peyğəmbərimizi
Səhabə kimi Sevmək
115
dası ilə Bədirə doğru irəliləyərkən bir-birilərindən xəbərsiz
belə bir qərar vermişdilər: “Biz Bədirin döyüş meydanında
Peyğəmbərimizin düşməni olan və Ona çox böyük zülmlər
verən Əbu Cəhli tapıb onu öldürəcəyik!” Üç qardaş da
bir-birlərindən xəbərsiz belə bir qərara gəlmişdilər. Ancaq
bir məsələ də vardı ki, onların heç biri Əbu Cəhli üz dən
tanımırdı. Onlar mədinəli olduqları üçün Əbu Cəhli heç
görməmişdilər. Görməsələr də, həqiqi mənada sevdikləri
Peyğəmbərimizin
düşməninə qarşı dərin bir düş mən-
lik hissi ilə Bədir meydanına gəlmişdilər.
Beləliklə iman ilə inkarın ilk qızğın mübarizəsi olan
Bədir döyüşü başlamış, həm müsəlmanlar tərəfdən, həm
də düşmən tərəfdən xeyli sayda ölən və yaralananlar vardı.
Qızğın döyüşlərin getdiyi bir vaxtda o gənclər verdikləri
qərarı yerinə yetirmək üçün Əbu Cəhli axtarmağa
başladılar. Ortancıl qardaş olan Muaz digər qardaşlarına
bildirmədən Abdurrahman bin Afvın
yanına gəlmiş:
“Əmican, Əbu Cəhli mənə göstərə bilərsənmi?” - demişdi.
Döyüşün qızışdığı bir vaxtda mədinəli bir gəncin böyük
həyəcanla Əbu Cəhli axtarması Abdurrahman bin Afvın
marağına səbəb olmuşdu. O, Muazdan soruşmuş: “Əbu
Cəhli neynirsən ki?” Muaz da demişdi ki: “Əmican, bura
gəlməmişdən əvvəl Rəbbimə söz verdim. Dedim ki, əgər
Pey ğəmbərimiz məni Bədir ordusuna qəbul etsə, mən də
Bə dir meydanında Allah Rəsulunun
düşməni olan
Əbu Cəhli tapıb öldürəcəm. Məhz buna görə də mən onu
ax tarıram.”
peyğəmbərimizi
Səhabə kimi Sevmək
116
Abdurrahman bin Afv Muazdakı bu eşqə, bu sevdaya
heyran qalmışdı: “Oldu, görsəm mütləq sənə göstərəcə-
yəm” - demişdi. Muaz Abdurrahman bin Afvın yanından
bir qədər uzaqlaşdıqda bu dəfə də kiçik qardaş Muavviz
onun yanına gəldi və eyni sualla ona müraciət etdi.
Abdurrahman bin Afv ondan da Əbu Cəhli axtarmasının
səbəbini soruşdu. Muavvizdən də eyni cavabı aldı. O,
Muavvizə də Əbu Cəhli görsə, mütləq göstərəcəyini bildirdi.
Abdurrahman bin Afv deyir ki: “Bir də gördüm ki,
Əbu Cəhl atının üzərində, başında qırmızı sarıq, yanında
da bir dəstə adamla döyüş meydanının ortasında dayanıb.
Əlimi uzadaraq: Gənclər! Baxın, axtardığınız adam başında
qırmızı sarıq olan kişidir, - dedim. Hələ mən əlimi aşağı
salmağa imkan tapmamış bir də baxdım ki, qardaşlar Əbu
Cəhlin yanındadılar. Qılıncları ilə onu atının üzərindən
yerə salmağa çalışırdılar.”
Məhz həmin anda Avf Əbu Cəhlin oğlu İkrimənin
qılınc zərbəsi ilə şəhid oldu, Muaz qolundan yaralandı. An-
caq Peyğəmbərimizin
“Ümmətimin Fironu”
112
dedi-
yi Əbu Cəhl də o igidlərin qılınc zərbələri ilə yerə yıxılmış-
dı. Bir anda Bədir meydanı çalxalanmağa başladı: “Ümmətin
Fironu öldürüldü. Əbu Cəhl öldürüldü.” Düzdür, Əbu
Cəhl hələ ölməmişdi, ancaq bir də ayağa qalxa bilməyəcək
şəkil də yerə sərilmişdi. Allah Rəsuluna aşiq ürəklərin
sahibləri olan bu iki igid dərhal Peyğəmbərimizin yanına
gəldilər və qanlı qılınclarını göstərərək: “Ya Rasulullah! Sə-
112.
Beyhəqi, Dəlailun-Nubuvvə, c.2, s.388
peyğəmbərimizi
Səhabə kimi Sevmək
117
nin düşmənini yerə sərdik! Əbu Cəhli öldürdük!” - dedi lər.
Peyğəmbərimiz Əbu Cəhlin ölümündən əmin olmaq üçün
Abdullah bin Məsudu
göndərdi. Abdullah bin Mə-
sud döyüş mey danında Əbu Cəhli son nəfəsini verərkən
gör dü və bir qılınc zərbəsi ilə onu cəhənnəmə göndərdi.
Gəl ib Peyğəmbərimizə hadisəni danışdıqda, Peyğəmbəri-
miz
bu gəncləri təb rik edərək onlara xeyir-dua etdi.
113
Muaz ilə Muavviz bir tərəfdən böyük qardaşlarını şəhid
vermənin sevincini yaşayır, digər tərəfdən də verdikləri sözü
yerinə yetirdiklərinə görə çox sevinirdilər. Mədinəyə çatan
kimi ürəklərinə belə bir sevda toxumu əkən anaları Sümeyra
anamıza döyüşdə baş verənləri bir-bir danışdılar. Sümeyra
anamız da bu iki sevinci bir yerdə yaşadı. Həm oğullarının
Əbu Cəhli öldürmələri, həm də böyük oğlu Avfın şəhadət
şər bətini içməsi onu çox sevindirmişdi.
“Hz. Peyğəmbəri
Sümeyra kimi sevmək” sər löv-
həsi altında qeyd ediləcək o qədər çox rəvayət var ki... Gəlin
onu bir də Uhud meydanında görək... Hz. Peyğəmbər hə-
qiqi mənada necə sevilir sualının cavabını bir də Uhudda
Sümeyra anamızdan öyrənək.
Hicrətin 3-cü ili, Bədirin üzərindən hələ bir il keçmişdi.
Məkkə böyük bir intiqam arzusuyla üç min nəfərlik ordu
ilə Mədinəyə doğru hərəkət edirdi. Peyğəmbərimiz
səhabə ilə məsləhət etmiş, öz görüşü şəhərdə qalıb müdafiə
olunmaq olmasına baxmayaraq, xüsusilə gənclərin arzusu
meydan müharibəsi olduğu üçün, onların fikirlərini qəbul
113.
İbn Hişam, Sirə, c.2, s.287; Təbəri, Tarix, c.2, 284
peyğəmbərimizi
Səhabə kimi Sevmək
118
edərək Uhud dağının ətəklərinə yeddi yüz əsgər çıxardı.
Həmin yeddi yüz əsgərin arasında Sümeyra anamızın evin-
dən dörd nəfər vardı. Atası Ubeyd, həyat yoldaşı Haris,
Bədirin qaziləri olan iki oğlu Muaz ilə Muavviz...
Peyğəmbərimizə ürəkdən sevgi ilə bağlanan İsla mın bö-
yük analarından biri olan Sümeyra anamız evindən dörd
igidi Uhudun döyüş meydanına göndərərkən onlara belə
deyirdi: “Siz gedin Uhudun döyüş meydanında canlarını-
zı verin, ancaq Peyğəmbərimizə
heç nə olmasın. Əgər
Ona nəsə olsa, ancaq siz sağ olaraq qayıtsanız, vallahi, sizi
evə buraxmaram. Siz, Peyğəmbərimizi qorumaq üçün öz
canınızı Ona fəda edəcəksiniz.”
Onsuz da, Sümeyra anamızın evindən Uhudun döyüş
meydanına gələn dörd igid də əshabın hər biri kimi ölümü-
nə sevgi ilə Peyğəmbərimizə
bağlanmışdılar. Ancaq
Sü meyra anamız xüsusilə bu mövzuda onları tənbeh edir,
bir ana olaraq onlara vəzifələrini bir daha xatırladırdı.
Beləliklə, döyüş başlayır, Uhudun ilk mərhələsində
ikin ci bir Bədir yaşanır. Qalibiyyətin bir addımlığında
ikən Ayneyn dağındakı oxçular onlara verilən əmri unu-
daraq öz yerlərini tərk edirlər. Bundan sonra Uhudun ikinci
mərhələsi başlayır və İslam ordusu darmadığın edilir. O
mərhələdə İslamın aslanı Həmzə
şəhid edilir, şəhadət
aşiqi Abdullah bin Cahş qılınclar altında doğranır. Ənəs
bin Nadr: “Muhammədin öldüyü bir dünyada yaşamağın
nə mənası var!” - deyərək ölümünə sevda göstərir. Musab
bin Ümeyr
İbn Kamia tərəfindən Peyğəmbərə bən-
Dostları ilə paylaş: |