Hacı Nərimanoğlu turan aşiqləri
Yüklə 1,14 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 15 sentyabr şərəfli tarixdi, bu tarixin dərsi yaşadılmalıdır!
- AZƏRBAYCANIN TÜRKİYƏYƏ ƏBƏDİLİK VƏFA BORCU VAR
Bakı sakinləri xilaskar Türk əsgərlərini qarşılayır AXC əsgərləri Nuru paşa (sağda) yavəri ilə birgə Bakıda (1918) 15 sentyabr şərəfli tarixdi, bu tarixin dərsi yaşadılmalıdır! Yolçu! Bu məzarda uyuyan şəhid, Qardaşın qardaşa əmanətidir. Odlar diyarının istiqlalına Qoca Türkiyənin zəmanətidir! Hər il sentyabrın 15-də Bakıdakı Türkiyə Böyükelçiliyinin türk Şəhidliyindəki anım mərasimində iştirak etməyi özümə borc bilirəm və burada möhtəşəm izdiham yaşanmamasından məyusluq duyuram. Diktorlarımızın ifasında səslənən yuxarıdakı bu müraciəti dinlədikcə o günlərin sarsıntılı həyəcanları da, üzüntülü kədəri, sevinci də gözlərim önünə gəlir. Yuxarıdakı bu sətirləri yazan insanların keçirdiyi hissləri mən də yaşamışam: 1993-ün son həftəsində AzərTAc-ın cəbhə bölgələri üzrə müxbiri olaraq Füzuli, Cəbrayıl, Qubadlı, ardınca Zəngilanın işğalı günlərində telefonla Bakıya diqtə etdiyim, vəziyyətin nə dərəcədə kritik, faciəli durumda olduğunu çatdırdığım informasiyalarımın ağırlığı beynimi yenə də sıxır, göz- görəti xəyanətlərin labüd məğlubiyyətə, ölçüsü, miqyası sözə sığmayan fəlakətlərimizə aparıb çıxaran hadisələr gözlərim önünə gəlir. Və bir də Rusiyanın hərbi-siyasi yardımı ilə Ermənistanın Azərbaycana qalib gəlməsinin, torpaqlarımızın böyük bir hissəsinin əsrin əvvəlində və sonunda qopara bilməsinin ibrət almadığımız dərslərindən biri də budur: bir millət və dövlət olaraq bizim bu Göy Qübbəsi altında yeganə arxamız, dayağımız, yardımını umduğumuz və gördüyümüz yalnız Türkiyə olub. Ən ağır günlərdə, top-avtomat atəşləri altında Anadoludan gələn türk könüllüləri 92, 93-də də səngərlərdə bizimlə bir yerdə idi-mən bunun canlı şahidlərindənəm. Bakını və həm də Azərbaycanı əsarət və daha qanlı qırğınlardan xilas etmiş, millətimə azadlıq, istiqlaliyyət, müstəqil dövlətdə yaşamaq qürurunu qazandırmış türk mehmetciyinə həsr edilmiş onlarla şeir oxumuşam, ancaq fikrimcə heç biri Abdulla Şaiqin “Neçin böylə gecikdin?” şeiri ilə müqayisə olunmaz. Düşünürəm ki, Bakı camaatı adından yazılan o müraciətin müəllifi, yaxud müəlliflərindən biri elə Abdulla Şaiqdir. Burda təbii səmimiyyət, içdən gələn sevgi ruhu ilə birlikdə səbirsiz bir ittiham da var, ərk də, darda qalmış kiçik, yavru qardaşın böyük qardaşdan umacağı, bəkləntiləri, incikliyi də var. İnsan belədir; ən əzablı, sonun çatdığını gördüyü anlarda gözü doğma qardaşını, əsil dostunu axtarır, ya da sevgili ata-anasının qoynuna sığınmaq istəyir, uzaqdadırsa onu harayına çağırır, ağrısını, iztirabını onunla bölüşmək istəyir. 18-ci ilin ortaları adı dünya xəritəsinə siyasi-coğrafi anlamda ilk dəfə yazılan Azərbaycan bu vəziyyətdə idi. Neçin böylə gecikdin? Sənsiz qəlbim qırıq, sönük, çiynənmiş, xırpalanmış Ömür şüşəm daşa dəymiş, həyatım parçalanmış, Qırıq bir saz kimi sızlar qanlı, yorğun telləri. Yıxılıb yandırar bütün qayğı vurmuş əlləri Bu vətənin öksüzləri, gəlinləri, dulları, Göz yaşıyla sulanmış hər keçdiyimiz yolları. Yolunuzu gözləməkdən bənizləri sararmış, Heç gəlmədin. O şən gülən ürəkləri qəm almış. Sən gəlməsən, dolumsanmış ürəklər Sən gəlməsən, xarabaya dönən qəlb abad olmaz. Sən gəlməsən, günəş doğmaz, ümid gülüm açılmaz Dodaqlarım gülməz, sönmüş bəxtimə nur saçılmaz Başqasını istəməm də, ey Türk, tez ol sən gəl, sən Gözləməkdən yoruldum, ah, axı gecikdin nədən? Yollarına daşmı düzülmüş? Ya azğın qullarmı? Buraxmır? Daş, dəmir ya polad olsa da onlar. Ürəyində şəlalədən ən mətin, qızıl atəşlə Yandır onları, ərit, söndür, çeynə, boğ, əz, xırpala, Xain alçaq düşmənlərə qol gücünü göstər. Aç yolları, tez gəl ki qəlbim səni çox istər. Ötən əsrin əvvəlində də, sonunda da Azərbaycan dara düşəndə Türkiyəni yanında görüb. Qəribədi, həm də yüz ildən artıq sürən rus-fars işğalı belə Qafqaz türklərinin Anadolu türkünə sevgisini azaltmamışdır. Rusiya ilə İran arasında pay-püş edilərək milli mənliyi tapdalanmış, ağıla sığmayacaq insani və milli faciələr yaşamış ata-babalarımızın könlündən qopan hayqırtılar bu müraciətdə olduqca təsirli ifadə olunub. AZƏRBAYCANIN TÜRKİYƏYƏ ƏBƏDİLİK VƏFA BORCU VAR Bakının işğaldan azad edilməsi ilə 100 ildən artıq müstəqilliyindən məhrum qalmış AzərbaycanCümhuriyyəti 15 sentyabrda öz paytaxtına qovuşmuş oldu. Dünya güclərinin, hətta bir blokda hərbi-siyasi müttəfiq olduqları Almaniyanın da bütün təzyiqlərinə baxmayaraq, Anadolu Mehmetciyi ilə Azərbaycan əsgəri çiyin-çiyinə verərək bu torpaqları xilas etmiş və Azərbaycan türklərini azadlığa qovuşdurmuşdu. Türk ordusu Azərbaycana heç bir mənfəət güdmədən, doğmaca qardaş köməyinə gəlmişdi. Allahın qədər-qisməti, lütfü və bir də Türk əsgərinin Azərbaycan sevgisinin, cəsarət və qəhrəmanlığının nəticəsi idi ki, sərhədlərinin dördbir yanında dünyanın az qala bütün gücləri ilə savaşda ağır məğlubiyyətlərə düçar olan Yüklə 1,14 Mb. Dostları ilə paylaş:
|