Ağ göyərçinlər həsrəti
Yüklə 5,41 Kb. Pdf görüntüsü
|
Ağ göyərçinlər həsrəti 161 Növbə Mahir Axmedoviçə çatanda o, şəstlə ayağa qalxdı. Həmişəki kimi özündən razı halda irişdi: – Mən bu gün heç bir sexdə olmamışam, vaxtım olmayıb. Direktor daha da əsəbiləşdi. O, yaxşı bilirdi ki, Mahir aylarla sexə getmir. – Yadınızda saxlayın ki, zavodun əsas işi sexlərdə aparılır. Siz də zəhmət çəkib işlə məşğul olun!.. İşin içində olun. Bu, bizim hər birimizin borcudur! Bura yığışmışıq ki, işləyək... Kim işləmək istəmirsə, buyurub gedə bilər. Heç kəsin qabağını kəsən yoxdur. O, dişlərini qıcıyıb susdu, sözünün dalını gətirmədi. Mirzə iki gündən sonra zavodun ən səriştəli çilingəri və tornaçısı ilə Başqırdıstana yollandı. Namərd insanlar ürəyindəki pis niyyətləri ilə pusquda durub gözləyir, axtarır ki, kimi, harada, necə vursun. Və vurduğu zərbədən ləzzət alıb bir daha sübut etsin ki, o kimdir. Qoy hamı birdəfəlik onun kim olduğunu başa düşsün, qabağında əl-qol açıb artıq-əskik danışmasınlar. Mahir özünə arxayın idi. Çünki zaman onun tərəfində idi, zaman onun arxasında durmuşdu. Nə olsun ki, çoxlarının ondan xoşu gəlmirdi. Bəziləri lap ona nifrət edirdi. Nə qədər nifrət etsələr də, ona salam verməyə, qabağında baş əyməyə məcbur olanlar da çox idi. Mahirə də elə bu lazım idi. Doğrudur, Mirzə kimilərini buna məcbur etmək olmurdu. Mahirin fikrincə belələrinin ağlı başında tam deyildi. Pisi, yaxşını seçməyi, zamanın nəbzini tutmağı bacarmırdı. Əgər insan bunu bacarmırsa, öz həyatını zəhərləyir, yaşayışını çətinləşdirir. Zamanın nəbzini tutmaq! Bu, heç də xırda məsələ deyil. Hər dəfə Mirzənin tikanlı sözləri, kollektiv qarşısında Mahirlə kəllə-kəlləyə gəlib onu alçaltması dözülməz idi. Mahir çoxdandır belə bir məqam gözləyirdi. Zalım oğlunu harada Solmaz Muxtarova 162 itirsən, sexdə taparsan – vaxt-bivaxt. Nə olsun ki, Mirzə yaxşı işçidir? Kollektivin, rəhbərliyin də yanında hörməti var. Amma bunlar boş şeydir. Quru hörmətlə uzağa getmək olmur. İnsanın gərək səlahiyyəti olsun, hökmü olsun. Lazım gələndə istənilən adamı susdura bilsin. Odur ki, Mahir fürsəti əldən vermədi. Şikayət mək- tubunu əlində bayraq edərək bu məsələnin rayon partiya təşkilatının bürosunda müzakirə edilməsi üçün əlindən gələni etdi. Direktor onunla razılaşmasa da, o, rayon partiya komitəsinin birinci katibinin qəbuluna düşdü. Zavodda özbaşınalığın baş alıb getdiyini, günahkar işçilərin rəhbərlik tərəfindən ört-basdır edilməsini özünəməxsus “yanğı” ilə danışıb, sonra da əlindəki şikayət məktubunu ortaya qoydu və şikayətlə bağlı baş verənləri istədiyi kimi danışdı. Belə olanda onun haqlı olduğuna şübhəsi olmayan katib bu məsələnin büroya qoyulmasına razılıq verdi. Sonra isə direktorla telefon əlaqəsi yaratdı. – Yoldaş Əhmədov, bu nə məsələdir? Səndən şikayət gəlir. Sən rayonumuzda sayılıb-seçilən rəhbər işçilərdənsən. Zavodu qabaqcıllar sırasına sən çıxartmısan, buna baxmayaraq işdə səhlənkarlığa yol vermək olmaz. – Yoldaş katib, bura istehsalatdır. Nə qədər çalışsaq da, çatışmazlıqdan qaça bilmirik. Bizdən asılı olmayan məsələlərlə üzləşirik. Ən pisi də odur ki, sıramızda olan əqidəsiz insanların öhdəsindən gəlmək olmur. – Qardaş, bu, olan işdir. Amma elə insanlar da var ki, onlarla dərinə getməyin mənası yoxdur. Çalış dərinə getmə. – Axı mərdi qova-qova namərd etmək olmaz... Vallah olmaz!.. – Sən haqlısan. Bir iş də var ki, ağıllı insanlar ona haradan zərbə vurulacağını əvvəldən görməyi bacarmalıdır. Yoxsa rahat işləmək olmaz, başın çox ağrıyar. Ağ göyərçinlər həsrəti 163 İş onda idi ki, birinci katiblə direktorun arasında səmimi söhbətlər tez-tez olurdu. Direktor zavodda partiya komitəsinin katibi kimi Mahirin fəaliyyətindən razı deyildi. Bunu da açıq- aşkar dəfələrlə rayon partiya komitəsinin qarşısında bildirirdi. Amma Mahirin havadarı yuxarıdan idi. Bunu da hamı bilirdi. Mahirin yerə-göyə sığmamasının səbəbi də elə bunda idi. Bəzən utanıb-qızarmadan açıq deyirdi ki, bu dünyada adamın adamı olmasa onu qarğa-quzğun yeyər. İşçilər də yaxşı bilirdi ki, beləsinə cavab verməkdənsə susmaq daha yaxşıdır. Amma susmağın da bir ölçüsü vardı. Elə ki, səbrin kəllə-çarxa çıxdı yaddan çıxarırsan ki, kim kimin adamıdır. Sözünü deyib ürəyini boşaldırsan. Çox vaxt insan da bir sözün qurbanı olur. Odur ki, bəzən susmaq lazım gəlirdi, bacaran susurdu, bacar- mayan isə dilini farağat qoya bilməyib sözünü deyirdi. Mirzəgilə İnstitutun yataqxanasında otaq verdilər. Qışın sərt günləri, qar, şaxta... Bu çətinliklərə baxmayaraq, onlar gündə on iki saat işlədi. Siyirtmələr bir-bir sökülüb, hissələri yoxlandı. Qüsurlar aşkar edildi. Bir sıra detalların yenisi ilə əvəz olunması müəyyən edildi. İçliklər dəyişdirildi. Hər bir siyirtmə yenidən yığıldı və Başqırdıstan Neft Emalı zavodunun təhkim olunmuş nümayəndələrinin iştirakı ilə sınaqdan keçirilib təhvil verildi, aktlaşdırıldı. Onlar bir ay, beş gündən sonra işi bitirib Azərbaycana qayıtdılar. Zavodda birinci Mirzənin gözünə dəyən “Elanlar” lövhəsindəki töhmət oldu. “İşdə yol verdiyi kobud səhvinə görə Mirzə Osman oğluna şiddətli töhmət elan edilsin. Zavod Partiya Təşkilatı 15 oktyabr 1987-ci il”. Mirzə nə qədər çalışdısa, hirsini boğa bilməyib do- dağının altında elə Mahirə layiq yaxşı bir söyüş söydü. “Məgər bu töhmət nəyisə dəyişir?!” Əlbəttə dəyişmir, boş Yüklə 5,41 Kb. Dostları ilə paylaş:
|