Бялядчи-ъядвял
Yüklə 3,92 Mb. Pdf görüntüsü
|
97
– İcazə verin yuxarı qalxım, – Oliveyra təkid etdi. – Siz tindəki kafedə gözləyin. Mən hər şeyi yoluna qoyacağam, bütün gecəni burada qala bilməzsiz ki. Bert Trepa kəskin etirazını bildirməyə çalışırdı ki, dəhlizin işığı yandı. Bert Trepa Oliveyranı buraxıb kənara sıçradı və tələsik küçəyə çıxdı, Oliveyra isə nə edəcəyini bilməyib orada qaldı. Pilləkənlə iki nəfər qaçaraq ona baxmadan yanından ötdülər və Tuen küçəsinə yönəldilər. Bert Trepa əsəbi halda ətrafa baxaraq yenidən blokda gizləndi. Küçədə yağış, elə bil, vedrədən tökülürdü. Bunu etməyə zərrə qədər həvəsi olmasa da, başqa çıxış yolunun olmadığını görən Oliveyra dəhlizin başındakı pilləkənə doğru getdi. Üç addım atmamışdı ki, Bert Trepa qolundan yapışıb giriş qapısına doğru dartdı. Yalvarışlar, qadağalar, əmrlər, sözlər və nidalar bir-birinə qarışıb anlaşılmaz toyuq qaqqıltısına çevrildilər. Oliveyra pilləkəndən geri çəkildi, təslim olub etiraz etmədi. Sönmüş işıq yenidən yandı və ikinci, ya da üçüncü mərtəbədə səslər eşidildi – kimlərsə sağollaşırdı. Bert Trepa Oliveyranı bayıra çıxardı, özüsə qapının çərçivəsinə qısıldı, özünü elə göstərdi ki, guya, plaşının düyməsini bağlayıb küçəyə çıxmağa hazırlaşır. Pilləkənlə aşağı düşən iki kişi onun yanından keçənədək tərpənmədi. Onlar laqeydcəsinə Oliveyraya baxıb hər tinbaşı pardon 1
cummağı düşündü, ancaq Bert Trepanın neçənci mərtəbədə yaşadığını bilmirdi. Yenidən qaranlıqda nəsə baş verəcəyini, yaxud da heç nə baş verməyəcəyini gözləyə-gözləyə əsəbi halda siqaretini sümürdü. Pianoçu qadının hıçqırıqlarının açıq-aşkar eşidilməsinə leysan yağışın səsi də mane ola bilmirdi. O yaxınlaşıb əlini qadının çiyninə qoydu. – Tanrı xətrinə, madam Trepa, qanınız qaralmasın. Deyin görüm, nə edə bilərəm, axı bir çıxış yolu olmalıdır. – Siz gedin, gedin, – o pıçıldadı. – Siz tamam yorulub əldən düşmüsünüz, sizə yatmaq lazımdır. Gəlin mehmanxanaya gedək, mənim də pulum yoxdur, ancaq mən danışaram, sabah verərəm. Mən bu yaxınlıqda, Valett küçəsində bir mehmanxana tanıyıram. – Mehmanxanaya, – Bert Trepa dönüb Oliveyraya baxdı. – Əlbəttə, bu yaxşı deyil, ancaq gecələmək də lazımdır. – Siz məni mehmanxanaya dartıb aparmaq istəyirsiniz. – Mən sizi yalnız mehmanxanayadək aparacağam və sahibdən xahiş edəcəyəm ki, sizə otaq versinlər. – Mehmanxanaya, siz məni mehmanxanaya aparmaq istəyirsiniz. – Mən heç nə istəmirəm, – Oliveyranın səbri tükəndi. – Mən sizə öz evimi təklif edə bilmərəm, ona görə ki, sadəcə olaraq, evim yoxdur. Siz mənim yuxarı qalxıb Valentinə qapını
1
Баьышлайын. (фран.) 98
açmasını deməmi də istəmirsiniz. Siz mənim getməyimi istəyirsiniz? Elə isə – gecəniz xeyrə qalsın.
Haradan bilək ki, o, bu sözləri dedi, yoxsa yalnız düşündü. O, bu cür sözləri deməkdən heç vaxt indiki kimi uzaq olmamışdı, başqa yerdə o, bu sözləri çoxdan demişdi. O, belə etməməliydi. O nə edəcəyini bilmirdi, ancaq belə də olmazdı. Bert Trepa isə qapıya sıxılaraq ona baxırdı. Yox, o heç bir söz demədi, o, qadının yanında hərəkətsiz dayanaraq hələ də ona kömək etmək istəyir, nə qədər təəccüblü olsa da, ona acıqlı baxan və nə üçünsə əlini yuxarı qaldıran Bert Trepa üçün nəsə etmək istəyirdi. Birdən yuxarı qalxmış əl Oliveyranın sifətinə endi; o karıxmış halda kənara çəkildi və demək olar ki, şillədən yayına bildi, yalnız nazik barmaqların dırnaqları sifətini çubuq ucu kimi cızdı. – Mehmanxanaya, – Bert Trepa təkrar etdi. – Eşitdiniz o, mənə nə təklif etdi? O, gözlərini dolandıraraq üzünü qaranlıq dəhlizə tərəf döndərdi, onun qıpqırmızı boyanmış ağzı, sanki, öz-özünə hərəkət edir, öz həyatını yaşayırdı və özünü itirmiş Oliveyraya elə gəldi ki, Sibillanın Rokamadura şam qoymaq istəyən əllərini görür, o isə dəhşətli bağırtılarla qıvrılır və yumşaq yerini büzürdü; Bert Trepa ağzını tərpədir, dəhlizin zülmətini, görünməz auditoriyanı gözləriylə dəlirdi və başını elə əsdirirdi ki, vız durmuş saçı havada rəqs eləyirdi. – Allah bəlanızı versin, – Oliveyra əlini azca qanamış üzündə gəzdirərək dedi. – Belə bir şey haradan ağlınıza gəldi. Amma onun belə bir şey ağlına gələ bilərdi, çünki (o, bunları qışqıra-qışqıra dedi və koridorun işığı yenidən yandı), çünki yaxşı bilirdi ki, belə əxlaqsızlar küçədə ona və bütün əxlaqlı qadınlara sataşırlar, lakin o buna yol verməz (bu zaman dalandarın qapısı açıldı və Oliveyra qapının yarığından bir qarının nəhəng siçovul kimi vəhşi gözlərini ona zillədiyini gördü), yol verməz ki, sapığın biri, ağzıtüpürcəkli satir evinin qapısı ağzında ona sataşsın, bəs polis, məhkəmə nə üçündür (kimsə sürətlə yuxarıdan aşağı endi və qaraçı balasına oxşayan qıvrımsaç oğlan uşağı məhəccərdən sallanıb sevinə-sevinə baxmağa başladı), əgər qonşular kömək etməsələr, o zaman o özü öz şərəfini qoruyar, əxlaqsızın, pozğun eksgibisonistin dərsini verər, birinci dəfə deyil ki … Turnefor küçəsinin tinində Oliveyra hiss etdi ki, yağışın altında çoxdan islanıb-sönərək yarısı ovxalanıb tökülən siqareti hələ də barmaqlarının arasında sıxır. Küçə fənərinə söykəndi, üzünü yağışın suyunda yumaq üçün başını yuxarı qaldırdı. Belə vəziyyətdə, yəni yağış üzünü yuyanda fikrini cəmləyə bilmirdi. O, başını aşağı salıb, gödəkçəsini xirtdəyinədək düymələyib küçəylə yavaş-yavaş addımlayırdı; yaxalığı həmişəki kimi çürüntü və dabbaqxana iyi verirdi. Oliveyra heç bir şey haqqında düşünmürdü, o gedir və sanki, kənardan özünə baxırdı: yekə bir it yağışın altında ağır-ağır yeriyir, yöndəmsiz ayaqlar üzərində gəzən qara məxluq, keçəli çəkmələrin içində yağışın altında ayaqlarını sürüyür. Arabir əlini qaldırıb üzünə çəkirdi, sonra
Yüklə 3,92 Mb. Dostları ilə paylaş:
|