şey çalsınlar, yolboyu qulağım batıb UAZın səsindən. Sürücüm – avaranın oğlu elə sürür ki, elə bil lafetlə peyin daşıyır. Dursun yüyürək musiqiçilərə yanaşdı, – “Ədə tez ol, bayaqkından birini də əndər gəlsin. Ə Canbaxış, sən də çubuğu bir az yavaş zolla şeyinə, katibin zadı ağrıyır...”. Səs 20 Diret, şığal, bir ağız - eyni mənadadır. 41 yenidən ucalanda üzümlüyün cızlarından arvadlar gizlincə boylanırdılar ki, görsünlər katib də oynayacaqmı. Qoşəllə bayaqkı yerində mıxlanıb qalmışdı. Katib ona yaxınlaşıb əl verəndə güclə özünə gəldi. Sədr onlara yaxınlaşıb briqadirini katibə təqdim etdi: – Tavariş katib, bax texnikom qurtaran oğlan budur, bizim briqadirdir. Çox istedadlı, intizamlı işçidir. Adı Qoşəl- lədir. Katib: – Nə! – Qoşəllə... – Bu nə addır ə..! Qoşəllənin əvəzindən sədr dilləndi: – Atası rəhmətliyin əlində qoşalülə tüfəngi partlayıb iç- içalatını dağıtmışdı. Elə o gedən getdi. Yaman ovçuydu rəh- mətlik. Yatanda da zadın əlindən, – tüfəngini qucağından yerə qoymazdı. Anası da dirəşdi, o zadın adın qoydurdu buna... – Ha, ha, ha... Qəribə kəndsiniz ey. Elə bil orta əsrlərdə yaşayırsınız. Ada bax, – “Qoşalülə”! – yox bir TOZ-8! Niyə partlayıb ki tüfəng? Qoşəllə: – Əsgərlikdən avtomat patronları gətiribmiş. Avtomatın barıtını götürüb doldurub tüfəngin gilizlərinə. Normanı düz tutmadığına görə lülə partlayıb. – İnteresni ölümdür. Bəs sonra tutdular atanı? – Yox. Ona qədər ölmüşdü. – Dursaydı bir-iki il iş verərdik gedib yatardı... Zemlya poxam budet. – Sizinkilərə də.... 42 Katib: – Axmaq-axmaq danışma ə..! Tak, Qoşalülə, bax o düzənlikdəki kol-kosu nemedlenna ubrat, zdes budet gavalı bağı! Ponyal!? – Tak toçna, tovariş Salimov! – Malades... Harda oxumusan ə rus dilini? – Sumqayıtda – texnikumda. – Çox malades. Ə Dursun, bunu partiyaya keçirtmi- sənmi? Dursun: – Yox hələ yoldaş katib, hələ şeyi zad olmayıbdır. – Şey-zadı özünə saxla əyə, bir kitabdan-zaddan oxu, savadın artsın. Nə vaxtadək belə köntöy danışığınla camaatı özünə güldürəcəksən! Toje mne! – Oxuyuram yoldaş Səlimov. – Nə oxuyursan? – “Aldanmış kəvakib”i. – Kto napisal? Şto takoy kəvakib? – Ne znayu. Kto napisal eto toje yadımda deyil. – Oxu. Tovariş Lenin otliçno skazal, – “Oxumaq, oxu- maq, seravno yenə də oxumaq”. Acmağa başlayıram, uşaq- lara de günortaya yemək hazırlasınlar. Canımı güclə götürüb qaçmışam rayondan. Bu məhsul yığımı vaxtı müxbirləri iti zincirindən açan kimi açıb buraxırlar rayonların canına, lap boğazım quruyub müsahibə verməkdən. Dursun: – 5-6-sını gətirəydiniz bura biz də zad verəydik dayna. O qədər deyiləsi sözümüz, onlara veriləsi şeyimiz var... Heç olmazsa, gəlib 5-10 vedrə üzüm yığaydılar. Ə, Qoşəllə, fer- maya adam göndər, bir toğlu yendirsinlər şeyin.., – bulağın Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|