- 72 -
hər hansı bir
istəyə və iradəyə deyil, şüurlu, planlı istəyə və
iradəyə əsaslanır. Yəni insandan asılı olmadan baş verən daxili
proseslər, onun bir canlı varlıq kimi mövcudluğu, ilkin ideyanın
maddi təcəssümü və insan bədəni tam formalaşdıqdan sonra,
müəyyən müddət ərzində fəaliyyəti hələ insani mahiyyəti ifadə
etmir. İnsanı fərqləndirən budur ki, o özü ideya formalaşdırmaq
və bu ideyaların maddi təcəssümünə nail olmaq imkanına
malikdir.
Aristotel, Platondan fərqli olaraq, nəfsi (ruhu) əbədi he-
sab etmir. Onun fikrinə görə, nəfs bədənsiz, bədən də nəfssiz
mövcud ola bilməz. Lakin Aristotel nəfsi strukturlaşdırır və
hissi nəfs, heyvani nəfs və düşüncəli nəfs kimi üç yerə ayırır.
Fərabi, İbn Sina və Sührəvərdi də öz təlimlərində Aristotelin bu
xəttini davam etdirmişlər. Lakin onlar düşüncəli nəfsin əqllər
aləminə qovuşaraq əbədiyyət kəsb etmək imkanını nəzərə
aldıqları üçün bu məsələdə də Platon ilə Aristotel arasında bir
növ kompromis mövqeyindən çıxış etmişlər. Bu, əslində ilk
baxışda kompromisdir. Həqiqətdə isə antik fəlsəfənin bu iki
nəhəngi arasında ziddiyyətin aradan qaldırılması – yeni, daha
sintetik bir təlimin yaradılması demək idi.
- 73 -
PLATON VƏ FƏRABİ
Şərqin iki böyük dahisi! Aralarında 1300 illik uzun bir
tarixi müddət və coğrafi məsafə olmasına baxmayaraq, ruhca
çox yaxın olan bu iki dahini birləşdirən nə idi? Nəyə görə açıq-
aşkar coğrafi fərqə rəğmən, biz onların hər ikisini Şərq
mütəfəkkiri hesab edirik?
Hər cür maddiyyatın fövqündə durmağa çalışan, ideyanı
dünyanın əsası hesab edən, bədən üçün deyil, ruh üçün ya-
şamağa çağıran, mənəvi kamilliyi, haqqı, ədaləti həyat kredosu
seçən, ömrü boyu həqiqət axtarışında olan və həqiqət işığında
monoteizmə – Allah ideyasına gəlib çıxan bu böyük şəxs bütün
mahiyyəti ilə bir Şərq mütəfəkkiri deyildisə bəs nə idi?
Platon mahiyyət müstəvisində Fərabiyə nisbətən daha
çox şərqlidir. Çünki Fərabi təkcə Platondan deyil, həm də
Aristoteldən bəhrələnmiş, təkcə dini-fəlsəfi dünyagörüşündən
deyil, həm də təbiət elmlərindən, təbii-elmi dünyagörüşündən
çıxış etmiş, Qərb düşüncəsindən mayalanmışdır. Fərabi artıq
xeyli dərəcədə sintezdir.
Biz Şərq və Qərbi heç də təsadüfən coğrafi müstəvidə
deyil, zaman müstəvisində fərqləndirmirik. Və heç də təsadüfən
demirik ki, qədimdə ancaq Şərq var idi, – Qərb sonradan
yarandı.
1
Pifaqor da, Sokrat da, Platon da Zərdüşt kimi,
Konfutsi kimi, Budda kimi Şərq hadisələri idi. Hissi dünyanın
öyrənilməsindən alınan elmi biliklər toplusu üzərində fəlsəfi
1
Bax: S.Xəlilov. Şərq və Qərb: ümumbəşəri ideala doğru. B.,
2004. – 624 səh.
- 74 -
sistem qurmağa çalışan Aristotel sonradan dünyaya gəldi.
Aristotel fəlsəfəni göylərdən yerə endirmək cəhdi ilə həm də
Şərqdən Qərbə doğru addım atmış oldu. Lakin Aristotel özü də
hələ Qərb deyildi və olsa-olsa Qərbin yenicə cücərən bir
rüşeymi idi. Bu cücərmə və doğuş prosesi nə az, nə çox – 2 min
il davam etmiş və artıq Qərb ancaq Yeni Dövrdə səhnəyə
müstəqil bir tərəf-müqabil kimi daxil ola bilmişdir. Bundan
sonrakı dövr Şərqin tənəzzülü, Qərbin təntənəsi dövrü
olmuşdur.
Bəli, əl-Fərabi Platonla müqayisədə Qərbə daha çox meyl
edir, Aristotel kimi o da Qərb düşüncəsinin gəlişini təcəssüm
etdirirdi. Öz dövrünün elmi biliklərini mükəmməl mənimsəyən
və onların təsnifatını aparan əl-Fərabi ruhən daha çox dərəcədə
Aristotelə yaxın idi. Türk fəlsəfə tarixçisi Mahmud Qaya Fərabi
təlimindəki sintetiklik barədə yazır: «Fərabinin fəlsəfi sistemi
varlığın təməlini mənəvi saymaqla bərabər, həndəsə və məntiqi
də təmələ alır, təbiət elmlərindən metafizikaya doğru yüksəlir.
Əflatun, Aristo və Yeni- Əflatunçuluqdan gələn və ara-sıra
eklektisizm təəssüratı yaradan bilgilər əslində Fərabinin şəxsi
məntiqi sistemi içərisində bütövlük halına gəlir».
1
Təsadüfi
deyildi ki, onu «Şərqin Aristoteli», – Platonu yox, Aristoteli,
adlandırırdılar. Və bu da təsadüfi deyildir ki, böyük İbn Sinanın
etirafına görə o, Aristotelin «Metafizika»sını ancaq Fərabinin
şərhində oxuduqdan sonra başa düşə bilmişdi. Fərabinin
«Aristotelin fəlsəfəsi»
2
və «Metafizika»da Aristotelin
məqsədləri haqqında»
3
əsərləri bütün islam dünyasında fəlsəfi
fikrin sonrakı inkişaf yoluna güclü təsir etmişdi.
Lakin Fərabi Platona da biganə deyildi və ola da
bilməzdi. Çünki onları vahid bir Şərq ruhu bağlayır. Maraqlıdır
ki, Fərabi özü Platon və Aristoteli müqayisə etmiş (yeri
gəlmişkən bu, fəlsəfi fikir tarixində ilk müqayisəli təhlil
1
Mahmut Kaya. İslam filozoflarından felsefe metinleri. İstanbul,
2003, s. 108.
2
Аль-Фараби. Философия Аристотеля. – Историко-философ-
ские трактаты. Алма-Ата, 1985, стр. 209-331.
3
Аль-Фараби. О целях Аристотеля в «Метафизике». – Исто-
рико-философские трактаты. Алма-Ата, 1985, стр. 331-343.