118
“Əlbəttə ki, Qarabağın işğalı tək erməni qoşununun işi deyil... Bu
savaş erməni-azəri savaşından çox xristian-müsəlman davası
və xaç
savaşlarının yenidən canlanmasıdır” [9, s. 682]. Elə bu səbəblərdən də
həmin savaşın əhatə dairəsi daha böyükdür. Neçə illərdir bu savaşın
bitməməsi artıq dünyanın həlli vacib olan qlobal problemlərindən
birinə çevrilib. Siyasətçiləri məşğul etdiyi qədər, yazarları
da məşğul
edən bu müharibə ən müxtəlif janrlarda bədii təcəssümünü tapır.
Bununla belə, poema janrında da, mövzuya kifayət qədər müraciət
edildiyini görmək olar. “Qarabağ olaylarının bədii təcəssümü, müha-
ribə görüntüləri yaratmaq meyilləri poemada qabarıqlaşır. Son iki ildə
Qarabağa, milli ağrılarımıza, şəhid obrazlarının
təcəssümünə həsr
olunmuş bir sıra əsərlər var ortada: Ələkbər Salahzadənin “Xocalı
xəcilləri”, Fikrət Qocanın “Şəhidlər xiyabanı”, Zəlimxan Yaqubun
“Şuşa”, Ədalət Əsgəroğlunun “Xoca”, gənc şair Ələmdar Cabbarlının
“Kəlbəcərsiz 19 il”, Musa Ələkbərlinin “Mübariz”, Şahnaz Nəsirlinin
“Mübariz”, Mahir Cavadoğlunun “Riad” poemaları adından da bəlli
olduğu kimi müharibə gerçəklərini əks etdirən poemalar sırasındadır”
[10, s. 61]. Qarabağ müharibəsinin ən
müxtəlif səhnələrinin poema-
larda canlandırılmasına kifayət qədər nümunələr gətirmək olar
Ələmdar Cabbarlının “Kəlbəcər tacıdır Azərbaycanın” poeması
da yaşanılmış ağrıların təzahür formasıdır. Əsərdə Məmməd Aslan,
A.Cəmil, X.R.Ulutürk, Dədə Şəmşir, Dədə Ələsgər, Ənvər Rza, Aşıq
Ədalət, Sücaət, Mirsəyyaf, Bəhmən Vətənoğlu kimi sənətkarların ad-
ları çəkilir. Şairin fikrincə,
Kəlbəcərə, eləcə də Qarabağa qayıtmaq
üçün bütün Azərbaycan sonacan qana-qan deməlidir. “Bu xalqın bu
boyda dözümü səbri, Dünyanın növbəti möcüzəsidi” misralarında
üsyankar bir qazilik ruhu hiss olunur. Şairin vətənsizlikdən sarsılmış
ümidləri poemada ifadəsini belə tapır:
Dostları ilə paylaş: