Osmanlı Azərbaycanda çox böyük zəfər qazandı. Türkiyə Qafqazlarda ikinci
türk-müsəlman dövlətinin yaradılmasında çox maraqlıydı, həm də Orta
Asiyadakı türk qövmünə ulaşmaq üçün bu çox gərəkli idi. Bir unudulmaz
müqəddəs məqam da onda idi ki, Bakının azad olunması mübarək bir günə -
Qurban bayramına təsadüf etmişdi. Bəli, Bakının işğaldan azad edilməsi üçün
tökülən qanlar Azərbaycan və Anadolu Türkünün müştərək tarixinə şərəfli
əbədi qardaşlıq səhifəsi olaraq yazılıb. Və onu nə siyasətçilərin nadanlığı, nə
insanların cəhaləti, nə də düşmənlərin məkri unutdura bilər.
Azərbaycanın hər bir ləyaqətli ovladı Azərbaycan Cümhuriyyətinin
baş naziri Fətəlixan Xoylunun 1918-ci il 19 sentyabr tarixli müraciətinə imza
atmağa hazırdırlar: "Qafqaz İslam Ordusunun Komandanı Səadətli Nuru
Paşa cənablarına! Komandanlığınız altındakı cəsur Türk əsgərimiz
tərəfindən Azərbaycanın paytaxtı olan Bakının düşməndən təmizlənməsi
münasibəti ilə millətim şəxsinizə və dünyanın ən cəsur və soylu əsgəri
olan Türkün oğullarına minnətdar olduğunu ərz etməklə iftixar
duyuram".
Ondan sonrakı baş nazir və təhsil naziri Nəsib bəy Yusifbəyli də
həmin fikri təkrar edir: “... üç kəlmədən ibarət bu cümləni Azərbaycan
durduqca hər bir azərbaycanlı türk qəlbində yaşadacaq və təkrar
edəcəkdir:
Millət Sizə minnətdardır.”
Gəlin unutmayaq: Osmanlı Ordusunun şücaəti, general-leytenant
Nuru Paşanın yüksək döyüş qabiliyyəti və sərkərdəlik bacarığı olmasaydı,
yəqin ki, neft Bakısı indi Rusiyanın bir quberniyası idi. Məhəmməd Əmin
Rəsulzadə bunu bilərək yazırdı: “Bakısız Azərbaycan-başsız
bədəndir...Bakı, Türklüyün şahbarı üzərində olan, sönməz atəşlərlə
yanan bir əməl məşəlidir.”, “1918-ci mayın 28-də Azərbaycanın
istiqlalını sözlə elan etdiksə, sentyabrın 15-də biz onu əməllə həyata
keçirdik.”
"Ey türk xalqı!…Azərbaycan istiqlalını bir dəfə qurdun, bir daha da
qurmaq bacarığına maliksən!"
Əli bəy Hüseynzadə yazır: "1918-də Azərbaycanı xilas etməklə
Anadolu həm də özünü xilas etmiş oldu!".
Bu isə Azərbaycan Xalq Komissarları Sovetinin sədri
N.Nərimanovun 23 mart 1921-ci il tarixdə Atatürkə yazdığı məktubundandır:
"Paşam, 1918-ci ildə siz bizi mütləq bir ölümdən qurtardınız!" Bu sözləri
yazan N.Nərimanov yəqin ondan da xəbərdar olmamış deyildi ki, Rusiya və
dünya kommunist bolşeviklərinin rəhbəri Lenin Bakı Sovetinin başçısı
Şaumyana məxfi teleqramla təlimat vermişdi ki, əgər Bakı rus bolşeviklərinin
əlindən çıxıb Türk qoşunlarının əlinə keçərsə, onda Bakının bütün müsəlman
əhalisi ilə birlikdə tamamilə məhv olmaq planını hazırla. Şaumyanın cavabı
da özünü çox ləngitməmişdi: "Bakının məhv olmaq planı hazırdır."
AXC parlamentinin üzvü Rəhim bəy Vəkilov yazırdı: “ Bu vaxta
qədər türklərə məhəbbət bəsləyən münəvvər gənclərlə Osmanlı
qardaşlarımız arasında olan əlaqələrə rus çinovniklərinin qapısında baş
əyən qara qəlbli, xəbis adamlar daima mane olmuşlar”.
Hüseyn Baykara “Azərbaycan İstiqlal mübarizəsi tarixi” kitabında
yazır:: “Erməniləri türklərə qarşı təhrik edən rus idarəsinin yüksək
vəzifəli məmurları aradan götürüləcəkdi. Bu, “Difai” Partiyasının qərarı
idi...” “Difai” belə də etmişdi, xeyli xainə layiq olduğu cəzanı verdi və az
sonra rusların buyruğu ilə ermənilər “Difai” liderləri ilə əlaqəyə girib,
düşmənçiliyə son verdiklərini bildirdilər. Savaşda açıq ya gizlin fərqi yoxdur,
qana qanla cavab verməlisən, əks halda uduzmağa, məğlubiyyətə
məhkumsan.
Cümhuriyyətimizin qurucularından olan baş nazir Nəsib bəy
Yusifbəyli demişdi: “Azərbaycanın istiqlalını qurduq, ancaq saxlaya
bilmədik. Əbədi düşmənimiz olan ruslar güc ilə vətənimizi işğal etdilər və
istiqlalımıza son qoydular. Müqəddəs ölkəmiz rusların istilası altına
keçdi”.
Elə bil bu gün üçün deyilib bu sözlər-dövlət müstəqilliyimizin
yenidən bərpasının 20-ci ilində də Rusiya hələ də qara əllərini Azərbaycandan
çəkmir.
Bunu da unutmayaq: Türk qoşunları Bakıya Güney Azərbaycanın
ermənilərin bir gündə 10 min günahsız adamı tarixdə misli görünməmiş
amansızlıqla qırdıqları Urmiya, Xoy, Təbrizi ingilis işğalçılarından tamam
təmizləyib gəlmişdi! Dağıstan müsəlmanlarının çağırışları ilə 13 oktyabr
1918-ci ildə Qafqaz İslam Ordusu Komandanı Nuru Paşa, Quzey Qafqaz
Cümhuriyyəti Ordusu Komandanı Yusuf İzzət Paşa və Quzey Qafqaz
Cümhurbaşqanı Abdülməcid Çermoy Dərbənddə bir araya gəlib şəhərin
bürclərinə Quzey Qafqaz Cümhuriyyətinin yeddi ulduzlu bayrağını ucaltdılar.
Türk əsgəri Bakıdan sonra həm də Dərbəndi azad edərək Qafqazda rus
işğalına qarşı ən böyük mücadiləni vermiş Şeyx Şamilin də arzu-istəyini
yerinə yetirmiş oldular. Bakıda, Təbrizdə, Dərbənddə Türkə yenilən həm də
bir ovuc ermənini silahlandırıb qızışdırıb əliyalın müsəlman türk əhalisinin
üstünə saldıran Rusiya, Böyük Britaniya, Avtraliya, Kanada, Yeni
Zelandiya... idi. Xislətində həmişə xainlik, məkr gizlənən erməni tarix boyu
rus, ingilis, fransızın əlində alət, zopa olub-həm özlərinə, həm də Türkə saysız
bəlalar gətiriblər.
Osmanlı ordusunun Qafqazda başladığı möhtəşəm hərbi, siyasi, milli
dövlət quruculuğu işlərini İstanbuldan gələn acı bir xəbər bütün planları ilə
birlikdə alt-üst etdi: Qafqaz İslam Ordusu “Devlet-i Aliyə”nin imzaladığı
“Mondros Mütarekesi” nin tələbi ilə geri çağırıldı. Qəhrəman Nuru Paşa bir
müddət daha Qarabağda qalıb rus qırmızı bolşevik ordusuna qarşı üsyanlar
təşkil etdi, lakin sonucda çarəsizcəsinə Anadoluya döndü. Geridə əziz
xatirələri əbədi olaraq yaddaşlarda qaldı. Qafqaz müsəlmanları hər zaman bir
qurtuluş simvolu olan Nuru Paşanı və əlbəttə, bu Qurtuluşun ideya rəhbəri
olan Ənvər Paşanı rəhmətlə anmaqda davam edəcəklər.
Məhəbbət qarşılıqlı olanda əsil xoşbəxtlik və səadətə apara bilir.
Azərbaycanın başbilənləri nə qədər ağır günlərdə olsa da, həmin dövrlərdə
ölüm-qalam savaşı aparan Osmanlıya, Anadoluya öz əsgəri və maddi yardım
əlini uzatmışdı. Zəngəzur qartalı Sultan bəy Sultanov və qardaşı-AXC-nin ilk
hərbi naziri Xosrov bəyin təşəbbüsü ilə bir süvari dəstəsi düzəldilərək Laçın,
Zəngəzur, Naxçıvan dağlarından keçməklə Qarsa yola salınmışdı. Hacı
Zeynalabdin Tağıyev o illərdə Türkiyənin nicatı bizim nicatımızdır, məhvi
bizim məhvimizdir, düşüncəsi ilə Anadoluya yardım üçün "Qardaşlıq
köməyi" adlı bir yardım kampaniyası başlatmış, çox gərəkli, sanballı yardım
düzənləmişdi.
Və bir də heyf ki, bizim övladlarımız məktəblərdə, dərsliklərimizdə
Hüseyn Cavidin "Türk əsirləri", Salman Mümtazın "Ənvəriyyə", "Öyün,
millət", Ümmügülsümün “Yolunu gözlədim”, Məhəmməd Hadinin "Şüheda-
yı hürriyetimizin ervahına ithaf", "Kahraman türk askerlerine", Əhməd
Cavadın "Şəhidlərə", Nazim Hikmətin "Şəhidlər" və sair kimi şeirlərindən,
tariximizin qanlı-qadalı səhifələrindən xəbərsiz, içlərində türk sevgisi
olmadan böyüyürlər. “Nuru Paşa” adı Bakıdakı Türkiyə səfirliyinin
binasındakı salonda əbədiləşib hələ ki.
Və həmin 15 Sentyabr günü milli bayramlarımız sırasında öz layiqli
yerini tutmayıb hələ.
Və bir də Bakıda hələ də Ənvər Paşanın, Nuru Paşanın adına bir
küçə, xiyaban, abidə yoxdur, təəssüflər...
Türk Şəhidlərinə Xalq Məhəbbətinin İfadəsi
Azadlıq! Öylə nazlı afət ki, qan tökülməyincə üzə gülməz o işvəkar!
Hüseyn Cavid
Dostları ilə paylaş: |