Bu kitab Azərbaycan Respublikası Dini Qurumlarla İş üzrə Dövlət Komitəsinin 19 May 2016-cı IL dk-435/M
Yüklə 6,87 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- “Məgər bu Quran iki şəhərdən (Məkkədən və ya Taif dən) olan böyük bir adama nazil edilməli deyildimi”
peyğəmbərimizi Səhabəni necə sevdi? 141 bu ifadəni Peyğəmbərimizə xitab edərək işlətdikdə yeri və zamanı gələndə həqiqətən də hər şeylərini Onun uğrunda fəda etmişdilər. Bəs görəsən bu sözünün məsuliyyətini bilən Peyğəmbərimiz əshabı üçün nələr etmişdi? Bu haqda tarixi mənbələrdə hər hansı bir misal varmı? Əlbəttə, bu haqda bir çox misal mövcuddur. Biz isə burada xüsusilə Hüdeybiyə günündə baş verən bir hadisəni qeyd edərək, Peyğəmbərimizin səhabəyə olan sevgisini dərk etməyə çalışacağıq. Hicrətin 6-cı ili Peyğəmbərimiz gördüyü bir yuxuya görə 1400 səhabə ilə birlikdə yalnız Ümrə məqsədilə Mədinədən ehrama girərək Məkkəyə doğru səfərə çıxmışdı. Hələ yola təzə çıxmışdılar ki, Hz. Ömər dedi: “Ya Rasulullah! Belə ehramlı bir halda əliboş olaraq səfərə çıxırıq. Ancaq məkkəlilərin nə edəcəklərini bilmirik. Heç olmasa özümüzlə bir qılınc götürsəydik, yaxşı olmazdımı?” Peyğəmbərimiz Hz. Ömərin bu fikrini qəbul etdi və hər kəsə bir qılınc götürməyə icazə verdi. 137 Bu mübarək qafilə gəlib Məkkə yaxınlığındakı bir yerdə qərərgah qurur. Məkkədəkilər isə gələnlərin məq sədinin təkcə Ümrə olmasına baxmayaraq, onları şəhərə bu rax- mamaq qərarına gəlirlər. Peyğəmbərimiz də bu məsələni sülh yolu ilə həll etmək üçün məkkəlilərin hörmət göstərdiyi bir şəxsi onların yanına elçi olaraq göndərmək istəyir. İlk öncə Hz. Öməri göndərmək istəsə də, sonra Ömərin də 137. Vaqidi, Məğazi, c.2, s.573 peyğəmbərimizi Səhabə kimi Sevmək 142 razılığı ilə Hz. Osmanı göndərir. 138 Hz. Osman gedəcək, o vaxt Məkkənin siyasi lideri olan əmi sinin oğlu Əbu Süfyana nə üçün gəldiklərini deyəcək və vəziyyəti çətinləşdirmədən həll etməyə çalışacaqdı. Hz. Osman Məkkəyə doğru yola çıxanda bəzi səhabələr: “Osman necə də xoşbəxtdir, bizdən əvvəl Kəbəni görəcək!” - dedilər. Peyğəmbərimiz bu sözü eşidib: “Əgər Os man mənim tanıdığım Osmandırsa, mən Kəbəni görmədən, o, əsla görməyəcəkdi.” - deyəcəkdir. 139 Hz. Osman Həbəşistana hicrətə getdiyi üçün on üç ildir doğulub böyüdüyü torpaqlardan və xüsusilə də Kəbədən uzaq qalmışdı. Ancaq Peyğəmbərimiz Hz. Osmanı yaxından tanıdığı üçün onun necə bir əxlaqa sahib olduğunu çox yaxşı bilirdi. Hz. Osman Məkkəyə gəldikdə əmisinin oğlu olan Əbu Süfyan onu çox yaxşı qarşıladı. Ona hörmət etdikdən sonra dedi ki: “Osman! Neçə illərdir Kəbəni görməmisən. Get oranı təvaf et, sonra gəl danışaq.” Hz. Osman: “Vallahi, ey Əbu Süfyan! Allah Rəsulu və möminlər Kəbəni görmə- dən bu gözlər əsla Kəbəni görməyəcəkdir!” 140 Əbu Süfyan heç gözləmədiyi bu cavab qarşısında sarsılacaq və nə de- yəcəyini bilməyəcəkdi. Bundan sonra o, Hz. Osmanı müxtəlif bəhanələrlə üç gün Məkkədə saxlayacaqdı. Hz. Osmanın qayıtmadığını gö rən 138. İbn Hişam, Sirə, c.3, s.329 139. Vaqidi, Məğazi, c.2, s.601; 602 140. İbn Hişam, Sirə, c.3, s.329; Əhməd bin Hənbəl, Müsnəd, 4/324 peyğəmbərimizi Səhabəni necə sevdi? 143 Peyğəmbərimiz təlaşlanacaqdı. Sonra Məkkədən bir xəbər alacaqdı. Bu, acı bir xəbərdi. Xəbərə görə Hz. Osman Məkkədə şəhid edilmişdi. Peyğəmbərimiz bu xəbərə çox fərqli reaksiya verəcəkdi. Peyğəmbərimizin həmin andakı reaksiyası əsha- bına bəslədiyi sevdanın miqyasını bizə öyrədən mühüm bir nümunədir. Əgər O, adi bir komandir olsaydı, verəcəyi qə rar məlum idi. Əyinlərində ehramları və üstlərində də yalnız bir qılıncla heç bir şey etmək olmazdı. Ən yaxşı halda geri qayıdıb Mədinədə döyüş hazırlıqları görmək və bundan sonra Məkkəyə hücum edərək göndərilən elçinin qanını yerdə qoymamaq olardı. Ancaq Peyğəmbərimiz be lə etmədi. Dost, yoldaş necə sevilməlidir, sualını əyani ola raq göstərdi. Orada iştirak edən 1400 nəfəri bir-bir yanına çağı- raraq “səmurə” ağacının altında onlardan beyət aldı. Bu beyət nə üçün idi? Hz. Osmanın qanını yerdə qoymamaq üçündü. Peyğəmbərimiz o xəbəri eşidən kimi: “Qalxın, ey müsəlmanlar! Osmanın qanını yerdə qoymamaq üzərimizə fərzdir.” - dedi 141 və oradakı hər kəsdən buna görə beyət aldı. Orada iştirak edən 1400 nəfərin hamısı da bir-bir beyət etdi. Onlar beyət edib qurtardıqda Peyğəmbərimiz sol əlini uzatmış, sonra sağ əlini havaya qaldıraraq: “Bax, bu Osmanın əli, bu da mənim əlimdir... Mən Osmanın adından da beyət edirəm.” - demişdi. 142 . Peyğəmbərimizin Osmana 141. Vaqidi, Məğazi, c.2, s.603 142. Əhməd bin Hənbəl, Müsnəd, 2/120 peyğəmbərimizi Səhabə kimi Sevmək 144 bəslədiyi bu eşqi, göstərdiyi həssaslığı görən sə habələr belə demişdilər: “Kaş ki, Osmanın yerində öl dürülən biz olsaydıq. Və beləcə Allah Rəsulunun bizim adımızdan beyət etmə şərəfinə qovuşardıq.” 143 Burada Peyğəmbərimizin göstərdiyi bu davranış sə- ha bəyə bəslədiyi eşqin miqyasını göstərən nümunələrdən biridir. Peyğəmbərimiz əshabı üçün canından ke çə biləcəyini onlara göstərdiyi üçün səhabə də gözünü qırp- madan Onun uğrunda ölümə gedirdi. Nəhayət Hz. Osman sağ-salamat qayıdıb gəlmişdi. Sonra Hüdeybiyəyə də başqa elçilər gedib gəlməyə başlamışdılar. Məkkə tərəfinin göndərdiyi üçüncü elçi bölgənin ən məhşur diplomatik təmsilçilərindən olan Ürvə bin Məsud əs-Səqafi idi. Bu şəxs çox məşhur və bölgədə sayılıb seçilən biri idi. Onun necə şöhrətə sahib olduğunu Qurandakı bu ayədən daha yaxşı başa düşürük. Bölgə əhalisi deyirdi ki: “Məgər bu Quran iki şəhərdən (Məkkədən və ya Taif dən) olan böyük bir adama nazil edilməli deyildimi?” 144 Ayədə ifadə edilən iki böyük adamdan birinin taifli Ürvə bin Məsud, digərinin isə məkkəli Vəlid bin Muğirə olduğu deyilir. 145 Məhz Ürvə bölgədə belə bir şöhrətə sahib idi. Yəni insanlar onu peyğəmbərliyə layiq bir şəxs olaraq ta- 143. Hətta Abdullah bin Ömər belə deyəcəkdi: “Vallahi!Rasulullahın Osman üçün uzatdığı əl, Osmanın özü üçün uzadacağı əldən daha xeyirlidir.” Bax: İbn Əbdilbərr, əl-İsabə, c.3, s.156 144. Zuxruf , 43/31 145. İbn Hişam, Sirə, c.1, s. 361 Yüklə 6,87 Mb. Dostları ilə paylaş:
|