AZƏRBAYCAN XALQINA QARŞI 1918-ci il SOYQIRIMLARI
139
Cənubi Qafqazda ingilislərin açıq şəkildə hərbi
müdaxiləsi
1918-ci ilin yayın sonlarında İranın şimalından, Qafqaz cəbhəsinin
İran sahəsindən rus qoşunlarının çıxarılmasının dərhal ardından baş-
lanmışdı. 1918-ci ilin avqustun əvvəlində S. Şaumyanın sovet rejiminə
əvvəllər müxalifətdə olan marionet “Sentrokaspi diktaturası” hökumə-
tinin dəvəti ilə Cənubi Qafqazda Britaniya qoşunlarının silahlı müda-
xiləsinin ilk cəhdi başlandı. Avqust ayının əvvəlində general L.Denster-
vil hərbi qrupunun öncül dəstəsi Bakı limanına çıxarıldı. Avqust ayı-
nın 17-də isə generalın özü başda olmaqla 39-cu piyada briqadasının
əsas qüvvələri Bakiya gəldilər. Böyük Britaniya hərbi hissələri “Sen-
trokaspi” hökumətinin qoşunları ilə birlikdə şəhəri Azərbaycan-Os-
manlı ordusunun hücumundan müdafiə etmişdilər. Sentyabrın ortala-
rında isə, Bakının Qafqaz İslam ordusu tərəfindən
azad ediləcəyini la-
büdlüyünü anlamış ingilislər tələsik surətdə Ənzəli limanına qayıtdı-
lar. L.Denstervil və onun qruplaşmasının qərargahı Bakıda ilk qısa-
müddətli yerləşməsindan gəmilərin, silahların və əsgəri ləvazimatın
ələ keçirmiş, Qafqazda gələcək əməliyyatların təchizatı üçün Ənzəli
limanına yanacaq aparmışdı.
1
1918-ci ilin oktyabrın 30-da bağlanmış Mudros barışığının şərt-
lərinə müvafiq olaraq türk qoşunları Cənubi Qafqazı tərk etdilər. Bakı-
dan təxliyə olduqdan sonra Denstervil İrandan geri çağırılmış, və onun
missiyasının və Mesopotamiyadan gəlmiş yeni qoşun kontingentinin
əsasında “Norperfors” (“Şimali İran Qoşunu”) adını almış yeni müda-
xiləçi qrup yaradılmışdı. Bu qrupa general Vilfred Tomson başçılıq
edirdi.
2
V. Tomsonun komandanlığı altında ingilis qoşunları türk qoşun-
larının çıxarılmasından sonra 1918-ci ilin noyabrın 17-də Bakıya daxil
oldular. Bakıya gəldiyi gün Tomson şəhərdə hərbi vəziyyət elan etdi
və özünü Bakının general-qubernatoru elan etdi. İngilis qoşunları tez-
liklə Cənubi Qafqazı faktiki olaraq bütünlükdə işğal etdilər. Həmin
siyasətin digər bir məqsədi Rusiyada sovet
hakimiyyətinin devrilməsi,
əski Rusiya imperiyası ərazisinin parçalanması, qeyri-rus qüvvələrinə
hərtərəfli, o cümlədən hərbi yardım göstərilməsi idi. 1918-ci ilin may
ayının sonlarında keçmiş Rusiya imperiyasının cənubunda yaranmış
1
The Adventures of Dunsterforse. By: Dunsterville, L. C., London. 1920.
2
Azerbaijan Democratic Republic. Great Britain’s Archrivals
Documents, Baku,
2008. p.169
AZƏRBAYCAN XALQINA QARŞI 1918-ci il SOYQIRIMLARI
140
milli dövlətlərə münasibətdə Böyük Britaniyanın siyasəti məhz bu
məqsədlərə xidmət edirdi.
1918-ci ilin mayında Cənubi Qafqazda üç milli dövlətin yaran-
masının ardından labüd olaraq onların sərhədlərinin müəyyənləşdiril-
məsinə və təsbitinə olunmasına başlandı. Yeni,
müstəqil respublikala-
rın bəzən əfsanəvi məlumatlara, rəvayətlərə əsaslanan (“Böyük Ermə-
nistan” xülyası və yaxud orta əsr gürcü knyazlıqlarının hüdudları ide-
yası), sərhədlərini bu “əsaslandırmalara” görə təsbit etmək cəhdləri
qarşı tərəfin bu və ya digər əraziyə malik olmaya dair iddiaları ilə üz-
ləşirdi. Müxtəlif xalqların əsrlər boyunca təşəkkül tapdığı, məskunlaş-
dığı Cənubi Qafqazda həmin sərhədləri danışıqlar yolu ilə müəyyən-
ləşdirmək cəhdləri uğursuzluğa dücar oldu.
Həmin respublikalar ara-
sındaki sərhədləri yalnız zorakı vasitələrlə təsbit etmək yolu qalırdı.
Bir çox hallarda məhz bu yola üstünlük verilirdi. Nəticədə siyasi mü-
naqişələr qızışır, artıb siyasi toqquşmalara, bəzən isə çoxsaylı insan
tələfatına gətirib cıxaran müharibələrə çevrilirdi. 1918-1920-ci illərdə
məhz bu cür münaqişələr Cənubi Qafqazın siyasi tarixinin başlıca
məzmununu təşkil edirdi.
Üç Cənubi Qafqaz dövləti arasında ərazi ixtilafları bölgənin
Böyük Britaniya işğalçı hakimiyyət orqanlarının müxtəlif ərazilərinə
“çəkişən tərəfləri sakitləşdirmək” məqsədilə qoşunlar göndərməsinə
əlverişli şərait yaratmışdı. Cənubi Qafqazda asayişin təmin olunması
qayğısına qalan dövlət rolunu öz üzərinə götürmüş Böyük
Britaniya
bölgədə meydana çıxmış təqribən bütün münaqişələrin həllində iştirak
etmişdi. Münaqişədə iştirak edən tərəflərdən hansını dəstəkləmək haq-
qında qərarı Böyük Britaniya işğal qoşunlarının Tiflisdəki qərargahı,
ayrı-ayrı hallarda isə İstanbuldakı “Qara dəniz Ordusu” nun baş ko-
mandanı verirdi. Generallar Q.Forestye-Uoker, V.Tomson və N.Kori
Cənubi Qafqazda Böyük Britaniya qoşunları qrupunun komandanları
olmuşlar. İngiltərə hokuməti qoşunlarını cıxardıqdan sonra mənzil qə-
rargahı Tiflisdə yerləşən Cənubi Qafqaz ücün Ali komissar postunu
təsis etdi. General O.Uordrop ilk Ali komissar təyin olundu.
Tezliklə Böyuk Britaniyanın rəsmi
dairələri Ermənistan rəhbər-
liyinin planlarının tamamilə ağlasığmaz olduğunu etiraf etməli oldu-
lar. Məsələn, Böyük Britaniyanın Xarici İşlər Nazirliyinin siyasi kəş-
fiyyat şöbəsi tərəfindən hazırlanmış 28 oktyabr 1918-ci il tarixli Me-
morandumda göstərilirdi: “
Erməni məsələsi həll olunarkən nəzərə
alınmalıdır ki, onun cazibə mərkəzi Qafqazda deyil, Kiçik Asiyanın
AZƏRBAYCAN XALQINA QARŞI 1918-ci il SOYQIRIMLARI
141
cənubundadır. Ermənilər Türkiyədən Qafqaza əsasən qaçqın ki-
mi, son onilliklər ərzində Rusiya hakimiyyəti dövründə gəlmişlər.
Rusiya hökuməti burada onlardan gürcülər və tatarlar (Azərbay-
can türkləri –N.G.) arasında ixtilafları qızışdırmaq ücün istifadə
etmişdir”.
1
Ermənistanın nizamlı silahlı qüvvələri Zəngəzura, Naxçıvana və
Qarabağa Azərbaycan Respublikasına qarşı hərbi təcavüzü genişlən-
dirdilər. Böyük Britaniya rəhbərliyi Ermənistanın
Azərbaycan Res-
publikasına qarşı hərbi təcavüzü gedişində vəziyyəti sabitləşdirmək
üçün münaqişəyə qarışmalı oldu. Məsələn, 1919-cu ilin yanvar ayının
əvvəlində Naxcıvanda baş vermiş hadisələr zamanı və