ƏSƏRLƏRİ I ciLD
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
333 Zaxar: – Borcundan çıxaram... İndi isə əlimə düşüb... Aydın: – Bəs bunun axırı necə olacaq..? Zaxar: – Xainlərin axırı necə olur? Ya pulumu qaytaracaq, ya da it kimi gəbərdəcəyəm. Kostya: – Sən qeyrətli adamsan, bunu eləməzsən. Onsuz da iki dəfə infarkt keçirmişəm, bu gün-sabah öləcəyəm, əlini niyə erməni qanına batırırsan? – Xəyanət cəzasız qalmasın deyə! Mən də könülsüz söhbətə qarışdım: – Qaytarmağa pulu varmı? – Deyir ki, varıdı. Məndən oğurladıqlarını İsveçrə bank- larında gizlədib. Elə ona görə Hollandiyaya qaçmaq istəyir- miş də... – “mavi” qohumlarının yanına... Onu da yoxlaya- cağıq, pul orda da olmasa, batdı sizin kirvəniz... Axı bu bi- lirdi ki, Zaxarın əlindən hara getsə də xilas ola bilməz! – Za- xar yerindən Kostyanın kəlləsinə bir yumruq ilişdirdi. Kost- ya ikiqat əyilmişdi. Bir xeyli tərpənmədən ikiqat qaldı – “beyninə qan sızdı yəqin” – düşündük. Tiraspola girhagirdə Zaxar sürücüsünə göstəriş verdi: – Mənim maşınım buralarda olmalıdır. Bizi düşür və məni Kişinyovda gözlə, mən bu “dığa”nın adamlarıyla görü- şəcəyəm – dedi. Yolboyu cıqqırı da çıxmayan Roman çevrilib Zaxara baxdı, – “Bəs, qardaşları hara aparım?” – soruşdu. Zaxar: – Onlar da mənimlə gedəcəklər. 334 Mən: – Zaxar, bəlkə Roman bizi Kişinyovun girəcəyinədək aparsın? Sizin kriminala şahid olmasaydıq... Zaxar ötkəm tövrlə, – “Yox, bu gecə mənim qonağım- sınız. Sabah isə özüm sizi Moldovaya çatdıraram” – dedi. Sözü döndərməyin yeri yox idi. Aydın da mənə göz elədi ki, – “Üz vurma, bu gecə burda qalaq”. Bir xeyli də yol getdikdən sonra qamışlığın yanında dayanmış “Mersedes” markalı maşına yan alıb dayandıq – bu, Zaxarın maşınıydı. Hamımız düşdük. Kostyanı indi daha aydın görə bildim. O, təxminən 50-52 yaşlarında, gözlərinin altı torbalanmış, özünün də dediyi kimi şəkər xəstəsiydi. Beli bükülmüşdü. Əynindəki nimdaş pencəyi onu daha da yazıq göstərirdi. Erməni olanda nolar, vallah ona yazığım gəldi. Həm də axı onlar yazığa gəlməyi bacarırlar... Roman bizimlə görüşüb maşına oturub getdi. Zaxar “Mersedes”in açarını cibindən çıxarıb, heç mühərriki qızdırmadan, bomba qoyulub-qoyul- madığını yoxlamadan yerində şütüdü. Tiraspolun mərkəzi- nədək maşının sürəti 200-dən aşağı düşmədi. Artıq tam ayıl- mışdıq. Müharibədən yenicə çıxmış Tiraspol qorxulu ruh- ların yaşadığı xarabalığı xatırladırdı. ...Maşınımız “Ararat” adlı bir saunanın yanında saxladı. “Sauna” yazısını görəndə çiçəyimiz çırtladı. Düşdük. İki nə- fər maşına yaxınlaşıb bizimlə əl verib görüşdü. Zaxar bizi onlardan birinə göstərib: – Həmyerlilərindir – dedi. Törəboy oğlan bizə yenidən əl verdi və bizim dildə: – Adım Fedyadır – dedi. Hərçənd ki, görüşdüyümüzə şad olmasaq da: – Lap yaxşı. Mən Kərəm, dostum isə Aydındır – dedim. 335 Bizi içəri dəvət etdilər. İçəridəki barda təkəmseyrək adam vardı, hamısı da qabaqlarına fıstıq tumları səpib məş- hur “Moldova” konyakı içirdilər. Bizi bir kabinetə dəvət et- dilər. Kabinetdə əsl erməni əyləşmişdi – piyli, sallaq göbəkli, daz başının arxası düz, iri yağlı burnu, sallaq buxaqlı, ağ, yağlavça sifətli bir erməni. Qalxıb Zaxarla öpüşdülər və bi- zimlə əl verib görüşdü. 48-50 yaşlarında olan bu erməninin adı Aşot idi. Aşot Fedyaya göstəriş verdi: – İçərini hazırlayın, bizə də konyak gətirin. İki dəqiqədən sonra gözəl bir qız içəri daxil oldu – əlin- də məcməyi, məcməyidə badələr və iki şüşə konyak. Astaca hər şeyi stolun üstünə düzüb konyakları süzdü və getdi. Aşot Zaxarın sağlığına deyib konyakı başına çəkdi. Zaxarın sağlığına biz də içdik. Konyak boğazımızdan keçməsə də bu qərib və xatalı yerdə yeganə pənahımız göydə Allah, Tiras- polda isə Zaxar idi. Konyak şüşələrini boşaltdıq. Kostya ye- tim kimi hələ də divanda büzüşüb oturmuşdu, onu adam yerinə qoyan yox idi. Aşot qalxdı və biz də qeyri ixtiyari aya- ğa durduq – zəhmi ağır ermənilərdən idi Aşot – kinofilm- lərdəki mafiya “baba”larından heç nə ilə fərqlənmirdi. Ha- mımız saunaya keçdik. Saunaya söz ola bilməzdi. Həm də içimdə sevinirdim ki, axır ki soyuqdəyməmi çıxarmaq üçün bir yer tapa bildim. Ağrıdan çiynimi qaldıra bilmirdim. Ma- şının arxa oturacağında üç nəfərə yer darısqallıq etdiyindən, yolboyu sağ qolum söykəncəyin üstündə gəlmişdim. Aşot, Zaxar, mən və Aydın paltarlarımızı soyunub özümüzü bu- xar kamerasına – “parnoy”a saldıq. Başqa bir çılpaq qız ada- ma bir soyuq pivə gətirdi. Saunanın yemək zalında isə digər iki qız bizim üçün kabablar və soyuq yeməklər düzürdülər. Yazıq Kostya elə paltardaca, – kresloda oturub bir gözüylə 336 bizə, bir gözüylə də stola düzülən yeməklərə baxırdı. Aşotla Zaxarın söhbətlərinə mane olmamaq üçün iki dost kamera- nın bir küncünə çəkildik. Pivələrimizi içir, – “Allah, sən bizi bu xətadan-bəladan sağ-salamat qurtar” – deyə qayğılı zara- fatlaşırdıq. Amma qulaqlarımız Aşotgilin söhbətindəydi – Kostyaya nə cəza verəcəklərini, pulu qaytarmaq, İsveçrə ban- kından məlumat almaq barədə dərdləşirdilər. Birdən Aşot bizə səsləndi: – Uşaqlar, zəhmət olmazsa Kostyanı içəri çağırın. Mən qapını ehmalca açıb Kostyanı gözümün işərisilə içəri dəvət etdim. Kostya suda islanmış cücə kimi daha da büzüşdü, pencəyinin düymələrini bağlayıb içəri dürtüldü. Düz Aşotla Zaxarın qabağında müntəzir dayandı. Aşot: – Yəni aldatmırsan ki, İsveçrədə pul tapa biləcəyikmi, yoxsa mənə də yalan danışırsan! Kostya: – Var, əmin ola bilərsən. Lap internetlə yoxlaya da bilər- siniz, arvadımın adınadır... Aşot: – Sənin arvadını da, özünü də.., it oğlu it..! – Aşot pən- cəsiylə Kostyanın sinəsindən elə vurdu ki, bədbəxtin balası düz ayaqlarımızın altına sərildi. Məsələnin qızışdığını görüb, daha da çox şeyə şahid ol- mamaq üçün Zaxara: – İcazə versəydin biz sizə mane olmazdıq, biz bir az yemək yeyərdik – dedim. Başının işarəsilə razılıq verdi. Cəld durub özümüzü süf- rə arxasına verdik. Lal kimi Aydınla bir-birimizə baxırdıq. Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|