100
Sinif d
ərs sistemı yayıldıqca tədricən bir müəllimə
t
əhkim edilən şagirdlərin sayını artırmaq meylləri gücləndi və
bu meylin t
əsiri ilə qarşılıqlı təlim sistemi yarandı. Bu sistem
bir -birind
ən xəbərsiz olaraq iki nəfər -ingilis keşış Bell və
mü
əllim Lankaster tərəfindən yaradıldı. Ona görə də Bell –
Lankaster sistemi
adlanır.
Bu sistem
ə görə, müəllim eyni vaxtda yüzlərlə şagirdlə
m
əşğul ola bilərdi. Bu şərtlə ki, müəllim əvvəlcə monitorlara,
y
əni yaşlı şagirdlərə dərs keçirdi. Sonra monitorlar öyrəndik-
l
ərini özlərindən kiçiklərə öyrədirdilər. Təbii ki, bir şagirdin
n
əyisə əzbərləyib onu mexaniki şəkildə başqasına “öyrətməsi”
t
əlim deyil. Ona görə də bu sistem yayıla bilməyib süquta
uğradı. XIX əsrin sonu, XX əsrin əvvəllərində şagirdləri
yaşlarına görə deyil, bilik səviyyələrinə görə siniflərə bölmək
qaydası tətbiq olunmağa başladı. Yarandığı şəhərin adı ilə o,
Manheym
(İngiltərə) sistemi adlandı. Bu sistemdə uşaqlar
xüsusi testl
ər vasitəsilə müxtəlif səviyyəli qruplara ayrılırdı.
Qruplaşdırmada sinfi fərqlər də nəzərə alınırdı; burjua bala-
larına əsaslı təhsil vermək, zəhmətkeş balalarının cəmiyyətdə
yüks
ək mövqeyə çıxmasının qarşısını almaq. Bu tendensiya
kapitalist ölk
ələrində geniş yayıldı və ABŞ, İngiltərə kimi
ölk
ələrin məktəb təliminin əsasında indi də durur.
XX
əsrin əvvəllərində Amerikada təlimin dərs forma-
sında təşkilinə qarşı etirazlar başlandı; yeni formalar təklif
olundu
. ABŞ -ın Dalton şəhərində pedaqoq Ellen Parkherst
yeni m
əşğələ forması təklif etdi və Dalton şəhərinin adı ilə onu
Dalton –plan
adlandırdı. Parkhest iddia edirdi ki, sinif -dərs
forması istedadlı uşaqlara mane olur; onları zəif uşaqlarla eyni
s
əviyyədə işləməyə məcbur edir.
Dalton -plan t
əlim formasında siniflər kabinə və
laboratoriyalarla
əvəz olunur, kollektiv məşğələlər ləğv
edilirdi. H
ər fənn üzrə kabinə və laboratoriyalarda həftəlik, iki
h
əftəlik və ya aylıq fərdi tapşırıqlar olurdu. Bu tapşırıqları
yerin
ə yetirmək üçün şagirdlərə hansı kitabları oxumaq, hansı
101
t
əcrübə və müşahidələri aparmaq başa salınır, əldə etməli
olacaqları bilik və bacarıqlar barədə tövsiyələr verilirdi.
Şagirdlər bir və ya bir neçə fənn üzrə tapşırıqlar götürür,
müst
əqil işləyir, lazım olduqda müəllimdən məsləhət alırdılar.
Özl
ərini hazır hesab etdikdə “məqbul“ verirdilər. Bu qayda ilə
şagirdlər orta məktəbi hər kəsin fərdi hazırlığından asılı olaraq
müxt
əlif vaxtlarda bitirirdilər.
“Dalton –
planın” nöqsanı onda idi ki, təlimdə müəllimin
rolunu heç
ə endirir, şagirdlərə isə müstəqil işləməyin yollarını
öyr
ətmədən müstəqil iş tapşırıqları verilirdi.
Sovet m
əktəbinin ilk illərində şagirdləri müstəqil
işlətmək yönündən “Dalton –plan” mütəxəsislərin diqqətini
c
əlb etdi. 1928 – 1932 – ci illərdə bu mşğələ forması bir sıra
d
əyişikliklərlə sovet məktəblərində tətbiq olundu və “Labo-
rator –briqada”
üsulu adlandı. “Laborator – briqada” ya görə
sinifl
ər ləğv olunmur, lakin hər sinif 5 -6 şagirddən ibarət
briqadalara bölünür
dü. Tapşırıq fərdi deyil, bütün sinifə verilir
v
ə briqadalar arasında hissə -hissə paylanırdı. Hər tapşırıq
üz
ərində iş üç mərhələdə başa çatırdı:
1) mü
əllim necə işləmək haqqında təlimat verirdi;
2)15 -20 gün
ərzində hər briqada öz briqadirinin
r
əhbərliyi altında kitablardan, laborotoriya və kabinetlərindəki
işlərdən paylarına düşmüş yarımmövzunu öyrənirdilər. Arada
ehtiyac olsa, mü
əllimdən məsləhət alırdılar;
3)briqadir, yaxud briqada üzvl
ərindən biri işin nəticəsi
haqqında məlumat verirdi.
Mü
əllim briqadanın işini bu əsasda qiymətləndirirdi.
“Laborator –
briqada”nın qüsurları “Dalton –plan” dan da
çox oldu;
ən əsası briqada üzvləri hamısı əlbir işləyə bilmədi,
f
əal briqada üzvlərinə arxayın olaraq digərlər şagirdlər passiv
mövqed
ə qaldılar. Ən acınacaqlısı, mövzu sinif tərəfindən
bütövlükd
ə öyrənilmədi, hər briqada mövzunun yalnız bir
hiss
əsindən xəbərdar oldu. Odur ki, bu üsul özünü döğrultmadı.
102
Dedikl
ərimizdən əlavə, tarixdə təlimin başqa təşkili
formaları da olmuşdur. Onlar barədə uzun –uzadı təfərrüatlara
varmağa lüzum görmürük. Çünki özlərini doğrultmamışlar.
2.Az
ərbaycanda təlimin təşkili formalarına qısa
n
əzər. XIX əsrin əvvəllərində Rusiyada xalq maarifi işini
ir
əlilədən məktəb islahatı keçirildi. 1802- ci ildə Xalq Maarif
Nazirliyi t
əsis olundu. Nazirlik Rusiya və Rusiyaya ilhaq
edilmiş ölkələrdə təhsilin inkiğafına ciddi diqqət yetirməyə
başladı. Darülfünunlar şəbəkəsi genişləndi, qəza və yeni şəhər
m
əktəbləri yarandı. Elə həmin dövrdə Gülüstan (1806) və
Tükm
ənçay (1828) müqavilələri əsasında ikiyə parçalanmış
Az
ərbaycanın Şimal hissəsində də təlimin təşkilinə dövlət
qayğısı artdı. Bu qayğının arxasında çarizmin təhsil vasitəsi ilə
r
egionlarda öz nüfuzunu artırmaq, rusiyayönümlü ziyalılar
yetişdirmək niyyəti olsa da, nəticə etibarilə millətinin, xalqının
maarifl
ənməsi qayğısına qalan, bu yolda yeni layihələr quran,
pedaqoji müdd
əalar irəli sürən şəxsiyyətlər yetişdi.
M
əsələn, xüsusi dəvətlə Tiflisdə Qafqaz ordusunun ge-
neralı Yermolovun yanında işləyən, rus, fransız, ərəb, fars
dill
ərini mükəmməl bilən A.A.Bakıxanov (1794 -1847) dövlət
m
əmuru olaraq Rusiya, Belorusiya, Finlandiya, Polşa, Litva,
Ukraynanı səyahət etmiş, elm və incəsənət adamları ilə
görüşüb fikir mübadiləsində bulunmuş və belə bir qənaətə
g
əlmişdir ki, insanın şəxsi ləyaqəti olmasa, sərvət, rütbə,
v
əzifə, yüksək ictimai keçmiş ona xəcalət gətirər. O,
şəxsiyyətin formalaşmasında tərbiyənin roluna önəm vermişdir.
Elmi v
ə bədii əsərləri ilə bərabər, “Təhzibül -əxlaq” (Əxlaqın
t
əmizlliyi), “Nəsihətnamə” kimi çox dəyərli əsərlər də
yazmışdır ki, onlar öz pedaqoji dəyərini heç vaxt itirmir.
Bakıxanov kitabların sadə və aydın dillə, xalqın başa
düşəcəyi tərzdə yazılmasını tələb edir, təlim və tərbiyə işində
mü
əllim şəxsiyyətinə ciddi önəm verirdi. Həmin dövrdə Azər-
baycanın qabaqcıl adamları mütərəqqi rus və Avropa mədə-
Dostları ilə paylaş: |