peyğəmbərimizi
Səhabə kimi Sevmək
127
Nəsibə o toxumu əkməsəydi, belə bir eşqi onun ürəyinə səp-
məsəydi, Həbib o zalımın qarşısında belə davranış nümayiş
etdirə bilərdimi? Nə üçün bugünkü qaranlıq dünyamızda
Hz. Peyğəmbərin
yolunda canını fəda edəcək Hə-
biblər yoxdur, heç düşündünüzmü? Bunun cavabı aydın
deyilmi?
Nəsibə kimi analarımız olmadığına görə Həbib
kimi oğullarımız da yoxdur... Qəbahət Həbiblərdə, yə
ni uşaqlardadır, yoxsa Zeyd kimi atalar, Nəsibə kimi
anaların olmamasında?!
Həbibin şəhadət xəbəri Mədinəyə çatır. Həmin günlər-
də hər kəs bu igiddən danışır və ümmətin Yəhyası gözüylə
baxmağa başlayırlar. Çünki o da eynilə Hz. Yəhya kimi doğ-
ranaraq şəhid edilmişdi. Bu acı xəbər anası Nəsibəyə də
çatır. Hər kəs maraqla o vaxt altmışdan çox yaşı olan ananın
bu xəbər qarşısında necə davranacağını gözləyir. Görəsən,
ürəkləri ağrıdan bu xəbəri eşidən Nəsibə nə edəcəkdi?
Nəsibə anamızın oğlunun xəbərini ilk eşitdiyi vaxt
dediyi söz belə olacaqdır: “Əlhamdulillah, mən indi şəhid
anasıyammı? Rəbbim, sənə sonsuz həmd olsun ki, mənə
belə bir şərəf bəxş etdin!”
Məhz Nəsibə anamızın eşqi belə bir eşq idi...
Onun sevdası belə bir sevda idi...
Onu imanın əsil-nəcabətli qadını olaraq ölümsüzləşdi-
rən belə bir davranışı idi. Ancaq Nəsibə anamızın əsl sev-
dasının dərinliyini biz Uhud Qəzvəsi əsnasında gös tərdiyi
das tanlaşan hərəkətlərində görürük.
Uhud günü İslam əsgərləri Uhud dağının ətəklərində
peyğəmbərimizi
Səhabə kimi Sevmək
128
öz yerlərini tutmuşdular. Həmin gün Uhudun döyüş mey-
danına Nəsibə anamız həyat yoldaşı Zeyd bin Asim və
bö yük oğlu Abdullahı göndərmişdi. Onları göndərərkən
də yaxşı-yaxşı təlimatlar vermişdi. O, demişdi ki: “Baxın,
Məkkə böyük bir orduyla və böyük intiqam alovu ilə gəl-
mişdi. Nə olar, Peyğəmbərimizə heç bir şey olmasın. Siz
yaşayarkən ona heç nə olmasın.” Xatırlayırsınızsa, Sü mey-
ra anamız da atasını, həyat yoldaşını və iki övladını oxşar
sözlərlə göndərmişdi: “Siz yaşayarkən Ona heç bir şey
olmasın”, - demişdi. Əslində bu söz “O yaşasın deyə siz
ölün”, - deməkdir.
Nəsibə anamız evinin dirəkləri sayılan həyat yoldaşı
və oğlunu Uhudun döyüş meydanına bu təlimatlarla yola
salmış, sonra onların yolunu gözləməyə başlamışdı. An-
caq Nəsibə anamız beş il əvvəl Əqabədən qayıdarkən etdi yi
duanın təsiri ilə yerində sakit dayana bilməmiş və öz-özü nə:
“Peyğəmbərimiz
Uhudda döyüş meydanına girərkən
sənə evdə oturmaq yaraşarmı, ey Nəsibə?” - demişdi. “Mən
qadınam, nə edə bilərəm ki?” - deməmiş və “Kişilər qılınc
vurarkən, mən də yaralıların yaralarını sarıyar, susayanlara
su verərəm”, - deyərək bir qədər bez, bir qab da su götürərək
Uhud meydanına doğru getmişdi.
Nəsibə anamız Uhuda çatana qədər artıq döyüş baş-
lamış, döyüşün ilk mərhələsinin nəticələri müsəlmanları
sevindirmişdi. Nəsibə anamız da çox sevinmişdi. İslam
or dusu Məkkə ordusunu Uhud meydanından qovurdu.
Bunu görən oxçular təpəni tərk edən kimi döyüşün
peyğəmbərimizi
Səhabə kimi Sevmək
129
gedişi düşmənin xeyrinə dəyişmişdi. Müsəlmanlar Uhud
meydanında xeyli itki vermişdi... Həmzə, Abdullah, Musab
kimi igidlər şəhid edilmişdi... Musab şəhid edilərkən Nəsibə
anamız onun yanında idi. İman şərbətini onun əlindən
içmişdi Nəsibə... Musaba çox şey borclu idi. Musabın dö-
yüş meydanında yerə düşməsi Nəsibənin ürəyini dağlamış,
ancaq Nəsibə qadın halı ilə oturub ağlamamış, fəryadları nı
Uhuda yaymamışdı. Çünki zaman nə matəm, nə də ağlamaq
zamanı idi. Döyüşmək, qəhrəmanlıq göstərmək lazım idi.
Əlin dəki su qabını yerə ataraq Musabın qılıncını qurşanmış
və Musabın qatili olan İbn Kamianın üzərinə hücum et-
mişdi.
119
İbn Kamia qadından belə cəsarət gözləmədiyi
üçün qəfil hücum nəticəsində bir neçə zərbə almış və sonra
da qaçaraq oradan uzaqlaşmışdı. Çünki İbn Kamia Musabı
öl dürməklə elə bilirdi ki, Peyğəmbərimizi öldürüb. Ona gö-
rə də Muhammədi öldürdüm deyərək Uhud meydanında
ba ğırırdı.
120
Nəsibə belə bir vaxtda və belə bir yerdə meydana
çıxmışdı. Dərhal oğlu Abdullahı tapmış: “Oğlum! İş bi-
zim üzərimizə düşdü. Gəl, gedək Allah Rəsulunun
ya nına, heç olmasa Onu qoruyaq, Onun yanında ölək”, -
demişdi.
121
Oğlu ilə birlikdə Uhudun yamaclarına gəldikdə
Peyğəmbərimizin ətrafında həmin an ancaq bir ovuc
insan qalmışdı. Məkkənin amansız döyüşçüləri isə Onun
119.
İbn Sad, Təbaqat, c.8, s.413
120.
İbn Hişam, Sirə, c.3, s.99; Təbəri, Tarix, c.3, s.18
121.
İbn Hişam, Sirə, c.3, s.110
peyğəmbərimizi
Səhabə kimi Sevmək
130
ölmədiyini görüb, güclü hücum ilə Onu aradan götürməyin
xəyallarını qurmağa başlamışdılar. Məhz həmin an döyüş
meydanında Nəsibəni görürük. Əlində qılınc, sanki bir
aslan kimi Peyğəmbərimizin qarşısında bədənini Ona sipər
edərək hücumların qarşısını almağa çalışır.
Amansız məkkəlilər hər tərəfdən Peyğəmbərimizə
hücum edərkən, Nəsibə ondan gözlənəndən də artıq bir
igidlik göstərmişdir həmin gün... Uhuddakı o ha lını şəx-
sən özü nəql edir. Üzərindən bir neçə il keçdikdən son-
ra Mədinənin gənc qızları və Nəsibənin nəvələri onun
ət rafında dövrə vurub oturar və: “Bizə Uhuddan da nış”,
- dedikdə, Nəsibə anamız: “Baxın, Uhud mənim boy-
numdadır”, - deyərək boynunu açar, çox dərin izlər buraxan
qılınc yaralarını göstərərdi. Həmin gün Nəsibə anamız düz
on üç yerdən yaralanmış, axırda da boynuna dəyən qılınc
zərbəsinin təsiri ilə taqətdən düşmüşdü.
122
Uhudun o çətin anlarında Peyğəmbərimiz
Nəsi bə
anamızı görür... Neçə insan həmin döyüş mey danında qılınc-
larını əllərindən salarkən, Nəsibə yerə dü şən qılınclar dan birini
götürərək meydana atılmışdı. Pey ğəmbərimiz
onun bu
igidliyini görüb əlindəki qılıncı yerə salan səhabələrdən birinə:
“Get qalxanını Nə sibəyə ver, bax gör necə igidliklə döyüşür!”-
demişdir.
123
Nəsibə
anamız qalxanı əlinə götürdükdən sonra
daha da böyüyəcək, Peyğəmbərin ətrafında onu qorumaq
122.
İbn Sad, Təbaqat, c.8, s.413; Vaqidi, Məğazi, c.1, s.270
123.
Vaqidi, Məğazi, c.1, s.270
Dostları ilə paylaş: |