Тцрк мяншяли Азярбайъан шяхс адларынын тарихи-лингвистик тядгиги
153
Əysibaldır Tapdıq (Qazax). Həmişə ayağına, yaxud bal-
dırına parça (əski) bağlama ilə əlaqəli yarandığını söyləmək
mümkündür.
Parax Məmməd (Borçalı). ―Parax‖ it, həm də yaşayış yeri
anlamlı qədim türk sözüdür. Məmmədin evi olmadığı, o qapıda,
bu qapıda yaşadığı üçün ona ―Parax‖, yəni evsiz-eşiksiz
ləqəbini veriblər. Bu apelyativ qırğız antroponimləri sistemində
əsl şəxs adı funksiyasındadır. Məsələn, Баракбай (104-6). Onu
da əlavə edək ki, belə vahidlər az deyil. Yəni Azərbaycan
antroponimləri sistemində ləqəb kimi işlənən bir sıra vahidlər
digər türk xalqları antroponimikasında əsl şəxs adı kimi işlənir.
Qırğız antroponimləri ilə apardığımız müqayisə bunu bir daha
təsdiqləyir:
Azərbaycan
antroponimləri
sistemində ləqəb
Qırğız antroponimləri
sistemində əsl şəxs adı
Qancıx Lala
Parax Ədil (Adil)
Satqın
Xudayar
Təntik Müslüm
Tülkü
Qurban
Uzun Qurban
Bayqançux
Barakbay
Satkın
Tentek
Tülkübay
Juzun
Türk mənşəli ləqəb və ayamaların leksik-semantik qrup-
ları göstərir ki, istər bədii ədəbiyyatımızda, istərsə də müasir
diimizdə (danışıq dili və dialektlərdə) işlənən ləqəb və ayama-
lar digər onomastik vahidlər kimi dilimizin qoruyucusudur.
Təbii ki, həmin tip vahidlərin yaşaması, geniş mənada götürsək,
onların apelyativinin yaşamasıdır. Araşdırmaya cəlb etdiyimiz
ləqəb və ayamaların bir qrupunun apelyativi dialektizmlərdirsə
(bınbidi, qaxdağan, mırıx, sırıx və s.), əksəriyyətinin apelyativi
XIX əsrə qədərki ədəbi dilimiz barədə müəyyən təsəvvür