133
İsfahan məktəbinin səciyyəvi cəhətlərini xatırladır.
Bu əsərlərdə əlində gül, ya badə tutmuş, saya yerlikdə, yaxud da mənzərə
fonunda, ayaq üstə dayanmış ya oturmuş halda təsvir olunan gənc oğlan və qızların
portreti fərdi xüsusiyyətləri və psixoloji ifadəliyi ilə deyil, daha çox geyim və zahiri
əlamətləri ilə bir-birindən seçilir. Onlar konkret şəxslərin portreti deyil, XVI əsrin
ortalarında olduğu kimi, sarayın estetik tələblərinə, modalarına cavab verən yeni
kanonlar əsasında idealizə edilmiş surətlərdir.
Sadiqi bəy Əfşarın kitab illüstrasiyaları sahəsində fəaliyyəti haqqında
məlumat çox az və səthidir. Lakin İskəndər Münşinin verdiyi xəbərə görə o, Siyavuş
bəy, Mir Zeynalabdin, Müzəffər Əli və Əli Əsgərlə birlikdə Firdovsinin 1575-1576-cı
il tarixli "Şahnamə" əlyazmasına illüstrasiyalar çəkmişdir. Rəssamın Londonda,
Britaniya muzeyində saxlanan 1573-cü il tarixli "Gərşasbnamə"yə çəkdiyi imzalı
miniatürün tapılması onun həmin "Şahnamə"yə çəkdiyi bir əsərinin də
müəyyənləşdirilməsinə səbəb oldu. "Gərşasbin divlərlə vuruşması" adlı imzalı
miniatürlə "Şahnamə"yə çəkilən "Təhmurəzin divlərlə vuruşması" əsərinin
kompozisiyası divlərin təsviri və başqa üslub xüsusiyyətlərinə görə oxşarlığı, bəzi
ayrıntılarının az qala eyniliyi hər iki əsərin Sadiqi bəyin fırçasına mənsub olmasını
güman etməyə tutarlı əsaslar verir.
Sadiqi bəy Əfşar öz geniş diapazonlu yaradıcılığı ilə orta əsr Azərbaycan
incəsənəti tarixində müstəsna mövqe tutur. Onun miniatür sənətinin inkişafındakı
rolu yalnız öz bədii yaradıcılığı, dəyərli əsərləri ilə məhdudlaşmır. Sadiqinin öz
zəngin yaradıcılıq təcrübəsinə əsaslanaraq rəssamlıq qayda-qanunları haqqında
yazdığı "Qanun üs-süvər" risaləsinin təsviri sənətin inkişafı və gənc sənətkarların
bədii tərbiyəsində əhəmiyyətli rolu olmuşdur. O öz risaləsinin nəsihət hissəsində gənc
rəssamlara xitab edərək yazır:
- "Demirəm ki, özbaşına çalış, get özünə rəhbər-ustad axtar! Əgər belə bir
ustad tapa bilməsən, onda "Qanun üs-süvər"dən üz çevirmə, onu yazmışam hər növ
ehtiyac və işə kömək üçün, o sənə muzdsuz və minnətsiz ustaddır".
Sadiqinin risaləsi onun özünün və ümumiyyətlə, orta əsr rəssamlarının
fəlsəfi-estetik görüşünü, yaradıcılıq metodu və vərdişlərini öyrənmək baxımından
əvəzsiz bir sənəddir.
"Əgər muradın rəssamlıq isə, ustadın təbiət olmalıdır", - deyə gənclərə
nəsihət edən Sadiqi, onları öz yaradıcılığında ardıcıl olmağa, ustadların üsul və
səriştələrindən öyrənməyə, lakin təqlidçilikdən uzaq olmağa, bədii irsə tənqidi
yanaşmağa çağırır, onlardan üslub fərdiliyi, orijinallıq və bitkinlik tələb edir.
Sadiqi bəy Əfşarın bu risaləsi və orta əsr şairləri və bədii sənət ustaları
haqqında maraqlı məlumat verən "Məcme ül-xəvas" adlı təzkirəsi Azərbaycan
ədəbiyyatı və incəsənəti tarixini öyrənmək üçün indi belə öz əhəmiyyətini itirməyən
qiymətli məxəzlərdəndir.
Beləliklə, yuxarıda göstərilən tarixi faktlar və nəzərdən keçirilən əsərlər
Azərbaycan miniatür sənətinin ardıcıl inkişafını işıqlandırır, Təbriz məktəbinin
qüdrətli sənət mərkəzi olduğunu, onun təsir dairəsinin genişliyini, Yaxın və Orta Şərq
134
ölkələrində miniatür sənətinin inkişafındakı mühüm rolunu, görkəmli mövqeyini
aşkarlayır.
XVI əsrin sonu - XVII əsrin əvvəlləri dünya incəsənəti tarixinin qiymətli
səhifələrini təşkil edən klassik Təbriz məktəbinin son inkişaf dövrünü təşkil edir. Bu
dövrdən sonra Azərbaycan təsviri sənətinin inkişafında tənəzzül başlanır, qüdrətli
Təbriz məktəbinin qiymətli bədii ənənələrinin uzun sürən unudulma prosesi başlanır.
DEKORATİV SƏNƏTLƏR
Azərbaycan dekorativ-tətbiqi sənətləri də bu əsrlərdə öz yüksək inkişaf
dövrünü keçirir.
Mənbələr göstərir ki, bu vaxt Azərbaycanın şəhər və kəndlərində çoxlu
toxucu, zərgər, misgər, dulusçu və başqa sənətkarlar çalışırdı. Onların hazırladığı
məmulat ölkədən çox-çox uzaqlarda şöhrət qazanmışdı. Şəhər sənətkarları həm
sərbəst olaraq, həm də feodalların emalatxanalarında işləyirdilər. Müstəqil
sənətkarların rolu xeyli artmışdı. Onlar Qərbin sex təşkilatlarına oxşayan peşəkar
sənətkarlar şəklində birləşmişdilər.
Bu əsrdə xüsusilə toxuculuq sənəti yüksək inkişaf mərhələsinə çatır.
Səfəvilərin adı ilə bağlı olan bu dövrdə Azərbaycanda əsil mənada bədii parça
istehsalı sənayesi təşkil olunmuşdur.
Hazırda Moskva, Sankt-Peterburq, Bakı muzeylərində, həmçinin dünyanın
bir çox məşhur muzeylərində o zaman Təbrizdə, Ərdəbildə, Şamaxıda, Gəncədə və
Azərbaycanın başqa şəhərlərində hazırlanmış bədii parçaların çoxlu nümunəsi
saxlanılır. Bu dövrdə Azərbaycanda olmuş məşhur fransız səyyahı Şarden
Azərbaycan şəhərlərində yüz növdən artıq müxtəlif parçalar toxunduğunu öz
gündəliyində qeyd etmişdir. Vaxtilə yüksək qiymətləndirilən bu gözəl sənət
nümunələrinə Venesiya, Genuya, Hollandiya, Fransa, İngiltərə və Rusiyada böyük
tələbat olmuşdur.
O zaman Azərbaycan parçaları Rusiyada xüsusilə məşhur idi. Məşhur rus
alimi B.Denike "Şərq sənəti" adlı kitabında yazır ki, qızılbaş məxməri və zərbaf
malları bu dövrdə Rusiya şəhərlərində alıcılar arasında çox geniş yayılmışdı.
Rusların Azərbaycan parçaları ilə ilk tanışlığına biz hələ IX-XII
yüzilliklərin yazılı məxəzlərində rast gəlirik. Şamaxıya, Təbrizə mal almağa gəlmiş
rus tacirləri hələ o vaxt bu parçaların gözəlliyinə heyran qalmışdılar. Əvvəllər
Azərbaycan parçaları Rusiyaya təsadüfən gətirildiyi halda, sonralar bu, kütləvi şəkil
alır. Moskvada Kremlin Silah palatasının arxivində Azərbaycandan alınan parçalar
haqqında çox maraqlı yazılı mənbələr vardır. Həmin mənbələrdə 1663-cü ildə
Rusiyada ilk dəfə geniş miqyasda Demidov başda olmaqla Şamaxıya və Təbrizə 176-
179 manatlıq parça almağa göndərilən ekspedisiyadan habelə, 1667-ci ildə Şamaxı
Dostları ilə paylaş: |