Şəkil 6. Xromosomların formaları:
A-metasentrik; B-submetasenlrik; C-akrosentrik; D-telosentrik
1-mikro şəkillər; Il-sxematik görünüşü (R. Əliyev, C. Nəcəfov və b., 2008)
Erkək və dişi fərdlərdə xromosom yığımları yalnız bir cüt xromosoma -
X
(iks) və
Y
(iqrek) - görə bir birindən fərqlənir Cinsiyyətə görə fərqlənən həmin
xromosomlar cinsi xromosom. yaxud
qonosom,
müxtəlif cinsiyyətli fərdlənn
hüceyrələrində olan eyni xromosomlar isə
autosomlar
adalımr. Müxtəlif
növlərin xromosom yığımının təhlili zamanı müəyyən olunmuşdur ki,
xromosomlar sayma və quruluşuna görə bir-birindən fərqli olur. Növün diploid
xromosom yığımının miqdar və quruluş xüsusiyyətlərinin məcmusu
kariotip
adlanır. S.Q.Navaşinə görə kariotip - növün özünə məxsus səciyyəvi
formulasıdır. Kariotipdə hər bir fərdin genetik informasiyalarının dəyişməsi
nəticəsində orqanizmlərin və onlann nəslinin əlamət və funksiyalarının
dəyişilməsi prosesi əks olunur.
Sinir hüceyrəsi və onun xüsusiyyətləri.
Orqanizmin hüceyrələrinin ümumi identiklıyə malik olmasına baxmayaraq,
onlann bəziləri formasına, quruluşuna və funksıyalanna görə bır-bınndən xeyli
fərqlənir. Bəzi hüceyrələr öz fəaliyyəti zamanı sekretlər ifraz edir, digərləri-
yığı lmanı-təqəllüsü təmin edir, başqa bır qrup ısə-sınır ımpulslanm keçirir
Lakm
buna baxmayaraq
onlann
hamısının
quruuşunda
ümumi
bir
qanunauyğunluq mövcuddur. Belə ki, bütün hüceyrələrin hamısı xancı mem-
brana, sıtoplazmaya, nüvəcik və xromosomlara malik olan nüvəyə, rıbosomlara,
mıtoxondrilərə, lızosomlara və s. malikdir. Hiss üzvlərinin reseptor hüceyrələri
membranmın səthində xüsusi törəmənin olması, sinir və böyrək hüceyrələri isə
özünün spesifik funksional quruluşa malik olmasaı ilə digər hüceyrələrdən
110
fərqlənir.
Sinir hüceyrələri (neyronlar)-
uzun və qısa çıxıntılan-şaxələri ilə bir
likdə sinir sisteminin başlıca prioritet morfoloji və funksional bioloji vahidi sayı
lır. Sinir toxuması mərkəzi sinir sisteminin əsas materialı kimi neyronlardan və
neyroqliyadan təşkil olunur. Heyvanların orqanizmində orta hesabla 50 milyarda
qədər neyron vardır. Neyronlar sinir sisteminin hüceyrə elementlərinin 1-15%-ni
təşkil edir. Onlar formasına görə piramidəbənzər, dairəvi, ulduzvari, oval formada
olur, ölçüləri isə 5-150 mkm-ə bərabərdir. Hər bir neyron cisim (soma, perikarion),
dendritlərdən (latmca-«dendrom>-ağac) və aksondan (latınca-«axon» - ox) ibarətdir,
(şəkil 7). Çıxıntılarının sayma görə neyronlar:
unipolyar
(tək çıxıntılı),
bipolyar
(iki çıxıntılı)
və multipolyar
(çox çıxıntılı) qruplara bölünür. Onurğalılarda
əsasən bipolyar və multipolyar neyronlara təsadüf olunur.
Dendritlər
adətən
çoxlu sayda,
akson
isə tək olur.
Neyronlar nüvəsinin iri, mitoxondrilərin çox və
neyrofibrillərin olması, torlu aparatın güclü inkişaf etməsi, beyinin bəzi
şöbələrində isə sekretor fəaliyyət göstərməsi ilə somatik və cinsiyyət
hüceyrələrindən fərqlənir.
Sekretor neyronlar mukoproteid və qlikoproteid
təbiətli sekıet ifinz edir. Neyronlann əsas funksiyası reseptorlardan və başqa
sinir hüceyrələrindən siqnalları qəbul etməkdən, informasiyaları hazırlamaqdan
və impulslan sinir, əzələ və sekretor hüceyrələrə ötürməkdən ibarətdir.
Neyronlar 3 əsas qrupa bölünür:
1.
H issi (sensor, afferent, affektor,)
neyronlar - daxili və xarici mühitdən
siqnalları qəbul edir.
2.
Assosiativ
(aralıq, vasitəçi) neyronlar-müxtəlif sinir hüceyrələrini
əlaqələndirir.
3.
Hərəki
(efferent, effektor, motor) neyronlar - siqnalları mərkəzi sinir
sisteminin yuxan şöbələrindən aşağı şöbələrə, yaxud irsi orqanlara ötürür. Ney
ronlar bir-biri ilə müxtəlif tipli
sinapslarla
əlaqələnir və onlar astronomik
rəqəmlərlə ifadə olunur (1015-1016). Sinapslann əsas hissəsi neyronun
dendritlərində, nisbətən az hissəsi-somada, ən az hissəsi isə-aksonda yerləşir.
Yerləşməsindən asılı olaraq sinapslar 3 qrupa -
aksodendritik (dendritlərdə
yerləşən),
aksosomatik
(somada-cisimdə
yerləşən)
və
akso-aksonal
(aksonlarda yerləşən)-bölünür.
Heyranlarda oyanma yalnız bir istiqamətdə-
dendritlərdən somaya və aksona doğru nəql olunur. Başqa toxumalardan fərqli
olaraq sinir toxumasında neyronlardan başqa digər hüceyrələr də mövcuddur.
Neyroqliya
-sinir toxumasının əsas kütləsini təşkil
edən qlial elementlərdən
(hüceyrələrdən) ibarət olub, neyronlar arasındakı bütün boşluğu doldurur və
köməkçi funksiyaları yerinə yetirir. Anatomik cəhətdən onlar 2 qrupa-
oliqodendritlər
və
astrositlər
(beyində neyronun cismi ilə kapilyarlann arasında
yerləşir) və
Şvannov hüceyrələri
(periferik sinir sistemində yerləşir, millin
əmələ gətirən qlial hüceyrələrdən əmələ gəlir)-bölünür. Bunların hər ikisi
birlikdə aksonlann ətrafında möhkəm millin qişasını əmələ gətirir. Neyronlardan
fərqli olaraq astorositlər və digər qlial hüceyrələr bölünmə xassələrinə malikdir.
Qliya
-mərkəzi sinir sistemində dayaq və müdafiə funksiyalarını yerinə yetirir.
Neyron və neyroqliya arasında 15-20 nm uzunluğunda yarıqlar vardır ki, onlar
da maye ilə dolu olan interstisial boşluq əmələ gətirir. Neyronlararası mərkəzi
111