Тцрк мяншяли Азярбайъан шяхс адларынын тарихи-лингвистик тядгиги
149
lər. Ləqəblərin leksik-semantik qrupları da antroponimikamızda
qeyd olunan tip ləqəblərin üstünlük təşkil etdiyini göstərir.
―Kitabi-Dədə Qorqud‖dakı Qabangüci, Dəmirgüci,
―Koroğlu‖dakı Bəlli Əhməd, Toxmaqvuran, Tupdağıdan,
Halay-pozan və s. kimi müsbət motivli, həm də igidlik
funksiyalı ləqəbləri ulularımız ―ər ləqəbi ilə tanınar‖ prinsipinə
əsasən vermişlər. Belə müsbət motivli ləqəblər bu gün də
müşahidə edilməkdədir.
Mənfi motivli ayamalar qədim dövrlərdən bu günə qədər
işlənməkdədir. ―Kitabi-Dədə Qorqud‖ dastanındakı Qısırca
Yengə, ―Koroğlu‖ dastanındakı Keçəl Həmzə, Çopur Səfər və
s. tipli ayamalar müasir ədəbiyyatımızda, eləcə də danışıq dili
və dialektlərimizdə yüzlərlədir. Onu da əlavə edək ki, müsbət
motivli ləqəblərdən fərqli olaraq, ayaması olanlar istəmirlər ki,
onları həmin adla çağırsınlar. Bu da sırf psixoloji amillə
bağlıdır.
Azərbaycan antroponimiyasında A.Qurbanov, M.Adilov,
M.Çobanov, H.Həsənov, H.Əliyev, Q.Mustafayeva və başqa
tədqiqatçılar məqalə və monoqrafiyalarında ləqəblərin lin-
qvistik, həmçinin üslubi-linqvistik xüsusiyyətlərindən bəhs
etmişlər. A.Paşayev isə ―Azərbaycan dilində ləqəblər‖ mövzu-
sunda namizədlik dissertasiyası müdafiə etmişdir. Həmin
əsərlərdə ləqəblərin digər ad kateqoriyalarından fərqi, ləqəb-
lərin leksik-semantik qrupları, ləqəblərin bir və ya bir neçə
şəxsə aid olmasına görə təsnifi, ləqəblərin istifadə formasına
görə təsnifi, ləqəblərin morfoloji və sintaktik xüsusiyyətləri,
ləqəblərin üslubi-linqvistik xüsusiyyətləri və s. məsələlər təhlil
edilmiş, faktiki dil materialları ilə təsdiqlənmişdir. Lakin apel-
yativi müasir ədəbi dildə olmayan (türk mənşəli arxaizm, ar-
xaizm səciyyəli dialektizm və dialektizmlər nəzərdə tutulur)
ləqəblər geniş şəkildə tədqiqata cəlb olunmayıb.
Azərbaycan onomastikasında ləqəb və ayamaların leksik-
semantik qrupları dəqiqləşdirilmişdir. Həmin bölgülərin nəzəri
Язизхан Танрыверди
150
müddəalarına əsaslanaraq, apelyativi arxaizm, arxaizm səciy-
yəli dialektizm və dialektizmlər olan ləqəbləri leksik-semantik
xüsusiyyətlətinə görə aşağıdakı kimi sistemləşdirmək olar
1
.
1. İgidlik, qəhrəmanlıq, böyüklük motivli ləqəblər: Alp
Eltəbər (VII əsr), Dəli Domrul (―Kitabi-Dədə Qorqud‖), Qoç
Koroğlu, Sanlı Səməd, Topdağıdan (Tupdağıdan), Toxmaq-
vuran, Tanrıtanımaz, Halaypozan (―Koroğlu‖ dastanı), İyid
Bayramxan (Aşıq Ələsgər) və s.
2. Etnonimlər əsasında yaranan ləqəblər: Qıpçaq Məlik
(―Kitabi-Dədə Qorqud‖), Kınıq Qazıqurd (F.Rəşidəddinin
―Oğuznamə‖ əsərində), Əhməd Tərəkəmə (―Heydər bəy‖ da-
tanı), Kürd Ələkbər (N.Vəzirov), Təklə Hacı Qurban (Qasım
bəy Zakir), Tərəkəmə Ərşad (İ.Əfəndiyev), Qıpçaq Əhməd
(Şəki) və s. Ləqəb funksiyasında iştirak edən ―tərəkəmə‖ etno-
nimi Azərbaycanda ən geniş yayılan etnonimlərdəndir. İran,
xüsusilə Cənubi Azərbaycan toponimləri sistemində ―tərəkə-
mə‖ etnonimi əsasında formalaşan vahidlər üstünlük təşkil edir.
―Tərəkəmə‖ XI əsrdə islamı qəbul edən və İran ərazisində yaşa-
yan oğuz tayfalarındandır (148–148). ―Tərəkəmə‖ antroponi-
mik və toponimik vahidlərin yaranmasında iştirak edən etno-
nimlərdəndir. ―Təklə və təkəli etnonimi Səfəvilər dövründə
Azərbaycanda güclü türk tayfalarından olmuşdur‖ (24–44). An-
troponimikamızda ləqəb funksiyasında iştirak edən ―təklə‖
etnonimini Azərbaycan toponimik vahidlər sistemində oykonim
kimi işlənməkdədir. Məsələn, Təklə kəndi (Borçalı), Təklə
kəndi (Qarabağ), Təklə (Biləsuvar) və s.
Məlumdur ki, təyinedici və fərqləndirici xüsusiyyətlərə
malik olan ləqəblərdə təyin təyin olunandan, yəni ləqəb əsl
şəxs adından əvvəl işlənir. Məsələn, Dəli Domrul, Qoç Koroğlu
və s. Lakin bəzən bunun əksi də müşahidə edilir. Yəni ləqəb
1
Qeyd: Əsərin ləqəblər hissəsinə daxil etdiyimiz vahidlərin bir hissəsini
ADPU-nun Onomastika fondundan götürmüşük.
Тцрк мяншяли Азярбайъан шяхс адларынын тарихи-лингвистик тядгиги
151
əsl şəxs adından sonra işlənir. Məsələn, Əhməd Tərəkəmə,
Güzəməli Şeytan (―şeytan‖ ərəb mənşəli apelyativdir).
Göründüyü kimi, atributivlik funksiyalı Tərəkəmə və Şeytan
ləqəbləri əsl şəxs adlarından sonra işlənmişdir. Bu xüsusiyyət
daha çox folklor nümunələrində müşahidə edilir.
3. Sənət, peşə, vəzifə ilə əlaqədar yaranan ləqəblər: Ağıçı
Bədircahan (N.Vəzirov), Məsmə Qaravaş, Bəhram Yüzbaşı
(Şamaxı), Keçəçi Əlabbas (Şamaxı), Kərənti düzəldən Əjdər
(Şəmkir), Əvəçi Zöhrə (Qazax), Sığırçı Məhərrəm (Yevlax),
Pıçqı Əsgər (Borçalı), Cöyüzsatan Narın (Qazax), Carçı Əvəz
(Şamaxı), Çarıqçı Murad (Şamaxı), Çarıq Ələkbər (Şamaxı)
və s.
4. Şəxsin psixoloji xüsusiyyətləri ilə bağlı yaranan aya-
malar: Darqursaq Musa (Füzuli), Danqır Abbas (M.Cəlal),
Dağarcıq Ağamirzə (Oğuz), Dığ-dığ Gülsüm (Bakı), Dır-dır
Dursun (Şamaxı), Dızqax Nəsrəddin (Şamaxı), Dunux Əsli
(Borçalı), Əfçi Nərgiz (Qazax), Güəzə//Gəvəzə Hümmət (Bor-
çalı), Girdik Həsən (C.Məmmədquluzadə), Gop Xalıq (Şama-
xı), Gopçu Qasım (Borçalı), Kirimiş Cahan (Şəmkir),
Karsala Çoban (Laçın), Laxbaş Əli (Xanlar), Yava Qurban
(Kürdəmir), Çuğul Kərbəlayı Məhəmməd (―Qaçaq Nəbi‖),
Cinqoy Kazım (Borçalı), Hör-hör Osman (Qazax) və s. Şəxsin
psixoloji xüsusiyyətləri ilə bağlı olan bu ayamaların əksəriyyəti
mənfi motivlidir. Yava Qurban isə müsbət motivli ləqəblər
sırasında izah edilə bilər. Çünki ―yava‖ apelyativi bir sıra
şivələrdə, o cümlədən Sabirabad şivəsində ―pis‖, qərb şivələrin-
də ―yekə-yekə danışmaq‖ ifadəsinin sinonimi kimi ―yava-yava
danışmaq‖ və s. mənalarda işlənsə də, Yava Qurban ləqəbinin
formalaşdığı Kürdəmir şivəsində ―zirək‖ mənalıdır və elə
ləqəbyaratmada da həmin məna əsas götürülmüşdür.
5. Şəxsin fizioloji xüsusiyyətləri ilə bağlı yaranan aya-
malar: Axtaxan Ağa Məhəmməd şah Qacar (Ə.Haqverdiyev),
Bınbidi Güləbətin (Ermənistan Respublikasının Kalinino
Dostları ilə paylaş: |