- 47 -
etdirmişdir.
Bəşəriyyətin inkişaf yoluna ümumi bir nəzər saldıqda
belə təsəvvür yaranır ki, bəşər tarixi etnik-millidən milli döv-
lətə, oradan isə ümumbəşəri ideallara, bütün insanlar üçün eyni
olan hüquqi vətəndaş cəmiyyətinə, Vahid Avropa və daha sonra
qlobal dünya ideyasına keçilməsi istiqamətində davam edir.
Təsadüfi deyildir ki, Kant bu prosesi təbiət tərəfindən insan
cinsinin üzərinə qoyulmuş bir missiya kimi dəyərləndirir.
Bəşəriyyətin öz qarşısına qoyduğu və ya Allahın, təbiətin, müt-
ləq ideyanın bəşəriyyət qarşısında qoyduğu bu missiyanın kon-
turları artıq aydın şəkildə görünməkdədir. Hadisələrin inkişaf
səmtinin etnik-milli təfəkkürdən insanların hüquq və azadlıqla-
rına, ümumbəşəri dəyərlərə əsaslanmış planetar vətəndaş cəmiyyə-
tinə yönəldiyi şübhə doğurmur.
Lakin qədim dövrə diqqət yetirdikdə məlum olur ki, ilk
dövlətlər və onların elmi-fəlsəfi anlaşılması məhz ümum-bəşəri
təsəvvürlərə, milli konkretlikdən uzaq olan mücərrəd insan-
dövlət münasibətlərinə əsaslanmışdır.
Platon dövlət haqqında yazarkən hansısa konkret milli
reallıqdan deyil, ümumiyyətlə insanlar arasındakı mü-nasibətin
optimal tənzimlənməsindən danışır.
1
Platonda insanlar
arasındakı fərq milli yox, olsa-olsa sosial səciyyə daşıyır.
Aristoteldə dövlət anlamı milliliyin nəzərə alınması baxımından
bir qədər konkretləşsə də, yenə də mücərrəd insan-dövlət
münasibətləri üstünlük təşkil edir.
2
Siseron ictimai birliyin əsası kimi hüquq normaları ilə
yanaşı, ictimai faydanı da nəzərdə tutur ki, bu sonuncu da in-
sanların vahid xalq kimi birləşməsinə xidmət edən ümumi
təsəvvürlər, əsatirlər, adətlər, mərasimlərlə bağlıdır. Buna bax-
mayaraq, ədalət hamıya eyni münasibət tələb edir. Ədalət
prinsipi, birgə yaşayış qaydaları hansı milli mədəniyyətə
mənsubluğundan asılı olmayaraq, hamı üçün eynidir. Beləliklə,
1
Платон. Государство. Законы. Политик. М.: «Мысль», 1998,
798 с.
2
Аристотель. Никомахова этика, II, 5, 1106 b; Политика. III,
6, 1281 b // Аристотель. Сочинения в 4-х томах. том 4, М.:
«Мысль», 1984.
- 48 -
Siseronda da ümumbəşəri prinsiplər, qaydalar, hüquq normaları
milli fərqlərdən daha vacib, daha üstündür.
Roma imperiyası dövründə dövlətin tərkibində milli mə-
dəniyyətlərin ehtiva edilməsi də Roma hüququnun aliliyinə
mane olmurdu. Müxtəlif dinlər, adət-ənənələr, mədəniyyətlər
vahid sinkretik bir sistemdə birləşirdi. Latın dili rəsmi dövlət
dili olsa da, elitar dairələrdə yunan dili istifadə olunurdu. Dillər
və mədəniyyətlərin tolerantlılığı, mədəniyyət müxtəlifliyi
şəraitində vahid hüquqi dövlətçilik prinsiplərinin bərqərar
olması – müasir dövrdə bəşəriyyətin nail olmağa çalışdığı
sosial-siyasi idealı xatırladır.
Beləliklə, bəşəriyyət öz inkişafında bütöv bir dövrə (tsikl)
keçərək, inkarı inkar məqamına, sintez məqamına qədəm
qoymuşdur. Lakin burada sintez mərhələsini daha dolğun
təsəvvür etmək üçün Hegel triadasında ikinci mərhələ olan
antitezisin xeyli mürəkkəb struktura malik olduğunu da nəzərə
almaq lazım gəlir. Klassik dövlətçilik nümunələrinin təhlili
göstərir ki, antitezis mərhələsi də öz növbəsində iki pilləyə
ayrılır; dinlə başlayıb milliliklə bitir. Roma imperiyasında
xristian dini yayıldıqdan və nəhayət dövlət dini kimi qəbul
edildikdən sonra din tədricən hüququ sıxışdırır. Sadə dövlətçilik
sxemləri mürəkkəb kilsə – dövlət münasibətləri ilə əvəz olunur.
İslam dünyasında isə xəlifə dini rəhbər və dövlət başçısı
funksiyalarını özündə birləşdirdiyindən bu ziddiyyət, heç
olmazsa, formal surətdə aradan götürülmüşdü. Bunun səbəbi
islamda dinlə hüququn vəhdətdə olması, şəriətdə (fiqhdə) ehtiva
olunması idi.
İslam özü sinkretik səciyyə daşıyırdı və ona görə, hüquq,
əxlaq və mədəniyyət də vəhdət halında idi. Din həm də həyat
tərzi olmaqla, millilik elementlərinin müstəqil inkişafına yol
vermirdi.
Nəticədə, Avropada dövlətlər dindən ayrılaraq milli
dövlətçilik mərhələsinə keçdiyi dövrdə islam dünyası hələ də
dinin təsiri altında idi.
İslam dünyasının qabaqcıl ölkələrində gedən ictimai-
siyasi və ideoloji proseslərin mahiyyətini Qərb prizmasından
görmək çox çətindir. Ona görə də, Qərb siyasətçiləri hüquqi
dövlətə, vətəndaş cəmiyyətinə doğru üz tutmuş bir sıra ölkələrin
- 49 -
spesifik problemlərini və xüsusiyyətlərini nəzərə ala bilmirlər.
Onlar bu ölkələri sadəcə olaraq Qərb standartlarına uy-
ğunlaşdırmaq siyasəti yürüdürlər. Nəticədə öz daxillərində
ideologiyasızlaşdırma tərəfdarları olan Qərb dövlətləri, ola
bilsin ki, bizə yeni ideologiya təlqin etdiklərini ağıllarına da
gətirmirlər. Belə ki, inkişaf etmiş Qərb ölkələrində artıq ictimai
gerçəkliyə çevrilmiş siyasi-hüquqi dəyərlər sistemi bizə kə-
nardan təlqin olunarkən, həm də nəzəri səviyyədə yox, artıq
konkret tətbiqi reseptlər şəklində təlqin olunarkən məhz ideolo-
giya rolunu oynayır.
Əslində isə başqa ünvandan transfer olunan hər hansı bir
ideologiya yox, konkret ictimai gerçəkliyin öz inkişaf
məntiqindən doğan milli bir ideologiya tələb olunur. Burada
milli siyasi liderin üzərinə Şərq düşüncə tərzi ilə Qərb düşüncə
tərzinin vəhdətinə nail olmaq, milli ideologiyanı ümumbəşəri
dəyərlər kontekstinə salmaq kimi çətin bir vəzifə düşür. Bu
vəzifə Şərqlə Qərb arasında İpək yolunu bərpa etmək qədər və
bəlkə ondan daha çətindir.
Müasir dövrdə Avropaya qatılmaq, qərbləşmək istəyən
ölkələr qarşısında duran vəzifələrdən biri də elm və texno-
logiyanın inkişaf etdirilməsindən ibarətdir. Lakin milli fəlsəfi
fikir olmadan, sadəcə Qərbin elmi mühitinə daxil olmaq və onu
təqlid etməklə ictimai inkişafa nail olmaq mümkündürmü? Hələ
XIX əsrin axırlarında böyük mütəfəkkir Cəmaləddin Əfqani bu
məsələyə toxunaraq yazırdı: «Bir millətdə fəlsəfə yoxdursa,
əgər o millətin hamısı alim olsa da, o millətdə elmlər intişar
tapa bilməz və həmin millət ayrı-ayrı elmlərdən lazımi nəticə
çıxarmaqda çətinlik çəkər».
1
C.Əfqani öz fikrini Şərq ölkə-
lərinin praktikasına müraciətlə əsaslandırır: «Osmanlı dövləti,
eləcə də Misir 60 ildir ki, elmlərin təlimi üçün məktəblər
açmışdır və hələ də ondan bir xeyir götürməmişdir».
2
Səbəbini
isə o, haqlı olaraq, fəlsəfi ruhun çatışmamasında görürdü.
Elmi biliklər pozitiv ictimai qüvvəyə o zaman çevrilir ki,
onları düzgün yönəldən, ictimai tələbatla uzlaşdıran, istiqamət-
ləndirici fəlsəfi ideya olsun. Bütün zamanlar və xalqlar üçün
1
Cəmaləddin Əfqani. Seçilmiş əsərləri. Bakı, 1998, səh.29.
2
Yenə orada.
Dostları ilə paylaş: |