ƏSƏRLƏRİ I ciLD
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
341 – fikirli-fikirli geri qayıtdım. Həqiqətən də qaqauzların xris- tian olduğunu bu vaxtadək bilmirdim. Zaxarı dəli bir gülmək tutdu. Artıq Kostya da əmin idi ki, ölüm anları ən azından bir qədər ləngiyəcək. Zaxar Kost- yanı ayağa qaldırıb güclü əliylə onun nazik boynunu sıxdı. Kostya ağrıdan büzüşüb yumağa dönmüşdü. Zaxarın telefo- nu zəng çaldı – Roman idi. Kostyanı güllələnmədən qorudu- ğum üçün sevinirdim. Kostyanın sönük gözlərindən minnət- darlıq işartılarını duya bilirdim. Yenidən maşına qayıtdıq. Kostya maşına oturmaq istəmədi... Zaxar: – Niyə minmirsən! Yoxsa ölməyin gəlib? Kostya, sanki o biri dünyadan səslənirmiş kimi: – Şalvarımı batırmışam, maşın heyifdir... – dedi. Hamımızı dəli bir gülmək tutdu. Məncə, öləcəyini qəti bilən adamı nə qədər tez öldürsən, bir o qədər savabdır. Könülsüz də olsa, zavallı “kirvə”mizin ölümünü arzuladım. Həm də ona görə arzuladım ki, Zaxarın maşınını batırmaq- dan xəcalət çəkməsin. Onsuz da Kostyanın bütün paltarı hə- lə də saunanın suyu ilə tam islaq idi. Zaxar: – Otur, eybi yoxdur. Kostya: – Yox, otura bilmərəm... – Sənə otur dedim! – Zaxar acıqlandı. – Yox Zaxar xahiş edirəm... Zaxar yenidən əlini tapançasına atıb, Kostyaya atəş açdı... Bir anda nurlu dünyama qaranlıq çökdü. Allah özü bilir ki həmin anda nəfəsim nə qədər içimdə qaldı. Bədənimin bü- 342 tün çıxıntılı orqanları qorxudan büzüşüb içimin dərinliklə- rində gizləndi. Büzüşdüm və xeyli sonra ehtiyatla gözlərimi açdım. Elə bu heynidə qoca günəş də gözlərini tam açdı – ət- rafa işığın gur saçaqları yayıldı. Kostya yerə sərilib qapısı açıq maşının oturacağından yapışmışdı – bədəni hələ də ma- şının altında büzüşməkdəydi. Qorxudan səsimizi elə kəsmiş- dik ki, Zaxar çətin ki, yaxınlıqda bir ins-cinsin olduğundan xəbər tutaydı... Kostyaya tərəf boylandım, yazıq baldırını qu- caqlayıb qıvrılırdı – güllə baldırından dəymişdi. Dayana bil- mədim – yerə düşüb onun biləyindən yapışıb ayağa qaldır- dım. Son nəfəsini mərdliklə vermək qərarına gəlmiş kişilər kimi qəddini dikəltdi. Ancaq müqəssir sifətini Zaxara süzdü- rüb pencəyini çıxardı. Pencəyi maşının oturacağına sərdi və əvvəlcə özü oturdu, sonra da yaralı sağ ayağını əlləriylə ma- şına soxdu. Lal-dinməz xeyli yol getdik, Yuri Şatunovun ret- ro mahnılarından başqa heç nə eşidilmirdi. Zaxar, atəşdən aldığı adrenalinlə maşının sürətini 220-yə qaldırmış, musi- qini fitlə müşaiyət edirdi. Nəhayət Romanın bizi gözlədiyi yerə çatdıq. Roman bizi mehriban qarşıladı – sanki sağ qaldığımıza o da sevinirdi. Zaxarın göztərişi kəsə və çox ciddi oldu: – Qardaşlarımızı düz Kişinyova çatdır. Qayıdanda bu zibilin meyidini – Kostyanı göstərdi – isə “Fartuna”dan gö- türüb zibilliyə, ya da bataqlığa atarsan. Zaxar bizimlə mehribancasına qucaqlaşıb vidalaşdı. – İstədiyiniz ölkənin pasportunu almaq, öz ölkənizdə narkotik biznesinə girişmək istəsəniz məni – qaqauz Zaxarı axtararsınız. Geri qayıdanda xəbər edin, qalıb qonağım olar- sınız. 343 Təşəkkürümüzü bildirib Romanın maşınına əyləşdik. Arxa pəncərənin şüşəsini endirib Zaxara əziz qardaşım kimi öyüd nəsihət vermək qərarına gəldim – həm də yaşda ondan böyük olduğuma əminiydim: – Qardaş, səninlə tanış olmağıma çox şad oldum. Özünü qoru. Sən türk igidi kimi hələ qaqauz xalqına çox lazımsan. Səni heç vaxt unutmayacağıq. Qanla bu qədər oynama, yox- sa bir gün özün öz qanında boğularsan... Zaxar: – Mənə mühazirə oxuma! Basın bayıra, narkotikimin vaxtıdır, yoxsa Kostya Aşuryanın güdazına siz də gedərsi- niz... Qorxumdan şüşəni qaldırdım , – “Xristian ki, xristian...” – düşündüm. Zaxar qapını döyəclədi, – “Amma doğrudan da gülməlidir – xristian qaqauz türkü..!” – Kostyanın aqibəti necə olacaq? – cürət edib yenə so- ruşdum. – Xəyanətin yalnız bir cəzası var – ölüm! Maşınımız yerindən tərpəndi. Zaxar hələ də arxadan bizə əl eləyirdi. Zavallı Kostya isə yaralı baldırını qucaqlayıb ağrıdan qabaq oturacaqda enib-qalxırdı. Qan çanağı Tiras- poldan – tanınmamış Dnestryanı Respublikasından ta Kişin- yovadək gözümüz arxada qalmışdı – görəsən 23 yaşlı Zaxarı nə vaxt öldürəcəklər, bir dəliqanlı xristian qaqauz türkünün aqibəti necə olacaq..? 25.10 - 24.11.2010 (Odessa-Kişinyov-Bakı) 344 Bəxti-xuda V allah məni görsəniz çoxunuz tanıyarsınız... Vaxtilə adım bir-iki dəfə televizorda qabaqcıl pambıqçı kimi çəkilib, bir dəfə də özümü lap ekranda göstəriblər – müsahibə ver- mişdim. Özümü sosializm yarışlarına o qədər qurban ver- dim ki, axırda baxdım ki, bütün yaxınlarım, əzizlərim dün- yasını dəyişib, mənsə, tək və 43 yaşında subay qalmışam. Ümid bəslədiyim sovet hökuməti də məni atıb dağıldı. Ba- şınızı çox ağrıtmayım, onsuz da indi dərisi bir qəpiyə dəy- məyənin biriyəm... Günlərin birində maddi sıxıntım həddini lap aşdı. Artıq 7-ci ay idi ki, məvacib almırdım. Sanki sovet hökuməti döv- ründə əldə etdiyim nailiyyətlərimlə, indiki iş adamlarının gözünə çöp soxurammış. Haqq üçünə biznesmen görəndə mən də bizim o vaxtkı kitablarda deyilən əsl kapitalistləri görürəm. O səbəbdən də bir qədər onlara qarşı acıdiləm, on- lardan iş istəməyə deyil, sanki haqqım olanı tələb etməyə gedirəm. Elə bil ki, onun mütləq mənə ehtiyacı olmalıdır və məni qeyd-şərtsiz işə götürməyə borcludurlar. Haqlı oldu- Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|