Az Book Library qizilgüLÜn adi
Yüklə 2,97 Mb. Pdf görüntüsü
|
200 Tələsə-tələsə xaç vurdum. “Bəs bir az öncə bizimlə dava etmək istəyən kim idi? Bensio?” “Bensio, Venansionun masasında nə olduğunu öyrənmək üçün yanıb-yaxılır... Fəqət zənnimcə, belə fitnələrə baş vurmaq onun əlindən gəlməz. Həm də o, bizimlə müttəfiq olmaq istəmişdi... Bir də ki, Binaya gecə vaxtı girməyə onun cürəti çatmaz...” “Deməli, Berenqar? Ya da Malaxia?” “Berenqar. Belə əməllər ondan çıxar. Həm də... o, kitabxanaya cavabdehdir. Açdığı sirr nəticəsində Venansionun məxfi kitabı əldə etdiyinə inanır. Bunun üçün də əzab çəkir. Yəqin ki, Berenqar həmin kitabı yerinə qoymaq istəyirmiş. Kitabxanaya çıxmasına imkan vermədik. Düşünürəm ki, o indi kitabı monas- tırda bir yerdə gizlətmişdir. Tanrı yardım edərsə, kitabı yerinə qoymaq istərkən onu yaxalaya bilərik...” '“Amma Malaxia da eyni səbəblərdən ötrü belə edərdi...” “Güman etmirəm. Venansionun masasını eşələmək üçün Malaxianın kifayət qədər vaxtı olmuşdur. Binanı kilidləmək üçün o, burada tək qalır. Bu barədə çox fikirləşsəm də, ona mane ola bilməyəcəyimi anladım. İndi biz görürük ki, mənim əndişələrim əbəs yerə imiş: Venansionun masasını axtaran o deyildir. Nəticə çıxaraq: Venansionun kitabxanaya girib oradan nə isə götürdüyünü Malaxia bilmir. Bunu Berenqar və Bensio... bir də sənlə mən bilirik. Adelmonun etirafından sonra Xorxenin də məlumatı ola bilərdi, amma dolama pilləkənlə sürətlə enən, əlbəttə ki, o deyildi...” “Deməli, ya Berenqardır, ya da Bensio”. “Bəs nə üçün Tivolili Pasifiko, yaxud bu gün söhbət etdiyimiz başqa rahiblərdən biri olmasın? Ya da şüşələrimi hansı məqsədlə istifadə etdiyimi bilən Nikola? Ya da bizə naməlum olan səbəblərlə gecələr monastırda gəzib-dolaşan bu qəribə Salvator? Əsaslı səbəblər olmadan şübhəlilərin sayını azaltmaq lazım deyildir. Yalnız bir istiqamətdə axtanş aparmağımızı Bensio istəyir. Kim bilir - bəlkə də Bensio üçün belə sərfəlidir?”
“Amma o, düz adama oxşayır”. “Əlbəttə. Lakin unutma, əsl təhqiqatçmın ilk vəzifəsi - məhz düz adamlara oxşayanlardan şübhələnməkdir”. “Təhqiqatçılıq - yaramaz işdir”, - dedim. “Mən də bunun üçün onu atdım. Amma görürsən - bəzən köhnə peşə də kara gəlir. Haydı, kitabxanaya gedək”. 202 İKİNCİ GÜN G E C Ə ,
Biz yenidən yuxarı qalxdıq, bu dəfə şərqdəki pilləkənlə, çünki bu pilləkən yazı zalından keçməklə kitabxananın yerləşdiyi üst mərtəbəyə də çıxırdı. Çırağı yuxarı qaldıraraq qarşımızda tutmuşdum. Alinardonun labirint haqqında dediklərini xatırladım və dəhşətli şeylərlə üz-üzə gəlməyə hazırlaşdım. Yasaq edilmiş yerə girdikdə toz və kif iyi verən, yeddiguşəli, kiçik və pəncərəsiz otaqda olduğumuzu görüncə çox təəccübləndim. Sonralar görəcəkdim ki, üst mərtəbəni bütünlüklə bu qoxu bürümüşdü. Bir sözlə, vahiməyə düşmək üçün heç bir səbəb yox idi. Dediyim kimi, otağın yeddi divarı vardı. Bunların yalnız dördündə daşlarla divara hörülmüş iki kiçik sütun arasında, yuxarısı yarımdairəvi tağ şəklində olan geniş keçidlər vardı. Bütöv divarlar boyunca yerləşdirilmiş böyük dolab və rəflərə səliqə ilə kitablar yığılmışdı. Hər birinin üstündə rəqəm yazılmış lövhə vardı. Bu rəqəmlərin, kataloqda gördüyümüz rəqəmlərlə eyni olduğuna şübhə yox idi. Otağın ortasında üstü yenə kitablarla dolu olan masa qoyulmuşdu. Bütün kitabların üstündə nazik toz təbəqəsi vardı - deməli, onları müntəzəm olaraq silib təmizləyirdilər. Döşəmə də nisbətən təmiz idi. Divarların birində, tağın üstündə iri hərflərlə yazılmışdı: Apocalypsis İesu Christi'. Hərflər köhnə olsa da, yazı silinməmişdi. Sonralar gördük ki, buna xüsusi üsulla nail olunurdu: hərflər daşın üzərində 99 99 İsa Məsihin vəhyi (latınca) 203 oyularaq yazılır, sonra bu oyuqların içorisi boyalarla doldurulurdu. Belə işləmələrə kilsələrdə tez-tez rast gəlinir. Tağlı keçidlərin birindən içəri girdik. Özümüzü şüşə əvəzinə gips təbəqələrlə örtülmüş təkpəncərəli, iki divarı bütöv, bir divarında isə az öncə içindən keçdiyimiz otaq kimi keçidi olan başqa bir otaqda gördük. Buradan isə iki divarı bütöv, bir divarında pəncərə, bir divarında isə keçid olan başqa bir otağa girilirdi. Hər iki otaqda da birinci otaqda gördüyümüzə bənzər, eyni hərflərlə yazılmış, lakin məzmunca fərqli olan yazılar vardı. Birincisi belə idi: “Super thronos viginti quatuor”' , ikinci otaqda isə belə yazılmışdı: “Nometı illi ırıors"
yox, dördkünc idi. Lakin əşyalar fərqli deyildi: kitab dolu rəflər və ortada bir masa. Üçüncü otağa girdik. Bura boş idi: kitablar və yazılı lövhələr yox idi. Fəqət pəncərənin altında daş mehrab vardı. Biri indicə çıxdığımız, biri ilk girdiyimiz yeddiguşəli otağa açılan, üçüncüsü isə bizi yeni bir otağa çıxaran üç qapı vardı. Bu yeni otaq da əvvəlkilərə oxşayırdı, lakin lövhənin üstündə başqa kəlmələr yazılmışdı: “Obscuratus est sol et aer” 102 . Buradan “Facta est grando et ignis” 103 yazılmış növbəti otağa keçid vardı. Bu otaqda isə başqa qapı yox idi, yəni bura girdikdən sonra irəliyə getmək mümkün deyildi, yalnız geriyə yol vardı. “İndi düşünək, - Vilhelm dedi. - Hər birinin bir pəncərəsi olan dördkünc, daha doğrusu, trapesiya şəklində beş otaq... Bu otaqlar pilləkəni olan, yeddiguşəli, pəncərəsiz otağı əhatələyir... Çox sadədir, əziz Adso. Biz şərq qülləsindəyik. Hər bir qüllənin xaricdən beş divarı və beş pəncərəsi vardır. Vəssalam. Bu boş otaq, doğrudan da, şərq tərəfə baxır - kilsənin xonı kimi - və sübh çağı günəşin şəfəqləri ilk öncə mehrabı işıqlandırır. Zən- 100
Taxtların üstündə iyirmi dörd qoca (latınca) 101
Onun adı ölüm (latınca) 102
Günəş və hava qaraldı (latınca) 103
Od və dolu yağdı (latınca) Yüklə 2,97 Mb. Dostları ilə paylaş:
|