Язизхан Танрыверди
162
quruluşlu vahidlər xronoloji ardıcıllıqla fonomorfoloji və mor-
foloji istiqamətdə təhlil olunmalıdır. Türkologiyada apelya-
tivlərin belə bir istiqamətdə müəyyən qədər təhlil edildiyini və
bu mövzunun başqa bir mövzu olduğunu, həmçinin antroponi-
mik vahidlərə daha çox sinxronik baxımdan yanaşdığımızdan
yuxarıdakı antroponimləri sadə quruluşlu antroponimlər sis-
teminə daxil etmişik.
Düzəltmə quruluşlu antroponimlər. Bu tip antropo-
nimlərdə leksik və qrammatik-leksik şəkilçilər müşahidə edilir.
Ona görə də əvvəlcə leksik, sonra isə qrammatik-leksik şəkilçili
antroponimləri təqdim etmək lazım gəlir.
a) Leksik şəkilçili antroponimlər. Türk mənşəli antro-
ponimlərdə müşahidə olunan leksik şəkilçilər aşağıdakılardır:
-çı
4
. Azərbaycan (türk) dilində məhsuldar şəkilçilərdən
olan –çı
4
şəkilçisinin mənşə etibarı ilə adam mənasını verən –
çe//-çi, -ci//-zi, -si, -şi və s. fonetik variantlı qədim türk sözü ilə
bağlı olduğunu göstərirlər (67–72). H.Mirzəzadə yazır: ―Müasir
Azərbaycan dilində -çı
4
şəkilçisi vasitəsilə sənət, peşə, əqidə,
məslək və s. məzmunları ifadə edildiyi halda, qədim dövr
ədəbi-bədii əsərlərin dilində bu mənaların məhdud olduğu,
yalnız sənət, peşə, vəzifə sahiblərinin adı ilə bağlı olduğu
nəzərə çarpır‖ (121–56). Türk mənşəli antroponimlərdə müşa-
hidə olunan –çı
4
şəkilçisi, əsasən, qədim məzmununa uyğun,
yəni peşə, sənət, vəzifə funksiyasını yerinə yetirir. Bu şəkilçi
əsl şəxs adları və köməkçi ad kateqoriyalarından olan ləqəb-
lərdə daha çox müşahidə edilir. Məsələn, Avçi, Binəçi, Qırçı,
Dəmirçi, Elçi, Yolçu, Ovçu və s. (əsl şəxs adları); Ağıçı Bədir-
cahan, Əvəçi Zöhrə, Əfçi Nərgiz, Keçəçi Əlabbas, Gopçu Qa-
sım, Sığırçı Məhərrəm, Çarıqçı Murad, Carçı Əvəz və s.
(ləqəblər). –çı
4
şəkilçisi köməkçi ad kateqoriyalarına daxil olan
türk mənşəli titul və təxəllüslərdə müşahidə olunmur.
Yuxarıda qeyd etdik ki, ―-çı‖ şəkilçisi ―-çe//-çi, -ci//-zi, -
si, -şi‖ və s. fonetik variantlı adam anlamlı sözün şəkilçidə
Тцрк мяншяли Азярбайъан шяхс адларынын тарихи-лингвистик тядгиги
163
daşlaşmış formasıdır. Həmin funksiyalı kök morfemi (–çı
4
şə-
kilçisində daşlaşmış söz) qədim antroponimlər sistemində mü-
şahidə olunur: Arka sun, Qara sun, Kudu sun, Telu sun, Ulu sun,
Eri sun, Ur si (44-544-547), Dirsə xan (―Kitabi-Dədə Qorqud‖
dastanı) və s.
-lı
4
. Bu şəkilçinin omonimliyi antroponimik vahidlərdə də
müşahidə edilir. Belə ki, əsl şəxs adları və ləqəblərdə müşahidə
olunan –lı
4
sifətə məxsus atributivlik funksiyasındadırsa, təxəl-
lüslərdə subyektin mənsub olduğu yeri və etnosu təyinetmə
funksiyasındadır. Hər iki halda, konkret desək, isim və sifət
funksiyalı apelyativin antroponimik vahidə transformasiyası
müşahidə edilir. Məsələn, Ballı, Bağçalı, Qutlu, Güllü, Saçlı,
Sevgili, Telli, Toylu, Uğurlu və s. (əsl şəxs adları); Dıppılı Sa-
day, Kirli Məhəmməd, Sanlı Səməd, Totulu Sənəm və s.
(ləqəblər); Araslı (Həmid Məmmədtağı oğlu Araslı), Dağlı
(Seyfəddin Dağlı), Kəngərli (Bəhruz Kəngərli), Göyçəli (Aşıq
Musa Göyçəli), Şəkili (Hatəm Şəkili) və s. (təxəllüslər).
-ça
2
. Bağça (əsl şəxs adı).
-cıq
4
. Kiçiltmə funksiyalı bu şəkilçi yalnız bəzi ləqəblər-
də müşahidə edilir. Məsələn, Dağarcıq Ağamirzə. ―Gövhərcik‖
antroponiminin sonundakı şəkilçi də həmin funksiyalıdır, lakin
―Gövhər‖ antroponimi türk mənşəli olmadığından onu və hə-
min tip digər antroponimləri bu sistemdə təhlil etmirik.
-luq. Bu şəkilçi müasir antroponimlər sistemində deyil,
arxaik antroponimlərdə müşahidə olunur. Məsələn, Qutluq.
-laq
2
. Yaylaq (əsl şəxs adı). Antroponimik vahidlərdə ən
az müşahidə olunan şəkilçilərdəndir.
-aq
2
. Bu şəkilçi qədim türk antroponimlərində leksik se-
mantikası donmuş şəkildədir. Məsələn, Annax, Dukak, Səgrək
və s. kimi antroponimlərin sonundakı –ak, -ək fonetik variantlı
şəkilçi xasiyyət və keyfiyyət funksiyalı olsa da, müasir ədəbi
dil baxımından birbaşa qavranmır. –aq
2
şəkilçisi əsl şəxs ad-
larında müşahidə olunmur, köməkçi ad kateqoriyalarından isə
Язизхан Танрыверди
164
yalnız ləqəblərdə təsadüf olunur ki, bu da ləqəbin şəxslə daha
çox əlaqəli olması, həmçinin atributivlik keyfiyyətinin güclü
olması ilə bağlıdır. Azərbaycan ləqəbləri sistemində Bordaq
Məhəmməd, Topalaq Teybə, Taytax Qurban və s. adları nü-
munə kimi göstərmək olar.
-daş. Eldaş, Yoldaş və s.
-sız
4
. Mənfi motivli funksiyasına görə antroponimikada
ən az müşahidə olunan şəkilçilərdəndir, yalnız siyasi motivli
təxəllüslərdə müşahidə olunur. Məsələn, Qanacaqsız (Əli
Nəzmi).
-ıq
4
. Bir sıra ləqəblərdə təsadüf edilir. Məsələn, Mısmırıx
Nəbi, Təntix` Müslüm və s.
-ış
4
. Buluş, Dönüş, Gülüş və s. Bu sistemdəki Buluş
anrtroponiminin arxaik antroponimlər sırasında olduğunu qeyd
etmişik. Bu fakt bir daha təsdiq edir ki, -ış
4
şəkilçili antropo-
nimlər həm qədim, həm də müasir türk antroponimikası baxı-
mından xarakterikdir.
-ğın
4
, -qın
4
. Bu şəkilçi əsl şəxs adları və təxəllüslərdə
müşahidə edilir. Məsələn, Vurğun, Daşqın, Duyğun, Dalğın,
Yetkin, Ötkün, Coşqun və s. (əsl şəxs adları); Vurğun (Səməd
Yusif oğlu Vəkilov), Duyğun (Ramiz Duyğun); Düşkün (Əlixan
Bayram oğlu Abbasov), Coşqun (İsgəndər Coşqun) və s.
(təxəllüslər).
-ma
2
. Antroponimikada ən az işlənən şəkilçilər sırasına
daxildir. Cəmi bir antroponimdə müşahidə edilir. ―Seçmə‖- əsl
şəxs adları sistemində qadın adı kimi işlənir.
-ş. Rütbə məzmunu bildirən və bu gün həmin mənada iş-
lənməyən qədim şəkilçidir (173-278). Bu şəkilçi müasir Azər-
bayc Məsələn, Ataş, Ağaş, Balaş, Babaş, Qaraş, Nənəş, Əmiş
və s. Bu tipli antroponimlərdə -ş şəkilçisinin semantikası
donmuş olsa da, ümumilikdə qoşulduğu sözlə birlikdə
əzizləmə, hörmət funksiyasını ifadə edir. Burada onu da qeyd
edək ki, ―Babaş‖ antroponimi türk xalqları antroponimikasında
Dostları ilə paylaş: |