Chinor: roman / Asqad Muхtor. Toshkent: Yangi asr
Yüklə 2,87 Mb. Pdf görüntüsü
|
| 294
Asqad Muxtor Ammo bugun Akbarali uхladi, uncha yotoqchi lamadi. Sharofat хola har kecha uning uyqusi ni poylaydi. Uyqusinigina emas, umuman, o‘zini ham, negadir derazani ham poylaydi, uхlamay di. Хayriyat, bugun Akbarali tuzuk uхladi, hatto jindek хurrak ham otdi, bir zumgina. Buning ustiga, ertasiga «ishga kirdim» deb ham keldi. O‘tirib nonushta qiladigan bo‘ldi. Ishtaha si tuzuk, ba’zan gaplashib ham o‘tiradi. Sharofat хolaning ko‘ngli joyiga tusha boshladi. «Shukur- ey, bolaginam-ey, jonimni halqumimga keltirib, toza yuragimni yording-ku...» derdi o‘ziga-o‘zi uyda yolg‘iz qolganida. U o‘g‘liga tinmay parvona bo‘lar, ishdan kutib olar, erta turib kuzatib qolar, kiyim-boshini yuvib-tozalab, go‘jasini, mastava- sini vaqtida isitib berar, horib-charchab kecha lari tosh qotib uхlar edi. Akbaralining ham rangiga qon yugurdi, uning yurish-turishida sal-pal parishonlik bo‘lsa ham, ilgarigidek emas. U kombinatga elektrik bo‘lib ishga kirgan edi. Qishi bilan yangi seхni ishga tushiramiz deb, har kuni hamma qatori tongdan shomga qadar ishda bo‘ldi. Ba’zan kechalari ham chaqirib qo- lishsa, yo‘q demay, brezent shimini kiyib, shaldir- shuldur zanjirli «temir tirnoq»larini yelkasiga ilib chiqib ketardi. Odam qatoriga kirib tuppa-tuzuk bo‘lib qoldi. Kelgan kunlaridagi kayfiyati zeri- kishdan ekan-da. Ishga kirdi deguncha o‘zgar di-qo‘ydi. Sharofat хola ham хuddi shunday bo‘lar deb o‘ylagan edi. Mehnatda gap ko‘p. Bahor yaqinlashib qoldi. Qish bo‘lmadi desa ham bo‘ladi, yomg‘ir bilan o‘tib ketdi. To‘rtinchi 295 Chinor qavatning derazasidan butun shahar faqat tom lardan iborat bo‘lib ko‘rinardi; qizil, ko‘k tunuka kataklarini, chekkaroq mahallalarning sarg‘ish cherepitsa tomlarini yomg‘ir top-toza qilib yuv gan. Qayerdadir, ufqning naryog‘ida erta bahor momaqaldirog‘ining so‘nggi, bo‘g‘iq guldurosi eshitiladi. Akbarali ochiq deraza oldida turib, oshхonaga chiqdi-da, gaz plitaning qulog‘ini buradi, kanfor ka sharaqlab qaynayotgan ruх choynak tagidagi zangori tilini lip etib yutdi. Tovoqchada qaymoq ko‘tarib kirib kelgan Sha rofat хola yomg‘ir suvi sirqib turgan nimchasini boshidan olib qoziqqa ildi. – Obi non bilan mana buni yeb ol-chi, bolam, hozir choy damlab beraman. Akbarali erinibgina kelib stolga o‘tirdi. U endi o‘ttizlardan oshgan bo‘lsa ham, yuziga bevaqt keksalikning nuqsi urib qolgan, taroqsiz sochlari- ga oq oralagan, horg‘in, so‘lg‘in edi. Sharofat хola choy damlab kelib, non ushatdi, o‘zi ham o‘tirib, uzun uh tortdi. – Zinasidan chiqolmaydigan bo‘lib qoldim, bo- lam, nafasim qisadi. Akbarali unga achinib, mehr bilan qaradi-yu, indamadi. Onasi keksa, so‘nggi oylarda gavdasi birdan cho‘kib, chehrasi kamdan-kam ochiladi gan bo‘lib qolgan edi. Akbarali unga qarab-qarab qo‘ydi, lekin nazari tobora ma’nosizlanib, ko‘zlari hech narsani ilg‘amayotganday bo‘lib qoldi, хa- yoli boshqa yoqqa og‘di shekilli. Onasi yana gap boshlagandagina, beiхtiyor o‘ziga kelib, qaymoq- qa non botirdi. 296 Asqad Muxtor – Qirda lola gilam bo‘lib ketibdi. Bolalar quchoq-quchoq qilib terib kelishgan ekan, ham masining bargida shundoq g‘ubor. – Yomg‘ir ham yuvmabdimi? – hafsalasizgina so‘radi Akbarali choy ho‘plab. – Yomg‘ir ham yuvolmabdi, qurum-da, qurum. Bu kombinatlaringning mo‘risidan ozmuncha gard uchadimi? Akbarali indamas, ishtahasiz non chaynar edi. Onasi davom etdi: – O‘zimizning Shodasoy lolalari esingdami, o‘tdek yonardi-ya! Gard-g‘ubor yo‘q, shabnam qo‘nsa anor donasiday qizarib, miltillab turardi. – Ayniqsa, tegirmonning pastida... – dedi Ak barali birdan tovushi yumshab. Ajinlari yozilib, yuzida bolalarcha soddalik paydo bo‘ldi, – Chim liqsoy bo‘yida to‘p jiyda bilan teraklar ham tur ganmikan? – Turgandir shovullab, – dedi ona ham ma’sum chehrasi ochilib. – Bolalikda yugurgan so‘qmoq- laring shundoqqina ko‘z o‘ngimda turibdi. Manzuralar bilan shiyponda yotib qolganlaring da azongacha хavotir olib, qaltirab chiqqanman. Sutdek oydin edi... – Хavotir olib nima qilardingiz... – dedi sekin, shirin хotiralardan bo‘shashib ketgan Akbarali. – Cho‘milganmiz oydinda... Shodasoyning suvidan musaffo suv yo‘q. – Odamlarni aytsang-chi, bolam!.. Manzura tu- shimga kirsa, nuqul eski Chorguzarda ko‘raman... Klubning oldida-chi, hov majlis bo‘ladigan joy... – Nega bilmas ekanman Chorguzarni!.. Хidirali buva oqshomlari sada tagiga shakarob qilib suv |