96
5.Professorlar Ə.Paşayev və F.Rüstəmovun
təlimin
qanunları haqqında nə kimi fikirləri var?
6.T
əlimin qanunauyğunluqları öz əksini harada tapır?
7.
Prinsp n
ə deməkdir?
8.T
əlimin neçə prinsipi vardır?
9.
T
əlimin örədici, tərbiyəedici və inkişafetdirici prinsipi
n
əyə xidmət edir?
10.
T
əlimin həyatla əlaqələndirilməsi prinsipi nə üçün
lazımdır?
11.
T
əlimin elmiliyi prinsipinin faydası nədədir?
12.
T
əlimdə şüurluluq və fəallıq prinsipinin mahiyyəti
n
ədən ibarətdir?
13.
T
əlimdə sistematiklik və ardıcıllıq nə üçün lazımdır?
14.
Əyanilik təlimdə qızıl qaydadır, nəyə görə?
15.
T
əlimdə müvafiqlik nəyə xidmət edir?
16.T
əlim prinsiplərinin bir –biri ilə əlaqəsi barədə
n
ədemək olar?
Ədəbiyyat
1. Abbasov A.N, Əlizadə H.Ə.
Pedaqogika.
Bakı,Renesans, 2000.
2. Ağayev Ə.Ə. Pedaqogika. Bakı, Adiloğlu, 2006.
3
.Əhmədov B.A., Rzayev R.Q.
Pedaqogikadan
mühazir
ə konspektləri. Bakı, Maarif , 1983.
4
.İbrahimov F.N., Hüseynzadə R.L. Pedaqogika (I cild).
Bakı, Mütərcim,2013.
5
.İsmixanov M.A.
Pedaqogika. Bakı, BDU, 1998.
6.H
əsənov A.M., Ağayev Ə.Ə. Pedaqogika. Bakı,
Nasir, 2007.
7.
Kazımov N.M., Həşimov Ə.Ş. Pedaqogika.Bakı,
Maarif, 1996.
8
. Paşayev Ə. X., Rüstəmov F.A. Pedaqogika (yeni
kurs). Bakı, Çaşıoğlu, 2000.
97
11.T
əlimin təşkili formalarının inkişaf tarixi və müasir
dövrd
ə təlimin təşkili formaları
Plan
1.
Müxt
əlif tarixi dövrlərdə təlimin təşkili formaları
2.Az
ərbaycanda təlimin təşkili formalarına qısa nəzər
3. Müasir dövrd
ə təlimin təşkili formaları haqqında
1. Müxt
əlif tarixi dövrlərdə təlimin təşkili forma-
ları.Təlimin səmərəsi onun hansı formada təşkilindən çox
asılıdır.
Bu rosesd
ə
m
əqsəd, məzmun, metod və vasitələr qeyri
–s
əmərəli formada həyata keçirilərsə, müəllim və şagirdlərin
f
əaliyyəti yaxşı nəticə verməz. Odur ki, müəllim
təlimin təşkili
formalarını yaxşı bilməli və düzgün tətbiq etməyi bacarmalıdır.
98
T
əlimin təşkili formaları cəmiyyətin tələbatı və ictimai
–tarixi t
əcrübənin təsiri ilə formalaşır və inkişafla bağlı vax-
taşırı olaraq dəyişikliyə məruz qalır. Müəllim bu dəyişikliyin
mahiyy
ətini və istiqamətləırini yaxşı bilməlidir. Bu, təlim
formalarının müasir səviyyəsini və inkişaf meyllərini düzgün
qiym
ətləndirməyə, qarşıya çıxan səhvlərdən çəkinməyə imkan
verir. T
əlim cəmiyyətin inkişafına müvafiq olaraq elə təşkil
olunmalıdır ki, təhsil alanların intellektual və mənəvi inkişafını
t
əmin etsin.
Müxt
əlif tarixi dövrlərdə təlimin təşkili müxtəlif cür
olmuşdur və məktəb inkişaf etdikcə onlar dəyişmişdir. Təlim
i
şinin başlanğıc götürdüyü
ilkin illərdə, eləcə də
orta əsrlərdə
t
əlim fərdi məşğələ kimi təşkil olunurdu. Dərs ilinin
konkret
başlanma vaxtı yox idi. Ona görə də hər kəs ilin hansı ayında
ist
əsə, övladını məktəbə yazdırırdı.
Beləliklə, eyni qrupda
müxt
əlif yaş və bilik səviyyəli şagirdlər əyləşirdilər.
M
əktəbdə əksərən dini dərslər keçilirdi. Belə şəraitdə
mü
əllim (molla, keşiş ) şagirdlərin hər birinin bilik və anlaq
s
əviyyəsinə uyğun fərdi tapşırıqlar verir, onu necə icra etməyin
-
oxumağın, yaxud yazmağın lazım olduğunu izah edirdi. Şa-
girdl
ər tapşırığı sinifdə icra edirdilər. Sonra müəllim onların
h
ər birindən işin icra vəziyyətini soruşurdu. Beləliklə,
mü
əllimin işi şagirdlərə fərdi tapşırıq verib onu yoxlamaqdan
ibar
ət olurdu. Belə təlim forması səmərəsiz idi. Çünki
mü
əllimin öyrədici rolu məhdudlaşırdı; qarmaqarışıq proses
yaranırdı.
XVI -XVII
əsrlərdə Avropada iqtisadi inkişaf gücləndi;
şəhərlər artdı, ticarət və sənaye sürətlə inkişaf etdi. Savadlı
adamlara t
ələbat çoxaldı. Məktəblərdəki fərdi təhsil sistemi bu
t
ələbatı ödəyə bilmədi. Beləliklə, cəmiyyətin inkişafı məktəb
islahatına ehtiyac doğurdu. Ehtiyacı ödəmək üçün Ukrayna,
Belorusiya, Çexiya v
ə Slovakiyada qabaqcıl məktəblər fərdi
t
əlimdən əl çəkdilər; şagirdlər bilik və yaş sıviyyələrinə uyğun
olaraq sinifl
ərə bölündülər. Məşğələlər cədvəl əsasında keçil-
99
m
əyə başlandı. Həmin vaxt böyük
çex pedaqoqu Y.A.Ko-
menski
şərqi Avropadakı bu qabaqcıl məktəblərin təcrübəsini
ümumil
əşdirərək məşhur
“Böyük didaktika” və
“Yaxşı təşkil
olunmuş məktəbin qanunları” əsərində təlimin təşkilinin sinif -
d
ərs formasını nəzəri cəhətdən əsaslandırdı və özünün rəhbəri
olduğu məktəbdə tətbiq etdi. O, təlimin təşkili yolunda böyük
islahatlar t
əklif etdi:
- m
əktəbə ilin müxtəlif vaxtlarında şagird qəbuluna son
qoyulur;
-t
əlim ilinin sabit başlanma və qurtarma vaxtı müəy-
y
ənləşdirilir;
-
şagirdlər yaş və bilik səviyyələrinə uyğun olaraq ayrı -
ayrı siniflərdə yerləşdirilir və sinfin
bu tərkibi dərs ilinin
sonunad
ək dəyişmir;
-t
əlim günləri saatlara (dərslərə) bölünür;
-d
ərslərin arasında fasilələr verilir;
-sabit d
ərs cədvəlinə istinad olunur;
-m
əktəbdə təhsilin müddəti müəyyənləşdirilir və s.
T
əklif məntiqə əsaslanırdı. Çünki o, müəllimin sinifdə
bütün şagirdlərə eyni vaxtda izahat və göstəriş verməsinə,
kollektiv m
əşğələ aparmasına gözəl imkanlar yaradırdı. Ona
gör
ə tarixdə ilk dəfə
sinif -dərs forması olaraq həm Avropada,
h
əm də Rusiyada çox sürətlə yayıldı.
Lakin XIX
əsrin ortalarından etibarən
bəzi pedaqoqlar
yeni müdd
əalarla çıxış etməyə başladılar. Məsələn, alman
pedaqoqu
İohann Herebart standart dərs quruluşu təklif etdi.
Bu t
əklifə görə, fəndən və mövzudan asılı olmayaraq bütün
d
ərslər eyni qaydada keçirilməli idi. Bu təklif müəllimin fəaliy-
y
ətini məhdudlaşdırır, yaradıcılıq fəaliyyətini heçə endirir,
keyfiyy
ətsiz təlim işinə yol açırdı. Ona görə də tərəqqipərvər
v
ə təcrübəli pedaqoqlar tərəfindən tənqid edildi. Məsələn,
alman pedaqoqu
Adolf Disterveq, rus pedaqoqu
Konstantin
Dmitryeviç
Uşinski bu təklifin əleyhinə kıskin şıxış etdilər. O,
q
əbul olunmadı.