____________________Azərbaycan Milli Kitabxanası___________________
256
Bu sözlər göstərir ki, Hüseynqulu Sarabski bir Məcnun kimi, bir ərəb kimi
səhnədə özünü tamam kamal Ərəbistan torpağında görmək istəyirdi.
Səhnə fəaliyyəti bir hadisəyə çevrilmiş Sarabski həyatda çox sadə,
mehriban, təvazökar, qayğıkeş bir insandi. Ümumxalq məhəbbəti qazanmış bu
ustad insanları çox sevirdi. Həmişə insanda yaxşı cəhətləri görməyə çalışırdı.
Gənclərin yüksəlişi üçün əlindən gələni əsirgəmir, müvəffəqiyyət brini ürəkdən
alqışlayırdı. Hüseynqulu Sarabski dövlət, partiya xadimlərindən Ruhulla
Axundov, Əli Heydər Qarayev, Ağamalıoğlu, Baba Əliyev, sənət və ədəbiyyat
xadimlərindən Hacıağa Abbasov, Üzeyir Hacıbəyov, Mirzəğa Əliyev, Abbas
Mirzə Şərifzadə, Əzim Əzimzadə, Hüseyn Cavid, Haqverdiyev, Cəlil
Məmmədquluzadə, Cəfər Cabbarlı, Səməd Vurğun kimi şəxsiyyətlərlə tez-tez
görüşər, onlarla dostluq edərdi. Bu şəxsiyyətlər onun istedadina yüksək qiymət
verərdi. Biz Hüseynqulu Sarabskinin səhnədən kənardakı həyatilə, hətta geyimi
ilə də maraqlanardıq.
Sarabski olduqca səmimi bir insandi. Onun qəlbində həsədə, kinə, küdurətə
yer yox idi. O, kiçik bir haqsızlıq görəndə yaman coşardı. Respublikamızm
rayonlarından gəlmiş tələbələrin təhsil taleyi ilə maraqlanar, gənclərin müəyyən
bir təşkilatda işə düzəlməklərinə yaxından kömək edərdi. Sarabski bir deputat
kimi də az fəaliyyət göstərməmişdir. Öz seçicilərinin yanına tez-tez gedər,
onların arzularının yerinə yetməsi üçün əlindən gələni əsirgəməzdi.
Dedim ki, biz Sarabskinin geyimi ilə də maraqlanardıq. Onun geyimi də
daxili kimi təmizdi, səliqəliydi. Geyimdə bütün aktyorlardan seçilirdi desəm
yanılmaram. Sarabski ilin hər mövsümünə görə paltar geyərdi. Onun davranışı,
yerişi, nəcib ədası hamının nəzərini cəlb edirdi. Şax qamətli, iri gözlü, qara
qaşlı, qarabuğdayı bu adam Bakı küçələrindən keçərkən hamı bir də dönüb ona
baxar və dodaqaltı "Sarabski keçdi" deyərdi.
İndi də yaşlı ziyalılarımıza rast gəldiyim zaman Sarabskidən söhbət açırlar.
Onun yaratdığı Məcnun surətini yada salırlar. Bəli, Sarabskinin Məcnun
rolunda:
"Yandıraram dağı, daşı"
yaxud:
____________________Azərbaycan Milli Kitabxanası___________________
257
"Get dərdim sən dava deyilsən,
Biganəsən, aşina deyilsən"
- deməsi ilə kim həyəcanlanmamışdır?! Kimin gözləri yaşarmamışdır?!
Əgər Füzuli sağ olsaydı "Leyli və Məcnun" tamaşasına baxmış olsaydı, məncə
deyərdi ki, Məcnunu (Qeysi) mən belə düşünüb yaratmışam! Məcnunu mən
belə ifadə görmək istəmişdim".
Yadimdadır, biz 1930-cu ildə çox istedadlı bir bəstəkar dostumuz Asəf
Zeynallını vaxtsız itirdik. Sarabski onun cənazəsi üstündə uşaq kimi ağladı və
dedi: "Asəf, oğlum, sən çox cavandın, mən dünya görmüşəm. Sən yox, görək
mən öləydim, mən".
Doğrudan da bu hamımız üçün çox böyük itki idi. Asəf Zeynallının vaxtsız
ölümü Sarabskini sarsıtmışdı. Bu son dərəcə səmimi və qayğıkeş adam bizim
gənc yazıçılarla da dostluq edərdi.
Onu incəsənətlə, ədəbiyyatla əlaqədar çağırılmış bütün məclislərimizdə
görərdik. Yeni gənc ədəbi qüvvələrin yaxşı əsərlərini ürəkdən alqışlardı.
Bizə öz həyatından canlı hadisələrlə dolu xatirələr söylərdi. Ədəbi
gecələrimizin konsert şöbəsində qonorarsız, könüllü çıxış edərdi. Onun son
dərəcə məlahətli səsi dinləyənlərin hələ də qulaqları Sarabski teatrda məşğul
olmadığı vaxtlarda "Gənc işçi", "Yeni yol", "Kommunist", "İnqilab və
mədəniyyət" redaksiyalarina gələrdi. Yeni sənət və ədəbiyyat məsələlərilə tanış
olardı. Hüseynqulu Sarabski bir sıra mahnılar da yaratmışdır. Vaxtilə konsert
salonlarında, məclislərdə oxuduğu "Muğan", "Qızıl əsgər" mahnısı onun
özünündür. Hətta "Qızıl əsgər" mahnısının bu sətirlərlə başlayan mətni də
onundur.
Yatmış idin, fəhlə-kəndli, oyandın,
Şuralarçin al qanına boyandın.
Sən getdiyin doğru yola inandm,
Möhkəm saxla al bayrağı əlində!
Hüseynqulu Sarabski bizim musiqi mədəniyyərimizin tarixində əbədi
yaşayan simalardandır.
30 oktyabr l969
____________________Azərbaycan Milli Kitabxanası___________________
258
ƏBÜLHƏSƏN XAN İQBAL
Bu yaxınlarda bir alim dostumuz İran Azərbaycanının məşhur ustad
xanəndəsi Əbülhəsən xan İqbaldan da bizə müjdə yetirdi. O, l00-ə yaxın yaşı
olan bu müğənninin indi də gənclik təravətilə oxumasını sevinclə bizə bildirdi.
Dostumuzıı dinlərkən ordu sıralarında Təbrizdə olduğum günlər yadıma
düşdü.
Mən Əbülhəsən xan İqballa 1941 - ci ildə Təbrizdə tanış oldum.
Tanışlığımızın qəribə tarixi var.
Biz Təbrizdə olarkən opera teatrımız ora qastrola gəlmişdi. Şəhər böyük
bayram keçirirdi. Tamaşaya başqa şəhərbrdən də axın-axın tamaşaçı gəlirdi.
Teatrın qastrolu orucluq ayına təsadüf etmişdi. "Koroğlu", "Arşın mal alan" və
digər operalara gələn tamaşaçıların çoxu iftarını teatrın binasında açırdı.
Tamaşa zamanı restoranlardan lojalara plov, kabab və başqa ləzzətli
xörəklər gəlirdi. Salonu plov və kabab qoxusu bürüyürdü. Bülbül səhndə
oxuyarkən salondan "Bülbül, ölmə, ölmə" - deyə bağıranlar da olurdu.
Tamaşaçılardan birinə dedim: "Yaxşı iş görmürsünüz, artistin oxumasına
mane olursunuz". Təbrizli tamaşaçının mənə cavabı bu oldu:
- Xeyr, ağa, əksinə, mən belo deməsəm, o, səsini qozamaz.
Sənətkarlarımızın Təbrizdə olmasından istifadə edərək qəzet əməkdaşlarının
köməyilə məktəblərin birində gündüz bir dostlıq görüşü təşkil etdik.
Sənətkarlarımızdan Bülbül, Həqiqət Rzayeva, Ələvsət Sadiqov, Yavər
Kələtəntərli və başqaları çıxış etdi.
Bülbül dinləyənlərin alqışları altında bir neçə xalq mahnısı oxudu.
Birdən fikirləşdim ki, bu necə dostluq görüşüdür ki, yalnız Bakıdan gələn
artistlər çıxış edir, bəs Təbriz sənətkarları? Fikrimi Təbriz qəzeti əməkdaşlarına
bildirdim. Dedilər ki, məclisdə oxuyanlarımız var. Lakin orucluqdur bəlkə
oxumadılar. Qubernator da burdadır. Ona desəniz bəlkə bir şey çıxdı.
Mən birinci sırada oturan Rəhimi adlı qubernatora bu təkliflə müraciət edib
sonra öz yerimdə oturdum.
O, bir nəfəri yanma çağirtdırdı. Bu gödəkboy, kök, gözü çeşməkli bir qoca
idi. Aralarındakı söhbəti eşitmədim. Bir azdan konserti idarə edən cavan
təbrizlılər adından Əbülhəsən xan İqbalın çıxış edəcəyini
Dostları ilə paylaş: |