ГәМӘри бәни һашим һӘЗРӘТ Әбулфәзл аббасын (Ә) нурлу чөҺРӘСИ
Yüklə 4,07 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- ON DOQQUZUNCU KƏRAMƏT
- İYİRMİNCİ KƏRAMƏT
- KƏRBƏLA MEYDANINDA HƏZRƏT ƏBUL FƏZL ABBASLA (Ə) MARİDİN DEYİŞMƏSİ
ON SƏKKİZİNCİ KƏRAMƏT«HƏZRƏT ƏBUL-FƏZL ABBASA(Ə) ÜZ TUTMAQLA CƏRRAHİYYƏ ƏMƏLİNƏ EHTİYAC OLMADI»Höccətül-islam vəl-müslimin cənab seyyid Fəxrəddin Əmadi həzrət Əbul-Fəzl Abbasdan gödüyü kəraməti belə yazır: «Mən seyyid Fəxrəddin Əmadiyəm. Mənim seyyid Mürtəza Rəzəvi adlı qardaşım uzun müddət Qum şəhərinin «Nikuyi» adlı xəstəxanasında işləmişdir. Bir çox tələbələr onu yaxşı tanıyırlar. Günlərin birində müəyyən məbləğ pulu köçürtməkdən ötrü bangə girir. Pul kisəsini bankın stolunun üstünə qoyub sağ əli ilə stola söykənir. Birdən əli çıxıb sürüşür Çox narahat olur. Ağrının şiddətindən dad-fəryad etməyə başlayır. Onu xəstəxanaya gətirirlər. İlk müayindən sonra heç bir nəticəyə gələ bilmirlər. Xəstəxananın rəisi həkim Qəraqızlı göstəriş verir ki, əlinin şəklini çəksinlər. Şəkili çəkdikdən sonra göstəriş verir ki, onu cərrahiyyə otağına aparıb əməliyyata hazırlaşsınlar. Seyyid Mürtəza taxtın üstündə cərrahiyyə əməlinə ötrü taxtın üstündə uzanır. Bu halda həzrət Əbul-Fəzl Abbas (əleyhissalam) «Babül həvaic» niyyəti ilə yalvarır. Bu hal ilə gözünün önündə durmuş çırağa baxa-baxa o Həzrətə and verdirir. Əlini çırağın otuna yaxınlaşdırıb istiyə verir. Birdən əlindən səs gəlir. O, əlini çırağın istisindən kənarlaşdırır. Bir az diqqətdən sonra anlayır ki, həzrət Abbasın(əleyhissalam) şəfaətinə görə əli yaxşı olub. Daha cərrahiyyə əməlinə ehtiyac yoxdur. Bir az sonra doktor içəri girib vəziyyəti soruşur. Seyyid Mürtəza Əbul-Fəzl Abbasa(əleyhissalam) etdiyi duanı ona nəql edir. Həkim onun əlinə baxıb deyir: Əgər Həzrət Əbul-Fəzl Abbasın(əleyhissalam) sənə kəraməti olmasaydı əlində cərrahiyyə əməli olmalı idi.
«GƏNC OĞLANI ELEKTRİK VURUB QURUTMUŞDU»Cənab höccətül-islam şeyx Məhəmməd Təqi Nəhvi atası hacı şeyx Əbul Qasim Nəhvidən aşağıdakı əhvalatı bizə yazıb göndərib. Mərhum Nəhvi, o vaxtı həzrət Ayətullah üzma Burucerdinin əmri ilə onun oğlu ilə Nəcəfdə idilər. Həzrət Seyyidüşşühəda Əba Əbdillah Hüseyn (əleyhissalam)-ın xüsusi ziyarəti günü idi. O gün Şə`ban ayının 15 ilə bərabər idi. Kərbəlaya gedirlər. Həzrət Əbul-Fəzl Abbasın(əleyhissalam) qəbrini ziyarət edirlər. Günlərin birində bu hərəmi ziyarət edərkən görürlər ki, 13-14 yaşlı bir cavanı elektrik vurub öldürmüşdür. Uşağın atası Həzrət Əbul-Fəzl Abbasa(əleyhissalam) yalvarıb dua oxuyurdu və belə deyirdi: Ağacan! Sən bilirsən ki, mən sənin qəbrinə ziyarətə gələndə uşağın anası onu özümlə gətirməyə qoymurdu. İndi mən onsuz anasının yanına necə qayıdım, anasına nə deyim? Mərhum Nəhvi buyurur: Birdən gördüm ölü uşaq yavaş-yavaş tərpənir. Həzrət Əbul-Fəzl Abbasın(əleyhissalam) duasını Allah qəbul etmişdi. Bəli, cavan ayılıb atası ilə birlikdə evə yola düşdülər.
«BƏLİ, BİZDƏN BAŞQA DA BAŞQA HƏKİMLƏR VAR!»Höccətül-islam hacı şeyx Məhəmməd Müiyn Ğurab yazır: «Təxminən qırx il bundan əvvəl subay vaxtımda cümə gecələrindən birində piyada Nəcəfdən Kərbəlaya getdim. «Kumeyl» duasını Həzrət Əbul-Fəzl Abbasın(əleyhissalam) hərəmində oxudum. Duanın ortasında məni yuxu tutdu. Bir neçə dəqiqədən sonra səs-küyə və şivən səsinə yuxudan ayıldım. Gördüm dəli bir ərəb qızını Həzrət Əbul-Fəzl Abbasın(əleyhissalam) pak zirehinə bağlayıblar. O da dəli olduğundan camaata cəsarət edirdi. Ata-anası və qouhm-əqrabası onun ətrafını tutmuşdular. Bu divanə qızın şəfa tapmasından ötrü qəməri bəni Haşim Həzrət Əbul-Fəzl Abbasa (əleyhissalam) dua edirdilər. Həmən yerdə bir nəfər iranlı özünü pisixatriya həkimi kimi tanıtdırdı. Buyurdu: Deyin o qızı hərəmin eyvanına gətirsinlər, mən orda olacağam. Bu xəstəni müalicə edəcəyəm.» Mən iranlı həkimin dediyini qızın atasına dedim: Qızın atası ərəbcə belə dedi: «Lə`nət o ataya ki, Həzrət Əbul-Fəzl Abbasa (əleyhissalam) e`tiqadı olmasın.» Doğrusu bu sözdən çox xəcalət çəkdim. Gedib yerimdə oturdum və oxuduğum duanın davamına başladım. Yenidən dua oxuyan halda yuxuya getdim. Yenə təzədən səs-küyə yuxudan ayıldım. Divanə qızın ətrafını tutmuşdular. Həzrət Əbul-Fəzl Abbas(əleyhissalam) kəramətini göstərmişdir. Ona şəfa vermişdi. Əhali tökülüb qızın paltarına əl sürtürdülər. O, özünü qorumaqdan ötrü atasının libasına bürünmüşdü. O halda iranlı həkimin iki əli ilə başına vurub ağladığını gördüm. Bizdən başqa da həkimlər varmış!-dəyə peşiman olmuşdu. KƏRBƏLA MEYDANINDA HƏZRƏT ƏBUL FƏZL ABBASLA (Ə) MARİDİN DEYİŞMƏSİMarid: Ey sifdi şəhi kövsər, Peyqunbərə can Əbbas! Bu dəhrdə yox müslüm Soltani cahan Əbbas! Abbas (ə): Ey nökəsi bədtiynəb, Mərdudi dəqa Marid! Səndən çəkər aləmlər, bu çöldə cəfa Marid! Marid: Sən baği imamətdə, bir nəxş sənubərsən Dünyadə nəzrin yox, bir şiri hünərvərsən Aləmlərə yavərsən, Soltani cahan Əbbas! Abbas (ə): Gülzari şəhidini, bu dəşdidə soldurduz Nari sitəmi zülmi, aləmlərə doldurduz Gül üzlü cavanları bu ərsədə öldürdüz Aləmdə görünmüb heç bu zülmü xəta Marid! Marid: Sən bir şahi valasən, dürdanəvü Zəhrasən Çün dürrü səadətdə, bir gövhəri yektasən Ey qaməti rə`naya bir sərvi rəvan Əbbas! Abbas (ə): Gəldüz bu çölə salduz, od səfheyi dövranə Oldu bu zaman sizdən, çün dinevü viranə Lə`nət gələ ey zalim, siz kimi müsəlmanə Etsün üzüvü xaliq, hər yerdə qara Marid! Marid: Gəl sən mənə ol təslim, eylüm sənə çox hörmət Gey əynüvə xoş xəl`ət tap səltənəti izzət Bu sözdə xilafim yox, Vallahi inan Əbbas. Abbas (ə): Çox lafa gəzaf etmə, ey Maridi bəd fitrət Varsa hünərin göstər, qoyma mənə heç minnət İndi səni öldürrəm, var əldə bu gün fürsət Başuvə gətirrəm çox, bu çöldə xəta Marid. * * * * * * * * * * * Gördüm ki gəlib qeyzə, Əbbasi hünər pərvər İş keçdi nəsihətdən, aldı ələ o xəncər Səsləndi xəbərdar ol, ey sindi şəhi kövsər İndi sənə qan ağlar, haluva yanan Əbbas! * * * * * * * * * * * Əbbasi hünərvər bir xeymələrinə baxdi Dərya kimi göz yaşı heyran tökülüb axdı Ol dəmdə təmaşayə qardaşı Hüseyn çıxdı Səsləndi yetir qətlə, sağ qoyma qala Marid! * * * * * * * * * * * Marid: Gəl boynuma qoy minnət, bu mərgi əcəldən gəl Bir ver mənə sən möhlət, olma sənə aləmdə Nökər edərəm hörmət, tə`rifüyü mən verərəm Hər yanə nişan Əbbas! * * * * * * * * * * * Əbbasi hünər pərvər xəm oldu rikabindən Əl atdı düşüb ol dəm, çun nuki sinayildən Öz nizəsini aldı, ol mürtədi xaindən Olmazsan əlimdən sən, heç vaxti rəha Marid! * * * * * * * * * * * Öz qövminə üz tutdu, fəryadi aman qoymun Qıldı bu Əli oğlu, halımı yaman qoymun Qalmadı bilün məndə, bu ərsədə can qoymun Səd heyfi əcəb etdi, qəddimi kaman Əbbas! * * * * * * * * * * Yüklə 4,07 Mb. Dostları ilə paylaş:
|