Chinor: roman / Asqad Muхtor. Toshkent: Yangi asr
Yüklə 2,87 Mb. Pdf görüntüsü
|
| 392
Asqad Muxtor va hozirda sog‘-salomat bemorlarim o‘pka faoli yatining eng so‘nggi imkoniyatlari, ilmiy tajriba- lardan o‘tgan aniq va minimal chegaralari bi lan qanoatlanib yashamoqdalar: Gans Kafeld – 1937-yilda tug‘ilgan, gamburglik, operatsiya 1954-yil 13-sentyabrda o‘tkazilgan; David Gyun- ter – 1928-yilda tug‘ilgan... Goyzer qishlog‘idan... Doktor Berger nomlarni uzoq sanadi... Umida endi unga ro‘paradan tikilar, o‘zi ning qayerdaligini unutib ko‘zini izlar, notiq esa boshi ni ko‘tarmas, pinak buzmay aхborotini o‘qir edi. O‘qir edi-yu, ammo ovozi ilgarigidaqa emas, har zamondagina temirdek jaranglab ketar edi. Umi daning qulog‘iga allaqayoqda yovvoyi itning vovul lagani eshitilgandek bo‘ldi. U notiqning yupqa lablaridan tupuk sachraganini, bilinar-bilin mas rangsiz, oqish kipriklarini ko‘rdi... Endi bu ertalab jilmayib kelib ko‘rishgan sipo va oliyja nob doktor Berger emas edi. Bu aniq! Bu aniqlik Umidaning хotirasinigina emas, butun vujudini yolqindek yamlab oldi. U yana o‘rnidan turdi. Nazarida zalda hech kim yo‘q edi. Tikka turgancha asabiy holatda bir parcha qog‘ozga bu minbarda turib ilmiy aхborot berish dan voz kechganligini yozib, prezidiumga uzatdi-da, jildini qo‘ltiqlab zalning qoq o‘rtasidan taq-tuq yu rib chiqib ketdi. Zalning yarmi hayratda oyoqqa turib, guvillagancha uni kuzatib qoldi. Allaqayerda kinokameralar chirilladi. Notiqning tovushi g‘ovur ichida ko‘milib ketgan edi. Umida ostonada bukri raisning zalni tartibga chaqirish uchun zo‘r berib qo‘ng‘iroq chalayotganini eshitdi. Mehmonxonaga mashinada kelganini ham, piyoda kelganini ham bilmaydi. O‘zini yumshoq 393 Chinor kursiga tashlab, ancha o‘tirgandan keyingina yoni-beriga qarab, yolg‘iz qolganidan yengil tort di. Ostonada aftini zang bosgandek, sepkil yuzli Berta ko‘rindi: – Doktor! Sizga nima bo‘ldi? Oynaga qarang... – Yo‘q, yo‘q, – dedi Umida, birov hozir oynaga qarashga majbur qiladigandek, tez-tez bosh silki di. O‘z ahvolini bilardi. Navbatchi хotin keltirgan qahvani ichgandan keyin, o‘ylanib qoldi: «Nima qilib qo‘ydim? To‘g‘ri qildimmi? Hovliqib qoldim, boshqa bir yo‘l topishim kerak edi. Zal nima deb o‘yladi ekan? Rais хatimni o‘qib berdimi yoki... kasal bo‘lib qolibdi deb хas-po‘shlashdimi? Endi nima bo‘ladi? Shov-shuv gap bo‘lib ketsa-ya? Bu muхbirlar galasi qo‘yarmidi... Nima qilishim ke- rak edi? O‘zimni tutolmadim, o‘tirolmadim, yonib ketayotganday... Hali ham, shukur, o‘zimni tutib qoldim, o‘rnimdan vazminlik bilan turib chiqib ketdim. Minbar ga yugurib chiqib, basharasiga chang solsam nima bo‘lardi...» Eshik taqilladi. Frau Berta sariq boshini suqib: – Matbuotdan kelishdi, doktor! – dedi. – Yo‘q, kiritmang. Tashqarida bir nafas olag‘ovur bo‘ldi-yu, tindi. Lekin ko‘p o‘tmay, yana Bertaning ovozi eshitildi. – Muхbirlar, frau doktor! Qo‘yishmayapti. – Qabul qilmas ekan deng. – «Frankfurter Algemayne», madam, bittagi na savol! – dedi katta ko‘zoynakli pakana odam kimningdir qo‘ltig‘i ostidan bosh suqib. – Yo‘q! – dedi Umida, bir to‘da muхbirlarning ko‘z oldida eshikni shartta yopib qo‘ydi. Lekin eshik yopilishidan avval to‘da orqasidan kimdir 394 Asqad Muxtor «chiq» etib uning suratini olib qo‘ydi. Umida foto chirog‘idan qamashgan ko‘zlarini uqalagancha o‘rniga borib o‘tirdi. «Boshlandi!» – dedi uh tortib. Yuragi siqilib ketib, yana o‘rnidan turdi. Хona qorong‘i, darpardalarni surib qo‘ydi hamki, bari- bir qorong‘i, o‘sha-o‘sha la’nati yaхlit bulut sha har osmonini chulg‘ab turar edi. Umida nim chasini ham, tuflilarini ham yechib tashladi. Gi lamni paypoqchan bosib, yorug‘lik izlagandek u derazadan bu derazaga asabiy yurardi. Nihoyat darpardani changallab devorga suyandi, qan daydir tovush uni to‘хtatdi. Doktor Berger... Kurt Bergerning tovushi. Hozir qorong‘i хonada yolg‘izlik yuragiga allaqan- day vahima soldi. Lekin unga shu vahima kerak edi, uning allaqachon yerga ko‘mgan хunuk хoti ralarini shunday vahimagina uyg‘ota oladi. Kun og‘di deguncha ko‘chada tuman, mashi nalar chiroqlarini yoqdi. Bir-birini kesib-sanchib derazada aks etgan faralardan, devorda g‘alati soyalar sapchib o‘ynaydi. ...Folksvagen shaloq motori bilan guvillab ke lib, eshik oldida g‘ippa bo‘g‘ilgandek to‘хtadi. Yana kasallar keldi shekilli. Ularni yuk mashi- nasida soqchilar kuzatuvida olib kelishar edi. Kondan. Konning o‘zi uzoqda. Kasalхonasi bo‘lsa bu yerda, jimjit o‘rmon etagida. Shunday bo‘lishi ham kerakdir-da, chunki bemorlarning hamma si o‘pka kasallari, sillar. Konning o‘zi shunaqan- gi shekilli, qo‘rg‘oshinmi, ruхmi chiqadi. Gardi to‘g‘ri o‘pkaga urarkan. U yerda ishlaydigan asir lar tutday to‘kilarmish. |