ƏSƏRLƏRİ I ciLD
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
309 Selen: – Mən Sumaya anamın dilini, adətlərini bir aya öyrə- nəcəyəm inşallah. Şəmşid kişi: – Ay bərəkallah qızım. Allah sizi Namiqlə xoşbəxt elə- sin. Vəzir kişi sizi də yarıyanlardan, nəvə-nəticə sahibi ola- sınız! – Sağ ol ağsaqqal. Düzü sizə necə təşəkkür edəcəyimi heç özüm də bilmirəm. Bəlkə də siz olmasaydınız şeytan təkəbbürümü əlimə verib övladımın günahına soxardı məni. Allah sizdən razı olsun. Bura öz evinizdir, nə vaxt yolunuz düşsə, sizi and verirəm Allaha, yan keçməyin, mütləq bir bi- zə baş çəkin. Sən Namiqin babası, Valid müəllim də bu gün- dən əmisi sayılırsınız. Toyda onsuz da görüşəcəyik. Ancaq arada-bərədə tez-tez gəlin. Yeməyimizi yedik, sağollaşıb getməyə izn istədik. Vəzir kişinin səmimi qonaqpərvərliyi bizim əhvalımızı xeyli kö- kəltmişdi. Kənddən bir maşın tutub bizi şəhərədək yola saldılar. Şəmşid kişini avtovağzaladək gətirdim. Tələsik işim olmadığından yol yoldaşımı tək qoymağı arıma sığışdırma- dım. Avtobusun çıxmağına hələ bir saatdan da çox vaxt qalırdı. Bazarlıq edib Şəmşid kişinin çamadanını yarıyadək konfet-şokalad, küncüt-qoğalla doldurduq. Çay sifariş verib stol arxasında əyləşdik. Şəmşid kişi hələ də mənimçün tam açılmamış bir sirr olaraq qalırdı. Axşamkı söhbətimizdən sonra qəti qərara gəlmişdim ki, köşə yazarlığına başlayım – heç olmazsa, ədəbiyyat saytlarında, qəzetlərdə kiçikhəcmli yazılarımla gücümü sınayım. Burda ki, kifayət qədər dost- tanışım vardı... 310 – Bundan sonra nə edəcəksiniz? Ukraynaya qayıda- caqsınızmı? Kimsə yaxınınız qalıbmı Ukraynada? – soruş- dum. Nimdaş çamadanını gülümsəyərək ayaqlarının arasına aldı və dizləriylə sıxdı, – “Yenə oğurlasalar, ta günah özü- müzdədir” – dedi. O baxır, məni unudub-unutmadıqlarına. Əgər gəldiyimdən xəbər tutsalar, yəqin ki, yenə də məni qurcalayacaqlar. Yox, unutmuş olsalar, Fatma bacımın ya- nında bir müddət dinc yaşamaq istəyirəm. Düzdü, Ağdaş bir o qədər də ürəkaçan təbiət guşəsi deyil, ancaq bacımın yanında olmaq hər halda cənnətdən də yaxşıdır. Ukraynaya qayıtmaq istəmirəm. Qalanını da ömür vəfasız çıxmasa, son- ra baxarıq... Bəs sən neyləyəcəksən, onun-bunun şəkillərini satmaqla nə vaxtadək belə dolanacaqsan? – Vallah özüm də bilmirəm neyləyim Şəmşid dayı... Əlimdən başqa bir iş gəlsəydi, vallah bu gün tullayardım jurnalistliyi. Ancaq axşamkı söhbətimizdən sonra qəti qərara gəlmişəm ki, qapı-qapı sülənməyi tərgizim. Artıq qəzet və ədəbiyyat saytlarında künc yazıları yazacağam. Görüm, sizin məndə gördüyünüz o “istedadı” özüm də tapa biləcəyəmmi? – Əhsən! Axı sən heç jurnalistlik də etmirdin? Publisis- tika, sənin öhdəsindən gələcəyin ən yaxşı yoldur. Bax sənə hörmətim artdı, daha çox sevdim səni. – Bilirəm. Jurnalisti, publisisti guya ürəyi istədiyi kimi yazmağa qoyurlar ki... – Amma mənə nədənsə elə gəlir ki, sən yaxşı hekayələr, romanlar da yaza bilərsən. – Sağ olmuş, hardan başlayıb, harda qurtarmağın qay- dasını bilsəydim yazardım da bu vaxtadək. 311 – Hələ Selen və Namiqin hekayəsini yaz bir... Kitab-zad oxumursanmı heç? – Vaxt var ki... Amma sizin kitabınızı məmnuniyyətlə oxuyardım. Birini mənə verə bilərsinizmi? – Oğru hər şeyimlə birlikdə, vətənə gətirdiyim üç cildlik kitablarımı da oğurladı... Amma dur bir.., – əlini pencəyinin qoltuq cibinə salıb iki ədəd diski çıxaranda iki nimdaş şəkil yerə düşdü. Əyilib şəkilləri götürdüm. Gözucu baxdım. Şəmşid kişinin cavan vaxtları ailəsiylə birlikdə çəkdirdiyi şəkli, bir də təkcə cavan bir qızıydı. Soruşdum: – Bağışla, amma soruşacağam, ailəndən xəbərin varmı? Bu şəkildəki qız nəyindir? – Qızımdır. İndi ərdədir. Deyilənə görə qızımdan üç, oğ- lumdan isə iki nəvəm var... Ancaq heç birinin üzünü də gör- məmişəm. Allah pis qədərin üzünü qara eləsin. Həm özümü, həm də ailəmi el içində biabır elədim, özümü yaman günə qoydum... Bəlkə bacımın əliylə qızımı, oğlumu, nəvələrimi görəm... Onları görsəm, daha heç bir dərdim qalmaz, rahat ölərəm. Diskləri bir-iki dəfə çamadana vurub taqqıldatdıqca nəysə düşünür və dodaqlarını çeynəyirdi. Birdən diskləri mənə uzatdı: – Götür bunları! Bütün yazılarım burdadır – çap olunanlar da, olunmayanlar da. Artıq bundan sonra çətin ki bir də yazam. Oxu və səhvlərimi tap, həm də yazmağa bir çırağın olsun deyə qaydalara bax. – Yazmağın qaydasını bilsəm, həvəsim var, yazaram – dedim və diskləri aldım. – Çətini ilk sətirdir. Bu sətir bütün yazına ruh və üslub verəcəkdir. Başladınsa, vaxtın, günün necə keçdiyindən xə- 312 bərin olmayacaq. Sonrakı yazdığın mütləq əvvəlkindən yaxşı olacaq, təcrübə toplayacaqsan. Və sonda Allah nəsib eləsə, yazıçı kimi ortaya çıxacaqsan. Sonra sənətkarlıq vərdişlərinə və yazı texnikasına yeyələnəcəksən, öz səhvlərini özün tapacaqsan. Əsərlərinin ən yaxşı tənqidçisi özün olacaqsan. Dahilərin əsərləri suda üzən iri aysberqə bənzəyir. Buz qa- yasının əsas hissəsi suyun altındadır və aysberqi suda sax- layan da məhz bu hissədir. Tənqidçilər isə aysberqin görü- nən hissəsini tənqid edirlər. Odur ki, yazıçının hələ nələr yazacağı müəmma olaraq qalmalıdır. Ən yaxşını ortaya çıxa- randa hamı təslim olacaq, – “Bəli. Valid dahi yazıcıdır, dahi insandır...” – deyəcəklər və sənin keçmişdə “zəif” hesab edi- lən yazılarını da yenidən gözlərinə təpib dönə-dönə oxu- yacaqlar. Çünki dahinin cılız sözü də dahi sözüdür axı... – Şirəyə çəkirsiniz ha məni... – Bax. Açıq danışacağam səninlə. Axşamkı söhbəti elə- belə, boş-boşuna açmamışdım. Məqsədim əsla sənə ədəbiy- yat dərsi keçmək deyildi. Vətənə ayaq basandan bəri məni ancaq bir fikir üzürdü, – “İllərdir, min əziyyətlə ərsəyə gətir- diyim yazılarımı neyləyim?” – deyə onları tullamağa əlim gəlmirdi. Oğru oğurlaya bilmədi. Sənin isə yazı-pozu adamı olmağın allahın bir qisməti olmalıdır. Bundan sonra dəbdə- bəli həyat yaşayası deyiləm. Yazdıqlarımdan gördüyümü, yetərincə görmüşəm. Bu diskləri sənə təkcə əmanət vermi- rəm, həm də çörək ağacı olaraq hədiyyə edirəm. Oxuyarsan, ora-burasına əl gəzdirib öz adından çap etdirərsən – çoxu işıq üzü görməmiş yazılardır. Bu əməlindən xəcalət çək- məməlisən – çünki bunu özüm istəyirəm, ana südü kimi halal xoşun olsun. Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|