ГәМӘри бәни һашим һӘЗРӘТ Әбулфәзл аббасын (Ә) нурлу чөҺРӘСИ

ALTINCI KƏRAMƏT

«MƏN TƏKCƏ HƏZRƏT ƏBUL FƏZL ABBASIN HƏRƏMİNƏ GEDİRƏM!»

Mərhum ayətullah hacı şeyx Hadi Hairi Şirazi, mərhum Molla Əmin Şirazinin oğlu, Kərbəla şəhərinin təqvalı və bilikli alimlərindən biri olub. 1308-ci hicri-qəməri ilində dünyaya gəlib. Bir neçə müddət Nəcəf-Əşrəfdə və Kərbəlada təhsil almışdır. Sonradan yüksək səviyyədə tədrislə məşğul olmuş, Ayətullah üzma Mirzə Mehdi Şirazi, hacı şeyx Məhəmməd Rza İsfahani və başqa alimlərlə birlikdə mərhum ayətullah üzma hacı Hüseyn Təbatəbai Quminin müşavirələrində olub. Onun övladı Hacı Məhəmməd Həsən aşağıdakı əhvalatı anasının dilindən belə nəql edir:

«Mərhum atamın mənzili əvvəlcə «Xədicətul Kubra» məktəbinin arxasındakı xiyabanda idi. Günlərin birində adı şər işlərlə məşhur ailənin uşaqlarından və alimin hörmətini saxlamayan bir dəstə qafil cavanlar yol üstündə mərhum atama qarşı cəsarət edib hörmətsizlik və ədəbsizlik edirlər. İş o yerə çatır ki, atamın mübarək «Əmmaməsi» başından yerə düşür. O, narahatçılıqla mənzilə gedib əmmaməni təzədən büküb mənzilindən xaric olur. Atama sataşanlar belə güman edirlər ki, onlardan polisə şikayətə gedir, ona görə də ikinci dəfə onun qarşısını kəsib məqsədini soruşurlar. O, buyurur: Yox! Mən təkcə həzrət Əbül Fəzl Abbasın (əleyhissalam) hərəminə gedirəm.» O, mə`rifətsizlər hadisəni yüngül güman edib yolu açırlar. Atam pak hərəmə tərəf üz tutur. Hərəmə dəydikdən sonra mənzilinə qayıdır.

Həmin gecə atama sataşan cavanlardan biri heç bir xəstəliyi olmadan qəflətən ölümə düçar olur. Səhəri gün onun dəfn-kəfəni qurtarmamış cavanların ikincisi ölür, daha sonra üçüncü cavan ölümə düçar olur, bu minvalla .......

Nəhayət, cavanların qohum-əqrəbası hadisədən xəbərdar olub birlikdə cəm olub mərhum Şeyx Hadiinin mənzilinə gəlirlər. Ağlaya-ağlaya əl-ayağına düşüb yalvarıb, razılıq və halallıq almağa başlayırlar. Soruşurlar ki, siz nə etmisiniz, istəyirsiniz bütün cavanlarımız əlimizdən getsin. Alim cavab verir ki, mən yalnız olan hadisəni Ağam həzrət Əbül Fəzl Abbasa (əleyhissalam) ərz etmişəm. Vəssəlam! Ondan başqa ağadan heç bir iş görməsini tələb etmədim. İşi onun özünə tapşırdım.

Çoxlu üzürxahlıqlardan sonra ölüm hadisələri sona yetir.

O böyük alim, ruhani 1364-cü hicri ilində öz dünyasını dəyişib və həzrət Əba Əbdillahil-Hüseyn (əleyhissalam)-ın qəbrinin yanında dəfn olunub. Mərhum Şeyx Məhəmməd Rza Təbərsi Nəcəfi onun kürəkəni olub».

Bilin Əbbasi Əli çun o vəfadar mənəm

Bilin Əbbasi Əli çun o vəfadar mənəm

Naibi şiri Xuda Heydəri Kərrari mənəm.

* * * * * * * * * *

Yox bərabər mənə aləmdə əya qövi ərəb

Zərbi şəstimlə bilün tab eləməz şami hələb

Gəlmisiz bir nəfərin üstünə yüz min nə səbəb

Bir Hüseyn qardaşıma yavəri ənsari mənəm.

* * * * * * * * *

Çəkərəm qeyzi qəzəblə bu zaman tiqi sənan

Edərəm su yerinə indi bu səhraləri qan

Nədi leşkər nədi bu qövmi Ömər Sə`di sənan

Eylərəm yox hamısın ziyqəmi xun xari mənəm

* * * * * * * * * *

Yoxdu bakim yüz ola min bu qədər leşkəridən

Çün şücaət yetişib irsi mənə Heydəridən

Tökərəm qan, alaram can nə qədər sizlərdən

Naibi şiri Xuda Heydəri Kərrai mənəm.

* * * * * * * * *

Açdı şahbazi kimi Heydər əduvva pəri bax

Qorxudan Şimri Ömərdən kəsilib nitqi məlal

Qeyz ilə həmlə edib leşkərə çun Rüstəmzal

La fətanın balası aləmə sərdar mənəm.

* * * * * * * * * *

Çünki dəvayə başında var idi eşqi həvəs

Dəmbədəm nə`rə çəkərdi salıb aləmlərə səs

Kəsilib qövmi Ömərdən o zaman nitqi nəfəs

Mürtəza oğlu, Hüseyn qardaşı salari mənəm.

Göndəribdür məni dəvayə o şahi mədəni

Qaçmeyün hazir olun cəngə əya qövmi dəli

Bir belə gündən ötür bəsləmişəm bu bədəni

Naibi mən qəbəti heydəri kərrari mənəm.

* * * * * * * * * *

Yol verin abi Fərata gedim ey qövmi dəqa!

Bir Xudadan utanın bircə edün şərmi həya

İznim olsaydı edərdim sizi bir mərrə fəna

Qalmışam Kərbübəla içrə giriftari mənəm.

* * * * * * * * * *

İçəmdün sən su özün, baxdün o ali nəsəbə

Xeymədə teşnə qalan şahi Hüseyn ərəbə

Qurban ollam belə bu qeyrəti həqqi ədəbə

İçmərəm mən bu sudan eylərəm iqrar mənəm.

* * * * * * * * * *

Su ilə məşqini doldurdu o dəm mala mal

Gətdi tək puyi atın bəzmilə ba əzmi xitab

Qoşuna vurdu qılınc eylədi çün ahi fəğan

Nə`rə çəkdi dedi Əbbasi ələmdari mənəm.

* * * * * * * * * *

Dögülüb kusi dəhül təbl naqara vurulub

Tazədən hökm olunub leşkərə səflər qurulub

Bir içim sudan ötür yüz minəcən canqırılıb

Sahibi tiqi dosər ziqəmi xunxari mənəm

* * * * * * * * * *

Yetişib abi Fərat üstə olub daxili ab

Dedi tez iç bu sudan teşnəsən əz bəsgi üqab

Alıb ətrafımızı qövmi dəqa misli səhab

Bir içim su aparım Əsğərə naçari mənəm.

* * * * * * * * * *

Tut əlindən bu Axundun iki dünyadə ağa!

Var onun göylü həqiqət bu təmənnadə ağa!

Şərmüsər olmasın ol mənzülü üqbadə ağa

Ruziya həm əli boş bəsgi günahkari mənəm.

YEDDİNCİ KƏRAMƏT

«CƏNAZƏNİ ÇƏKƏ-ÇƏKƏ MÜBARƏK HƏRƏMDƏN ÇÖLƏ GƏTİRDİLƏR»

Höccətül-islam vəl-müslimin Hacı şeyx Həsən Bəsiri, Xoy şəhərindən o Həzrətin səkkiz kəramətini bizlərə göndərmişdir.

Mərhum Məhəmməd İbarhim Zərgər Xoyi nəql edir ki, Rza şah dövründə Məkkeyi-mükərrəmə getmişdim. Qayıdanda Kərbəla ziyarətinə müvəffəq oldum. Adətim üzrə sübh tezdən həzrət Əbi Əbdüllah Hüseyn (əleyhissalam)-ın ziyarətinə getdim. Sonra həzrət Əbül Fəzl Abbasın (əleyhissalam) ziyarətinə nail oldum. Pəncşənbə günü Həzrət Əbül Fəzl Abbasın (əleyhissalam)-ın hərəmindən çıxanda dükançı Hacı Abbas Təbrizi ilə rastlaşdım. O, dükanının qabağına oturacaq qoyub məni onun üstündə oturtdu. Söhbət arasında dükan işlərindən söz düşdü. Birdən səs ucaldı. Eşidilən səsdən əhali cəm olub o Həzrətin hərəminə tərəf qaçmağa başladılar. Mən ərəb dilini bilmədiyimdən xəbər tuta bilmədim ki, nə olub. Başımı dükandan çıxarıb təzə xəbər gözləyirdim. Birdən yenə səs ucaldı. Hacı Abbas dükandan çıxıb getdi. Mənə dedi: Tez gəl, Həzrət kəramət göstərib. Mən onunla birlikdə tələsik müqəddəs hərəmin səhnəsinə daxil oldum. Gördüm ki, mübarək hərəmdən çəkə-çəkə cənazə çıxardırlar. Cənazəni hamı lə`nətləyirdi. Sanki o həmin adam başqa iki nəfərlə adam öldürüblərmiş. Tutulduqdan sonra inkar ediblər. Nəhayət, iş o yerə çatıb ki, ona and verməli olublar. İndi polis onları and içməkdən ötrü hərəmə gətiribmiş. Bu bədbəxt hamıdan əvvəl and içib və ilahi qəzəbə düçar olaraq cəzasına çatıb. O biri iki nəfər isə öz cinayətlərinə iqrar ediblər.