Ağ göyərçinlər həsrəti
Yüklə 5,41 Kb. Pdf görüntüsü
|
Solmaz Muxtarova 132 Səmayə hərisliklə fikrini tamamladı. Zakirin gözləri hədəqəsindən çıxdı. Səmayəni vurmaq istəsə də, özünü saxladı, əlləri havada qaldı. – Sən nə qədər alçaq qadınsan?! Rəngi qapqara qaraldı. “Necə olub ki, bu vaxta qədər mən Səmayəni tanıya bilməmişəm?! Bu, necə ola bilər?” Səmayə halını pozmadı, gülə-gülə sözünə davam etdi: – Məgər bu dünyada varı-dövləti hamı şərəflə qazanır? Ay yazıq, sən belə düşünürsən? Əlbəttə yox! Hansı yolla olur- olsun, əsas odur ki, kişi qazana bilsin. – Mən sənin ərin olduğum üçün özümə nifrət edirəm! Nifrət! – Bəs mən? Elə bilirsən mən səninlə bəxtəvər ol- muşam? Sən mənim həyatımın qara səhifəsisən! Bundan belə nə etmək lazım olduğunu mən özüm bilirəm! Artıq sən mənə mane ola bilməzsən! Sənsə çalış şərəfini qoruyub saxlaya biləsən! Bəlkə o dünyada lazımın oldu! Məni isə bu dünya, bir də öz balalarım narahat edir. Başqa heç nə!.. Artıq Zakirin söz deməyə qüvvəsi çatmadı. Bundan belə onların münasibəti tamam pozuldu. Heç kəs başa düşə bilımədi ki, onların arasında nələr baş verir. Necə deyərlər, qazanlar ağzıbağlı qaynadı. Zakirin ürəyində gəzdirməyə gücü çatmadığı bir daş düşüb qaldı. Səmayə isə niyyətindən geri çəkilməyi heç ağlına belə gətirmədi. Anasının yoxluğu, atasının düşdüyü vəziyyət Fərhadı çox sıxırdı. O, bütün günü qaçhaqaçda idi. Institut, şəhər evi, bağ, bazarlıq, atasının işlətdiyi müəssisə... – Fərhad, xalan qurban. Hər şey yoluna düşəcək, fikir etmə. Mən ölməmişəm ki! Ananı əvəz edə bilməsəm də, sənin üçün əlimdən gələni etməyə hazıram. Sən bacımın bircə nişanəsisən. Ağ göyərçinlər həsrəti 133 – Xala, çox sağ ol. Onsuz da sən əziyyətimizi çox çəkirsən. Bundan artıq nə etməlisən ki?! Artıq biz çalışmalıyıq ki, hər şeyi özümüz edə bilək. – Yox, elə demə. Bu, mənim borcumdur. Başqa cür ola bilməz. Biz can-ciyərik. – Xala, nə yaxşı ki, sən varsan. Yoxsa... – Fərhadın gözü dolar, Səmayə mehribanlıqla gülümsərdi. – Hə, az qala yadımdan çıxmışdı. Vəfa paltarlarınızı yuyub-ütüləyib. Gedəndə aparmaq yadından çıxmasın. Əlbəttə, bu da bir işarə idi. Səmayə açıq deyə bilməsə də, Fərhada çatdırmaq istəyirdi ki, təkcə özü yox, qızı da onların qayğısına qalır. Fərhad iyirimi yaşın içində idi. O, Moskvaya oxumağa getməmişdən azca əvvəl anası Vəfa barəsində Fərhadın fikrini öyrənmək istəsə də, Fərhad bir söz deməmişdi. Əslində bu söhbət onu açmamışdı. Moskvada oxuduğu müddət ərzində isə bu fikri tamam yadından çıxartmışdı. Bir tərəfdən yeni bir mühit, digər tərəfdən isə müstəqil həyat. Fərhad sanki qaynar bir qazana düşmüşdü. İlk günlər bu şəhər Fərhadı qorxutdu. Əvvəli, sonu bilinməyən, hara baxırdın qaçhaqaç, qovhaqov... Bəlkə də yerli əhali buna adət etmişdi. Amma qıraqdan baxana bu aləm çox qəribə görünürdü. Bu insanlar hara qaçır belə? Ən qəribəsi də o idi ki, hamı bir tərəfə qaçmırdı, hərə bir tərəfə üz tutmuşdu. Fərhad sonralar buna adət etdi. Özü də bilmədən bu axına qoşuldu. Iki il necə gəldi, necə getdi bilmədi. Bir də onda ayıldı ki, Bakıdan teleqram aldı. Bu ağır xəbərlə Fərhadın nəyi vardısa, hamısı bir anda yox oldu. Fərhad bir göz qırpımında göyün yeddinci qatından özü də bilmədi yerə necə gəldi. Bircə onda ayıldı ki, artıq onun heç nəyi yox idi. Fərhad hər tərəfdən onu çuğlayan dərdlərin içərisində bəzən nə edəcəyini özü də bilmirdi. Işıq gələsi yer Solmaz Muxtarova 134 görünmürdü. Arada dərdini götürüb harasa qaçmaq istəsə də, bu fikri özündən uzaqlaşdırmağa çalışırdı. Düşünürdü ki, hara getsə, bu dərd də onunla gedəcək. Həftədə, on gündə bir xalasıgilə gələrdi. Şəhərdə başqa gedəsi yeri yox idi. Onu xalasıgilə dartıb gətirən xalasının qayğısı idi. Xalasının göstərdiyi qayğı məlhəm kimi Fərhadın canına yayılırdı, onu xeyli ovundururdu. Xalası qazan-qazan xörəklər bişirib onlara göndərir, vaxtlı-vaxtında paltarları yuyulur, həftədə bir dəfə onlara gəlib evi silib-təmizləyir, səliqə-səhman yaradırdı. Fərhad növbəti dəfə xalasıgilə gəlmişdi. Divanda oturub dincəlirdi. Bir tərəfdən yorğun, digər tərəfdən də həlli müşkül olan problemlər. Fərhad istehsalı yenidən işə salmaq üçün sənədləri hazırlayırdı. Bütün günü Ədliyyə Nazirliyində olmuşdu. Təşkilatın Əsasnaməsini təsdiq etdirmək üçün haqq- nahaq deyilən iradların üzərində işləmişdi. Vergilər Nazirliyində qeydiyyata düşmək üçün lazımi sənədləri də hazırlamışdı. Artıq yaxşı bilirdi ki, oturub gözləyə bilməz, özü nə isə etməlidir. Işləri qaydasına salmaq lazım idi, başqa yol yox idi. O, xalasının bişirdiyi küftə-bozbaşdan yeyib rahatlandı. Səmayə Vəfa ilə mətbəxdəydi. O, qonaq otağına keçdikdə Fərhadın mürgülədiyini görüb işığı söndürdü. – Uzan, bir az gözünün acısını al. Xalasının təklifi Fərhadın lap ürəyindən oldu. Səmayə odeyalı gətirib Fərhadın üstünü örtdü. Anası da gecələr bir neçə dəfə Fərhadın yatağının başına dolanar, üstünü örtərdi. O, uşaqlıqdan narahat yatdığından üstünü tez-tez açardı. Fərhadı yuxu apardı. Az yatdı, çox yatdı bilmədi. Mətbəxdən gələn qatışıq səslərə ayıldı. O, yarıyuxulu, yarıayıq idi. Qonaq otağından mətbəxə açılan qapı azca aralı olduğundan mətbəxdən qonaq otağına işıq düşürdü. Fərhad bir Yüklə 5,41 Kb. Dostları ilə paylaş:
|