Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi nizami adına ƏDƏBİyyat institutu

_________Milli Kitabxana_________ 
 
241
 
Ğalıb olmış ğənimə ruz əzəl zalimu şəğağ  
Nə qədər mən ki, varam , arta gərək cəhli və nifağ. 
Mən olan yerdə olanmaz edən əhli tifağ, 
Hami məzhəb kafirəm, çe dəhəm şərh mərağ, 
Yoxdi təqsirim əzəldən, bu işə möhtadəm
*
. 
 
 
 
 
Çaşıram, əğlimi başdan aparır haləti dost, 
Şəhdi şəkərdir, əgər fəhş ola adəti dost, 
 Yadigarımdı bu ğoynumda olan saəti dost 
Nəsdir loh dilim cəz əlif ğamət dost. 
Çəkinim hərif deyər, yad nədad ustadım. 
 
 
 
 
Aləmi eşğidə oldum bəlli duyana eşğ.  
Verdi çün saği xoşrubuna peymanə eşğ, 
Dinimi əldən alub yüzdəki oldanə eşğ,  
Taşdəm hağğa bəguşdər meyxanəyə eşğ, 
Hər dəm ayəd, zənni ba beçə mübadək badəm. 
 
 
 
 
On bir il məskənim oldu ətbati-aliyat, 
Şeytanat elmini təkmil eylədim mən sənət, 
Orda təhsil eylədim çox hərəkat səkinat, 
Elmə Nəcəf əsil həsbəm ra nəşnaxət 
Bəhr ehsan pedər mən çe ğədər.... 
“Sancı” şerində isə imkansızların, kasıbların əzab-əziyyətinə 
işarə edilir: 
Təkfir edir insafları əvbab məyayim, 
 Biçarələrin ğani iylə pisər olunca. 
Zənn etmə ki, bular çukuran cu cəfadan.  
Aş kimi ğədr böhtanə xakişər olunca. 
“Lək-lək”in 4-cü nömrəsində“Balaca felyeton” adlanan yazı-
da möminlərin “möminliyini” ardıcıl surətdə ifşa hədəfində ol-
muş, burada təsvir olunan müxtəlif sosial tərkibli adamların hər 
biri öz fəaliyyətindən bəhs edir:  
                                                 
*
 möhtad – vərdiş, adət edən 

---

_________Milli Kitabxana_________ 
 
242
 
Molla: 
Mən mollayam, camaatı tovlaram, 
Qırxmaq üçün ülgücümü sovlaram, 
Şikarimdir tamamisi ovlaram, 
Qıllı qulaq çox çaqqalım var mənim. 
İcarə namazı qılan: 
Möminəm şahları tərif elərəm, 
Ölü namazını artıq istərəm, 
Adildir deyirəm xalqa söylərəm, 
Doğruçuyam, al saqqalım var mənim! 
Müqəddəs hacı: 
Mən hacıyam, yaxşı namaz qılaram, 
Təzvir ilə camaatı tovlaram. 
Yüz manat verərəm bir mələk alaram, 
Mötəbərəm, pulum, malım var mənim. 
Qoçu, yaxud ayaqçı: 
Mən qoçuyam, alış-veriş edəndə, 
Kəsərəm kəndlinin pulun verəndə, 
Dinə bilməz puti batman çəkəndə, 
On beş dəri yağım, balım var mənim. 
Ruzəpaz: 
Ruzəpazam, gedirəm haqq yolunu, 
Əmməni ağladıb allam pulunu, 
Arvadların siğə qıllam dulunu, 
Dörd nəfər də üzü anım var mənim. 
Artist: 
Mən artistəm, səhnələrdə oynaram, 
Nə rol billəm, nə hərəkət qanaram, 
Yalnızca mən ad qeydinə qalaram, 
Utanmaram, əcəb halım var mənim. 
Student: 
Studentəm, oxşuyuram urusa, 
Gərək olsun mənə arvad Marusa! 
Müsəlmanın qızı Huri də olsa, 

---

_________Milli Kitabxana_________ 
 
243
 
Mən almanam, qıraxmalım var mənim. 
Jurnalçı: 
Jurnalçıyam, mənə bu olmuş sənət, 
Hər nə xəlq olsa mən qutum diqqət, 
Siz ki, belə dutubsunuz camaat! 
Yazmağa çox matriyalım var mənim! 
Müsəlman: 
Müsürmanam, gözüm qəzetə baxmaz, 
Hər nə haqq söz ola, beynimə batmaz. 
Hələ gözüm intizardan qayıtmaz 
Xaric edir, xırdacalım var mənim. 
“Lək-lək”in 5-ci nömrəsində “Qudurğan çay”, 6-cı nömrəsi-
də “Tülkü və xoruz” şeir-mənzumələr “Naqqal” imzası ilə veril-
mişdir. Həmin  şeirlərin məzmununu sərlövhələrdən ayırd etmək 
mümkündür. 
“Qudurğan çay” şeirində: 
Görürdü birisi İrandan, 
Bir ağır yük mətah Qurandan. 
Bu xəyalilə İrəvanda satar, 
Qazanıb əhl-beytinə aparar, 
Töküb indi sahili Arazə, 
Bir-iki vurdu övrəti çöbiylə fərəsə, 
Saldı daşğın çayə o heyvani! 
Özü də düşdü ta keçirsin oni, 
Suda bir az gedib o bəxti qarə, 
Düşdülər birdən atu bu tuparə. 
Şiddətilə axan o qızğın çay 
Tanımazdı nə bir kasib, nə də bəy, 
Hər kibin həmayını apardı çay, 
Kişi fəryad qaldırıb ay, vay... 
Başladı dada, gəldi fəryada. 
Bir nəfər şəxs eşitdi şəhradə. 
Baxdı bu macəranı ta gördü 
Sudakı bu nəva su vurdi 

---

_________Milli Kitabxana_________ 
 
244
 
Oxu aram eyləsin ərasi, 
Bu iki dəfəyə ayə ğəlqərsi 
Eşidincək o zar biçarə, 
Dedi axmağ, əğildən avarə. 
Sakit eylərmi ayəğ əlqərsi 
Belə qızğin halinda bu Arasi 
Tanımaz kafiri, müsəlmanı 
Aparır həp yükiylə Qurani.  
 
“Tülkü və xoruz” 
 
Eylədi tülkü bir xoruzu şikar, 
Aparırkən... , xoruz çöküb zinhar, 
Dedi: ay tülkü , nə etmişəm sənə mən, 
Məni burdan şikar qıldın sən! 
Göstərərsənmi bu cəfayə səbəb? 
Yaxud acsan? ... Yox özünə bu mətləb? 
(Dedi ay tülkü) o qədər ac deyiləm; 
Və sənə bisəbəb tamax eyləməm, 
Var günahın və çoxdur təğsirin, 
Bu kecə mən sübh əzanını gec verdin. 
Bundan artıq günah olurmu daha, 
Mən dünən ğılmışam namazi ğəza? 
(Ah çəkdi, xoruz dedi) buyurun, 
Şamədim var, bu mətləbi soruşun 
Bir gözəl qazidır namaz ğılan, 
Bildi ki, şəyitdə doğru, düz danışan. 
Gəl görüş , sən özün o abiddən, 
Ver cəzamı da bir yalan görsən. 
Dedi tülkü yuz olsa da abid, 
Təzıdan olmaz , ay xoruz, şahid. 
Xoruzun halı oldu pəjmürdə 
Sahibimdən soruş (dedi bir də ). 
(Dedi tülkü ) ğəribə əhməğsən, 

---